บัญชามังกรเดือด บทที่ 377 ทำสำเร็จแล้ว
ตอนโทรศัพท์ ฉินเทียนนั้นอดไม่ได้ที่จะฝืนยิ้ม เขานั้นไม่ชอบติดบุญคุณที่สุดเลย ก็คิดเรื่องอารมณ์ความรัก
แต่ว่าตอนนี้ กลับไม่สามารถที่จะหลีกหนีได้ บุญคุณของหลิวเช่อ คนตระกูลนี้
อีกทั้ง ยิ่งนานไปยิ่งทวีมากขึ้นไปอีก
“พี่ชาย！”
“รีย ปลา！ ปลามาแล้ว！” ด้านหลัง ได้ยินเสียงเรียกของหม่าเซวี่ย ส่งขึ้นมา
ฉินเทียนนั้นมองเห็นเธอลากปลาตัวใหญ่มา อีกทั้งยังมือขาพันกันไปหมด และรีบวิ่งไปที่นั่น ช่วยเธอจับปลาขึ้นมา ก่อนที่จะวางไว้ในกระป๋อง
“หม่าเซวี่ย คุณนี่ในเก่งสุดๆไปเลย！”
“ปลาตัวนี้ งั้นก็คิดสะว่าเป็นของขวัญให้กับพี่ซูซูก็แล้วกัน”
เมื่อเอ่ยจบ ก่อนที่จะส่งข้อความไปหา ：คุณวางใจเถอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมนั้นพร้อมที่จะปกป้องความปลอดภัยของชิงเหยา
เขานั้นคิดดีแล้ว
ในเมื่อหลิวชิงเหยาอยากที่จะแต่งงาน งั้นก็ให้เธอแต่งไปเถอะ
ตระกูลจ้าวไม่ว่าจะเอ่ยเช่นไร ก็คือตระกูลใหญ่โตในหยุนชวน หากชิงเหยาแต่งงานไป ยังไงสะก็ไม่เสียหายอะไร
อีกทั้งยังมีแบ็คหลังเป็นเป่ยเจียง ตระกูลจ้าวที่มีจ้าวซวู่ ก็ไม่กล้าที่จะมาทำให้หลิวชิงเหยาไม่พอใจหรอก
ส่วนเรื่องต่างๆในภายหลัง งั้นก็แล้วแต่เวรแต่กรรมเถอะ
ยู่หลิงหลงเอ่ยกลับ：ขอบคุณมาก
ตอนกลางคืน ฉินเทียนนั้นรู้สึกสดชื่นมาก ก่อนที่จะผูกผ้าพันคอ แล้วทำอาหารที่ครัวด้วยตนเอง
หยางยู่หลัน หม่าเซวี่ย และซูซู หญิงสาวทั้งสามคน ก็รีบช่วยกันจัดการโต๊ะ
เร็วๆนั้น แขกก็มากันแล้ว
หลินเซวี่ยขับรถ พาหลิวชิงและกงลี่รับมาด้วย เพราะว่าเป็นวันของซูซู พวกเธอทั้งหมดเลยแต่งตัวกันมาสวยงาม
แต่ละคนนั้นสวยงามมาก สวยจนทำให้คนตะลึง
เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิ
งานเลี้ยงค่ำคืนที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ในตอนท้ายที่เสียงหัวเราะนั้นจบลง
ก็ดึกมาแล้ว
ในห้องนั้น ได้มีกลิ่นเหล้าไวน์แดงออกมาจากหญิงสาว และเป็นกลิ่นสำหรับคนเมาเหล้าที่หอมหวาน
ฉินเทียนนั้นเอาซูซูมาโอบกอด มองไปที่ภรรยาที่สวยงาม เขานั้นแอบกลืนน้ำลาย ก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำ “ภรรยา ผมอยาก ……”
ซูซูเอ่ยเสียงต่ำ“อยากอะไรล่ะ？”
