บทที่ 41 หน่วยเป็นร้อยล้าน
เมื่อได้ยินคำพูดของซูหนาน ซูซูเงียบ แม้ว่าเธอจะเกลียดคนตระกูลซูที่ไร้ความปรานี เกลียดพวกเขาที่ประจบเอาใจผู้มีอำนาจ
แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไง เหมือนกับที่ซูหนานพูด ในร่างกายของเธอ มีเลือดของตระกูลซูไหลเวียนอยู่ตลอดไป
เธอที่เห็นหมาจรจัดและแมวจรจัดล้วนแล้วมีจิตใจที่เมตตา ไม่สามารถทำเรื่องที่ไร้หัวใจได้
ลังเลสักพักหนึ่ง เธอกระซิบพูดกับฉินเทียน : “ฉันเหนื่อยแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”
ฉินเทียนรู้ว่าซูซูเป็นคนใจดีตั้งแต่เกิด ต้องการปล่อยตระกูลซูไป เพียงแต่ อภัยโทษประหารชีวิตบาปหลีกเลี่ยงไม่ได้
เขามองดูเฉียนเซิ่งคุกเข่าต่อหน้า และยังมีซูเหวินเฉิงและซูหนาน พูดอย่างเย็นชา : “ยังไม่รีบขอบคุณภรรยาของฉัน!”
“ถ้าหากทัศนคติไม่จริงใจ พวกเราไม่ให้อภัยเช่นกัน”
ให้คนอย่างเฉียนเซิ่ง ซูหนานและซูเหวินเฉิงก้มหัวไปขอบคุณซูซูที่นั่งอยู่บนรถเข็น สำหรับพวกเขาแล้ว มันแย่ยิ่งกว่าการฆ่าพวกเขาโดยตรง
นี่ ก็คือการลงโทษ
“คุณซู เป็นผมเองที่ดูถูกคนอื่น ผมผิดไปแล้ว!”
ระหว่างที่เฉียนเซิ่งพูดไปด้วย พร้อมกับตบหน้าไปด้วย
“ขอบคุณคุณผู้หญิงที่ไม่ถือสา ให้อภัยผม!”
“คุณซู คุณที่มีความงามและความฉลาดควบคู่กัน โดยเฉพาะยังเป็นผู้หญิงที่ใจดีขนาดนี้ หาได้ยากจริงๆ!”
“เป็นเหมือนกับพระพุทธเจ้าที่มีชีวิต!”
ซูเหวินเฉิงและซูหนาน เอาแต่เรียกพี่สาวอย่างต่อเนื่อง พูดขอบคุณไปหลายประโยค
ฉินเทียนหัวเราะและพูด : “ภรรยา คุณพอใจหรือยัง?”
ซูซูเหลือบมองฉินเทียนหนึ่งที ใบหน้าแดงเล็กน้อย บ่นพึมพำ : “ไร้ยางอาย!”
“รีบไปได้แล้ว!”
“ได้ยินหรือยัง ภรรยาของฉันบอกว่าพวกแกไร้ยางอาย!”
“ครั้งนี้ให้โอกาสพวกแก ต่อจากนี้แสวงหาความสุขให้มากๆแล้วกัน”
ฉินเทียนตะโกนอย่างมีความสุข ผลักซูซูออกไปข้างนอกอย่างร่าเริ่งและมีความสุข
ซูซูอดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปมา ไอ้คนนี้ เมื่อกี้ตอนที่ทุบตีคน น่ากลัวเหมือนปีศาจ ตอนนี้มองดูแล้ว เหมือนกับคนใฝ่ต่ำที่ชอบเอารัดเอาเปรียบ
ภายในใจของเธอ รู้สึกว่าฉินเทียนยังคงเป็นคนสองคนที่ไม่มั่นคงเลย ทำไมถึงกลายเป็นภรรยาล่ะ?
แต่ว่าเมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของฉินเทียน เธอกลับพบว่า คาดไม่ถึงว่าจะโกรธไม่ลงเล็กน้อย
“ภรรยา ต่อจากนี้ทำยังไงต่อ?” ฉินเทียนดูเหมือนจะเสพติดกับคำเรียกแล้ว
ซูซูเหลือบมองหนึ่งที : “คุณลองเรียกอีกครั้งสิ?”
“เอ่อ……” ฉินเทียนกลืนน้ำลาย พูดอย่างจริงจัง : “คุณซู ต่อจากนี้พวกเราควรทำยังไงต่อ โปรดชี้แนะด้วย!”
“ข้าน้อยจะทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด!”
