บัญชามังกรเดือด – บทที่ 168 คุณมาได้อย่างไร

วันที่สอง ทุกอย่างสงบ

กลางคืนเป็นงานเลี้ยงรับรอง ต้องพบกับดาราใหญ่และคนดังมากมาย ซูซูและหลิวชิงรู้สึกประหม่าเป็นอย่างยิ่ง

พวกเขาตรวจสอบขั้นตอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า นี่เป็นครั้งแรกที่ซูยู่กรุ๊ปเผยแพร่ต่อหน้าสาธารณชน กลัวว่าจะมีอะไรผิดพลาด

ต้องการขอให้พี่ชุนแนะนำสักหน่อย แต่ใครจะรู้ว่ามือถือของพี่ชุนปิดเครื่องโดยตลอด ซูซูไปเคาะประตูด้วยตัวเอง พี่ชุนพูดอย่างโกรธเคือง รอเธอตื่นค่อยคุยกัน

จนกระทั่งช่วงบ่าย พี่ชุนถึงลุกจากเตียงอย่างเกียจคร้าน เธอมองไปที่รายการสิ่งของและขั้นตอนที่ซูซูและหลิวชิงกำหนด แล้วโยนทิ้งไปข้างๆ

ไวน์และขนมว่างแย่มาก ยอมรับไม่ได้ เปลี่ยนใหม่ทั้งหมด

“ต้องเป็นไวน์แดงวินเทจของบอร์กโดซ์ ส่วนขนมว่าง พวกคุณไปที่โรมแรมมิชลิน ขอให้เชฟใหญ่ผลิตใหม่ๆให้ ”

ซูซูโกรธจนพูดไม่ออก ตามมาตรฐานของพี่ชุน พวกเขาต้องจ่ายเป็นล้านสำหรับค่าเลี้ยงรับรอง

ไม่เพียงเท่านี้ พี่ชุนยิ้มเย้ยหยัน : “ รายชื่อแขกผู้มีเกียรติในงาน ฉันและมู่เฟยเฟยจะเป็นคนกำหนดเอง พวกคุณจึงไม่ต้องกังวลแล้ว ”

“ยังมีอีก ถ้าพวกคุณต้องการเชิญแขก ต้องได้รับความเห็นชอบจากฉันก่อน ”

หลิวชิงพูดอย่างโกรธเคือง : “ ความรู้สึกที่พวกเราใช้เงินไปมากขนาดนี้ ไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะเชิญแขกวีไอพี ? ”

“พี่ชุน คุณทำเกินไปแล้วหรือไม่? ”

พี่ชุนเย้ยหยันพูด : คุณรู้อะไร

“คุณคงไม่คิดว่าตัวเองเป็นตัวเอกในงานเลี้ยงรับรองคืนนี้หรอกนะ? ขอร้องเถอะ พวกคุณแค่มาเคลียร์ค่าใช้จ่าย ตัวเอกที่แท้จริง คือดาราใหญ่ของพวกเรา ”

“รู้สึกแย่เรื่องเงินหรือ ? คุณคิดคิดดู นี่คือดาราใหญ่ของพวกเราที่ใช้ประโยชน์จากสัมพันธภาพของเธอ เพื่อขยายเครือข่ายของพวกคุณ ”

“ผู้เข้าร่วม จะรวยหรือแพง เครือข่ายแบบนี้ พึ่งพาบริษัทเล็กๆที่เพิ่งเปิดใหม่ของพวกคุณ ชั่วชีวิตนี้อย่าได้คิดสัมผัสถึงเลย ”

“โชคดีแล้วนะ ! ”

“ ทั่วโลกนี้ไม่รู้ว่ามีคนตั้งเท่าไร ที่นำเงินจำนวนมาก แย่งกันเพื่อเชิญดาราใหญ่ของเรา ยังไม่มีโอกาสเลย ”

หลิวชิงโกรธจนพูดไม่ออก

ซูซูกัดฟัน และอดทน ยังคงพูดเหมือนเดิม มีการชำระเงินค่าพรีเซ็นเตอร์หลายสิบล้านแล้ว อย่าให้เงินจำนวนเล็กน้อยนี้นำไปสู่การสูญเสียของความสำเร็จ

“ฉันจะจัดการตามความต้องของพี่ชุน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราทำเรื่องแบบนี้จริงๆ หากมีบางส่วนยังไม่ดี โปรดขอคำแนะนำเพิ่มเติมจากพี่ชุน ”

พี่ชุนยิ้มเหยียด พูดว่า “ มีอะไร โทรหาฉันนะ ”