“อยากให้คุณนั้นช่วยคลอดลูกชายให้ผมที”
ซูซูแอบจะอวก：“ฉันไม่เอาหรอกนะ！”
“ต้องมี คุณต้องมี！”
……
ไม่คิดว่าเรื่องเช่นนี้จะเรียบรื่นขนาดนี้ จ้าวซวู่ที่ได้มากับเลี่ยวเจี๋ย ที่ได้รีบกลับมาที่หยุนชวนในยามค่ำคืน
เมื่อเข้าประตูมา เขานั้นตื่นเต้นแล้วเอ่ย “สำเร็จแล้ว！”
“พ่อ ผมทำสำเร็จแล้ว！”
“หลิวชิงเหยาเธอนั้นตกลงที่จะแต่งงานกับผมแล้ว！”
“จริงหรอ？”จ้าวเทียนเล่อนั้นมีสีหน้าที่ตกใจเล็กน้อย
จ้าวซวู่เอ่ยอย่างตื่นเต้น “ไม่เพียงเท่านั้น ชิงเหยายังเอ่ยอีกว่า ให้พวกเรานั้นรีบแต่งงานกัน ให้รีบกลับมาจัดการ แล้วไปขอหมั้นที่เป่ยเจียง”
“พ่อ พ่อคิดว่าผมเป็นอย่างไรบ้าง？”
จ้าวเทียนเล่อหายใจออกมา ก่อนที่จะพยายามไม่ตื่นเต้นแล้วเอ่ย
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่าช้าไปเลย พรุ่งนี้พวกเราก็เตรียมการกันเถอะ”
“เรื่องแต่งงานมันเรื่องเล็ก เรื่องงานหมั้นที่เป่ยเจียง นั้นเรื่องใหญ่ ดังนั้นต้องให้ความสำคัญ”
“เมื่อถึงเวลา ยังจะต้องเอาคนทางภาพใต้ที่ตระกูลมั่งคั่งนั้นไปร่วมงานอีก”
“หยุนชวนและเป่ยเจียงเป็นครอบครัวเดียวกัน งั้นหนานเจียงอยู่ตรงกลาง พ่อจะดูว่าฉินเทียนและอันกั๋วจะทำเช่นไร”
“ฉินเทียน เจ้าไม่ได้ชนะเอาห้าเมืองไปแล้วหรอ? ตอนนี้ข้าล่ะอยากจะดู ว่าเจ้จะกล้ามาเอาหรือเปล่า！”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！”
วันที่สอง จ้าวเทียนเล่อได้จัดการประชุมขึ้นอีกครั้ง เพื่อบอกข่าวที่สำคัญนี้ และประกาศออกไป
เมื่อได้ยินดังนั้นจ้าวเทียนจี、จ้าวข่าย รวมถึงคนอื่นๆ ต่างก็ตกใจกันหมด
สำหรับพวกเขาแล้ว นี่มันไม่ใช่ข่าวดีเลยสักนิด
จ้าวเทียนเล่อนั้นมีเป่ยเจียงมาให้ช่วยเหลืออีก พวกเขานั้นยากที่จะตื่นเต้นในสถานะเช่นนี้
แต่ว่ามันก็ดีสำหรับอำนาจของหยุนชวน ที่นี่ พวกเขานั้นไม่กล้าที่จะโต้แย้ง ทำได้เพียงยิ้มแห้งๆยินดีไป
จ้าวเทียนเล่อคนทางฝั่งของเขานั้น ต่างก็ตื่นเต้นร่วมยินดีกัน
งานหมั้นที่เป่ยเจียง มันช่างวิเศษจริงๆ！
ถึงแม้จะต้องรีบทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ แต่ว่า ในเมื่อคุณชายของตระกูลจ้าวจะต้องแต่งงาน เรื่องนี้มันช่างใหญ่จริงๆ
ดังนั้น เลยกำหนดเรื่องไว้หลังจากนี้เจ็ดวัน
