บัญชามังกรเดือด บทที่ 306 การสังหาร
มีคำกล่าวว่าหวังซานขี่ม้าที่ตายแล้ว
มองดูภูเขาที่อยู่ตรงหน้าลูกหนึ่ง อันที่จริงระยะทางไกลอย่างมาก
บวกกับรูปร่างหน้าตาของสัตว์ป่านานาชนิด ป่าเดินทางยาก และความเร็วในการเดินทางค่อนข้างช้า
จนกระทั่งถึงช่วงเที่ยงคืน ค่อยมาถึงตีนเขา
เงยหน้ามองดู ภูเขาลูกหนึ่งที่มืดมิด สูงชันอันตราย เหมือนปีศาจในความมืดตนหนึ่งจริงๆ ทำให้คนหวาดกลัวอย่างมาก
ฉานเจี้ยนพูดเสียงลึก : “หากไม่มีเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง น่าจะตรงนี้แหละ”
“ผมสามารถสัมผัสได้ มีลมหายใจของคนอยู่ในอากาศ”
“เจ้าสำนัก ออกคำสั่งได้เลย”
ฉินเทียนพยักหน้า เขาก็สัมผัสได้เช่นกัน กำลังจะพูด ทันใดนั้น เหนือท้องฟ้ายามค่ำคืน มีเสียงหึ่งๆดังเข้ามา
เฮลิคอปเตอร์ส่องไฟลำหนึ่ง บินผ่านไป
“รีบซ่อนตัว!” เขารีบพูดเสียงต่ำ
ทุกคนหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ มองดูเฮลิคอปเตอร์ลำนั้น กลายเป็นจุดสีแดง ค่อยๆ ลงจอดที่บริเวณเชิงเขา
ฉินเทียนกัดฟันพูด : “ใช้ได้เลยนะไนล์!”
“พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีใครคาดถึง จับผู้พิทักษ์ของชนเผ่า ควบคุมเผ่าและปกป้องพวกเขาจากศัตรู”
“หลังจากนั้นใช้เฮลิคอปเตอร์ติดต่อกับคนภายนอก แม่งเป็นอัจฉริยะจริงๆ!”
ตอนนี้ เขาสามารถมั่นใจทั้งหมดได้แล้ว บุคคลอันดับสามที่อยู่ข้างกายปรมาจารย์พิษ ก็คือเป้าหมายการเดินทางของพวกเขาในครั้งนี้ ไนล์ ซ่อนตัวอยู่บนภูเขาลูกนี้
ไอ้หมอนี่รวมทั้งพรรคพวกปรมาจารย์พิษทั้งหมด ไม่ใช่แค่ฉินเทียนคนเดียวที่ตามหา ตำรวจทั่วโลกก็ต้องการตัวเช่นกัน
ซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนหาเขาไม่เจอ
ไม่รู้เหมือนกันว่าปรมาจารย์พิษจะอยู่ที่นี่ด้วยไหม
ถ้าหากอยู่ล่ะก็ อย่างนั้นเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่จริงๆ
ฉานเจี้ยนคิดอะไรบางอย่างออก สีหน้าเคร่งขรึม และพูด : “เจ้าสำนัก คุณบอกว่า ไนล์จับตัวผู้พิทักษ์ ถูกฆ่าไปตั้งนานแล้วหรือเปล่า”
“ท้ายที่สุดเก็บเอาไว้ เป็นปัจจัยของความไม่แน่นอน”
ฉินเทียนพูดเสียงต่ำ : “น่าจะไม่ได้ฆ่า”
“ไนล์ต้องใช้ผู้พิทักษ์ มาควบคุมเช่นไหว้”
“ฆ่าผู้พิทักษ์ไปแล้ว ถ้าหากเช่นไหว้ไม่เชื่อฟังจะทำยังไง?”
“ตรงกันข้าม มีผู้พิทักษ์อยู่ในมือ เช่นไหว้กล้าไม่เชื่อฟัง พวกเขาก็จะปล่อยตัวผู้พิทักษ์ออกมา”
“ในฐานะที่ผู้พิทักษ์อยู่ในชนเผ่ามีบารมีสูงส่ง เช่นไหว้ก็จะสูญเสียอำนาจในการพูดทันที”
ฉานเจี้ยนพยักหน้าและพูด : “เจ้าสำนักพูดถูกต้อง”
“ตอนนี้ คุณสั่งการได้เลย”
ฉินเทียนถอนหายใจ เผชิญหน้ากับศัตรูเจ้าเล่ห์แบบนี้ เขาก็ไม่กล้าประมาทเช่นกัน
“ปาเฮ่อ คุณพาเสี่ยวลู่ หาถ้ำใกล้ๆแห่งหนึ่งแล้วซ่อนตัวเอาไว้”
“ใช่แล้วปาเฮ่อ คุณสอนภาษาท้องถิ่นให้ผมสองประโยค ‘พวกเราเป็นเพื่อนกัน มาช่วยคุณ’พูดยังไง?”
