บทที่ 157 เกิดเรื่องใหญ่แล้ว
ความเงียบสงัดในห้องโถง
ถึงแม้ว่าจะมืด แต่สำหรับคนที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี สามารถอาศัยแสงจากหน้าต่างด้านนอกได้ ทันใดนั้นก็รู้ว่าจะดำเนินเกมอย่างไร
ชั้นหนึ่งมีทั้งหมดสามห้อง
หนึ่งในนั้นมีประตูอยู่บานหนึ่งที่เปิดเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีคนอยู่ อันที่จริงแล้ว เมื่อก่อนนี่คือห้องของหยางยู่หลัน
หยางยู่หลันเคยอยากให้ซูซูกับฉินเทียนไปอยู่กันข้างบน เพราะจะยิ่งเงียบสงบ อีกทั้งยังจะช่วยเพิ่มความรู้สึกของคนสองคนด้วย
แต่เนื่องจากสาเหตุบางประการของซูซู ที่ยังไม่อยากนอนกับฉินเทียนเร็วจนเกินไป ดังนั้นเธอจึงนอนชั้นหนึ่งไม่ยอมไปไหน
ดังนั้นหยางยู่หลันเพื่อให้พวกเขาได้มีโอกาสที่จะอยู่คนเดียว ตัวเองจึงย้ายไปนอนชั้นบน
เมื่อไม่เห็นก็ไม่หงุดหงิด
ส่วนห้องที่เหลืออีกสองห้อง ห้องหนึ่งประตูปิดเอาไว้
ส่วนอีกห้อง ก็เปิดเอาไว้
เงาดำได้ค่อยๆ เดินตามเข้าไปในห้อง
เธอได้หยิบเข็มยาวออกมาหนึ่งเข็ม
จากนั้นของเหลวที่อยู่ด้านใน เพียงแค่หยดลงไปหนึ่งหยด พิษของมันก็สามารถทำให้อูฐตัวหนึ่งล้มลงได้ คนยิ่งไม่ต้องพูด
เธอรู้สึกว่า การฆ่าคนเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง การยิงด้วยปืนหรือว่าใช้มีด ช่างไม่น่าสนใจ
นางชอบใช้พิษมากกว่า
ชอบเห็นคนที่ตาย เหมือนคนนอนหลับ เนื่องจากพิษของมัน จะทำให้ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มเหมือนคนที่กำลังฝันหวาน
เธอก็คือหนึ่งในองค์กรงูเห่า คือคนที่รอดจากแหตัวนั้น เข็มหางแมงป่อง
ทีแรกเธอกะจะตามองค์กรงูเห่าไป เข้ามาทางเขตชายแดนตอนใต้ แต่เนื่องจากวิเคราะห์ข้อมูลของฉินเทียนแล้ว เธอก็รู้สึกสนใจในตัวของผู้ชายคนนี้
เธอรู้ว่า หากว่าเป็นคู่ต่อสู้ขององค์กรงูเห่าแล้ว คงจะต้องจัดการฉินเทียนจนเนื้อเป็นชิ้นๆ ระเบิดจนไม่เหลือเศษซาก
เธออยากจะเห็นผู้ชายคนนี้ก่อน ดังนั้นก็เกิดความคิดนี้ขึ้น จากนั้นก็เข้ามาจากอีกเส้นทางหนึ่งเพียงคนเดียว
เมื่อผลักประตูเข้ามา ด้านในมืด อาศัยสัญชาตญาณ เข็มหางแมงป่องรู้ดีว่า ห้องด้านในไม่มีคน
เช่นนั้น ก็เหลือห้องฝั่งตรงข้ามเพียงห้องเดียว
เจ้าหมอนั่นตอนนี้คงกำลังนอนกอดภรรยาอยู่เป็นแน่ คงกำลังนอนกรน ใบหน้าของเข็มหางแมงป่องก็เผยรอยยิ้มสนุกสนานขึ้น
ใช่แล้ว คนที่นางอยากฆ่า ส่วนใหญ่ก็มาจากความสนุกเป็นอันดับแรก
ขณะที่กำลังอยากจะเข้าไปในห้อง จู่ๆ ท้องฟ้าที่ด้านนอก ก็มีเสียงเฮลิคอปเตอร์ควับควับดังมา
สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป หรือว่า อีกฝ่ายมีกำลังทหารเสริมมาช่วย？
ยังไม่ทันได้ตัดสินว่าจะทำอะไร เสียงดังปั้ง เสียงดังออกมาจากในบ้าน มีคนกระโดดลงมาจากเฮลิคอปเตอร์
เป็นไปได้ยังไง？