จ้าวซวู่ได้เอาข่าวนี้โทรไปบอกหลิวชิงเหยา ส่วนหลิวชิงเหยานั้นก็ตอบยินยอม
อีกทั้ง เธอยังบอกจ้าวซวู่อีกว่า วันที่หกนั้นสามารถที่จะมารับเธอที่เมืองเป่ยเจียงได้แล้ว
เธอนั้นมาที่หยุนชวน สามารถที่จะพักที่โรงแรมก่อนก็ได้ เรื่องจะสะดวกสำหรับงานหมั้นในวันที่สอง
จ้าวซวู่ดีใจจนบอกไม่ถูก ตอนนี้ เขานั้นชอบหลิวชิงเหยาเข้าแล้ว
ด้านหนึ่งก็เพื่อนคนสวย อีกด้านหนึ่งก็เพื่อนสินสอดเพื่อคนสวย
เขานั้นตัดสินใจแล้ว หลังจากที่ฆ่าฉินเทียน อยากที่จะมีวันดีๆอยู่ไปกับหลิวชิงเหยา
พ่อบ้านเริ่มประกาศเปิดงาน
เรื่องงานแต่งงานของคุณชายตระกูลจ้าว เต็มไปด้วยสีสันที่สดใส
ทั้งป้ายและการ์ดประกาศเชิญชวน ได้ส่งไปให้ผู้คนที่มีหน้ามีตาในทางแดนใต้
ที่มีความหมายเลยก็คือ จ้าวเทียนเล่อ นั้นได้สั่งให้พ่อบ้านนั้น ส่งการ์ดเชิญฉินเทียนและอันกั๋วมาด้วย
ในที่สุด เมื่อถึงเป่ยเจียง จะไปรับหลิวชิงเหยา ในวันนี้
ในตอนเช้าตรู่ จ้าวซวู่แต่งตัวใหม่ๆ ใส่ชุดสูทแต่งงาน และรีบเร่งให้รถนั้นรีบออกไป
“จ้าวเฟิง？ทำไมเขาถึงไม่มาล่ะ”
“เขาเป็นน้องชายของผม น่าจะต้องไปรับพี่สะใภ้ด้วยกันสิ”
ไม่เห็นเงาของจ้าวเฟิง จ้าวซวู่นั้นแอบสงสัย เขานั้นอดไม่ได้จึงโทรไปหาจ้าวเฟิง
“ฮันโหล พี่ซวู่ ผมอยู่ที่จ้าวข่ายทางนี้ จะไปเดี๋ยวนี้เลยครับ” ในโทรศัพท์ ได้มีเสียงของจ้าวเฟิงเอ่ยออกมาอย่างระมัดระวัง
จ้าวซวู่รู้สึกว่าเลยเอ่ย “น้องชายของพี่ เรื่องงานนั้นจบไปแล้ว ไม่ต้องไปสนใจเจ้าไร้ประโยชน์นั่นหรอก”
“เพียงแค่ข้านั้นเอาพี่สะใภ้มา หลังจากนี้ก็ไม่มีใครกล้าที่จะมาแตะต้องตำแหน่งแล้ว？”
“เพื่อนที่ดี ขอบคุณที่เจ้าแนะนำชิงเหยาให้พี่ มาไวๆล่ะ พวกเราจะต้องไปขอหมั้นด้วยกันแล้ว”
“โอเคพี่ซวู่ ผมจะถึงแล้ว！”
เมื่อวางสายไปจ้าวเฟิงมองเย้ยไปที่จ้าวข่าย ก่อนจะเอ่ยหัวเราะ “แค่นี้เจ้าก็เก่งแล้วหรอ？”
“อย่าเอ่ยถึงจ้าวซวู่ตอนนี้ยังไม่ใช่งานแต่งที่จริงจังของหลิวชิงเหยา หากจะแต่งงานจริงๆแล้ว เจ้าก็ไม่มีวิธีแล้วหรอ？”
จ้าวข่ายเอ่ยอย่างโกรธๆ “จ้าวซวู่จะมีเป่ยเจียงให้พึ่งพา แม้แต่คนในตระกูลที่อยู่ทางด้านฝั่งเรา ต่างก็วิจารณ์เขา”
“ข้าจะไปมีวิธีอะไรล่ะ？”
“จ้าวเฟิง เจ้านี่มันเป็นหมา เจ้าเอ่ย หรือว่าเจ้าเป็นคงวางแผน ให้จ้าวซวู่ไปขอแต่งงานกับ?”