“นี่คือโทรศัพท์อีกหมายเลขหนึ่งของฉัน ด้านล่างคือเลขที่บัญชีธนาคารของฉัน ฉันจะซื้อบ้านเร็วๆนี้ และยังขาดอีกห้าแสน ”

“ถือว่าเป็นการยืมจากประธานกรรมการซูก่อนนะ ”

ซูซูกัดฟัน อ้าปากทีก็คือห้าแสน โหดเกินไปแล้ว

ปากว่ายืม แต่ใครก็รู้ว่า นี่คืออ้อยเข้าปากช้าง ไปแล้วไม่กลับคืนมาอย่างแน่นอน

แต่ว่า ทั้งหมดนี้เพื่อธุรกิจ อดทนไว้ !

“ได้ยินมาว่ามีวัดเสินหลงกวานอยู่นอกเมือง แม่นมาก ช่วงนี้ฉันนอนไม่ค่อยหลับ จิตใจฟุ้งซ่าน อยากไปขอพรเสี่ยงเชียมซี ”

“ประธานกรรมการซู ฉันรู้ว่าคุณยุ่ง ไม่มีเวลามากับฉัน แค่ขอให้ที่ปรึกษากฎหมายของคุณคนนี้มาเป็นเพื่อนฉันสักครั้งเถอะ ”

เธอส่งสายตา ตกลงบนร่างของฉินเทียน

ฉินเทียนยิ้ม มีพลังมากแค่ไหนกันนะ ผู้จัดการเล็กๆคนหนึ่ง ถึงกล้าขอให้เขาไปเป็นเพื่อนเดินเล่น

เขาพูดอย่างเคร่งขรึม : “ฉันไม่ไป ”

“คุณปฏิเสธฉัน? ” พี่ชุนหน้าสลดทันที

ฉินเทียนอยากพูดอะไร ซูซูรีบพูดตัดบท: “ไม่หรอก เขาบอกว่าเป็นกังวลมากกว่า ”

“พี่ชุน ให้เขาไปกับคุณ แล้วยังคุ้มครองคุณได้อีกด้วย ”

ฉินเทียนดึงซูซูออกไปข้างๆ กัดฟันกระซิบว่า : “ เพื่อผู้หญิงเน่าๆคนนี้ ถึงกับไม่ต้องการสามีเลยหรือ! ”

ซูซูพูดเสียงเบาว่า: “เชื่อฟังนะคนดี กลับมาแล้วฉันจะให้รางวัลคุณ ”

ฉินเทียนใจเต้นแรง รีบถามว่า : “ รางวัลอะไร ? ”

เชอะ ซูชูอุทานพูดว่า : “เป็นสิ่งที่คุณต้องการอยู่แล้ว ”

ฉินเทียนต้องการพูดอะไรอีก ซูซูจ้องมองเขม็ง ความหมายคือ อย่าได้คืบเอาศอก คุณลองดื้อดูสิ?

“ตกลง ” ฉินเทียนจำต้องยอมรับอย่างเสียไม่ได้

จากรายงานของผู้ใต้บังคับบัญชา เขารู้ว่ามู่เฟยเฟยและพานหลง อยู่ในว้งมังกรโดยตลอด ไม่ได้ออกมาปรากฏตัว ไม่น่าจะสร้างปัญหาในตอนนนี้

นอกจากนี้ ซูซูมีพวกเหลิ่งเฟิงคอยปกป้องคุ้มครอง ดังนั้นไม่น่ามีปัญหาด้านความปลอดภัย

เขาต้องการใกล้ชิดกับพี่ชุนคนนี้สักนิด หวังว่าจะได้ข้อมูลเบื้องลึกเกี่ยวกับมู่เฟยเฟย

พี่ชุนหัวเราะ โยนกระเป๋าให้ฉินเทียนพูดว่า : “ตามฉันมา จะมองอีกนานแค่ไหน ”

“ วางใจเถอะพ่อรูปหล่อ จะไม่ทำให้คุณลำบากหรอก ”

เธอเดินออกจากโรงแรมอย่าหยิ่งผยองราวกับราชินี

มาถึงนอกเมืองแล้ว แสงแดดเจิดจ้า เชิงเขามังกรเทพ นักท่องเที่ยวมืดฟ้ามัวดิน

สิ่งที่ทำให้ฉินเทียนเกือบจะระเบิดออกมาก็คือหวางอิงชุนคนนี้ ปล่อยเขาไป คนน่าเกลียดสร้างปัญหาเยอะ

