“พ่อ ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิดอย่างนั้น”
“ฉินเทียนเขา ที่จริงแล้วยังเป็นคนที่ไม่เลว” หยางยู่หลันรีบพูดแทนฉินเทียน
คิดไม่ถึงครั้งนี้แม้กระทั่งนายหญิงใหญ่ที่สนับสนุนเธอมาตลอดก็เอ่ยปากโต้แย้ง
“คนแซ่ฉินนั่นเป็นยังไง พวกเรารู้ชัดเจนมากแล้ว”
“ยู่หลัน เมื่อก่อนอยู่หลงเจียง พวกเธอเป็นหญิงม่ายเด็กกำพร้าไม่มีที่พักพิง ทำได้เพียงรับการรังแกจากเดรัจฉานนั่น”
“ตอนนี้กลับมาฉู่โจวแล้วกลับมาที่บ้านแม่ ฉันไม่อนุญาตให้คนอย่างนี้รังแกลูกสาวและหลานสาวของฉันได้อย่างเด็ดขาด！”
“ถ้าเขารู้ตัวก็ให้ออกไปจากซูซูอย่างเชื่อฟัง ให้ซูซูแต่งงานกับคุณชายโกว”
“ถ้าหากไม่รู้ตัว ฮึ เอาชีวิตแก่ชีวิตนี้ไป ฉันก็จะให้เขาเห็นดอกไม้เพราะอะไรเป็นสีแดงอย่างนี้！”
“แม่ คุณเข้าใจผิดแล้ว！” หยางยู่หลันโต้แย้งอย่างร้อนรน
“น้องสาว เธอก็อย่าดื้อรั้นอีกเลย！”
หยางเซินมีใบหน้าที่เสียใจกับความผิดพลาดของตัวเอง“โทษฉันคนนี้เป็นพี่ชายที่ไร้ความสามารถ ไม่พบปัญหาให้เร็วสักหน่อยจะได้ช่วยเหลือแม่และพวกเธอออกมาจากสภาพแวดล้อมที่ลำบากให้เร็ว”
“ตอนนี้ในเมื่อฉันรู้แล้ว ใช้ชีวิตนี้แล้วก็ต้องให้คนแซ่ฉินเจอความลำบากแล้วถอยไป！”
“พ่อ คุณย่า พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วงมอบให้ผมแล้ว！”
หยางหลินดึงถงชวนบุกเข้ามาแล้ว พูดอย่างตื่นเต้นว่า“มีถงชวนอยู่ที่นี่ คนแซ่ฉินนั่นสร้างเรื่องขึ้นไม่ได้แน่”
“พูดจริง ๆ กับพวกคุณ เมื่อกี้ที่ท่าเรือเขาได้ถูกถงชวนทำให้ตกใจกลัวมากจนตื่นตระหนกและหนีไปแล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ ”
“ที่แท้คือจอมยุทธ์ถง”หยางเต๋อกวงพยักหน้าอย่างยกย่องพูดว่า“ได้ยินว่าคนแซ่ฉินเป็นนักเลงที่ปลิ้นปล้อน คนเรียนหนังสืออย่างพวกเราขี้เกียจที่จะไปยุ่งกับเขา”
“เดี๋ยวถ้าหากเขายังไม่รู้ผิดชอบชั่วดีอย่างนั้นวันนี้ก็ไว้วานจอมยุทธ์ถงแล้ว”
“นายท่าน คุณวางใจ！”
“มีผมอยู่ สั่งสอนคนแซ่ฉินให้คุกเข่าร้องขอ！” ถงชวนตบหน้าอกรับรอง
วันนี้เขาโพล่หน้าใหญ่แล้ว มีความฮึกเฮิมจริง ๆ
“หยางหลิน คุณซูใกล้ที่จะมาแล้ว คุณรีบตามผมมาที่สวนด้านหลังเอากังฟูฝึกให้ดี ๆ อีก”
เขามีใบหน้าที่ตื่นเต้นดึงหยางหลินอยู่วิ่งไปทางสวนด้านหลัง บนหน้าที่ไร้เดียงสาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นใกล้ที่จะแต่งภรรยา
“โอ๊ย ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิดอย่างนี้！”
“ทำไมสับสนวุ่นวายอย่างนี้แล้ว！”
หยางยู่หลันกระทืบเท้าพูด“ตอนนี้ฉันทำได้เพียงบอกพวกคุณ ถึงแม้ตอนที่ซูซูกับฉินเทียนเพิ่งรู้จักกันมีการเข้าใจผิดและความขัดแย้งเล็กน้อย”