เดิมทีมันแค่คำล้อเล่น จ้าวข่ายนั้นแค่อยากจะหาคำพูดเอ่ยออกมาเฉยๆ
ไม่คิดเลยว่าจ้าวเฟิง นั้นจะพยักหน้า “ใช่”
“ข้านั้นติดตามหลิวชิงเหยามานานแล้ว ข้ารู้ว่า เพียงแค่จ้าวซวู่ไปขอหมั้น หลิวชิงเหยานั้นจะต้องไม่ปฏิเสธแน่”
“ดังนั้น ข้าเลยให้จ้าวซวู่ไปที่นั่น”
“เจ้าเอ่ยอะไรนะ？”จ้าวข่ายตกตะลึง ก่อนที่ภายในดวงตาจะเหมือนกับมีไฟแผดเผา
เขากัดฟันแล้วเอ่ย“ เจ้าเอ่ยมาตลอดว่าอยากจะช่วยข้า ตอนนี้ นี่มันหมายความว่ายังไง?？”
“เจ้าคงจะไม่ใช่พวกที่มีสองหน้าหรอกนะ！”
“ไอโง่！”จ้าวเฟิงเอ่ยเบา “ไม่งั้นเอาอย่างนี้ จะทำยังไงให้จ้าวซวู่นั้นออกไปจากหยุนชวน”
“เขานั้นจะไม่จากหยุนชวน เจ้าจะมีโอกาสจัดการไหมล่ะ？”
“จ้าวข่าย ถึงเวลาที่จะพิสูจน์พลังของเจ้าแล้วล่ะ”
“ข้ากับจ้าวซวู่จะไปขอหมั้นด้วยกัน จะเอาตำแหน่งนั้นมาบอกเจ้า ถึงเวลา ก็แล้วแต่เจ้าก็แล้วกัน”
“อย่าหาว่าข้าไม่บอกก่อน ไปที่เป่ยเจียงรอบนี้ ภูเขาสูง ทางไกล หากเกิดอะไรขึ้น อย่างเช่นเกิดอุบัติเหตุทางรถ นั้นก็เป็นเรื่องปกติ”
ในดวงตาของจ้าวข่ายเปล่งประกายขึ้นมา“ความหมายของเจ้านั้นก็คือ จัดการฆ่าจ้าวซวู่ในตอนเดินทาง？”
จ้าวเฟิงเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งเรียบ “อีกอย่างข้าจะบอกเจ้านะ ว่าหลิวชิงเหยาแต่งงานมานั้นไม่ใช่เพื่อจ้าวซวู่ แต่เพื่อตำแหน่งรัชทายาทคนต่อไปของตระกูลจ้าต่างหาก”
“หากจ้าวซวู่เสียชีวิตกะทันหัน แล้วเจ้าเป็นคนสืบทอดต่อ งั้นข้ารับประกันเลยว่า หลิวชิงเหยานั้นจะต้องแต่งงานกับเจ้า”
“เมื่อถึงเวลาเป่ยเจียง นั้นก็คือสินสอดที่ติดมาของหลิวชิงเหยา”
“เจ้านั้นจะได้เป็นหัวหน้าของตระกูลจ้าวไหมนั้น ก็คอยดูครั้งนี้เถอะ”
“ดูตัวเจ้าเองเถอะครั้งนี้”