“กะล่อนปลิ้นปล้อน!” ซูซูบ่นพึมพำหนึ่งประโยค จากนั้นก็ขมวดคิ้ว กู้เงินห้าสิบล้านในครั้งเดียว ทำให้เธอตั้งตัวไม่ได้เล็กน้อย
เธอไม่เคยจัดการเงินจำนวนมากขนาดนี้มาก่อน
“จดทะเบียนบริษัทก่อน หลังจากนั้น ติดต่อพ่อค้า ดีที่สุดคือควรซื้อโรงกลั่นยาที่มีขนาดพอประมาณและคุณสมบัติที่แน่นอน”
“กลับไปปรึกษาแม่สักหน่อยแล้วกัน ท้ายที่สุดแล้ว เธอนับได้ว่าเป็นคนเฒ่าคนแก่ในวงการ”
ดวงตาของฉินเทียนเป็นประกาย หัวเราะและพูด : “ก็ใช่ กลับไปปรึกษาแม่สักหน่อย”
“แม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำงานที่บริษัทมาหลายปีแล้ว แต่ว่าผู้ติดต่อและแหล่งข้อมูลก่อนหน้านี้น่าจะยังมีอยู่”
ซูซูค่อยพบว่า ตัวเองเผลอพูดคำพูดผิดโดยไม่ตั้งใจ ทำไมถึงกลายเป็นแม่ของพวกเราแล้วล่ะ?
โดยไม่ตั้งใจ แบ่งปันแม่คนเดียวกับคนใฝ่ต่ำคนนี้ด้วยกัน เท่ากับว่าตัวเองยอมรับตัวตนของเขาแล้ว
ใบหน้าของซูซูมืดมนลงอีกครั้ง
ฉินเทียนไม่กล้ายั่วยุอีกต่อไป เข็นซูซูไปที่ป้ายรถเมล์และรอรถบัส ลังเลสักพักและพูด : “คุณซู อันที่จริงแล้วผมรู้สึกว่ามีเรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องจัดการในทันที พวกเราควรจะไปซื้อรถหนึ่งคันก่อน”
“ซื้อรถ?” ซูซูตอบสนองไม่ทันเล็กน้อย
“ใช่แล้ว คุณดูสิ เงินกู้ห้าสิบล้านกำลังจะเข้ามาแล้ว คุณก็เป็นเถ้าแก่ใหญ่แล้ว”
“ออกไปข้างนอกโดยอาศัยรถเมล์บ่อยๆไม่ดีมั้ง?”
ใบหน้าของซูซูมืดมน : “คุณว่าฉันเป็นตัวปัญหาเหรอ?”
ฉินเทียนรีบพูดสาบาน : “ผมล้วนแล้วพิจารณาแทนงาน!”
“คุณคิดดู ก่อตั้งบริษัทเสร็จแล้ว ทุกวันล้วนแล้วต้องจัดการเรื่องมากมาย ไม่มียานพาหนะ เวลาล่าช้าเป็นเรื่องเล็ก หากทำงานล่าช้าจะสูญเสียมากกว่าที่ได้รับ!”
สีหน้าของซูซูค่อยดีขึ้นมาหน่อย เพียงแต่ เธอคิดสักพัก ยังคงพูดอย่างเย็นชา : “เพิ่งได้รับเงินกู้มา ยังไม่ได้ลำดับสิ่งต่างๆเลย ก็จะใช้เงินไปซื้อรถหาความสุข ฉันไม่เห็นด้วย”
“ยังคงเป็นคำพูดนั้น คนแซ่ฉิน ถ้าหากคุณรู้สึกว่าฉันเป็นภาระ ล้วนแล้วสามารถออกไปได้”
“คุณสามารถไปหาคุณหนูใหญ่ของตระกูลเถียของคุณ แม้ว่าคุณจะไม่มีความสามารถอะไร แต่ความสามารถในการหลอกล่อคนก็ไม่น้อยเช่นกัน”
“สาวน้อยในสมัยนี้หลงใหลคนแบบคุณ จับคุณหนูใหญ่ของตระกูลเถียได้ คุณก็จะก้าวเดียวถึงฟ้า ไม่แน่ฉันอาจจะได้อาศัยบารมีไปด้วย”
“สบายใจได้ ฉันไม่เพียงแต่ไม่โกรธ ตอนที่พวกคุณแต่งงาน ฉันยังสามารถให้ของขวัญที่ดีได้อีกด้วย”
ใบหน้าของฉินเทียนมืดมน จู่ๆเขาก็พบว่า วงจรสมองของผู้หญิงบางครั้งก็แปลกและน่าประทับใจจริงๆ
มันเข้าใจยากจริงๆ!
เมื่อเห็นฉินเทียนไม่พูดอะไร ซูซูพูดอย่างกระตือรือร้น : “คุณไปสิ!”
“มีปัญญาคุณก็ไปสิ!”
ฉินเทียนพูดอย่างไม่พอใจ : “ข้อแรก ผมอยากซื้อรถ แต่ว่าไม่ได้ใช้เงินของคุณ ถ้าหากคุณเห็นด้วย หลายปีมานี้ผมยังพอมีเงินออมอยู่บ้างเล็กน้อย”
“ข้อสอง ถ้าหากคูณไม่เห็นด้วย คิดสะว่าผมไม่ได้พูด ไม่ต้องดึงอย่างอื่นมายุ่ง”
เมื่อซูซูเห็นว่าเขากล้าต่อปากต่อคำกับตัวเอง โกรธมากขึ้น
“คุณมีเงินออม?”
