ไม่เจอกันพักหนึ่ง พอเจอกันอีกครั้งก็ให้ความรู้สึกเหมือนเพิ่งแต่งงานใหม่
ฉินเทียนกับซูซู ได้ผ่านช่วงเวลาที่ยากที่จะลืมเลือนมาแล้ว
ตอนเวลาว่าง ฉินเทียนโอบกอดซูซูเอาไว้แล้วพูดคุย
ซูซูถามถึงสถานการณ์ของเมืองจิ่นหู ฉินเทียนไม่ได้พูดอะไรมากนัก พูดเพียงแค่ว่า ปัญหาที่แห่งนั้นไม่ใหญ่นัก
เพียงแต่ว่า เนื่องจากความหมายของโครงการนั้นยิ่งใหญ่นัก หลังจากได้มาแล้ว ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งถึงสองปี ตั้งแต่การก่อสร้างจนจบโครงการ
เคลื่อนย้ายทั้งหมดไป ยังต้องค่อย ๆ ปรึกษากันให้ดีก่อน
ซูซูก็ไม่ได้รีบร้อน แสดงออกว่าสามารถฉวยช่วงเวลานี้ ฝึกกำลังภายในให้เต็มที่อีกทีได้พอดีเลย
อย่างไรซะ ซูยู่กรุ๊ปยังเด็กเกินไป ต้องตกตะกอนและสั่งสม
สองสามีภรรยาตกอยู่ในภวังค์ของความสุขและอนาคตที่สวยงามอยู่ ถึงขนาดที่ว่าซูซูกระซิบบอกฉินเทียน หากว่ามีวันหนึ่งตั้งครรภ์แล้วจริง งั้นก็คลอดแล้วกัน
……
ณ ห้องผู้ป่วยวีไอพี โรงพยาบาลเอกชนระดับสูงแห่งหนึ่ง ที่เมืองจิ่นหู ในขณะเดียวกันนี้
ผ่านการช่วยเหลือสองสามชั่วโมง ในที่สุดหม่าจินหลงก็ฟื้นขึ้น
มีดของฉินเทียนนั้น แม้ว่าไม่ได้แทงเข้าเพื่อที่จะทำร้ายเขา แต่ว่าก็เกือบจะทะลุผ่านอยู่แล้วเหมือนกัน
เสียเลือดมากเกินไป บวกกับความตื่นตกใจขั้นสุด ทำให้หม่าจินหลงตกอยู่ในสภาพป่วยเจียนตาย
ดีที่ว่า ยังรักษาได้ทันเวลา
“หลงเอ๋อร์ ลูกฟื้นแล้วใช่ไหม ? รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ?”
“หลงเอ๋อร์ ได้ยินแม่พูดไหม ?”
“ลูกดูดี ๆ สิ ฉันเป็นแม่ไง !” หยางเสี่ยวหุ้ยนั่งอยู่ข้างเตียงด้วยใบหน้าตื่นตระหนก
“แม่……” หม่าจินหลงร้องเสียงเบา สายตาเคลื่อนไปมองที่หม่าจั๋วชุนที่อยู่ด้านข้าง รวมทั้งพี่ใหญ่หม่าจินหยู่
เห็นหม่าจั๋วชุนมีสีหน้าบึ้งตึง เผยความหวาดกลัวอยู่ในดวงตาเขา
“พ่อ——” ร้องออกมา และกระอักเลือดอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น
หยางเสี่ยวหุ้ยตกใจจนกรีดร้อง รีบเรียกหมอและพยาบาลมา ทำอย่างรีบร้อนกันพักหนึ่ง สถานการณ์จึงจะมั่นคง
“เป็นเพราะคุณ !”
“หม่าจั๋วชุน คุณดูสิคุณทำให้ลูกตกใจกลัว !”
“ก็แค่นักรบตายไปไม่กี่คนไม่ใช่เหรอ ? จะอะไรนักหนา !”
“คุณคงจะไม่ลงโทษลูกชายฉันด้วยเหตุนี้หรอกใช่ไหม ?” หยางเสี่ยวหุ้ยเหมือนหญิงปากร้าย
หม่าจั๋วชุนหน้าบึ้ง : “เอาล่ะ เรื่องพวกนี้ไว้ค่อยคุยกัน”
“จินหลง แกพักผ่อนรักษาบาดแผลอย่างสบายใจเถอะ”
“จินหยู่ เราไปกัน”
เห็นหม่าจั๋วชุนกับหม่าจินหยู่จะไป หม่าจินหลงจึงเอ่ยด้วยความร้อนใจ : “พ่อ พ่อต้องแก้แค้นให้ผมนะ !”
“ฆ่าฉินเทียนซะ !”
“รีบสั่งคนไปฆ่าฉินเทียน !”
หยางเสี่ยวหุ้ยพูดด้วยความร้อนใจ : “หม่าจั๋วชุน คุณได้ยินไหม ? เป็นเพราะเรื่องงามไส้ที่ไอ้สารเลวฉินเทียนนั่นก่อเอาไว้ !”