ปาเฮ่อบ่นพึมพำหลายประโยค ฉินเทียนพยายามจดจำเอาไว้
นี่เป็นการหลังจากอีกสักพักบุกขึ้นไป เตรียมการเพื่อสร้างความไว้วางใจจากผู้พิทักษ์
หลังจากนั้น ฉินเทียนพูดกับเถาฟาง : “น้องชาย นายลงมือคนเดียว สามารถไปหาที่ราบสูงได้แล้ว”
“จำไว้ อย่าปล่อยให้เฮลิคอปเตอร์บินขึ้น”
“เข้าใจแล้ว” เถาฟางพยักหน้า แบกสไนเปอร์ยาว เหมือนกับผีตนหนึ่ง หายไปในความมืด
เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้ ไม่ต้องให้ฉินเทียนสั่งการ ก็รู้ว่าควรทำยังไง
“ลุงฉาน พวกเราขึ้นไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน!”
หลังจากจัดการเสี่ยวลู่และปาเฮ่อเสร็จ ฉินเทียนพาทีมของตัวเอง คนกลุ่มหนึ่งรีบปีนขึ้นไปบนภูเขา
ในไม่ช้า มาถึงกลางภูเขา
สิ่งที่เห็นตรงหน้า แม้แต่ฉินเทียนล้วนแล้วตกตะลึง
พื้นราบในระยะไกล คาดไม่ถึงว่าจะมีลานบ้านกว้างใหญ่ถูกสร้างด้วยหิน
สร้างบ้านในสถานที่แบบนี้ ไม่รู้ว่าต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน ดูเหมือนว่า นี่คือรังอย่างไม่ต้องสงสัย
ถ้าหากเป็นเพียงการหลบซ่อน ไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามมากขนาดนี้
เข้าใกล้อีกนิดหนึ่ง ภายในลานบ้าน มีเสียงหมาเห่าดังขึ้น
ฉินเทียนรีบให้ทุกคนซ่อนตัว
เพิ่งซ่อนตัวเสร็จ บนหลังคา ภายในหอสังเกตการณ์ที่เรียบง่าย มีไฟสว่างขึ้น
คนข้างในใช้ไฟฉายสว่างจ้า ส่องไปส่องมา
หัวใจของฉินเทียนขยับ รีบให้อะเปินปล่อยลูกหมาป่าที่อยู่ในอ้อมแขนออกมา
ลูกหมาป่าร้องหลายที วิ่งอยู่บนที่ว่าง
พบว่าเป็นแค่ลูกหมาป่าตัวหนึ่งที่ดึงดูดให้หมาเห่า เสียงหัวเราะและดุเล็กน้อยมาจากหอสังเกตการณ์ ปิดไฟ
ทั่วทั้งลานบ้าน กลับสู่ความมืดมิดอีกครั้ง
ฉินเทียนถอนหายใจ และพูด : “ลุงฉาน ชุยหมิง เจ้างูเขียวหางไหม้”
“พวกคุณอ้อมไปยังสถานที่อื่น ผมอยู่ตรงหน้า อีกสักพัก พวกเราบุกเข้าไปทั้งสี่ทิศพร้อมกัน”
“ในมือของพวกเขาน่าจะมีอาวุธหนัก ดีที่สุดคืออย่าปล่อยให้พวกเขามีเวลาไปจับอาวุธ”
“เหล่าหม่า นายและน้องชายหวูฉาง รับผิดชอบดูแลประตูหน้าและหลัง”
“มีคนวิ่งออกมา ฆ่าโดยตรง”
“หนิงซวง พี่เหมย อะเปิน หลังจงและยังมีเถียเจี้ยง พวกคุณเป็นกองกำลังสำรอง จัดการทันทีเมื่อเห็นโอกาส”
“ลงมือ!”
