ตอนนี้ไม่เห็นเงาของลู่ฝานแล้ว จางกวังใช้กรงเล็บตบอย่างต่อเนื่อง จนลู่ฝานเข้าไปในหิน
พลังที่น่ากลัว ทำให้ลานประลองทรุดลงไปหนึ่งในสาม
เมื่อจางกวังหยุดลง ทุกคนคิดว่าลู่ฝานต้องตายศพไม่สวยแน่นอน
พลังแข็งแกร่งขนาดนี้ ถึงร่างกายแข็งแกร่งทนทานขนาดไหน ก็ต้องโดนตบจนเละแน่นอน
ไท่จื่อหัวเราะอย่างมีความสุข การกระทำของจางกวัง ถูกใจเขามาก ต้องการความดุดันเกรี้ยวกราดที่งดงามแบบนี้แหละ จัดการกับศัตรู ต้องจัดการให้เละจนไม่เหลือซากแบบนี้
สีหน้าขององค์ชายรองฉินฝาน กลับไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก
ฉินฝานพึมพำว่า “ไอ้ลู่ฝานปัญญาอ่อน ให้นายดื่มยาเปลี่ยนโลหิต นายก็ไม่ดื่ม ตอนนี้ตายแล้ว ฉันจะดูสิว่าใครจะเก็บศพนาย!”
เหมือนไท่จื่อเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของฉินฝาน จึงหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ฉินฝาน เหมือนนายไม่ค่อยมีความสุขนะ เพราะไอ้คนเลวลู่ฝานโดนกำจัดทิ้งเหรอ”
จู่ๆ ฉินฝานรีบเก็บสีหน้าตัวเอง เผยรอยยิ้มเป็นที่จดจำบนใบหน้า แล้วพูดว่า “อะไรกันล่ะครับ เสด็จพี่สุดที่รักของฉัน ฉันเห็นจางกวังห้าวหาญขนาดนี้ เลยรู้สึกกลัวขึ้นมาไงครับ!”
ไท่จื่อหัวเราะอย่างได้ใจเข้าไปอีก
บนลานประลอง จางกวังพ่นควันขาวออกมาทางรูจมูกทั้งสองข้าง เกล็ดมังกรบนตัวเคลื่อนไหวช้าๆ เหมือนกำลังจะถอยหลังจากทำสำเร็จ
แต่ทันใดนั้นเอง จางกวังเห็นในหลุมหินด้านหน้า ก้อนหินก้อนหนึ่งถูกดันออก
จู่ๆ จางกวังหรี่ตาลงทันที
เงาใครคนหนึ่งค่อยๆ ปีนออกมาจากหลุมหิน ลู่ฝานลากกระบี่หนักไร้คมของตัวเองออกมา บนตัวมีรอยขาดเป็นรูเต็มไปหมด
ลู่ฝานยกมือขึ้นมาดึงเสื้อของตัวเองออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ของเขา
สมบูรณ์ไม่มีอะไรเสียหาย ไม่มีแม้แต่รอยบวมแดง จางกวังเห็นภาพนี้ ใบหน้ามังกรเปลี่ยนไปทันที เหมือนเสียงดังมาจากทุกทิศทุกทาง
“คิดไม่ถึงว่านายจะไม่บาดเจ็บ ฉันตบจนกระดูกของนายหักทั้งตัวแล้วชัดๆ!”
ลู่ฝานพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ใช่ นายตบจนกระดูกฉันหักแล้ว แต่อาการบาดเจ็บแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฉัน เชื่อฉันสิ สภาพที่กระดูกทั้งตัวแตกละเอียด ฉันก็ผ่านมาหลายครั้งแล้ว แค่กระดูกหัก ธรรมดาจนไม่ควรค่าให้พูดถึง!”
ลู่ฝานเช็ดฝุ่นบนกระบี่หนักไร้คมออกจนสะอาด แม้แต่ลมหายใจยังสม่ำเสมอ คำพูดที่เขาพูดไม่มีคำโกหกแม้แต่น้อย ตอนฝึกพลังความเป็นความตายวนเวียน แค่ด่านทลายร่าง เขาผ่านความเป็นความตายมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว
เส้นลมปราณขาดจนหมด กระดูกแตกจนหมด เขาเคยสัมผัสเรื่องแบบนี้มาแล้ว ไม่เพียงแค่นั้น ลมโหมกระหน่ำไฟนรก คุกสายฟ้าน้ำแข็งแหลมคม เขาล้วนผ่านสิ่งเหล่านี้มาแล้ว
เขาที่ผ่านการรอดตายมาอย่างหวุดหวิดไม่รู้กี่ครั้ง ร่างกายในตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่าชิ้นหนึ่ง
อาการบาดเจ็บทั่วไปหายได้ในพริบตา อาการบาดเจ็บสาหัสแค่ต้องปรับให้เหมาะสม ก็จะมีแรงต่อสู้ขึ้นมาอีก เว้นเสียแต่จะตัดหัว ควักหัวใจ ทำลายตันเถียนของเขา ไม่งั้นพลังชีวิตของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าสัตว์อสูรเสียอีก
นี่คือประโยชน์สูงสุดที่ลู่ฝานได้รับจากการฝึกวิชาระดับฟ้า และเป็นเหตุผลสำคัญที่เขากล้าท้าประลองกับจางกวัง
คนอ่อนแอกลัวคนแข็งแกร่ง คนแข็งแกร่งกลัวคนบ้าบิ่น คนบ้าบิ่นกลัวคนที่ไม่กลัวตาย คนไม่กลัวตายกลัวคนที่ฆ่าไม่ตาย
ลู่ฝานก็คือคนที่ฆ่าไม่ตาย!
ท่าทางสบายๆ ของเขา ไม่เพียงแต่ทำให้จางกวังตกใจ ยิ่งทำให้คนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ด้านล่างลานประลอง ตกใจจนอ้าปากค้าง
โดยเฉพาะเทียนชิงหยางที่ฟันธงว่าลู่ฝานตายแล้ว ตอนนี้เขาตกใจจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว
“ขนาดนี้แล้วยังไม่ตายอีกเหรอ”
“อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้ฟาดตั้งหลายครั้ง ตบไม่โดนหมดเลยเหรอ”
“คงเป็นเงาล่ะมั้ง!”
“เป็นไปไม่ได้ เงาจะรอดดวงตามังกรของจางกวังได้ยังไง!”
เสียงอุทานอย่างตกใจดังขึ้นในกลุ่มคนอย่างต่อเนื่อง