“คุณยังไม่รีบส่งคนไปจับเขามา แล้วตัดหัวสุนัขของเขาต่อหน้าจินหลงอีก !”
“ไอ้สารเลวนี่ ถึงกับกล้าแตะลูกชายของหยางเสี่ยวหุ้ยอย่างฉัน ฉันจะให้เขาตายโดยไม่มีที่ให้ฝังศพเลยคอยดู !”
“คุณยังอึ้งอะไรอยู่อีก ? รีบไปสิ !”
หม่าจั๋วชุนเอ่ยด้วยอารมณ์ไม่ดีนัก : “คุณจะไปเข้าใจอะไร !”
“ฉินเทียนต้องตาย แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เอาที่ดินหรูอี้มาให้ได้”
“ฉินเทียนออกไป เราก็เป็นผู้แข่งขันประมูลลำดับที่หนึ่งตามลำดับ นักออกแบบที่จินหยู่เชิญกำลังออกแบบโดยทำงานล่วงเวลาอยู่”
“ได้ที่แห่งนี้ ตระกูลหม่าของเราก็จะสามารถขึ้นไปอีกขั้นได้ในทันที”
“ในช่วงก่อนนี้ ฉันไม่อนุญาตให้เกิดอุบัติเหตุใด ๆ อื่น !”
เห็นหม่าจั๋วชุนพาหม่าจินหยู่จากไป ในดวงตาของหม่าจินหลงเผยความโกรธและความอิจฉา
เขากรอดฟันพร้อมกับเอ่ย : “แม่ ตอนนี้หม่าจั๋วชุนเริ่มชอบหม่าจินหยู่อีกแล้วใช่ไหม ?”
หยางเสี่ยวหุ้ยพูดด้วยความท้อใจ : “ก็เป็นเพราะไอ้สวะนี่จับพลัดจับผลู ถึงกับกลายเป็นผู้แข่งขันประมูลลำดับที่หนึ่งตามลำดับ”
“ต้องโทษแม่เอง ตอนนั้นไม่ควรออกความคิดคร่ำครึ โดยให้หม่าจินหยู่ไปแข่งขันประมูลที่แห่งนั้นนี่เลย”
“เดิมทีแม่นึกว่า ลุงของลูกจะชนะได้สบาย ๆ ให้เขาไปก็ไปเป็นเป้าลูกกระสุนปืน ใครจะไปรู้ ตอนนี้จะกลายเป็นแบบนี้ !”
หม่าจินหลงกรอดฟันไม่พูดไม่จา
เขารู้ ถ้าหากว่าเรื่องนี้ ทำให้หม่าจินหยู่ทำสำเร็จจริง ถ้าอย่างนั้นชื่อเสียงและฐานะของหม่าจินหยู่ที่ตระกูลหม่า ก็จะเพิ่มขึ้นอย่างพุ่งพรวดเลย
จากนี้หม่าจินหลงอย่างเขาก็จะไม่มีความหวังที่จะสืบทอดตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลหม่าอีกแล้ว
คิดอยู่พักหนึ่ง เขากรอดฟันพูด : “แม่ เราต้องคิดหาวิธีขัดขวางหม่าจินหยู่ !”
“ที่แห่งนี้ นอกจากลุงผมแล้ว ไม่มีใครมีสิทธิ์ได้ไป !”
หยางเสี่ยวหุ้ยอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วเอ่ย : “จินหลง ลูกเตรียมจะทำอะไร ?”
“แม่ว่านะ พักผ่อนรักษาบาดแผลก่อนดีกว่า เรื่องหม่าจินหยู่ทางนั้น แม่ไปจัดการ”
“มีแม่อยู่ เขาก็อย่าได้คิดที่จะปักหลักที่ตระกูลหม่า”
“ไม่” ในนัยน์ตาหม่าจินหลงเผยความอำมหิต พร้อมกับเอ่ยแสยะยิ้มเย็น : “ตอนนี้ เราต้องสร้างความสัมพันธ์ดี ๆ กับหม่าจินหยู่”
“แล้วคิดหาวิธีเอาแบบแปลนของเขาออกมา”
“แม่ แม่รีบโทรหาลูกผู้พี่ บอกว่าผมมีเรื่องสำคัญที่จะปรึกษากับเขา !”
“ขโมยแบบแปลน ?” หยางเสี่ยวหุ้ยอึ้งไปเล็กน้อย แล้วก็ได้สติ
เธอรู้ว่า ท้ายที่สุดแล้วที่ดินหรูอี้ในครั้งนี้ตกอยู่ที่ตระกูลใคร ก็ต้องอาศัยแบบแปลนเพื่อตัดสินแพ้ชนะ
ถ้าหากหยางคุนได้แบบแปลนของหม่าจินหยู่ งั้นก็เท่ากับมั่นใจว่าจะได้ชัยชนะอย่างแน่นอน
“แม่เข้าใจแล้ว”
“ตอนนี้แม่จะเรียกหยางคุนมา เรามาปรึกษาหารือกันให้เต็มที่ !”
