“เป็นคนจากอาณาจักรมังกรคนหนึ่งที่แซ่หยาง เขามาหาเราและบอกว่าเขาจะฆ่าคุณและให้เงินเราห้าล้านเหรียญแก่เรา”
“เขายังบอกเราด้วยว่าคืนนี้ คุณจะมานั่งอยู่บนชายหาดคนเดียวจนถึงรุ่งสาง ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะฆ่าคุณ”
“แม่งเอ้ย ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะโกหกเรา!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ชายมีเคราก็ดูไม่เต็มใจที่จะให้เงินห้าล้านเหรียญหายไปแบบนี้ เขาจ้องไปที่ฉินเทียนด้วยความไม่พอใจ
“ฉันจำไม่ได้ว่าฉันทำร้ายคนแซ่หยางคนไหนจากอาณาจักรมังกร เขาชื่ออะไร”ซาโรขมวดคิ้ว
“ไม่รู้ ในแวดวงของเราเรียกเขาว่านายสามหยาง”
ซาโรส่ายหัว เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้ทำให้คนคนนั้นขุ่นเคือง แล้วทำไมอีกฝ่ายถึงต้องการจะฆ่าเขา?
เขางงงัน
ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าของฉินเทียนก็ดูแย่ลง
นายสามหยางแห่งอาณาจักรมังกร!
เขานึกออกทันทีว่าคนคนนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลหยางในเมืองจิ่นหู
เรื่องที่เขาจะมาที่นี่ ด้วยอำนาจของตระกูลหยางสามารถหาเขาได้ง่าย
คงจะเป็นเพราะพวกเขากลัวว่าตนจะเชิญซาโรออกมา ก็เลยจะจัดการฆ่าซาโร!
สิ่งนี้สัมผัสได้ถึงพื้นที่ส่วนตัวของฉินเทียน
ในแววตาของเขา มีเจตนาฆ่าที่น่ากลัว
“ฉินเทียน…คุณเป็นอะไรไป?”
“คุณไม่เป็นไรนะ?” อลิสถามอย่างเป็นห่วง เธอตกใจกับท่าทางของฉินเทียน และรู้สึกหนาวเล็กน้อยในทันที
“ผมไม่เป็นไร” ฉินเทียนรีบยิ้มและกล่าวว่า “ผมจะอธิบายให้พวกคุณฟังเมื่อกลับไปแล้ว”
“อาจารย์ซาโร ขอความร่วมมือหน่อยได้ไหมครับ?”
“คุณฉินเทียน คุณอยากให้ผมร่วมมือยังไง”
“นอนลง หลับตา อย่าขยับ”
อืม?
แม้ว่าซาโรจะไม่เข้าใจความหมายของฉินเทียน แต่ฉินเทียนก็ช่วยชีวิตเขาไว้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจทำ
ฉินเทียนหยิบปืนกลและพูดกับชายมีเคราด้วยเสียงเยือกเย็น: “เจ้านายที่อยู่เบื้องหลัง ต้องรอข่าวจากแกใช่ไหม”
“เอาโทรศัพท์ออกมา ถ่ายรูปแล้วบอกว่าภารกิจสำเร็จแล้ว”
“ให้เขาจ่ายส่วนที่เหลือให้”
เมื่อเผชิญหน้ากับปากกระบอกปืนที่มืดมิด ชายมีเคราก็ไม่กล้าโต้เถียง
เขาใช้โทรศัพท์มือถือของเขาถ่ายรูปซาโรซึ่งหน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเลือด และส่งออกไป
หลังจากนั้น ก็พูดพล่ามอยู่ครู่หนึ่ง
ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาพูดอย่างตื่นเต้น: “นายสามหยางโอนค่าหัวที่เหลือให้แล้ว!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันรวยแล้ว”
เดิมทั้งสามคนจะแบ่งเงินห้าล้านเท่าๆ กัน แต่ตอนนี้อีก 2 คนถูกกระแทกที่หัวและหมดสติไปนานแล้ว
ห้าล้านที่เหลือเขาก็สามารถเก็บไว้ได้หมดคนเดียว ช่างน่าประหลาดใจอะไรเช่นนี้
เขาเริ่มขอบคุณฉินเทียนอย่างตื่นเต้น
นอกจากนี้ ยังยินดีที่จะมีส่วนร่วมและแบ่งปันกับฉินเทียน
ฉินเทียนเยาะเย้ย: “ไม่จำเป็น เก็บไว้ใช้เองเถอะ”
“ตอนนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องนี้ถูกค้นพบ นายเอาร่างเพื่อนนายไปโยนลงไปในทะเล”
ชายมีเครารีบวิ่งไปราวกับเป็นพระราชกฤษฎีกา โยนศพของฆาตกรผิวดำและฆาตกรผิวขาวผมบลอนด์ลงทะเลไป
แม้แต่ปืนที่ตกลงบนพื้นก็ยังถูกขว้างออกไป
คลื่นสัดเข้ามาและพาพวกเขาจากไป
“ชาวอาณาจกรมังกรที่ลึกลับ ตอนนี้ฉันสามารถไปได้รึยัง?”
เขายืนอยู่บนชายหาดและพูดกับฉินเทียนด้วยความกลัว
“ไปได้แล้ว”
“เอาปืดนายไป”
ฉินเทียนเยาะเย้ย และโยนปืนกลสิบปอนด์ในมือออกไป
ปึก!
ภายใต้พละกำลังอันแรงกล้าของเขา ปืนกลที่หนักอึ้งก็เหมือนก้อนหินที่ลอยลงมาจากฟากฟ้า
ชายมีเครารู้ว่าไม่ดี ก็สายไปเสียแล้ว
เขาถูกปืนกลกระแทก เสียงกรีดร้องที่โหยหวน เลือดพวยพุ่งออกจากปากของเขา และร่างเขากระเด็นขึ้นมา
หลังจากกระเด็กออกไปกว่าสิบเมตร เขาก็ร้องอึ๊ก ถือปืนตกลงไปในทะเล
คลื่นพัดเขามา และพาเขาไปหาเพื่อนทั้งสองของเขา
ซาโรกับอลิสตกตะลึง
“คุณเป็นใครกันแน่” อลิสถามด้วยความตกใจหลังจากเงียบไปนาน
ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า “นี่ไม่ใช่ที่สำหรับจะพูดคุย กลับกันเถอะ”
“แม้ว่าอาการบาดเจ็บของอาจารย์จะไม่ถึงขั้นเสียชีวิต แต่ก็ต้องรักษาอย่างทันท่วงที”
อลิสได้สติกลับมาและรีบช่วยพยุงซาโรขึ้นรถ เธอขับรถกลับไปในเมืองอย่างตื่นตระหนก
เมื่อมาถึงประตูบ้านซาโรก็หมดสติไปเพราะความอ่อนแอ
แม้ว่าจะโดนเพียงเศษกระสุนกราดใส่ แต่ก็ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่อย่างไร เขาก็อายุมากแล้ว
ความสามารถของร่างกายในการแบกรับนั้นอ่อนแอมากอยู่แล้ว
ฉินเทียนอุ้มเขาขึ้นมา
อลิสเปิดประตูอย่างใจจดใจจ่อ
ฉินเทียนพบว่า จากภายนอกไม่มีอะไรน่าแปลกใจ แต่ภายในมีบางอย่างที่พิเศษ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เป็นนักออกแบบระดับปรมาจารย์ การออกแบบตกแต่งที่นี่สามารถคว้ารางวัลได้อย่างแน่นอน
“คุณเป็นหมอหรือเปล่า?”
“จะรักษาได้จริงเหรอ?”
