แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 200

บริเวณชายขอบของมณฑลฮ่านหยาง เขาลมเย็น พรรคภูติผี

เงาดำนำลมกระโชกแรง และพัดเข้าไปในถ้ำที่พรรคภูติผีตั้งอยู่

เงาดำนั้นตกลงสู่ในที่นั่งของเจ้าสำนักอย่างมั่นคง และเป็นเจ้าสำนักของพรรคภูติผี กู่เชียนซา

ด้านล่าง สาวกห้าคนที่เหลือ ได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกัน

“อาจารย์ มีข่าวอะไรหรือไม่?”

ใบหน้าของกู่เชียนซามืดมน “ฉันได้ตรวจสอบแล้ว ศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์น้องเล็ก และศิษย์พี่สามของพวกเจ้า ทั้งหมดถูกฆ่าโดยคนคนเดียว บุคคลนั้นน่าจะเป็นผู้สืบทอดของสำนักเทียนซือ หรือที่เรียกว่าเฉินไต้ซือ!”

“สำนักเทียนซือมีผู้สืบทอดเกิดกำเนิดขึ้นมางั้นเหรอ!”

ลูกศิษย์ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

กู่เชียนซาพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ฉันยังสืบไม่พบว่า เฉินไต้ซือคนนี้ได้รวมสิบเมืองทางใต้ของมณฑลฮ่านหยาง และมณฑลฮ่านหยางส่วนใหญ่เคารพเขา!”

“อะไรนะ? ชาวสำนักเทียนซือกล้าที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของโลกมนุษย์! พวกเขาอยากจะทำลายข้อตกลงงั้นหรือ?”

เหล่าสาวกต่างก็รู้สึกโกรธจัด

โลกฝึกบู๊ห้ามมิให้ยุ่งเกี่ยวกับกิจการของโลกมนุษย์ นี่เป็นกฎเหล็กที่มีมาตั้งนาน แม้ว่าบริษัทใหญ่และกองกำลังด้านสว่างจำนวนมากจะมีเงาของผู้คนในโลกฝึกบู๊ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการของโลกมนุษย์

ใบหน้าของกู่เชียนซาเย็นชา “ในเมื่อพวกมันแหกกฎก่อน งั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจอีกแล้ว พวกเจ้ารีบออกจากเขาไปทันที รวมพลังทางเหนือ และข้าต้องการจะแก้แค้นให้เหล่าสาวก!”

“ครับ!”

พรรคภูติผีทั้งสำนักหลั่งไหลออกมา

หนึ่งวันต่อมา ซุนจิ้งไฉลูกพี่ใหญ่แห่งเมืองหลงฮั่วถึงถูกสังหาร

ห้าวันต่อมา ก็คือในวันที่สิบของการปลีกวิเวกของเฉินโม่ เมืองทางเหนือทั้งเจ็ดในมณฑลฮ่านหยาง ทั้งหมดต่างยอมจำนนต่อพรรคภูติผี

ในวันที่สิบเอ็ดของการปลีกวิเวกของเฉินโม่ พรรคภูติผีรวมเจ็ดเมืองทางตอนเหนือ และรวมเข้าเป็นสำนักภูติผี กู่เชียนซาออกคำสั่งและสำนักภูติผีมุ่งเป้าไปทางสิบเมืองทางใต้

ในวันที่สิบสองของการปลีกวิเวกของเฉินโม่ กู่เชียนซาได้ส่งคนไปส่งจดหมายถึงผู้บังคับบัญชาของเมืองทางใต้ทั้งสิบคน เนื้อหาของจดหมายมีเพียงห้าคำเท่านั้น

“ยอมจำนน หรือตาย!”

ผู้ทรงอิทธิพลของเมืองทางใต้ที่ได้รับข่าวจากเมืองทางเหนือทั้งเจ็ดแห่ง พากันมารวมตัวกันที่บ้านของฉู่เหวินสง เพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการรับมือ

เจี่ยจิ้งอานพูดด้วยท่าทางกังวลว่า “ได้ยินมาว่าสำนักภูติผีนี้ ถูกสร้างขึ้นโดยสำนักที่ซ่อนอยู่ในโลกฝึกบู๊ ในเวลาเพียงไม่กี่วันก็ครองเจ็ดเมืองทางตอนเหนือ เจ้าสัวหลงฮั่วซุนจิ้งไฉถูกฆ่าตายเพราะการต่อต้านของเขา ความแข็งแกร่งของเขานั้นเหนือจินตนาการจริงๆ”

“โทรศัพท์มือถือของเฉินไต้ซือไม่สามารถโทรติดได้มาโดยตลอด ต่อไปนี้เราควรทำอย่างไร?” ฟางปู้ถงเศรษฐีในชิ่งหยางดูกังวล

ฉู่เหวินสงกลับสงบมาก “ไม่เป็นไร ฉันได้แจ้งลูกศิษย์ของเฉินไต้ซือไปแล้ว เขาจะมาที่นี่ในไม่ช้า ฉันเชื่อว่าเขาจะสามารถติดต่อเฉินไต้ซือได้”

เมื่อทุกคนได้ยินว่าเฉินซงจื่ออยู่ที่นั่น ใบหน้าของพวกเขาก็สงบลงเล็กน้อย

ผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้คุ้มกันก็เข้ามารายงานว่า “ท่านฉู่ เฉินซงจื่อมาถึงแล้ว!”