เธอพูดว่าอยากย้อนความรู้สึกของวัยสาวรุ่นที่มีความรัก โดยให้ฉินเทียนสวมบทบาท ดูแลเธอหมือนเพื่อนชายที่เป็นรักแรก

ฉินเทียนอดทนอีกครั้งเพื่อ”รางวัล ” ของซูซู และตามคำแนะนำของหวางอิงชุน เขาซื้อปลาหมึกย่าง ผลไม้เชื่อม และขนมต่างๆที่สาวน้อยชอบกิน

ยังมีตุ๊กตาผ้าอีก

ยังไม่ทันขึ้นเขาเข้าไปเสินหลงกวาน มือซ้ายขวาของเขา ก็เต็มไปด้วยสิ่งของ ที่ร้ายไปกว่านั้นคือมีเปปป้า ลูกหมูสองสามตัวห้อยอยู่ที่คอ

หากพี่น้องวิหารเทพ เห็นสภาพนี้ ฉินเทียนต้องตายแน่ๆเลย

จนปัญญา เพื่อ”รางวัล !” ของภรรยา

ผู้สง่าน่าเกรงขามทุกด้านเช่นเขา ต้องมาตกอยู่ในกำมือของสตรีตัวเล็กๆคนหนึ่ง ฉินเทียนรู้สึกว่าตัวเองขี้ขลาด

ในที่สุด ก็ขึ้นไปบนภูเขา ถึงด้านนอกของเสินหลงกวานแล้ว

หวางอิงชุนพูดอย่างสะบัดสะอิ้งว่า : “ช่วงนี้ผู้คนนอนหลับไม่ค่อยดี บางครั้งตกใจตื่นกลางดึก แล้วก็ตาค้างนอนไม่หลับจนถึงรุ่งเช้า ”

“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ”

“อาเทียน คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ? ”

“คงไม่ได้ป่วยเป็นอะไรนะ ? ”

อาเทียน ? ฉินเทียนขนลุกไปทั่ว ใจคิดว่า ไม่เพียงแต่คุณป่วย แต่ป่วยอาการไม่เบาเลย

ดีที่เขาอดกลั้นไว้ได้ อมยิ้มพูดว่า : “พี่ชุน คุณคงเหงาเกินไป ”

“สมควรมีความรักแล้ว ”

หวางอิงชุนหน้าแดงเล็กน้อย พูดว่า : “แล้วคุณคิดว่า ผู้ชายแบบไหนถึงจะคู่ควรกับผู้หญิงอย่างฉัน? ”

พูดจบ ก็ขยับร่างเข้ามาใกล้

ฉินเทียนรีบก้าวถอยหลัง พูดว่า : “เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มิฉะนั้นเราเข้าไปถามนักพรตเต๋าเสินหลงเถอะ ”

“งั้นดีเลย คุณต้องช่วยฉันเสี่ยงเซียมซีให้ได้เซียมซีดีสุดยอด ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะไม่ยกโทษให้ ”

ดูเหมือนเธอจะอ่อนแอจนทำอะไรไม่ได้ เกาะแขนของฉินเทียนแล้วเดินขึ้นบันไดไป ขณะที่เงยหน้าขึ้น เห็นผู้หญิงสองคนเดินออกมาจากเสินหลงกวาน อดไม่ได้ที่หน้าถอดสี

“พวกเขาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ? ”

ฉินเทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว อดไม่ได้ที่จะเซ่อไปเลย

ผู้หญิงสองคนนั้น คนที่อยู่ข้างหน้า แม้จะพบกันเพียงครั้งเดียว แต่ก็ยังจำได้ในพริบตา คือพี่หรงผู้จัดการส่วนตัวของหลิวหรูยู่

ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังพี่หรง แม้ว่าจะสวมแว่นกันแดด และหมวกก็ดึงปิดลงต่ำมาก จนไม่สามารถเห็นหน้า ก

แต่ว่า ฉินเทียนจำได้อย่างรวดเร็วว่าเป็นราชินีสวรรค์หลิวหรูยู่

พวกเขาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

แวบแรกที่เขาตอบสนอง ฉินเทียนจะหันหลังกลับเพื่อหลบ แต่ไม่ทันแล้ว หลิวหรูยู่และพี่หรงต่างเห็นแล้วเดินเข้ามา

“หวางอิงชุน คุณมาทำอะไรที่นี่? ” พี่หรงพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดีนัก

และหลิวหรูยู่จ้องไปที่ฉินเทียน พูดด้วยความประหลาดใจว่า : “คุณฉิน ! คุณมาได้อย่างไร? ”