นางอยากออกไปดู ข้างนอกประตู ก็มีลมบ้าคลั่งเข้ามาอย่างแรง
“ซูซู！” ตามมาด้วยเสียงคำรามต่ำ เงาคนราวกับสายฟ้าผ่า พุ่งเข้ามาในคฤหาสน์
เข็มหางแมงป่องตกใจ ตามสัญชาตญาณ ในสถานการณ์ที่อันตรายก็รีบผลักประตูเข้ามาในห้อง
ฉินเทียนบุกเข้ามาในห้องรับแขก！
แม้ว่าข้างในจะเงียบสงัด แต่เขารับรู้ได้ทันที ว่าในอากาศมีกลิ่นไอของคนแปลกหน้าอยู่ด้วย
นั่นหมายความว่าเข็มหางแมงป่องมาถึงแล้ว！
เมื่อคิดถึงซูซู หัวใจของเขาแทบจะพุ่งออกมาจากตาแล้ว
“ซูซู ！” เขาตะโกนเสียงต่ำ อยากจะบุกเข้าไปดูในห้องซูซู
ขณะนั้นเอง เขารู้สึกได้ ว่าประตูห้องตัวเองปิดอยู่
หืม？
รายละเอียดเล็กๆ แบบนี้ ทำให้เขาหยุดเดิน
ร่างกายที่เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธอยากจะฆ่าคน เหมือนกับคลื่นพายุที่รุนแรง พุ่งไปยังห้อง
ทันใดนั้นเอง ด้านหลังประตูก็มีเสียงลมหายในต่ำดังออกมา
ก็เก็บอารมณ์เอาไว้
จากนั้น ฉินเทียนก็ค่อยๆ เดินไป มือสั่นเทา เปิดประตูห้องของซูซู
ณ เวลานั้น เขารู้สึกว่าสิ่งที่เขาผลักไป ก็คือประตูแห่งโชคชะตาของเขาฉินเทียนเอง
หากว่าซูซูปลอดภัย งั้นทั้งโลกก็ปลอดภัย
แต่ถ้าหากว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เป็นศพแล้วล่ะก็ ถ้างั้น โลกทั้งใบจะต้องชดใช้！
“ดึกดื่นขนาดนี้เรียกอะไรอ่า……อย่ากวนฉันได้ไหม……”
“อ่า……”
ในความมืด เตียงขนาดใหญ่ ซูซูกำลังนอนกอดหมอนนอนอยู่
เผยให้เห็นไหล่ขาวโผล่ออกมา
ส่วนเธอที่กำลังสะลึมสะลือนั้น ก็ได้ยินเสียงของฉินเทียน แต่ยังไม่ตื่นเสียเลยทีเดียว
ฉินเทียนได้กลิ่นไวน์แดงอ่อนๆ จากนั้นสะลึมสะลือแล้วพูดว่า：“ผู้จัดการของมู่เฟยเฟยนั่นดื่มเก่งจริงๆ ฉันกับหลิวชิงสองคน เกือบจะเมาหัวราน้ำแล้ว……”
“น่าเกลียด”
พูดจบ ก็รู้สึกร้อนผ่าว เมื่อร่างกายของเธอขยับ จากนั้นขายาวๆ ก็ยื่นออกมาจากผ้าห่มและหนีบผ้าห่มเอาไว้
พอเห็นฉากนี้ ฉินเทียนก็ยิ้มออกมา
ความรู้สึกที่ว่ากำลังจะเสียโลกทั้งใบไป คิดว่าโลกนี้คงจะต้องถล่มทลาย จู่ๆ ก็พบว่า โลกของเขายังมีความสุขดีอยู่
ทำให้ดวงตาเขาร้อนผ่าว น้ำตาเกือบจะไหลออกมา
เขาพูดอย่างมีความสุขว่า：“ที่รัก จะบอกข่าวดีอะไร”
“ครั้งนี้โชคดีที่ได้พานเหม่ยเออร์ช่วย นำองค์กรงูเห่าออกมา ฉันพาคนไปที่เขตชายแดนแล้ว จากนั้นก็นำพวกเขาไปส่งสวรรค์แล้ว”
“ที่รัก ต้องระวังป่วยนะ” เขาปิดประตูห้อง จากนั้นเดินไปเอาผ้าห่มผืนใหม่มาให้ซูซู
ปกติซูซูไม่ดื่มเหล้าเยอะขนาดนี้ สะลึมสะลือ อันที่จริงแล้วยังนอนไม่ตื่นจริง ดังนั้น ก็เลยไม่ได้ฟังคำพูดของฉินเทียน
แต่ว่าประโยคหนี่งที่ฉินเทียนพูด ไม่ได้พุดให้ซูซูฟัง แต่พูดให้เข็มหางแมงป่องที่ซ่อนตัวอยู่อีกห้องหนึ่งฟัง
ฉินเทียนได้กลิ่นไอจากตัวของเธอ
เข็มหางแมงป่องไม่เคยตื่นตระหนกเช่นนี้มาก่อน เมื่อครู่เธอถูกฉินเทียนที่จงใจปล่อยกลิ่นไอที่อยากจะฆ่าคนทำให้นางตกใจ