เธอโกรธจนหัวเราะ และพูด : “ถ้าหากคุณมีเงินออมจริงๆ ยังจะกลับมาหาฉัน?”
“บางทีหลายปีมานี้ คุณเก็บเงินได้หลายหมื่นหยวนจริงๆ แต่ว่าคุณคงไม่คิดว่านี่ก็เป็นเงินออมใช่ไหม?”
“ทำไม ไม่พอใจเหรอ? งั้นคุณก็พูดออกมาสิ ตกลงว่าคุณมีเงินเท่าไหร่?”
ฉินเทียนพูดช้าๆ : “เมื่อกี้คุณพูดว่าหลายหมื่นหยวน ก็ไม่ผิด เพียงแต่ หน่วยไม่ถูกต้อง”
“หืม?”
“หมายความว่ายังไง?” ซูซูไม่เข้าใจ
ฉินเทียนพูดอย่างใจเย็น : “ทรัพย์สินของผมมีไม่กี่หมื่นจริงๆ เพียงแต่ หน่วยเป็นร้อยล้าน”
ซูซูอึ้งอยู่สักพักหนึ่ง หลังจากนั้นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง
เธอตบขาและพูด : “คนแซ่ฉิน วันนี้ฉันยอมคุณแล้วจริงๆ!”
“คุณกล้าพูดว่าตัวเองมีเงินหลายร้อยล้าน ฮ่าฮ่า น่าตลกสิ้นดีจริงๆ”
“เร็ว เอามาพิสูจน์ให้ฉันดูหน่อย ถ้าหากคุณมีหลายร้อยล้านจริงๆ ฉันจะติดตามคุณตอนนี้เลย!”
“มีชื่อเสียงของผู้ที่อาศัยคนที่ร่ำรวย ฉันก็ยอมรับเช่นกัน!”
“จริงเหรอ?” หัวใจของฉินเทียนหวั่นไหวเล็กน้อยแล้วจริงๆ
ซูซูอยากจะพูดอะไร มีเสียงมาจากข้างหลัง : “ดาวมหาลัยซู?”
เธออึ้งสักพัก หันหน้าไปมอง เห็นผู้ชายถือกระเป๋าเดินผ่านมาคนหนึ่ง สวมชุดสูทและรองเท้าหนัง ชายหนุ่มที่หวีผมจนมันเงา
ดูเหมือนว่าจะคุ้นหน้าเล็กน้อย
“เป็นคุณจริงๆด้วย!”
“เพื่อนเก่า คิดไม่ถึงเลยว่าจบไปนานขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะได้เจอที่นี่”
“ผมสิงเลี่ยงไง!”
“ได้ยินมาว่าคุณแต่งงานแล้ว แต่งงานกับคนส่งของ ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม?”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำดูถูก
ตอนที่เรียนหนังสือ ซูซูมีผู้คนมาตามจีบนับไม่ถ้วน สิงเลี่ยงคนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น
เพียงแต่แม้แต่ตัวของสิงเลี่ยงเอง ล้วนแล้วไม่กล้าคาดหวังว่าจะได้ซูซู เพราะว่าทั้งสองมีความแตกต่างมากเกินไป
ซูซูเพื่อปกปิดความอับอาย เปลี่ยนประเด็นและพูด : “สิงเลี่ยง คุณมองดูแล้วก็ไม่เลวเลยนะ”
สิงเลี่ยงพูดอย่างอ่อนน้อม : “ก็ธรรมดานะ”
“หลังจากจบไปแล้ว ผมไปทำงานที่บริษัทเครื่องมือแพทย์แห่งหนึ่ง เมื่อปีที่แล้วได้เป็นผู้บริหารฝ่ายขาย เพิ่งซื้อบ้านผ่อนเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนนี้เตรียมจะไปรับรถ”
“ดาวมหาลัย คุณจะไปไหนเหรอ?”
“ขาของคุณเป็นอะไร? ได้รับบาดเจ็บเหรอ?”
ผ่านไปหลายปี ซูซูที่มีความเรียบง่าย ทำให้สิงเลี่ยงรู้สึกว่า ช่องว่างระหว่างพวกเขาดูเหมือนจะไม่ใหญ่โตอีกต่อไปแล้ว
เขามองเห็นความหวังอีกครั้ง
ในเวลานี้ รถบัสมาถึงแล้ว ฉินเทียนยิ้มให้กับสิงเลี่ยง : “บังเอิญจริงๆ พวกเราก็เตรียมจะไปซื้อรถเหมือนกัน”
สิงเลี่ยงอึ้งสักพัก เขาค่อยสังเกตเห็นฉินเทียน พูดอย่างไม่พอใจ : “คุณเป็นใคร?”
“ผมก็คือคนที่คุณพูดถึงเมื่อกี้ คนส่งของที่แต่งงานกับคุณซูเมื่อหลายปีก่อน”
