บทที่ 95 หมัดเทพเทียนเสวียน(1)
แต่ไหนแต่ไร ซังซังคิดว่าแดนในชั้นรู้ความกับแดนในชั้นสูงสุด แม้ว่าจะมีความแตกต่างกันมาก แต่ถ้าหากพยายามสู้อย่างสุดชีวิต เธอก็ยังคงสามารถต้านทานไว้ได้ชั่วขณะหนึ่ง
แต่ เมื่อการโจมตีของชายชรานั้นพุ่งเข้ามา เธอจึงรู้ได้ว่า ความแตกต่างระหว่างแดนในชั้นรู้ความกับแดนในชั้นสูงสุดนั้น มันช่างห่างไกลกันลิบลับ
เมื่ออยู่ต่อหน้าชายชรา ชี่แท้ในร่างกายของซังซัง กลับถูกกดทับจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อย ราวกับลูกแกะที่กำลังจะถูกเชือด
“ครั้งนี้คงจะโชคร้ายเป็นแน่แล้ว คิดไม่ถึงว่าแดนในชั้นสูงสุดจะน่าสะพรึงกลัวมากขนาดนี้ เกรงว่าเฉินโม่เองก็คงจะยืนหยัดภายใต้น้ำมือของเขาได้ไม่กี่กระบวนท่า”
ซังซังไม่แม้แต่จะตอบโต้กลับ ปิดตารอคอยความตาย แต่ว่า รอเป็นเวลานานแล้ว ฝ่ามือที่แข็งแกร่งของชายชราผู้นั้นก็ยังมาไม่ถึง ซังซังจึงลืมตาขึ้นด้วยความสงสัย
ในบริเวณลานกว้าง ชายชราได้ถอยกลับไปยืนอยู่ใต้ต้นหอมหมื่นลี้ที่ร่วงโรยจนเกลี้ยงโกร๋น และมองไปยังเฉินโม่ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเขาไกลออกไปห้าเมตรด้วยความตกตะลึง
“คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า นายสามารถต้านทานฉันได้? แม้แต่ฉันเองก็ยังมองไม่ออกถึงพลังความสามารถที่แท้จริงของนาย? ไอ้หนุ่ม นายปกปิดได้อย่างลึกลับเลยทีเดียว! ”
เฉินโม่ยืนอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้าท่าทางที่เฉยชา น้ำฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้าหลบหลีกตัวเขาไปโดยสิ้นเชิง โดยที่พลังอานุภาพดูเหมือนจะไม่ได้แข็งแกร่งอย่างกับชายชรา แต่กลับรวมเป็นหนึ่งเดียว ราวกับว่าน้ำฝนมีดวงตาอย่างไรอย่างนั้น ขณะที่ใกล้จะตกใส่ร่างของเฉินโม่ ก็จงใจที่จะหลบหลีกเฉินโม่ไป
“บอกกับฉันมาที่นายพูดว่า ‘พวกเขา’ นั้นคือผู้ใด? หรือจะบอกตำแหน่งที่ตั้งของเขาซูคงมาก็ได้ ฉันก็จะไว้ชีวิตนาย! ” เฉินโม่พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ราวกับว่าดังมาจากขุมนรก
ซังซังมองไปที่เฉินโม่อย่างตกตะลึง หรี่ดวงตาลง เวลานี้ เฉินโม่ได้กลายเป็นเทพสังหารที่น่าเกรงกลัวผู้นั้นอีกครั้งแล้ว
Smart address bar. th.readeraz.com แดนนิรมิตเทพ บทที่ 95 หมัดเทพเทียนเสวียน(1) – th.readeraz
ชายชราพลันหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้น โดยเสียงหัวเราะไม่ดังมาก แต่แฝงไปด้วยพลังอานุภาพไร้ขีดจำกัด ทำให้ซังซังถึงกับต้องเอามือกุมปิดไว้ที่หู
เฉินโม่ก็ยังคงมีสีหน้าท่าทางที่เฉยชา มองไปที่ชายชรานั้นอย่างสงบนิ่ง ทันใดนั้นก็เดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ซึ่งก้าวนี้เอง ทำให้เสียงหัวเราะของชายชราหยุดลงในทันที
“ไอ้หนุ่ม ตั้งแต่ที่ฉันบำเพ็ญฝึกฝนเป็นต้นมา ยังไม่เคยมีใครกล้าที่จะพูดกับฉันแบบนี้ นายเป็นคนแรก! ”
พูดจบ ชายชราก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง เงาร่างพลิ้วไสว ราวกับดวงวิญญาณ ซังซังยังไม่ทันมองเห็นอย่างชัดเจน ชายชราก็มาถึงที่ด้านข้างของเฉินโม่แล้ว และใช้ฝ่ามือฟันไปที่ลำคอของเฉินโม่ น้ำฝนที่อยู่กลางอากาศ ต่างก็ถูกฝ่ามือที่ทรงพลังกระแทกเข้าใส่จนหายเกลี้ยงไปจนหมด
เฉินโม่ไม่ได้ใช้พลังกฎเต๋าอะไรเลย เพียงแค่อาศัยพลังทิพย์ในร่างกายแล้วปล่อยพลังหมัดออกไป
ตูม!
