บทที่ 305
พ่อลูกตระกูลหูและทุกคนในห้องโถง ต่างก็มีสีหน้าน่าเหลือเชื่อ
นั่นเป็นถึงยอดฝีมือที่คุณชายใหญ่จินพามาเชียวนะ!แต่ยังไม่ทันได้ลงมือก็ถูกคนอื่นข่มจนคุกเข่าลงกับพื้นแล้ว!
ไอ้หนุ่มคนนี้กับนักบู๊คนนั้น เป็นใครมาจากไหนกันแน่?
ถานกวงเย่ามองดูเฉินโม่ ภายในใจตื่นเต้น ในที่สุดเขาก็มองเห็นความหวังบ้างแล้ว บางทีวันนี้ตระกูลถานอาจจะยังมีทางรอดอยู่บ้าง
ถานชิวเซิงถึงกับมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าที่เคารพนับถือ แทบอยากจะวิ่งเข้าไปกอดขาของเฉินโม่ไว้
สีหน้าของจินเคอหนิงแย่มาก ในแววตามีความกังวล ในฐานะของคนตระกูลจิน ปรมาจารย์คืออะไร เขารู้ดีกว่าใคร
“คิดไม่ถึงเลยว่าข้างกายของนายจะมีท่านปรมาจารย์อยู่!ฉันดูถูกนายไปเอง!”
แต่ว่า จินเคอหนิงรู้สึกไม่พอใจ เพิ่งมาอำเภอเฟิ่งซานก็ทำให้เขาอับอาย แล้วต่อไปจะสร้างความน่าเกรงขามในอำเภอเฟิ่งซานได้ยังไงกัน?
แต่อีกฝ่ายเป็นปรมาจารย์บู๊ ถึงแม้คุณท่านจินมาด้วยตัวเอง ก็ไม่กล้ามีปัญหาด้วย แต่ปัญหานี้เขาทำแน่
แต่ว่าจินเคอหนิงสมองดี คิดวิธีจิ้งจอกอ้างบารมีเสือขึ้นมาได้ในทันที
“ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด ทั้งสองท่านคงจะเป็นคนในโลกฝึกบู๊ใช่ไหมครับ ไม่ทราบว่าทั้งสองท่านรู้จักเฉินไต้ซือหรือไม่?”
เฉินโม่สีหน้าแปลกประหลาด “รู้จัก!”
จินเคอหนิงพูดว่า “เฉินไต้ซือมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลจินของเรา หวังว่าทั้งสองจะเห็นแก่หน้าของเฉินไต้ซือ อย่าได้เป็นศัตรูกับตระกูลจินของเรา!”
เฉินโม่รู็สึกเอือมระอา ส่วนเฉินซงจื่อเกือบจะหลุดยิ้มออกมา จินเคอหนิงกล้าใช้บารมีของเฉินไต้ซือข่มขู่เฉินโม่ ต่อหน้าต่อตาเฉินโม่เนี่ยนะ
ถ้าหากจินเคอหนิงได้รู้ว่าเฉินไต้ซืออยู่ตรงหน้า ไม่รู้ว่าจะมีปฏิกิริยายังไง?
เฉินโม่กำลังคิดวิเคราะห์ว่าจะตอบจินเคอหนิงยังไง แล้วจู่ๆก็มีน้ำเสียงของผู้อาวุโสที่น่าเกรงขามดังมาจากด้านนอก
“เคอหนิง แกจะรีบขนาดนั้นทำไม?”
เมื่อได้ยินเสียง จินเคอหนิงก็มีสีหน้าดีใจ
เฉินโม่รู้ ในที่สุดคุณท่านจินก็มาถึงแล้ว!
ภายใต้สายตาของทุกคน คุณท่านจินที่มีชีวิตชีวา เดินคล่องกระฉับกระเฉง นำพาคนตระกูลจินทั้งสองรุ่นก้าวเดินเข้ามา
จินเคอหนิงรีบเดินเข้าไปหา ทำความเคารพ และพูดว่า “คุณปู่ครับ ในที่สุดท่านก็มาถึงสักที!”