หลังจากเธอโทรศัพท์ ไม่นานนักหยางคุนก็มาถึง ทั้งสามคนปรึกษากันอย่างลับ ๆ อยู่ในห้องนานเลยทีเดียว แล้วหยางคุนก็จากไปอย่างลำพองใจ
ตอนใกล้จะไป เขารับประกันหม่าจินหลงอีกครั้ง ขอเพียงเรื่องนี้สำเร็จแล้ว ถ้าอย่างนั้นเขาจะปลุกระดมกำลังทั้งหมดของตระกูลหยาง ไปฆ่าฉินเทียน เพื่อแก้แค้นแทนหม่าจินหลง
นี่ก็ยิ่งเป็นเจตจำนงที่หนักแน่นที่หม่าจินหลงจะทรยศตระกูล และไปขอพึ่งอาศัยตระกูลหยาง
……
วันรุ่งขึ้น ซูซูไปทำงานด้วยหน้าตาสดใสกระปรี้กระเปร่า ฉินเทียนไปส่งเธอที่ใต้ตึกด้วยตัวเอง
จากนั้น ขับรถมาที่สวนสัตว์ร้ายนอกเมือง
“เจ้าสำนัก หนูหนิงซวงบอกว่า คุณมีเรื่องอยากปรึกษากับผม ตกลงเป็นเรื่องอะไรกันแน่ครับ ?” ฉานเจี้ยนเอ่ยถามด้วยความหนักแน่นและจริงจัง
คนที่เหลือ ต่างก็มองมาด้วยเช่นกัน
หม่าหงเทาพูดเสียงต่ำ : “พี่เทียน หากว่าผมเดาไม่ผิด ถอยทัพครั้งนี้ อันที่จริงไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกใช่ไหม ?”
ฉินเทียนยิ้มเอ่ย : “เหลาหม่า ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ ?”
เหลาหม่าพูดเสียงต่ำ : “เพราะผมรู้ว่า พี่เทียนไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อย่างง่ายดาย”
ฉินเทียนยิ้ม ตบบ่าเหลาหม่าแล้วเอ่ย : “ตอนนี้บอกพวกนายได้แล้ว”
“ถอยทัพครั้งนี้ อันที่จริงเป็นการถอยเพื่อเดินหน้า”
“ให้ศัตรูลอยไปก่อนพักหนึ่ง อีกเจ็ดวัน ฉันจะพาพวกนาย ไปฆ่าอีกครั้ง”
“ครั้งนี้ เรื่องราวทุกอย่างจะสิ้นสุด”
เถียหนิงซวงทนไม่ไหวอีกแล้ว จึงพูดเสียงดัง : “อันที่จริงที่ฉันกับพี่เทียนไปออสเตรเลียไม่ได้ล้มเหลวซะหน่อย”
“แม้ว่าเชิญซาโร ไม่ได้ แต่ว่าก็เชิญได้พอ ๆ กันแล้ว”
“อย่างไรซะผ่านไปไม่กี่วันพวกนายก็จะรู้แล้ว”
“ที่ไม่บอกพวกนาย เพราะกลัวว่าพวกนายจะมีพิรุธ เข้าใจไหม ?”
“นี่พี่เทียนทำให้อีกฝ่ายเลินเล่อ จากนั้นก็กลับไปฆ่าในคราวเดียว”
ทุกคนฟังแล้ว คราวนี้จึงจะคิดได้ในทันที
จู่ ๆ สีหน้าของฉินเทียนก็เปลี่ยนไปเริ่มหนักแน่นและจริงจัง
เขาเอ่ยเสียงทุ้ม : “ลุงฉาน การเดินทางจิ่นหูครั้งนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่า อยากจะหยั่งรากลึกทางนั้น ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น”
“ผมจงใจทำให้ตระกูลหม่ากับตระกูลหยางไม่พอใจ แต่ว่าทั้งสองตระกูลของพวกเขาถึงกับควบคุมมาก ๆ มาตลอดจนถึงตอนนี้”
“นอกจากสองสามบทบาทเล็ก ๆ เจ้าบ้านของทั้งสองตระกูลนี้ ยังไม่ได้เผยโฉมหน้าจนถึงตอนนี้”
“ไม่เพียงแค่นี้ ผมสามารถสัมผัสได้ถึงว่า ยังมีพลังอันยิ่งใหญ่ยิ่งกว่าที่กำลังมองอยู่ด้านข้าง ด้วยสายตาเย็นยะเยือกอยู่ในน้ำลึกแห่งนี้”
“เราอยากจะยืนทางนั้นให้มั่น ถึงขนาดยึดเอาเจ็ดเมืองทางใต้ กำลังในขณะนี้น้อยเกินไป”
“ดังนั้น เรื่องที่ผมอยากปรึกษากับคุณก็คือ ขยายคำสาปสวรรค์”
