บัญชามังกรเดือด บทที่ 368 คุณแพ้แล้ว
ซือเหยียนจงไม่ได้เตรียมตัวอะไรไว้ เขาถูกมีดแทงด้านหลังไปสองครั้ง ลึกจนเห็นกระดูก
เขาส่งเสียงคำราม กระโดดไปด้านข้าง จ้องไปที่หลู่ซิ่นและเหยียนควน กัดฟันพูดว่า “พวกคุณสมรู้ร่วมคิดกับจ้าวเฟิง ต่อและทรยศต่อเจ้าบ้าน มานานแล้ว ! ”
“ทำไมล่ะ ? ”
ในสายตาของเขา มีความสับสนเป็นอย่างมาก
อย่างแรก เขาไม่เข้าใจ ทำไมหลู่ซิ่นและเหยียนควนถึงทรยศ
ประการที่สอง เขายิ่งไม่เข้าใจ แม้ว่าต้องการจะทรยศ แล้วทำไมถึงเลือกที่จะภักดีต่อจ้าวเฟิง ?
แม้ว่าหลู่ซิ่นและเหยียนควน เลือกที่จะภักดีต่อจ้าวข่าย ซือเหยียนจงก็สามารถเข้าใจได้
เนื่องจากปัจจุบันอยู่ในตระกูลจ้าวรุ่นต่อไป จ้าวข่ายและจ้าวซวู่นั้นเข้ข้นที่สุด นอกจากจ้าวซวู่แล้ว เขายังเป็นที่ชื่นชอบมากที่สุดอีกด้วย
ทำไม หลู่ซิ่นและเหยียนควน ถึงเลือกจ้าวเฟิง ที่ซึ่งทุกคนเยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า และดูเหมือนจะไม่มีอนาคตอะไร ?
หลู่ซิ่นพูดเยาะเย้ย “คุณชายจ้าวเฟิงเป็นผู้สืบทอดที่แท้จริงของตระกูลจ้าว ”
“ซือเหยียนจง มีบางเรื่อง ที่คุณไม่เข้าใจในตอนนี้ และเกรงว่าในอนาคตก็จะไม่มีโอกาสได้เข้าใจอีกแล้ว ”
เหยียนควนพูดเยาะเย้ยว่า “คุณชายจ้าวเฟิงให้โอกาสคุณ ซือเหยียนจงมันยังไม่สายเกินไปที่จะเข้าใจในตอนนี้”
“ทุกคนทำงานร่วมกันมาหลายปี ฉันสามารถบอกคุณได้ว่า คุณชายจ้าวเฟิง มีความสามารถที่คุณคาดไม่ถึงอยู่”
เปลือกตาของซือเหยียนจงเปลือกตากระตุกอย่างดุเดือด กัดฟันพูด “วันนี้ พวกคุณจะต้องตายกันหมด ! ”
เขาเตะเก้าอี้จนลอยไปโดนเหยียนควน ในเวลาเดียวกัน ก็ชักดาบออกมา และแรงผลักดันที่ดุเดือดไม่มีใครเปรียบ ก็ได้พุ่งไปหาหลู่ซิ่น
สมแล้วที่เป็นผู้นำขององครักษ์ทั้ง 13
แทงข้างหลังสองครั้ง บาดเจ็บสาหัสแบบนั้น สำหรับเขาแล้ว แทบจพไม่มีผลกระทบใด ๆ แต่กลับกระตุ้นความกระหายเลือดของเขาอีกด้วย
หลู่ซิ่นอุทานออกมา และรีบถอยหลัง
ในอีกด้านหนึ่ง เหยียนควนตอบโต้ และใช้มีดพุ่งเข้าใส่จากทางด้านหลัง
ทั้งสองคน ต่อสู้กับซือเหยียนจง !