“เชิญเขาเข้ามาเร็วเข้า!” ฉู่เหวินสงลุกขึ้นแล้วพูดว่า

เฉินซงจื่อเดินเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับเอียนชิงเฉิงและซังซัง และฉู่เหวินสงก็ลุกขึ้นจากที่นั่งทันที และให้เฉินซงจื่อนั่งลง

เฉินซงจื่อแสดงความนอบน้อม แต่ฉู่เหวินสงยืนกราน ดังนั้นเขาจึงไม่เกรงใจอีกต่อไป และนั่งลงบนที่นั่งเจ้าสำนัก

ฉู่เหวินสงกล่าวว่า “ท่านพรต สำนักภูติผีได้ประกาศยื่นคำขาดแล้ว นี่คือจดหมายที่พวกเขาส่งมา!”

ฉู่เหวินสงส่งจดหมายให้เฉินซงจื่อด้วยมือทั้งสองข้าง

เฉินซงจื่อดูสงบ เหลือบมองเนื้อหาของจดหมาย แล้วตะโกนอย่างโกรธเคืองว่า “ช่างกล้าหาญเหลือเกิน ใช้ประโยชน์จากการเดินทางของอาจารย์ สำนักภูติผีถึงได้หยิ่งผยองเช่นนี้!”

“ทุกคนไม่ต้องกลัว มีข้าอยู่ ตราบใดที่สำนักภูติผีกล้ามาที่นี่ รับประกันว่าพวกเขาจะไม่มีทางได้กลับไปอีก!”

เมื่อได้ยินว่าเฉินโม่ออกไป สีหน้าของพวกเจ้าสัวก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นความมั่นใจของเฉินซงจื่อ ทุกคนก็โล่งใจไปเล็กน้อย

ในตอนเย็นของวันนั้น เฉินซงจื่อขอให้คนตอบกลับจดหมาย และในเวลาสามทุ่ม ที่ริมทะเลสาบกลับคืนรัง พวกเขานัดหมายเพื่อต่อสู้กับสำนักภูติผี

ฐานการเพาะปลูกของเฉินซงจื่อมาถึงแดนในชั้นสูงสุดแล้ว ซึ่งแข็งแกร่งกว่าหลินสุ่นที่อยู่ในแดนแปรภาพครึ่งก้าวในวันนั้นอีก

ริมทะเลสาบกลับคืนรัง เฉินซงจื่อต่อสู้กับศิษย์สามคนของพรรคภูติผี แต่ในที่สุดก็พ่ายแพ้กับหวงซื่อหรง ศิษย์คนที่สองของกู่เชียนซา

ฐานการเพาะปลูกของหวงซื่อหรงอยู่ที่จุดสูงสุดของแดนกลืนขวัญ และด้วยวิชาบัญชาผี เฉินซงจื่อต่อสู้สามครั้งติดต่อกัน และสูญเสียพลังอย่างมาก และในที่สุดเขาก็แพ้ไป

เมื่อรู้ว่าเฉินโม่จากไปแล้ว กู่เชียนซาไม่ได้ฆ่าเฉินซงจื่อและคนอื่นๆ เพราะกลัวว่าเฉินโม่จะกลับมาแก้แค้นในภายหลัง

อย่างไรก็ตาม กู่เชียนซากักตัวซังซังและเอียนชิงเฉิง และให้เวลาเฉินซงจื่อสามวันเพื่อรายงานต่อเฉินโม่ ถ้าเฉินโม่ไม่มา เขาก็จะฆ่าพวกเขาทั้งสองคน

เฉินซงจื่อโกรธจนอวกเป็นเลือดทันที และหลังจากที่ถูกฉู่เหวินสงและคนอื่นๆ แบกกลับไป เขาก็ติดต่อกับเฉินโม่ทันที แต่โทรศัพท์มือถือของเฉินโม่กลับอยู่ในสถานะปิดเครื่องอยู่ตลอดเวลา และไม่สามารถติดต่อได้เลย

เฉินซงจื่อและเหล่าผู้มีอิทธิพล เหมือนดั่งมดที่อยู่บนกระทะร้อน วิ่งไปมาอย่างกังวลใจ