นางกังวลจนจ้องไปที่ประตูห้อง มีลางสังหรณ์ว่า หากว่าฉินเทียนพบตัวเธอเขา ถ้าเช่นนั้นเธอคงจะรอดไปได้ยาก
ณ เวลานั้นนางรับรู้ถึงรสชาติแห่งความตายจริงๆ
ที่แท้ความตาย ไม่ได้สนุกอะไร
โชคดีที่ฉินเทียนไม่ได้ไปที่ห้องนั้น
เมื่อได้ยินสิ่งที่ฉินเทียนพูด ว่าคนอื่นๆ ในองค์กรงูเห่าได้ตายไปหมดแล้ว เข็มหางแมงป่องก็มีดวงตาแดงกล่ำ
นางกัดฟันกรอด ในใจแค้นแล้วเรียกชื่อผู้หญิง “พานเหม่ยเออร์”
การมาที่หลงเจียงครั้งนี้ พวกเขามาทำโดยการรับเชิญของพานเหม่ยเออร์แบบผิวเผิน อันที่จริงแล้ว ได้รับภารกิจมาจากปรมาจารย์พิษอีกที พวกเขาแค่ใช้ผลประโยชน์ของพานเหม่ยเออร์ก็เท่านั้น
คิดไม่ถึงเลยว่า กลับโดนแผนร้ายของพานเหม่ยเออร์
มิน่าล่ะคนในองค์กรงูเห่า จนป่านนี้ยังไม่ปรากฏตัว ที่แท้ก็ตายกันหมดแล้วนี่เอง
เข็มหางแมงป่องพรึมพรำกับตนเอง ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉินเทียน เธอกัดฟันกรอด เมื่อรอให้ด้านนอกสงบ ฉินเทียนคงจะหลับแล้ว จากนั้นก็ค่อยๆ ย่องออกไป
ไม่นานก็ออกมาจากคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว เหมือนเพียงเส้นสีดำที่ออกมาจากอุทยานมังกรอย่างรวดเร็ว
จากนั้นก็โยนเสื้อชาวสวนทิ้งไป แล้วพุ่งไปที่ถนน เอามือขวางรถแท็กซี่ไว้
“ใช้อัตราความเร็วที่สุดพาฉันไปในเมือง！”
“เงินทั้งหมดนี่ให้นาย！”
นางเอาเงินดอลลาร์โยนใส่หน้าคนขับรถ
คนขับรถเห็นหญิงสาวต่างประเทศที่ดุดันในกลางดึกขนาดนี้ แล้วก็ยังเห็นดอลลาร์จำนวนมาก จึงพูดอย่างร้อนใจว่า：“เร็ว ขึ้นรถ！”
สีหน้าเคร่งขรึมของเข็มหางแมงป่องนั้นน่ากลัว！
เธอจะแก้แค้น！
เธอจะต้องฆ่าพานเหม่ยเออร์ และแก้แค้นให้กับพี่น้องที่ตายไป！
จากนั้นก็เห็นรถแท็กซี่หายไปในคืนราตรี จากเงาที่อยู่ข้างถนน ก็ปรากฏร่างคนเดินออกมา
ใช่นั่นมันฉินเทียน
เธอขวางรถแท็กซี่คันหนึ่ง จากนั้นพูดปนหัวเราะ：“มีเรื่องต้องรบกวน พอดีมีเรื่องเร่งด่วน ต้องเข้าไปในเมือง”
“ค่ารถเพิ่มอีกเท่า”
……
“ไอ้เลว！”
“สรุปเกิดเรื่องอะไร！”
พานเหม่ยเออร์ที่ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน เธอโทรศัพท์ไปหาอะฝูตลอด แต่ว่าไม่อยู่ในเขตให้บริการ
เมื่อโทรไปหางูเห่า ก็ติดต่อไม่ได้
ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้วนะ？
เธอเริ่มจิตใจไม่ดี ไม่รู้ว่าดื่มไวน์แดงสองขวดหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่
เมื่อเห็นฟ้าเริ่มสาง ขณะช่วงเวลายามรุ่งอรุณ เป็นช่วงที่ฟ้าดินจะมืดมากที่สุด ก็ได้ยินเสียงรถดังมาก
เสียงดังปึ้ง รถบรรทุกสินค้าก็ชนเข้ากับประตูใหญ่ จากนั้นพุ่งเข้ามา
“คุณหนู เกิดเรื่องแล้ว！”
“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว！”
ประตูรถเปิดออก อะฝูก็กลิ้งตกลงมา