ฉานเจี้ยน ชุยหมิงและเจ้างูเขียวหางไหม้ ถอยหลังทันที อ้อมไปยังทิศทางอื่นๆของลานบ้าน
ฉินเทียนถอนหายใจ ออกมาจากจุดซ่อนตัว เดินตรงไปที่ประตูโดยตรง
เสียงหมาเห่าดังขึ้นอีกครั้ง
เขาได้ยินหอสังเกตการณ์ มีเสียงดังขึ้น
แสงไฟสว่างจ้าส่องเข้ามา
ฉินเทียนยืนอยู่ในแสงสว่าง เผยให้เห็นรอยยิ้มที่สดใส
หลังจากนั้น ทำท่าทางมือกลางอากาศหนึ่งที
กลางอากาศ มีเสียงกระสุนปืนลั่นอย่างรวดเร็ว
คนในหอสังเกตการณ์ยังไม่ทันได้ส่งเสียง เถาฟางที่เล็งเอาไว้ตั้งนานแล้ว หนึ่งนัดยิงทะลุหัว
เสริมกระบอกเก็บเสียง ไม่มีการส่งเสียงใดๆ
“เกิดอะไรขึ้น?” ในลานบ้าน สำเนียงหนักของชายต่างชาติดังขึ้น
ฉินเทียนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว กระโดดเข้าไปโดยตรง
เผชิญหน้ากับภายในห้อง ชายผิวดำตัวสูงออกมาตรวจสอบพอดี มองเห็นฉินเทียน อ้าปากเตรียมจะตะโกน
ฉินเทียนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ราวกับผีตนหนึ่ง ตัดคอของเขาทันที
และในเวลาเดียวกัน ฉานเจี้ยน เจ้างูเขียวหางไหม้และชุยหมิง ก็กระโดดเข้าไปเช่นกัน
คนสี่คน กระโจนเข้าไปในห้องต่างๆที่ไม่เหมือนกัน
เริ่มการสังหาร!
ในฐานะที่เป็นบุคคลอันดับสามของทีมปรมาจารย์พิษ ที่นี่ ก็คือฐานใหญ่ของไนล์
มียอดฝีมือซุ่มโจรตีอยู่ยี่สิบกว่าคน
อย่างไรก็ตาม ฉินเทียนและคนอื่นๆ ราวกับว่าตกลงมาจากท้องฟ้า
พวกเขาคนมากมาย ไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เลยด้วยซ้ำ ล้มตายอยู่บนพื้นอย่างมึนงง
ผลงานชิ้นโบว์แดงของเสียงกรีดร้องและเสียงหมาเห่า
ห้องที่มืดมิดแต่ละห้อง สว่างขึ้น
มีคนหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บเตรียมจะหลบหนี เพิ่งออกมาถึงลานบ้าน ก็ถูกเถียหนิงซวงและคนอื่นๆที่รออยู่ข้างนอกฆ่าทิ้ง
ผีหวูฉางโบกโซ่ขนาดใหญ่ แล้วบุกเข้าไป
เมื่อกี้ ฉินเทียนไม่ได้จัดให้เขาอยู่ในทีมแรก ก็เพราะว่าการเคลื่อนไหวของเขาค่อนข้างใหญ่ จะแหวกหญ้าให้งูตื่น
ตอนนี้ สงครามเริ่มขึ้นแล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว
เขาถือโซ่ใหญ่ ทุบไปเรื่อย จัดการหมาดุร้ายที่บุกเข้ามาหลายตัว ฟาดจนสมองแตกไปหมดแล้ว
ฉินเทียนมองเห็นเฮลิคอปเตอร์ที่จอดอยู่ไกลๆ ตะโกนพูด : “หวูฉาง ทุบเฮลิคอปเตอร์ก่อน!”
หวูฉางบุกเข้าไป ม้วนโซ่เหล็กขนาดใหญ่หนักกว่าห้าสิบกิโลกรัม กำลังจะทุบลงไป
แม้ว่าเฮลิคอปเตอร์จะแข็งแรง แต่ว่าก็ไม่สามารถทนต่อการทุบของหวูฉาง
และในเวลานี้ ภายในบ้านมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
“ฉินเทียน แกไม่อยากให้เขามีชีวิตแล้วเหรอ?”
“ถ้าแกกล้าทุบเฮลิคอปเตอร์ ฉันก็จะฆ่าเขา!”
ชายคนหนึ่งหัวล้านตาเดียว จับตัวชายชราตัวเล็กคนหนึ่งตัวดำเคราขาว พุ่งออกมาจากภายในบ้าน
เขาเอาชายชรามาขวางอยู่ตรงหน้า ในมือถือปืนพกอินทรีทะเลทราย เล็งไปที่หัวของชายชราแน่น
ฉินเทียนยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนหยุด
เขาหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด : “แกกคือไนล์?”