ชั่วขณะหนึ่ง มันก็ไม่ได้มีความได้เปรียบ
จ้าวเฟิงเมื่อเห็นว่าซือเหยียนจง กล้าหาญขนาดนี้ จึงพูดไม่หยุดว่า “ซือเหยียนจงรีบยอมแพ้เถอะ！”
“จ้าวเทียนเล่อแค่ปฏิบัติต่อคุณเป็นสุนัขตัวหนึ่ง ! ”
“ตราบใดที่คุณสัญญาว่าจะติดตามฉัน ฉันจะดูแลคุณให้ร่ำรวยและเจริญรุ่งเรืองไปตลอดชีวิต ! ”
“จ้าวเทียนเล่อแล้วยังไงล่ะ ? พลังที่อยู่เบื้องหลังฉันอยู่ เหนือจินตนาการคุณ ! ”
ซือเหยียนจงไม่ฟังอะไรพวกนี้เลย เขาราวกับเสือบ้า เขาต้องการให้หลู่ซิ่นและเหยียนควนตาย
หลู่ซิ่นและเหยียนควน เดินไปรอบ ๆ ห้อง และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจัดการกับซือเหยียนจง
เพราะพวกเขาเห็นว่า เลือดบนหลังของซือเหยียนจง ไหลออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ
อีกไม่นาน เขาก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
ซือเหยียนจงก็รู้ว่า เขาไม่มีเวลาต่อสู้ เขารู้สึกว่า กำลังของเขาอ่อนแอลงเล็กน้อยแล้ว
ทันใดนั้น เขาตะโกนเสียงดัง เท้าของเขาจ้องไปที่เก้าอี้ และกระโดดขึ้นไป และฟันไปทางจ้าวเฟิง
ผู้ร้าย ก็คือจ้าวเฟิง
ตราบใดที่จ้าวเฟิงถูกฆ่า ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย
จ้าวเฟิงตกใจ เขาหยิบปืนอย่างรวดเร็ว และยิงกระสุนใส่ซือเหยียนจงที่กำลังวิ่งเข้ามาหาเขา
ซือเหยียนจงเก่งกาจมากจริง ๆ เมื่อเห็นจ้าวเฟิงถือปืน เขาสามารถใช้มีดเหล็กในมือขวางลูกกระสุนเอาไว้ได้
กระสุนทำให้เกิดช่องว่างในมีดเหล็ก ซือเหยียนจง ก็ล้มลงบนพื้น
เขาไม่รอให้จ้าวเฟิงยิงนัดที่สอง เขาใช้เท้าเตะพพลิกโต๊ะ แล้วกดจ้าวเฟิงไว้ข้างล่าง
โดยไม่ต้องรอให้จ้าวเฟิงยิงนัดที่สอง เขาเตะโต๊ะและปิดจ้าวเฟิงไว้ข้างใต้
จากนั้น มันก็กลายเป็นลมกระโชก และพุ่งไปนอกประตู
เนื่องจากเขาไม่สามารถฆ่าจ้าวเฟิง หลู่ซิ่นและเหยียนควน ได้ ดังนั้นสิ่งสำคัญที่สุด คือต้องรีบออกไป
ตราบใดที่เขาต้องรีบออกจากบ้านหลังนี้ เขาก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้
คุณสามารถรายงานข่าว ไปยังจ้าวเทียนเล่อได้ทันเวลา
“รีบจับเขาไว้ ! ”
“ปล่อยให้เขาหนีไปไม่ได้ ! ”จ้าวเฟิงตะโกน
หลู่ซิ่นและเหยียนควนรีบขึ้นมา ซือเหยียนจงโยนมีดในมือของเขาบังคับ หลู่ซิ่น
เหยียนควนรีบวิ่งไปด้านข้าง และใช้มีดฟัน
ซือเหยียนจงระเบิดพลังออกมาอย่างยิ่งใหญ่ คำรามด้วยความโกรธ และชกต่อยคนที่ทยอยเข้ามา ทำให้เหยียนควนโดนตีจนล้มลงกับพื้น
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชือเหยียนจงก็รีบไปที่ประตูราวกับเสือที่บ้าคลั่ง
จ้าวเฟิง หลู่ซิ่นและเหยียนควนจ้องมอง สีหน้าของพวกเขาล้วนซีดเซียว
พวกเขารู้ว่า ตราบใดที่ชืซือเหยียนจงหนีออกไป แผนการที่พวกเขาวางแผนไว้อย่างรอบคอบเป็นเวลานาน ก็จะสูญเปล่า
ในขณะนี้ แสงดาบปรากฏขึ้น
มีดยาวขนาดใหญ่แทงเข้ามาจากด้านนอกประตู และทันใดนั้นก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของซือเหยียนจง
ดูเหมือนซือเหยียนจงจะใช้ความคิดริเริ่มที่จะยกคอของเขาขึ้น ลำคอของเขาทะลุ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง และล้มลงกับพื้น
จ้าวเฟิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง รีบไปเปิดประตู และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “พี่เจี๋ย ! ”
เจี๋ยโกว
ดวงตาเย็นชาของเขา จ้องมองไปที่จ้าวเฟิง
“การกระทำของคุณ ก็จะประมาทเกินไปแล้ว”
“คุณประมาทเกินไป ในการกระทำของคุณ “