“ฉันคิดว่าไปหาหมอดีกว่าไหม!” อลิสถามอย่างประหม่า
ฉินเทียนพูดให้เธอหุบปากในประโยคเดียว
“โรงพยาบาลในเมืองโอเคไหม”
อลิสพูดไม่ออก ไม่ต้องพูดถึงว่าโรงพยาบาลเล็กๆ ในเมืองแม้ไม่มีเงื่อนไขอะไร แต่หมอก็เลิกงานไปนานแล้ว
และตัวเมืองก็อยู่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตร
“คุณต้องการให้ฉันทำอะไรไหม?” เธอถามเสียงต่ำ
ฉินเทียนวางซาโรนอนราบลงแล้วพูดว่า “กรรไกร ผ้าก๊อซ ยาแก้อักเสบ… คุณมีทั้งหมดไหม”
“ใช่!” อลิสรีบวิ่งไปด้านข้างและนำชุดยาสามัญประจำบ้านมา
เมื่อเปิดออก เวชภัณฑ์ทั่วไปก็พร้อมใช้งาน
สิ่งที่ทำให้ ฉินเทียนประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือยังมีเข็มเงินอยู่
“คุณรู้จักการฝังเข็มไหม” เขาอดไม่ได้ที่จะถาม
อลิสหน้าแดงและพูดว่า “ไม่… ฉันไม่มีอะไรจะฝึกและเล่น”
“มันขวางทาง ฉันจะเอามันออกไป”
ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น เธอก็กำลังจะหยิบถุงเข็มเงินออกไป เพราะเธอกลัวว่าฉินเทียนจะหัวเราะเยาะตัวเอง
“อย่าขยับ” ฉินเทียนพูด หยิบเข็มเงินออกมาแล้วแทงตรงที่หัวของซาโรโดยไม่ต้องดูมัน
“ทำอะไรน่ะ?” อลิสทำหน้างง
ปฏิกิริยาแรกของเธอคือการฆาตกรรม
“ฉันจะฝังเข็มที่จุดหนึ่งเพื่อให้เขานอนหลับสบาย”
“เมื่อตื่นขึ้น ทุกอย่างก็จบลง”
ฉินเทียนกล่าวอย่างไม่เป็นทางการในขณะที่ดูเหมือนสุ่มจุดวางเข็ม ในชั่วพริบตา เข็มเจ็ดเล่มก็ติดอยู่บนศีรษะของซาโร
การหายใจของเขาสงบลง และแทนที่จะรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย บนใบหน้าเขาก็ดูสงบมาก
มันเหมือนการหลับไปจริงๆ
อลิสพูดไม่ออกด้วยความตกใจ
“กรรไกร” ฉินเทียนยื่นมือออกมา
“อะไร!”
“นี่ กรรไกร!” เธอตอบสนองและรีบส่งกรรไกรเล็กๆ ให้กับมือของฉินเทียน
ฉินเทียนจดจ่อกับความสนใจของเขา โดยเริ่มตัดเสื้อผ้าใกล้กับบาดแผลก่อน
กระสุนทั้งหมดสามนัดอยู่ใกล้หัวใจ อันที่ลึกกว่านั้นได้เข้าไปในเนื้ออย่างสมบูรณ์แล้ว
ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกละอายใจเล็กน้อย
เศษกระสุนนั้นค่อนข้างลึก หากสัมผัสถึงหัวใจ แม้ว่าจะเป็นพระเจ้า ก็ไม่สามารถช่วยมันได้
ในกรณีนั้น สถาปนิกผู้เป็นที่เคารพนับถืออย่างสูงคนนี้ จะไม่ยอมสละชีวิตเพียงลำพังเพราะตัวเขาเองหรือ
เขารู้ว่าฆาตกรพวกนั้น จริงๆแล้วถูกเขาพามา
ถ้าไม่ใช่เพื่อจัดการกับเขา อีกฝ่ายคงไม่คิดที่จะฆ่าซาโร
