แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 516

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 516
“ผมแก่ขนาดนี้แล้ว ทุกครั้งที่แยกซื้อน้ำชีวิต ต้องไปมณฑลฮ่านหยาง พวกคุณทำเรื่องผิดศีลธรรมเหล่านี้ ไม่ช้าก็เร็วกรรมก็จะตามสนอง!”

เฉินโม่เข้าใจแล้วว่าชายชราคนนี้คิดว่าเขาเป็นคนของตระกูลกงซุน

และชื่อเสียงของน้ำชีวิตในมณฑลซีไห่นั้นไม่ได้เกินจริงตามที่ฉู่เหวินสงกล่าว สายตาของมวลชนเฉียบแหลม คนของตระกูลกงซุนจงใจพูดใส่ร้ายป้ายสี แต่ก็ไม่สามารถปิดบังความจริงได้

เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะนึกถึงท่านถัง บางทีอาจมีเพียงชายชราคนนี้เท่านั้นที่ห่วงใยอาณาประชาราษฎร์อย่างแท้จริง

เขามีเหตุผลที่จะฆ่าคนตระกูลกงซุน!

ดวงตาของเฉินโม่เย็นชาเล็กน้อย ถึงแม้ว่าจิตเต๋าของเขาเสถียรภาพแล้ว แต่สำหรับเขา สิ่งมีชีวิตบนดาวไกอานี้เป็นเหมือนฝุ่นในจักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาล แต่การกระทำของตระกูลกงซุนยังคงทำให้เขารู้สึกโกรธ

ถึงแม้ว่าจิตใจของเฉินโม่จะไม่ได้คำนึงถึงอาณาประชาราษฎร์ แต่เขาไม่เคยอาศัยความแข็งแกร่งของตนเองกดขี่ใคร

เห็นได้ชัดว่าพฤติกรรมเช่นนี้ของตระกูลกงซุนคืออาศัยความแข็งแกร่งของตนเองรังแกคนที่อ่อนแอกว่า สมควรตาย!

“ผู้อาวุโส คุณยังไม่ได้บอกผมว่าตระกูลกงซุนไปทางไหนเลย” เฉินโม่เพิกเฉยต่อคำบ่นของชายชรา และไม่อธิบายให้เขาฟัง ถามด้วยรอยยิ้ม

ชายชรามองเขาด้วยสายตาดุดันและถามด้วยความสงสัย “คุณไม่รู้ว่าตระกูลกงซุนอยู่ที่ไหนเหรอ?”

ดูเหมือนชายชราจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ชายชรามองสำรวจเฉินโม่ชั่วขณะหนึ่ง พูดอ่อนลงมาก “วิลล่าเทียนสุ้นของตระกูลกงซุนอยู่ที่เขตชานเมืองด้านตะวันตก คนขับรถแท็กซี่ที่อายุมากหน่อยก็น่าจะรู้จัก

“ขอบคุณผู้อาวุโส” เฉินโม่ลุกขึ้นด้วยรอยยิ้ม

ขณะที่เขากำลังจะจากไป ทันใดนั้นเฉินโม่ก็หันกลับมาและยิ้มอย่างลึกลับให้ชายชรา “ผู้อาวุโส ผมคิดว่าสิ่งที่คุณพูดนั้นสมเหตุสมผลมาก ตระกูลกงซุนทำความชั่วไว้มาก กรรมต้องตามสนองอย่างแน่นอน”

ชายชราขมวดคิ้วแล้วมองเฉินโม่ด้วยความสงสัย แต่ส่ายศีรษะอย่างรวดเร็ว แล้วซ่อมรองเท้าส้นสูงที่อยู่ในมือของตนเองต่อ

เฉินโม่โบกแท็กซี่สองคันติดต่อกัน เมื่อได้ยินว่าเฉินโม่จะไปที่วิลล่าเทียนสุ้นของตระกูลกงซุน คนขับทั้งสองล้วนบอกว่าไม่รู้จัก และปฏิเสธที่จะรับผู้โดยสาร

เฉินโม่ไม่มีทางเลือก โบกรถแท็กซี่คันที่สาม คราวนี้เฉินโม่หยิบธนบัตรหนึ่งร้อยออกมาหลายใบ แล้วกล่าวกับคนขับวัยกลางคนที่สวมแว่นตาว่า “ส่งผมไปที่วิลล่าเทียนสุ้นของตระกูลกงซุน”

แววตาของคนขับมีร่องรอยความดิ้นรน เฉินโม่หยิบธนบัตรสีแดงออกมาอีกหนึ่งปึก คนขับกัดฟันและกล่าวว่า “นั่งดี ๆ น่ะ”

ตระกูลกงซุนเป็นตระกูลที่สามารถแซงตระกูลเย่มากที่สุดในมณฑลซีไห่ มันสมคำร่ำลือจริง ๆ ซึ่งจุดนี้สามารถเห็นได้จากความยิ่งใหญ่และความหรูหราของวิลล่าเทียนสุ้น

คาดว่าราคาที่ดินของซีไห่ถูกกว่าทางตอนใต้ วิลล่าเทียนสุ้นของตระกูลกงซุนใหญ่กว่าวิลล่าชิงหลงของตระกูลมู่หรงสองเท่ากว่า เป็นอาคารแบบหัวเซี่ยโบราณทั้งหมด เหมือนมาที่พระราชวังต้องห้าม

เมื่อเฉินโม่ลงจากรถ คนขับเหยียบคันเร่งแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเขาไม่อยากอยู่หน้าวิลล่าเทียนสุ้นสักวินาที

สีหน้าของเฉินโม่ราบเรียบ รู้สึกเหยียดหยามอยู่ในใจเล็กน้อย “คราวนี้เพื่อสกัดกั้นไม่ให้น้ำชีวิตเข้าสู่มณฑลซีไห่ ตระกูลกงซุนสูญเสียไปไม่น้อย และเกือบจะก่อให้เกิดความโกรธเคืองทางสังคม”

มีรถหรูหราจอดอยู่หน้าประตูวิลล่าเทียนสุ้นมากมาย ตอนอยู่ที่หอตันกุ้ยเฉินโม่ได้ยินชายชราคนนั้นกล่าวว่าตระกูลกงซุนกำลังจัดประชุม ซึ่งดูเหมือนจะเป็นความจริง

มีชายหนุ่มสี่คนยืนอยู่ที่หน้าประตูรั้วเหล็ก คาดว่าน่าเป็นคนเฝ้ายาม รถทยอยมาถึงและคนลงจากรถแล้วเดินเข้าไป จากนั้นพวกชายหนุ่มที่เฝ้าประตูก็จะสอบถาม

เฉินโม่เดินไปด้วยสีหน้าราบเรียบ จากนั้นก็ถูกคนเฝ้าประตูพวกนั้นขวางเอาไว้

“ขอโทษครับ กรุณาแสดงบัตรเชิญด้วยครับ!” ชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

สีหน้าของเฉินโม่ไร้อารมณ์ และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ผมไม่มีบัตรเชิญ”