บทที่ 53 ประกาศผลสอบ(1)
เสี่ยวหลิวคนขับของคุณท่านจิน พาเฉินโม่ไปส่งถึงหน้าประตูลานเล็กๆของหมู่บ้านในเมือง ลงจากรถและเปิดประตูรถให้เฉินโม่เข้าไปที่ลาน ด้วยท่าทีที่เคารพ
เฉินโม่กล่าวขอบคุณ แล้วก็เปิดประตูเดินเข้าไปในบ้านด้วยตัวเอง
เสี่ยวหลิวเหลือบมองบ้านของเฉินโม่ ประหลาดใจเล็กน้อย เตรียมตัวจะบอกคุณท่านจิน กับสิ่งที่พบเห็นนี้
เฉินโม่เข้าไปในบ้านของตน ล็อคประตูบ้าน ปิดมือถือ จากนั้นนั่งขัดสมาธิในค่ายกลรวมพลังทิพย์ เริ่มฝึก
ชาติก่อน เฉินโม่ไม่รู้ด้วยซ้ำประเทศหัวเซี่ยยังมีนักบู๊อยู่ แม้ว่าเขาฝึกถึงจิตปฐม หวนกลับสู่โลกไอกา ก็ไม่พบร่องรอยของนักบู๊ บางทีอาจจะพบแล้ว ด้วยการบำเพ็ญตนของแดนจิตปฐมของเขาในตอนนั้น เดิมทีก็ไม่ได้สนใจมันเลยด้วยซ้ำ
แต่ในเมื่อพบการมีอยู่ของนักบู๊แล้ว เฉินโม่จำเป็นต้องเพิ่มความเร็วในการเสริมสร้างความแข็งแกร่ง
เดิมทีเฉินโม่คิดว่า หลังจากที่จุติใหม่แล้ว เขาก็อาศัยตัวตนของเขาในฐานะผู้บำเพ็ญ เพื่อฝึกฝนไปอย่างนั้น ก็สามารถพอที่จะทำอะไรก็ได้ไม่มีใครสนใจอยู่บนโลก ภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตนี้ ก็คือปืนผาหน้าไม้กระสุนเหล่านั้น ปืนใหญ่เครื่องบิน แต่ตอนนี้ กลับมีกลุ่มผู้ฝึกเพิ่มมาอีก
แม้ว่าเฉินโม่ฝึกฝนตามการฝึกพลังของจินโจงรุ่น การตัดสินที่เรียกว่านักฝึกวิชาบู๊ ที่จริงก็คือแบบจำลองของผู้บำเพ็ญหลังจากที่อ่อนกำลังลงเป็นหมื่นเท่า แต่เฉินโม่ก็ไม่ใช่ผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพเมื่อชาติก่อน ถ้าหากแผนล่มขึ้นมา นักบู๊ที่ฝึกมาในมือเหล่านั้น เกรงว่าเฉินโม่จะกลายเป็นเรื่องตลกที่สุด ในประวัติศาสตร์ของโลกบำเพ็ญเซียนทั้งหมด
เฉินโม่ยังคงฝึกฝนจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นถึงจะเสร็จสิ้น ความแข็งแกร่งโดยรวม แข็งแกร่งขึ้นมาก แต่หากต้องการข้ามชั้นสองแดนรวมพลัง ยังต้องใช้เวลาอีกสักพัก
นี่ยังคงเป็นการเบิกเนตรของค่ายกลรวมพลังทิพย์ ถ้าหากไม่มีค่ายกลรวมพลังทิพย์ หากต้องการข้ามชั้นสองแดนรวมพลัง แม้ว่าจะเป็นอำนาจที่แข็งแกร่งของวิชามังกรขึ้นสวรรค์ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลา 3 เดือน
ล้างหน้าบ้วนปาก ออกมากินอาหารเช้าสักหน่อย 07.50 น. เฉินโม่ออกจากลานเล็กๆ มุ่งหน้าไปโรงเรียน วันนี้เป็นวันรับผลการเรียน ผ่านวันนี้ไป ก็ปิดเทอมฤดูหนาวแล้ว