เฉินโม่ถอยหลังลงไปหนึ่งก้าว ส่วนชายชราผู้นั้นกลับถูกกระแทกจนกระเด็นออกไป ถอยหลังไปกว่าเจ็ดถึงแปดก้าวจึงจะทรงตัวอยู่ได้
“แดนในชั้นสูงสุด! ” ชายชรามองไปที่เฉินโม่ ท้ายสุดก็แสดงท่าทางที่ตกตะลึง: “เป็นไปได้อย่างไร! นายเพิ่งจะอายุเท่าไรเอง ต่อให้จะเริ่มต้นฝึกฝนตั้งแต่เกิดออกมาจากท้องแม่ อายุขนาดนี้ก็คงไม่สามารถฝึกฝนถึงขั้นแดนในชั้นสูงสุดได้! ”
หลังจากที่ตกตะลึง นักพรตเฒ่าก็มองไปที่เฉินโม่แล้วก็ยิ้มอย่างประหลาดขึ้น: “ไอ้หนุ่ม ฉันพลันคิดว่าความลับของเขาซูคง ถือว่าไม่สำคัญอะไรแล้ว ถ้าหากฉันจับตัวของนายได้ แล้วค้นหาความลับในร่างกายของนาย ฉันเองก็สามารถมีโอกาสคาดหวังถึงปรมาจารย์ได้ โดยที่ไม่ต้องไปเขาซูคง เพื่อกระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดออกมา”
เฉินโม่พูดขึ้นว่า: “เกรงว่านายจะไม่มีความสามารถขนาดนั้น! ”
“ฮึ นายคิดว่ามีพลังบำเพ็ญที่เท่าเทียมกับฉันแล้วจะสามารถต้านทานฉันได้อย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ! เดี๋ยวจะให้นายได้เห็นถึงทักษะพลังบู๊ที่ทำให้ฉันมีชื่อเสียงมาหลายปี! ”
ชายชรากวัดแกว่งมือสองข้างอย่างช้า ๆ อยู่ด้านหน้า จนเกิดเป็นเงารางขึ้นมากมาย เหมือนกับมีฝ่ามือเกิดขึ้นมาจากความว่างเปล่าจำนวนนับไม่ถ้วน โดยที่จริงแล้วนั่นคือการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วสูงถึงระดับหนึ่ง จนทำให้เกิดเป็นเงารางขึ้น
“ผลักนำหัตถ์! ”
ชายชราเอ่ยหนึ่งคำและหยุดชะงักหนึ่งครั้ง แล้วก็โจมตีเข้าใส่เฉินโม่ ฝ่ามือทั้งสองข้างแปลงเป็นเงารางจำนวนนับไม่ถ้วน พุ่งออกมาจากรอบทิศทาง ด้วยพลังอานุภาพที่มหาศาลไร้เทียมทาน ปกคลุมร่างของเฉินโม่
ซังซังพลันนึกถึงคนหนึ่งขึ้นได้ แล้วตะโกนพูดกับเฉินโม่ว่า: “ฉันรู้แล้วว่าเขาเป็นใคร เขาก็คือผางซื่อหยวนเจ้าของกระบวนท่าผลักนำหัตถ์ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วตะวันตกเฉียงเหนือเมื่อสิบปีที่แล้ว! เฉินโม่ คุณต้องระมัดระวังตัวด้วย! ”
ผางซื่อหยวนเจ้าของกระบวนท่าผลักนำหัตถ์นั้น ตอนที่เธออายุสิบกว่าปีก็มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วตะวันตกเฉียงใต้แล้ว หลังจากนั้นก้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้เงียบหายสาบสูญไปโดยไร้ร่องรอย เกรงว่าคงจะกำลังแสวงหาโอกาส เพื่อบรรลุแดนแปรภาพ
บทที่ 94 แดนในชั้นสูงสุด(2)
บทที่ 96 หมัดเทพเทียนเสวียน(2)