“แต่ตอนนี้ความรู้สึกของพวกเขาดีมาก”
“พวกคุณฟังฉันพูดสิ！”
แต่ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง ครอบครัวทางแม่ที่มีความคิดนี้ก่อนแล้วก็คือไม่ฟัง
พวกเขายืนยันแน่วแน่ว่าหยางยู่หลันจะต้องได้รับการบีบบังคับมากจากฉินเทียนคนเลวคนนี้แน่นอน กระทั่งถึงตอนนี้ต่างก็ไม่กล้าเปิดเผยและบอกกล่าว
ตอนที่กำลังพัวพันอยู่ด้านนอกก็ส่งเสียงที่ไพเราะมาเสียงหนึ่ง
“คุณยายคุณตา คุณน้าคุณป้า หนูมาแล้ว！”
“เป็นซูซู！”
“โอ๊ะ หลานสาวของฉันมาแล้ว！”
“รีบไปรับ！”
“สุดที่รักของฉันมาแล้ว น้าป้าคิดถึงจะตายแล้ว！”
นายท่าน นายหญิงใหญ่ หยางเซินและหลี่เฟินทั้งครอบครัวได้ยินเสียงนี้ ในพริบตาต่างก็เอาความไม่ดีใจทั้งหมดทิ้งไปไกลอย่างไร้ร่องรอยแล้ว
พวกเขาทั้งหมดต่างก็ออกไปต้อนรับอย่างตื่นเต้น
มองเห็นฉากนี้หยางยู่หลันลูบมุมตาอย่างซาบซึ้งแล้ว
ไกลสุดขอบฟ้า ญาติพี่น้องใกล้ชิดสนิทสนมที่สุดตอนนี้เธอถือว่าได้รับรู้ถึงความรู้สึกแล้ว
มองเห็นใบหน้าของซูซูมีความสดใสที่ไม่สามารถแยกแยะได้ ทั้งครอบครัวเหมือนนกหงส์ไฟที่ตกลงมาจากฟ้ามีความกระตือรือร้นมาก ๆ
“คุณท่านนี้คือ”นายหญิงใหญ่ดันแว่นแล้วมองไปทางฉินเทียนอย่างสงสัย
รวมถึงคุณท่านหยางเต๋อกวง น้าหยางเซิน ป้าหลี่เฟินทั้งหมดต่างก็มองไปอย่างสงสัย
ยังไงเป็นครอบครัวที่มีระดับการศึกษาสูง บนหน้าของพวกเขาต่างก็มีรอยยิ้มที่ถ่อมตัวและมีมารยาทมาก
เพราะฉินเทียนมองไปแล้วมีท่าทางเป็นธรรมชาติสบาย ๆ ใจนิ่งสงบมีคุณธรรมไม่เหมือนคนอื่น
พวกเขายังคิดว่าที่ซูซูรู้จักเป็นเพื่อนที่มีฐานะ
“เขา เผชิญหน้ากับญาติเหล่านี้ซูซูหน้าแดงแล้ว ประโยคนั้น“เขาเป็นสามีของฉัน” จู่ ๆ ก็พูดไม่ออกเล็กน้อย
เธอใช้มือกุมหน้าอยู่ อยากที่จะพูดออกมาอย่างกล้าหาญพอดี
ป้าหลี่เฟินจู่ ๆ พูดอย่างเซอร์ไพร์ว่า“อย่าขยับ！”
“โอ๊ย ที่รักของฉัน ไข่นกพิราบอันนี้โดดเด่นมากนะ！”
“แหวนเพชรเม็ดใหญ่ที่สมบูรณ์แบบอย่างนี้ ฉันเพียงแค่เคยเห็นที่เคาน์เตอร์เฉพาะของร้านจิวเวลรี่เงามายาในยี่ต๋าพลาซ่า”
“แต่นั่นเป็นสินค้าที่ไม่ขายเป็นของล้ำค่าหายาก”
“ที่รัก รีบพูดเป็นคุณชายเศรษฐีคนไหนมอบให้เธอ？”
“เธอมีคนที่ชอบแล้วใช่ไหม？ ก็คือท่านนี้เหรอ？”
หยางเต๋อกวง เจิงหงซิ่ว หยางเซินมองไปทางสายตาของฉินเทียนก็ยิ่งเกรงใจ พวกเขาต่างก็คิดว่าซูซูหาสามีที่ถูกใจด้วยตัวเองจากข้างนอกพากลับมาแล้ว
และสามีที่ถูกใจคนนี้ไม่ต้องพูดก็คือคนหนุ่มที่มีคุณธรรมไม่เหมือนคนอื่นที่อยู่ต่อหน้าคนนี้
ถ้าหากเป็นอย่างนี้จริง ๆ งั้นที่พวกเขาจัดเตรียมแนะนำคู่ครองให้ซูซูก็เห็นชัดว่าไม่มีความจำเป็นแล้ว