“ครับ ! ”จ้าวเฟิงพูดด้วยความตื่นตระหนก “ขอบคุณพี่ใหญ่เจี่ยสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ! ”
“ครั้งต่อไปฉันจะไม่ทำอีกอย่างแน่นอน ! ”
เจี๋ยโกวพูดอย่างเย็นชา “ซือเหยียนจงตายแล้ว คุณยังมีปัญหาอะไรอีกไหม ? ”
“ไม่มีแล้ว ! ”จ้าวเฟิงพูดอย่างตื่นตระหนก ในบรรดาองครักษ์ทั้งเจ็ดคนที่ติดตามจ้าวเทียนเล่อนั้น มีสามคน ที่เป็นคนของเราแล้ว
“ฉันได้อธิบายกับพวกเขาไปแล้วว่า ให้พวกเขาไม่ต้องออกไปต่อสู้ ”
“แม้ว่าจะออกไปสู้ ก็อย่าใช้กำลังทั้งหมด จะต้องสามารถถอนตัวออกมาได้”
“ตอนนี้ข้างกายของจ้าวเทียนเล่อ มีเพียงองครักษ์เพียงสี่คนที่จงรักภักดีต่อเขา ”
“สี่คนนี้ ถ้าทั้งหมดไม่ตายด้วยน้ำมือของฉินเทียนและจุยเฟิง แต่มันก็เกือบจะเหมือนกันแล้ว”
“เมื่อถึงเวลา ตระกูลจ้าว จะอยู่ในการควบคุม ! ”
เมื่อได้ยินชื่อ“ฉินเทียน”เปลือกตาของเขาก็กระตุกขึ้น มีความซับซ้อนปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังกระซิบ “แผนแรกของเรา ก็คือจับอวิ๋นซวน”
“อื่น ๆ ค่อยพูดทีหลัง”
“ดังนั้น ถ้าเป็นไปได้ ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ พยายามอย่าไปยั่วโมโหฉินเทียน”
จ้าวเฟิงตกตะลึง “พี่เจี๋ย คุณกลัวฉินเทียนไหม ?”
“สิ่งที่เราควรระวังมากที่สุด หรือว่าไม่ใช่จุยเฟิง ? ”
เจี๋ยโกวไม่ได้อธิบาย และพูดอย่างเย็นชา “จำคำพูดของฉันไว้ก็พอ”
“อีกอย่าง เถ้าแก่ขอให้ฉันบอกคุณด้วย ในวันที่คุณควบคุมตระกูลจ้าว เขาจะเข้ามาแสดงความยินดีกับคุณด้วยตนเอง ”
“ขอบคุณมากพี่เจี๋ย ! ”
“ขอบคุณครับเถ้าแก่ ! ”
“จ้าวเฟิงจะทำตามภารกิจอย่างแน่นอน ! ”
“คุณแพ้แล้ว” หลังจากการต่อสู้อย่างหนัก ในที่สุดหลี่จื้อเจียน ก็หยิบดาบขึ้นมาด้วยความประหลาดใจและวางดาบไว้ที่คอของเถียหนิงซวง
แม้ว่าจะชนะแล้ว เขาก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน ร่างกายถูกดาบของเถียหนิงซวงแทงไปหลายครั้ง มองดูแล้วมันดูน่าเขินอายเล็กน้อย
เดิมทีเขาคิดว่า เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเถียหนิงซวง เขาสามารถจัดการมันได้อย่างง่ายดายในไม่กี่กระบวนท่า
คิดไม่ถึงเลยว่า เถียหนิงซวงจะจัดการยากแบบนี้ เขาเกือบตายด้วยดาบของคู่ต่อสู้แล้ว
เถียหนิงซวงกัดฟัน ใบหน้าของเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความละอาย
แน่นอนว่า เธอไม่พอใจ !
ฉินเทียนหัวเราะขึ้นมา
แม้ว่าจะชนะแล้ว เขาก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน ร่างกายถูกดาบของเถียหนิงซวงแทงไปหลายครั้ง มองดูแล้วมันดูน่าเขินอายเล็กน้อย
“ไม่เลว ไม่เลว อย่างไรก็ตามการต่อสู้ยังไม่เป็นที่พอใจ ”
“แพ้ก็แพ้ กลับไปก็เขียนทบทวนให้ดีแล้วกัน”
เขาโยนป้ายที่มีคำว่า “หลงเจียง” สองคำ มาตรงหน้าของจ้าวเทียนเล่อ “ตอนนี้ เจียงหลงเป็นของคุณแล้ว ”
เมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจ ทุกคนก็ไม่สามารถโต้ตอบได้
ราวกับว่า สูญเสียกองบัญชาการของหลงเจียง ไม่เพียงแต่เขาไม่รู้สึกทุกข์ใจเลย แต่ยังความสุขเล็กน้อยด้วย ?
จ้าวเทียนเล่ออดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ที่คุณพูดเป็นความจริงเหรอ ?”
“ตามข้อตกลง ภายในสิบวัน คุณจะถอนการลงทุนทั้งหมดของคุณและน้องชายในหลงเจียง ”
ฉินเทียนพูดเยาะเย้ย “เช่นนั้นก็ต้องดูองครักษ์ของตระกูลจ้าวแล้ว ว่าจะสามารถชนะต่อไปได้หรือไม่ ”
“ไม่แน่ว่ารอบหน้า ฉันก็อาจจะชนะกลับมาก็ได้ ?”