และวันนี้ ในความทรงจำของชาติก่อน ก็เป็นวันยุติการแต่งงานของตระกูลเอียน
เฉินโม่ในชาติก่อน ในวันนี้เองถูกคนของตระกูลเอียน เล่นงานจนเกือบจะโดดตึกฆ่าตัวตาย ความอัปยศนั่น แม้ว่าจะผ่านมา 600 ปีแล้ว เฉินโม่ก็ไม่เคยลืมเลือนเลยสักนิด
“ตระกูลเอียน ถ้าหากวันนี้พวกแกยังกล้าปฏิบัติต่อฉันเหมือนที่เคยทำในชาติก่อน ฉันไม่ถือสาที่จะให้พวกแกไม่ได้กลับไปที่ยานจิงอีกครั้ง!” มีเจตนาฆ่าอย่างเย็นชาในดวงตาของเฉินโม่
โรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจว ม.6/6
เฉินโม่มาถึงห้องเรียนเกือบจะสายพอดี ดังนั้นขณะที่เขามาถึง นักเรียนส่วนใหญ่ต่างก็มาเล่นอยู่ในห้องเรียนกันสักพักหนึ่งแล้ว
กวาดสายตามองอย่างเรื่อยเปื่อย มองเห็นเจี่ยงหยาว จ้าวกางและคนอื่นๆ แต่กลับไม่มีใครเห็นโจวหาวเลย
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะได้เรียนชั้น ม.6 วัน วันปิดเทอมฤดูหนาวกำลังจะมาถึง บรรยากาศในห้องเรียนผ่อนคลายมาก นักเรียนหัวเราะกันอย่างคึกคัก และวุ่นวาย
การมาถึงของเฉินโม่ ดึงดูดสายตาเพื่อนนักเรียนส่วนหนึ่งในทันที
“โอ้ นี่เฉินโม่ไม่ใช่หรือ? สอบก็ไม่ได้สอบ นายยังมีหน้ามารับผลการเรียนด้วยเหรอ?” เด็กนักเรียนผู้ชายผอมๆคนหนึ่ง ตะโกนด้วยใบหน้าที่เยาะเย้ย เพราะกลัวว่าจะไม่มีใครได้ยิน
เฉินโม่เหลือบมองเขาเบาๆ หลินทาว เจิ้งหยวนฮ่าวลูกคนรวยในแวดวงเพื่อนที่เล็กๆ เขาเป็นสุนัขรับใช้ของเจิ้งหยวนฮ่าวมาตลอด เขามักจะออกหน้าโจมตีเฉินโม่แทนเจิ้งหยวนฮ่าวประจำ
ประโยคนี้ ดึงดูดความสนใจทั้งชั้นเรียนในทันที คนส่วนใหญ่ต่างก็มองเฉินโม่ด้วยความยินดีปรีดาในความโชคร้ายของเขา
แต่ว่า เพื่อนร่วมชั้นที่ไปปาร์ตี้ที่ร้านอาหารของบ้านเจี่ยงหยาว กลับไม่มีใครกล้าหัวเราะเยาะเฉินโม่เลย มองไปที่ดวงตาของเฉินโม่ ก็เผยความกลัวอยู่ลึกๆ
เฉินโม่ไม่มองหลินทาวเลยแม้แต่น้อย เดินไปยังที่นั่งของตัวเองที่อยู่แถวแรก นั่งลงและรออย่างเงียบๆ
เมื่อเทียบกับตัวเอกตระกูลเอียนในวันนี้ เจิ้งหยวนฮ่าวคนเหล่านี้ เป็นเพียงแค่คนเลวที่กระจอกๆ ไม่มีค่าพอให้พูดถึงเลย
เจี่ยงหยาวไม่สนใจสายตาของคนอื่นโดยสิ้นเชิง วิ่งไปข้างๆเฉินโม่ด้วยความเบิกบานใจและตะโกนว่า: “พี่เฉินโม่ ผู้หญิงคนนั้น เมื่อวานไม่ได้ทำให้พี่ลำบากใจใช่ไหม?”
บทที่ 52 โลกของนักบู๊(2)
บทที่ 54 ประกาศผลสอบ(2)
