แดนนิรมิตเทพ บทที่ 519
กงซุนจั่วเสวียนยืนตัวตรงและยังคงยิ้ม จากนั้นกล่าวว่า “คนที่มาร่วมงานเลี้ยงคราวนี้ล้วนเป็นสหายของตระกูลกงซุน สำหรับคนที่ไม่มาร่วมงาน ตระกูลกงซุนจะหาเวลาไปเยี่ยมพวกเขาทีละคน!”
ทุกคนตกตะลึง และบรรยากาศทั่วห้องอึมครึมทันที
ชายวัยกลางคนที่มีไฝตรงมุมปากและนั่งอยู่ข้างอานซื่อเฉิง มองอานซื่อเฉิงอย่างเงียบ ๆ ความเยาะเย้ยประกายผ่านดวงตา
สีหน้าของอานซื่อเฉิงยังคงราบเรียบ เขายังคงดื่มชาต่อไป ราวกับว่าเขาไม่ให้ความสำคัญกับคำพูดของกงซุนจั่วเสวียน
เมื่อเห็นว่าบรรยากาศตึงเครียดเล็กน้อย กงซุนจั่วเสวียนก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “และแน่นอนว่าวันนี้คนที่ให้เกียรติผมกงซุนจั่วเสวียน ตระกูลกงซุนจะจดจำไว้ ต่อไปใครก็ตามที่อยากจะทำธุรกิจกับตระกูลกงซุน เราจะอำนวยความสะดวกให้แน่นอน”
จากนั้น สีหน้าของทุกคนจึงผ่านคลายลง บรรดาคนที่อยากประจบตระกูลกงซุนกล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประจบว่า “เจ้าบ้านกงซุนเป็นคนที่แยกแยะบุญคุณและความแค้นได้อย่างชัดเจน ทำให้ผมรู้สึกเลื่อมใสยิ่งนัก!”
“ต่อไปไม่ว่าเจ้าบ้านกงซุนมีเรื่องอะไร ก็สามารถบอกได้อย่างเต็มที่ ผมเถียนกั๋วสุ้นจะเป็นคนแรกที่สนับสนุน!” ชายอ้วนหัวโล้นสวมชุดสูทสีขาวกล่าวพร้อมรอยยิ้มประจบ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกอับอายแทน
สีหน้าของกงซุนจั่วเสวียนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ประสานมือทั้งสองเป็นการคำนับ “ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของประธานเถียน ประธานเถียนอยากได้ที่ดินในเขตชานเมืองทางเหนือใช่ไหม? นับจากนี้เป็นต้นไปที่ดินผืนนั้นจะกลายเป็นของประธานเถียน”
เถียนกั๋วสุ้นกล่าวด้วยความดีใจ “จริงเหรอครับ? ผมขอขอบคุณเจ้าบ้านกงซุนมาก!”
พวกคนที่รู้สึกอับอายกับพฤติกรรมเมื่อสักครู่ของเถียนกั๋วสุ้น แต่ตอนนี้พวกเขาเริ่มรู้สึกอิจฉาเถียนกั๋วสุ้นแล้ว เพราะที่ดินเขตชานเมืองทางเหนือผืนนั้นเป็นที่ดินทำเลทอง และคนที่อยู่ที่นี่หลายคนไม่มีคุณสมบัติที่จะแข่งขันด้วยซ้ำ แต่กงซุนจั่วเสวียนกลับมอบมันให้เถียนกั๋วสุ้นโดยตรง!
แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่านี่เป็นสิ่งที่กงซุนจั่วเสวียนตั้งใจทำให้ทุกคนได้เห็น แต่เรื่องที่เถียนกั๋วสุ้นได้รับผลประโยชน์นั้นเป็นเรื่องจริง
ถึงแม้ว่าต่อไปจะมีคนจะแสดงจุดยืน คาดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับประโยชน์มากกว่าเถียนกั๋วสุ้น เพราะเถียนกั๋วสุ้นเป็นคนแรกที่สนับสนุนตระกูลกงซุน
กงซุนจั่วเสวียนเชี่ยวชาญในการสังเกตคำพูดและสีหน้าคน ซึ่งเขามองเห็นการแสดงออกทางสีหน้าของทุกคนนานแล้ว เขารู้ว่าอยู่ต่อหน้าผลประโยชน์แล้ว มีคนมากมายไม่สามารถทนได้ แม้แต่คนที่มีชื่อเสียงที่มาจากทุกทิศในมณฑลซีไห่ ก็ไม่สามารถควบคุมความโลภที่อยู่ในใจของตนเองได้
“ประธานเถียนไม่ต้องเกรงใจ ตระกูลกงซุนไม่ปฏิบัติแย่ ๆ ต่อสหายอย่างแน่นอน ตอนนี้ผมยังมีโครงการดี ๆ อีกมากมาย วันนี้ผมจะมอบให้กับสหายของตระกูลกงซุนทั้งหมด” ดูเหมือนว่ากงซุนจั่วเสวียนกำลังพูดอยู่กับเถียนกั๋วสุ้น แต่ความจริงแล้วสายตาของเขากวาดมองไปยังฝูงชน และเจตนาของเขานั้นชัดเจนมาก
“จ้าวฉางเจิงเต็มใจที่จะติดตามตระกูลกงซุนเช่นกัน!”
“หูเฉียงยินดีที่จะเป็นสหายของตระกูลกงซุน!”
……
ชั่วขณะหนึ่ง คนที่มีชื่อเสียงสิบกว่าคนของซีไห่แสดงจุดยืนว่าจะยืนเคียงข้างตระกูลกงซุน
ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างอานซื่อเฉิงกระซิบว่า “ตอนนี้เขาเริ่มจูงใจคนแล้ว และผลประโยชน์ที่เขาเสนอนั้นน่าดึงดูดใจมาก ดูเหมือนว่าแผนการที่จิ้งจอกเฒ่ากงซุนจั่วเสวียนวางไว้จะเป็นแผนการใหญ่!”
ขณะนี้อานซื่อเฉิงก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยเช่นกัน บรรดาคนที่แสดงจุดยืน เดิมทีพวกเขาล้วนพึ่งพาอาศัยพลังอำนาจของตระกูลกงซุนอยู่แล้ว เพียงแต่ก่อนหน้านั้นพวกเขาไม่ได้แสดงจุดยืนอย่างชัดเจนเท่านั้น ตอนนี้กงซุนจั่วเสวียนบีบบังคับให้พวกเขาเลือกข้าง กงซุนจั่วเสวียนคิดจะทำอะไรกันแน่?
เฉินโม่มองกงซุนจั่วเสวียนอย่างเงียบ ๆ และครุ่นคิด “ดูเหมือนว่าตระกูลกงซุนจะมีแผนการใหญ่!”
กงซุนจั่วเสวียนที่อยู่บนเวทีค่อย ๆ หุบยิ้ม กลายเป็นเคร่งขรึมเล็กน้อย ฝูงชนที่ไม่รู้เรื่องรู้เราจึงค่อย ๆ เงียบ และมองกงซุนจั่วเสวียนด้วยความกระสับกระส่าย และรู้สึกว่าเจ้าบ้านกงซุนเป็นคนที่อารมณ์ไม่แน่นอน
“ทุกท่าน ความจริงแล้ว การที่ผมเชิญทุกท่านมาคราวนี้ เพราะมีเรื่องสำคัญจะประกาศให้ทุกท่านทราบ!”
ทุกคนต่างมองกงซุนจั่วเสวียน และคิดอยู่ในใจว่าเขากำลังจะพูดประเด็นสำคัญแล้ว
