เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 1099

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1099

ฝีเท้ารวดเร็ว ไม่นานลู่ฝานเดินมาถึง 20 กว่าขั้นสุดท้ายของเขตสีส้ม

เมื่อถึงตรงนี้ พลังฟ้าดินรอบตัวรวมตัวกันจนน่าตกใจ เหมือนพลังฟ้าดินแต่ละพลังแฝงไปด้วยพลังมหาศาล เหมือนหินขนาดใหญ่กดลงมาจากฟ้า

แม้ปราณชี่ของลู่ฝานดันมันออกไปได้ แต่ก็สูญเสียพลังไปไม่น้อย ทุกก้าวที่เดินจะเสียพลังไปอย่างรวดเร็ว

แต่ลู่ฝานไม่ได้หยุดเพราะเหตุนี้ แต่กลับเร่งฝีเท้าเดินต่อไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เขาเร่งความเร็วแบบนี้ ทำให้ทุกคนตะลึงไปอีก ขนาดพวกนายพลด้านหลังฉินซางต้าตี้ ต่างพูดด้วยความตกใจว่า “เร่งความเร็วได้อีกเหรอ ร่างกายของเด็กคนนี้ อย่าบอกนะว่าแข็งแกร่งจนถึงขั้นที่ต่อต้านฟ้าดินได้แล้ว”

“เขาคงไม่ได้ใช้เคล็ดวิชาบู๊เหาะเหินเดินอากาศที่ประหลาดใช่ไหม ฝ่าเท้าไม่ติดพื้นเลย ทำไมหินอวี่ฮั่วไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยล่ะ”

“เล่ห์เหลี่ยม ต้องเป็นเล่ห์เหลี่ยมแน่ๆ นักบู๊แดนปราณดิน ไม่มีทางที่จะไม่ถูกควบคุมโดยฟ้าดิน”

ฉินซางต้าตี้รอยยิ้มเต็มใบหน้า ไม่พูดอะไรสักคำ

ตาของเขาเอาแต่จ้องไปที่ฝ่าเท้าของลู่ฝาน เหมือนตรงนั้นคือจุดสำคัญ

ไท่จื่อฉินอวิ่นกับฉินฝาน มองตามสายตาของฉินซางต้าตี้ แอบมองไปที่ฝ่าเท้าของลู่ฝาน

ทันใดนั้น ฉินซางต้าตี้ถามว่า “ฉินอวิ่น ฉินฝาน พวกนายสองคนคิดว่ายังไง”

ฉินอวิ่นพูดว่า “คนคนนี้ไม่ได้ใช้แรงที่ฝ่าเท้า ต้องใช้วิธีที่มีลับลมคมใน ไม่แน่อาจใช้เคล็ดวิชาบู๊เหาะเหินเดินอากาศ ที่หินอวี่ฮั่วไม่สามารถรับรู้ได้ พ่อ ฉันขอเสนอให้เขารีบหยุด แล้วถามเขา”

ฉินซางต้าตี้มองฉินฝานแล้วพูดว่า “นายล่ะคิดยังไง”

ฉินฝานอ้าปาก จู่ๆ เขากลอกตาไปมา หดคอแล้วพูดว่า “ลูกโง่เขลา มองอะไรไม่ออกเลยครับ”

ฉินอวิ่นหัวเราะอย่างดูหมิ่น แต่ฉินซางต้าตี้กลับยิ้มแล้วพูดว่า “วิชาที่แม้แต่พวกนายสองคนยังดูไม่ออก ดูเหมือนเป็นของหายากจริงๆ!”

เมื่อพูดจบ ฉินซางต้าตี้เอนหลังลงบนบัลลังก์มังกร ไม่พูดอะไรอีก

ไท่จื่อฉินอวิ่นรอคำพูดต่อไปของฉินซางต้าตี้ แต่พบว่าฉินซางต้าตี้ไม่มีท่าทีจะพูดต่อ

จู่ๆ สีหน้าของไท่จื่อฉินอวิ่นเปลี่ยนไป ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนเรื่องราวผิดปกติ ทำไมดูมาตั้งนาน เหมือนพ่อมีท่าทางชื่นชมลู่ฝานมาก!

ถ้าเป็นแบบนี้ ก็แย่น่ะสิ!

ในใจเกิดความคิดนับไม่ถ้วน สายตาที่ไท่จื่อฉินอวิ่นมองลู่ฝาน แฝงด้วยความอาฆาต

เดิมทีเขาคิดจะฆ่าลู่ฝาน แต่หลังจากการต่อสู้ตอนเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปี ชื่อเสียงของลู่ฝานดังกระฉ่อน อีกทั้งยังอยู่ในเจดีย์ยา ทำให้เขาไม่มีโอกาสลงมือ ทำได้เพียงส่งของขวัญ แสร้งทำเป็นญาติดีกับลู่ฝาน

ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าลู่ฝานยังได้ความชื่นชมจากเตี้ยนเซี่ย เป็นไปได้ยังไงกันล่ะ

ถ้าต่อไปลู่ฝานเข้ามาในราชสำนัก และกลายเป็นข้าราชการใหญ่จริงๆ มีอำนาจอยู่ในมือ นั่นจะกลายเป็นขวากหนามของเขาทันทีไม่ใช่หรือไง โดยเฉพาะตอนนี้ลู่ฝานยังเด็กมาก และมีศักยภาพขนาดนี้ เส้นทางในอนาคตไร้ขีดจำกัดจริงๆ!

เรื่องแบบนี้ ถ้ามีโอกาสเป็นไปได้เพียงเล็กน้อย ต้องรีบกำจัดทิ้งแต่เนิ่นๆ

ไท่จื่อฉินอวิ่นกำหมัดขึ้นมา แต่สิ่งที่เขาไม่ทันสังเกตคือการกระทำของเขา อยู่ในสายตาของฉินฝานและฉินซางต้าตี้

แววตาล้ำลึกของฉินซางต้าตี้ ฉายแวววูบไหวเล็กน้อย

ส่วนฉินฝาน กลับมีรอยยิ้มตรงมุมปาก

“พี่ชายสุดที่รักของฉัน ถ้าพี่ทำเรื่องผิดพลาดอีก ฉันจะมีความสุขมาก”

ฉินฝานเกือบจะหัวเราะออกมาดังๆ ในใจ ดูท่าทางฉินอวิ่น ใช้หัวแม่เท้าเดาเขาก็รู้ว่าฉินอวิ่นจะทำอะไร