แม้กระทั่งหลี่เฟินต่างก็ไม่ยอมรับก็ไม่ได้ คนหนุ่มคนนี้ที่อยู่ข้างหน้าเห็นชัดว่าทิ้งห่างโกวเฉินคนนั้นหลายสาย
ฉินเทียนอมยิ้มพูด“คุณก็คือคุณป้าใช่ไหม？ ซูซูไม่พูดผมยังดูไม่ออกเลย คิดไม่ถึงว่าจะยังสาวอย่างนี้”
“ไม่เลว แหวนวงนี้ก็เป็นผมที่มอบให้เธอ”
“ผมก็คือฉินเทียน สามีของเธอ”
“สวัสดีคุณยาย คุณตา คุณน้า”
“ใคร？”
“คุณพูดว่าคุณเป็นใคร？”
สองสามคนมีใบหน้าที่ตกตะลึง คุณท่านตัวสั่นเกือบจะล้มแล้ว
“พ่อ แม่ พี่ชาย พี่สะใภ้ เขาก็คือฉินเทียนไง สามีของซูซู”
“เมื่อกี้ฉันพูดแล้ว เค้าสองคนมีความรู้สึกที่ดีอยู่ พวกคุณยังไม่เชื่อ”
“ตอนนี้เชื่อแล้วใช่ไหม？”หยางยู่หลันรีบพูดอธิบาย
สองสามคนตะลึงเล็กน้อย หยางเต๋อกวงฮึอย่างโมโหเสียงหนึ่งหมุนตัวก็เดินไป
“ซูซู เธอเข้ามาหน่อย！”
“มาที่ด้านข้างตานี่！”
“คนแซ่ฉิน ที่แท้ก็เป็นนาย！”
“นายยังมีหน้ามา พูด นายต่างก็รังแกน้องสาวและหลานสาวของฉันอย่างนี้แล้ว？”
“วันนี้ไม่พูดชัดเจน ฉันสู้ตายกับนายแล้ว！” หยางเซินเช็ดหมัดถูฝ่ามือจ้องมอง กลับมีหลักคุณธรรมของน้าเล็กน้อยจริง ๆ
หน้าของหลี่เฟินก็ขรึมลงไปในพริบตา
เธอมองสองมือของฉินเทียนต่างก็เป็นของขวัญ พูดอย่างเย็นชาว่า“ทิ้งของออกไปทั้งหมด！”
“ครอบครัวของพวกเราไม่เสียดาย！”
เจิงหงซิ่วยิ้มเย็นชา“คนหนุ่ม นายคิดว่าเวลาปกติไม่เคยทำพอเจอเรื่องกระทันหันก็จะมารีบจัดการ แต่งตัวเรียบร้อยสวยงาม เป็นคนท่าทางเหมือนหมาก็สามารถหลอกลวงผ่านไปได้แล้วเหรอ？”
“บอกนายให้ เล่ห์เหลี่ยมอย่างนี้ใช้กับฉันไม่ได้ผลหรอก！”
“ซูซู ตามยายเข้าไป！”
ซูซูถูกดึงเข้าไปข้างใน เธอก็ร้อนรนแล้ว“คุณยายคุณตา คุณน้าคุณป้า มีเรื่องอะไรก็พูดกันดี ๆ อย่าโมโหสิ”
หลี่เฟินกำลังคิดที่จะไล่ฉินเทียนออกไปด้านนอกก็ส่งเสียงแตรรถมา เสียงที่กระตือรือร้นเสียงหนึ่งพูดว่า“หลี่เฟิน ฉันมาแล้ว”
เธอพูดอย่างเซอร์ไพร์ว่า“เป็นเหอซิ่วเหรอ เธอรอเดี๋ยว！”
เหอซิ่วเป็นเพื่อนสนิทของเธอ นี่เป็นการจัดเตรียมของเธอให้เหอซิ่วพาลูกชายคนเก่งมาทำความรู้จักกับซูซู
ตอนนี้เค้ามาถึงที่หน้าประตูแล้ว ฉินเทียน“อดีตสามี”คนนี้ อยู่ที่นี่จะกลายเป็นอย่างไหนแล้ว？
“อย่าเพิ่งพูดมากอย่างนั้นก่อน ไปสวนด้านหลังดื่มชาเถอะ！”
“ไม่เรียกนายก็ไม่ต้องออกมา！”
เธอผลักอย่างต่อเนื่องเอาฉินเทียนผลักไปถึงสวนด้านหลัง จากนั้นนี่ถึงจัดระเบียบใบหน้ายิ้มใหม่อีกครั้งแล้วเดินออกไปต้อนรับ
“ป้าหลี่”
“น้าหยาง”
“คุณท่าน คุณนาย สวัสดีครับ ผมคือโกวเฉินครับ”
โกวเฉินชุดสูทรองเท้าหนัง ภายใต้การอยู่เป็นเพื่อนของเหอซิ่วผู้เป็นแม่ เดินถือของขวัญเข้ามาเต็มมือ
มองเห็นซูซูที่อยู่ห้องโถง ตกตะลึงวิญญาณออกจากร่างยืนนิ่งอยู่กับที่
