เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1067
ฉินซางต้าตี้มองด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า
บนลานประลอง จางกวังเคลื่อนไหวอีกครั้ง
แม้ร่างกายใหญ่ขนาดนี้ แต่การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมาก เวลาเพียงชั่วพริบตา หางมังกรสะบัดมาข้างหน้าลู่ฝาน
แต่ลู่ฝานไม่หลบ ปราณชี่บนตัวทั้งหมดก่อตัวอยู่บนกระบี่หนักไร้คม พุ่งเข้าไปแทงหางมังกร
“ครั้งที่หนึ่ง ฟ้าดินสะเทือน!”
เมื่อโจมตีด้วยกระบี่ จางกวังส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เลือดสาดออกมาจากหางของเขา ส่วนลู่ฝานโดนหางมังกรฟาดจนกระเด็น เกือบตกลงมาจากลานประลองประลอง
ทุกคนเห็นอย่างชัดเจนว่าตัวของลู่ฝาน โดนฟาดจนตัวท่อนบนยุบลงไป เสียงกระดูกหักดังขึ้นชัดเจน ทำให้คนเสียวฟันไม่หยุด
แต่วินาทีต่อมา ลู่ฝานปักกระบี่ไว้ตรงริมลานประลอง จู่ๆ ก็หยุดลง ฝ่าเท้าแยกพื้นออกเป็นรอยแยกลึกลงไปสองรอย
ตัวที่ยุบลงไป กลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ เงาเจดีย์เล็กๆ ปรากฏขึ้นด้านหลังลู่ฝาน
ไม่นาน ร่างกายของเขาฟื้นฟูจนกลับมาเหมือนเดิม
นี่มันความสามารถในการฟื้นฟูระดับไหนกัน คนเห็นแล้วถึงกับพูดไม่ออก
แม้แต่หลิ่วเจินยังใช้ศอกกระทุ้งหานหยวนหนิงเบาๆ แล้วพูดว่า “นายแน่ใจเหรอว่าเขาไม่ใช่คนตระกูลหานของนาย ลู่ฝานเป็นลูกนอกสมรสของผู้อาวุโสคนใดคนหนึ่งของตระกูลหานหรือเปล่า ฉันจำได้ว่าทั้งประเทศอู่อาน มีแค่ลูกหลานตระกูลหานแบบพวกนาย ที่มีพลังในการฟื้นฟูร่างกายระดับนี้”
หานหยวนหนิงก็มองจนตาค้าง พูดอะไรไม่ออกสักคำ
เพราะความเร็วในการฟื้นฟูที่ลู่ฝานแสดงออกมา ยังแข็งแกร่งกว่าเขาเสียอีก ถ้าลู่ฝานเป็นลูกนอกสมรสของผู้อาวุโสตระกูลหานจริงๆ งั้นก็ยืนยันได้ว่าระดับวิชาของตระกูลหานของอีกฝ่าย เหนือกว่าเขาไม่ใช่หรือไง ถ้าไม่ใช่ ก็ยิ่งน่ากลัวเข้าไปอีก ในตัวลู่ฝานมีเคล็ดวิชาบู๊ที่ทัดเทียมกับวิชาของตระกูลหาน!
ไม่ว่าความเป็นไปได้แบบไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่หานหยวนหนิงอยากเห็น
ดังนั้นสีหน้าที่เขามองลู่ฝาน แปรเปลี่ยนเป็นความหวาดระแวงมากมาย
ตอนนี้จางกวังโมโหจริงๆ แล้ว สภาพที่ฆ่าไม่ตายของลู่ฝาน ทำให้เขาอับอายเข้าไปอีก
เขาไม่เชื่อว่าคนคนหนึ่งจะฆ่ายังไงก็ไม่ตาย ดังนั้นจางกวังจึงพุ่งเข้าไปอีกครั้ง โจมตีด้วยกรงเล็บอย่างต่อเนื่อง ใช้หางฟาดอย่างบ้าบิ่น
เป็นมังกรยักษ์แท้ๆ แต่กลับใช้กระบวนท่าและกลอุบายออกมา
ทุกการเคลื่อนไหว ล้วนเป็นเคล็ดวิชาบู๊ท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งและทรงพลัง โจมตีใส่ตัวลู่ฝานอย่างต่อเนื่อง
แต่ลู่ฝานกลับไม่หลบเลย ยึดหลักว่าถ้าตีฉันหนึ่งครั้ง ฉันจะฟันนายด้วยกระบี่หนึ่งครั้ง สู้แบบเลือดสาดกับจางกวังทันที
เพียงพริบตา ทั้งสองสู้กันไปแล้วร้อยกระบวนท่า
พลั่ก ทั้งสองปะทะกันอีกครั้ง จากนั้นแยกออกจากกัน
ลู่ฝานใช้มือข้างหนึ่งปักกระบี่ลงบนพื้น เมื่อพลิกข้อมือ ข้อต่อที่เคลื่อนกลับสู่สภาพเดิม เมื่อเคลื่อนตัว กระดูกที่แตกร้าวประสานกันเหมือนเดิม
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรที่อยู่ในตัวพูดไม่หยุด “เฮ้อ พลังที่สะสมมาอย่างยากลำบาก กลับไปเป็นเหมือนเดิม ทำไมถึงไม่ตัดสินแพ้ชนะด้วยกระบวนท่าเดียว เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เอามุกเทพมังกรทำลายล้างออกมา ให้มังกรที่แม้แต่พ่นไฟยังทำไม่เป็นตัวนี้ ได้รู้ว่าอะไรคือพลานุภาพมังกร!”
ลู่ฝานเงยหน้ามองจางกวัง
ตอนนี้บนตัวจางกวังเต็มไปด้วยรอยแผล ถึงมีเกล็ดมังกรที่แข็งแกร่งกว่านี้ ก็ไม่สามารถต้านทานท่าไม้ตายเขตวิถีที่ลู่ฝานปกคลุมไว้บนกระบี่
ตอนนี้ดูเหมือนจางกวังเสียเปรียบแล้ว