ตระกูลถาน ตระกูลหู รวมทั้งผู้มีอำนาจในอำเภอเฟิ่งซานที่รวมตัวกันอยู่ในห้องโถง ต่างก็หันไปมองคุณท่านจินกันหมด สีหน้าเต็มไปด้วยความนับถือ!
ตระกูลจินแห่งฮ่านหยาง ที่จริงแล้วเรียกว่าคุณท่านจินแห่งฮ่านหยางดีกว่า!เพราะว่าทั้งหมดของตระกูลจิน ล้วนสร้างมาด้วยสองมือเปล่าของคุณท่านจินคนเดียว
พ่อลูกหูเหวินเหว่ยรีบลุกขึ้น ไม่ทันได้สนใจใบหน้าที่บวมเป่ง แล้วรีบวิ่งเข้าไปหา ทำความเคารพคุณท่านจิน “กระผมหูเหวินเหว่ยและลูกชายหูเจี้ยนหวาแห่งอำเภอเฟิ่งซาน ทำความเคารพคุณท่านจินครับ!”
จินเคอหนิงยืนแนะนำอยู่ด้านข้าง “คุณปู่ครับ เสี่ยหูเป็นพันธมิตรทางด้านธุรกิจของผมครับ โรงแรมห้าดาวเพียงหนึ่งเดียวในอำเภอเฟิ่งซานก็คือของเขาครับ”
คุณท่านจินพยักหน้าเล็กน้อย “เสี่ยหูไม่จำเป็นต้อง….”
พูดได้เพียงแค่ครึ่งเดียว สายตาของคุณท่านจินก็หันไปเห็นเฉินโม่ที่อยู่ข้างกายถานกวงเย่า แล้วก็ดีใจขึ้นมาทันที รีบก้าวเดินเข้าไปหา
พ่อลูกตระกูลหูตะลึง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น?
รอยยิ้มบนใบหน้าของจินเคอหนิงนิ่งค้าง เต็มไปด้วยความงุนงง
ทุกคนในห้องโถงเองต่างก็งุนงงเช่นกัน คุณท่านจินปล่อยพ่อลูกตระกูลหูทิ้งไว้ แต่กลับเดินไปหาถานกวงเย่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ถานกวงเย่าเห็นว่าคุณท่านจินผู้สูงศักดิ์จู่ๆก็เดินมาทางตัวเอง แม้จะเป็นเขาที่พบเจอประสบการณ์มามากมาย ก็อดไม่ได้ที่จะใจเต้นแรง เต็มไปด้วยความประหม่า
เมื่อคุณท่านจินเหลือระยะห่างจากถานกวงเย่าอีกเพียงแค่ห้าเมตร ถานกวงเย่าก็รีบโค้งตัวทำความเคารพ “กระผมถานกวงเย่า ทำความเคารพคุณท่านจินครับ!”
คุณท่านจินเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เดินผ่านถานกวงเย่าไปยืนอยู่ตรงหน้าของเฉินโม่
ถานกวงเย่าโล่งใจ ที่แท้ก็ไม่ได้มาหาเขา แต่เมื่อคิดอีกทีก็รู้สึกตกใจ หันไปมองเฉินโม่อย่างเป็นห่วง หรือว่าคุณท่านจินรู้แล้วว่าเฉินโม่กำลังทำตัวเป็นศัตรูกับตระกูลจินของเขา จึงมาคิดบัญชีแค้นกับเฉินโม่?
พ่อลูกตระกูลหูตะลึงก่อน จากนั้นก็เหมือนคิดอะไรขึ้นได้ แล้วก็ตื่นเต้นดีใจ “ฮ่าๆ คุณท่านจินจะต้องรู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่แล้วแน่นอน ไอ้หนุ่มเฉินโม่ตายแน่!”
