แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 545

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 545
เจี่ยงไต้ซือในมือถือแผ่นหยกปากว้า แสงสีเขียวครอบคลุมปกป้อง แล้วค่อยๆเดินไปยังแท่นหิน

ไช่เหวินหย่าสีหน้ากังวล ตะโกนว่า “เจี่ยงไต้ซือ ท่านต้องระวังไว้นะคะ!”

เจี่ยงไต้ซือหันกลับมายิ้มอย่างสงบให้กับไช่เหวินหย่า “คุณหนูวางใจได้ครับ ผมรู้ประมาณตนครับ”

ทุกคนจับจ้องมองเจี่ยงไต้ซือ เหมือนกลัวจะพลาดรายละเอียดอะไรไป และเฉินโม่เองก็เช่นกัน

ไม่นาน เจี่ยงไต้ซือก็เดินไปถึงตำแหน่งที่บอดี้การ์ดคนนั้นถูกไฟไหม้เป็นผุยผง เขาหยุดนิ่ง มองดูผุยผงรูปร่างคน จากนั้นเงยหน้ามองเส้นทางคดเคี้ยวที่นำไปสู่แท่นหินที่ใกล้กับท้องฟ้า

ยกเท้าขึ้น เจี่ยงไต้ซือเหยียบลงบนแท่นหิน

วินาทีนี้ แสงสีแดงก็ได้พุ่งออกมาจากผุยผงบนพื้น แล้วโจมตีเข้าที่เจี่ยงไต้ซือ

ปึก!

ชั้นครอบคลุมแสงสีเขียวสั่นสะเทือน แสงสีแดงเส้นนั้นถูกดีดกระเด็นออกแล้วตกหล่นลงพื้น ปรากฏร่างให้เห็น

มันคืองูตัวเล็กความยาวขนาดหนึ่งฟุต ร่างกายสีแดงเปลวไฟ บนตัวยังมีคลีบเล็กๆ และมันกำลังแฉกลิ้นใส่เจี่ยงไต้ซือ

“เจ้าสัตว์เดรัจฉาน ที่แท้ก็เป็นแกที่กำลังก่อเรื่อง!”

เจี่ยงไต้ซือต่อว่าด่าทอ แล้วโบกมือใช้พลังชี่ทิพย์โจมตี คิดอยากจะฆ่าเจ้างูตัวนั้นทิ้ง

แต่เจ้างูตัวนั้นหลักแหลม และยังคล่องแคล่วว่องไว จึงได้พุ่งตัวเข้าใส่ไปทางเฉินโม่

“อ๊า!” ไช่เหวินหย่าตกใจจนกรีดร้องออกมา ภาพเหตุการณ์ที่บอดี้การ์ดถูกเผาไหม้เมื่อกี้นี้ยังติดตาเธออยู่ เธอกลัวว่าตัวเองจะเป็นเช่นนั้น

หยวนชิงซานและพระภิกษุสำนักลับทั้งสามรูปรีบเคลื่อนไหวพลังชี่แท้ทันที เตรียมที่จะโจมตีใส่เจ้างูตัวนั้น

แต่เฉินโม่รวดเร็วกว่าพวกเขา เคลื่อนไหวร่างกายโผล่ออกมาจากกลุ่มผู้คน แล้วพลังทิพย์ก็ล้อมจับเจ้างูตัวเล็กนั้นไว้บนอากาศ

“นี่มัน…..”

หยวนชิงซานและพระภิกษุทั้งสามสีหน้าตกตะลึง พวกเขารู้ตัวว่าสามารถกำจัดเจ้างูตัวนี้ได้อย่างง่ายดาย แต่ไม่สามารถจับมันไว้กลางอากาศเช่นนี้ได้

ฝีมือเช่นนี้ของเฉินโม่ พลิกผันความรู้ของทุกคนอีกครั้ง

เจ้างูตัวเล็กนั้นส่งเสียงร้องเล็กๆออกมากลางอากาศ แล้วแฉกลิ้นใส่เฉินโม่ เห็นได้ชัดว่ามันโกรธอย่างมาก

เฉินโม่ไม่หวาดกลัวสักนิด เดินไปตรงหน้าของงูตัวนั้น แล้วสำรวจมันเงียบๆ

“ไม่คิดเลยจริงๆว่าบนดาวไกอายังมีงูเกล็ดแดงทิพย์อยู่!”น้ำเสียงของเฉินโม่มีความประหลาดใจ

เจี่ยงไต้ซือเองก็รีบเดินมา มองเฉินโม่ แล้วพูดอย่างสงสัยว่า “ขอถามหน่อยครับว่าอะไรคืองูเกล็ดแดงทิพย์?”

เฉินโม่มองเขานิ่งๆ “งูเกล็ดแดงทิพย์ ความยาวขนาดหนึ่งฟุต ร่างกายสีแดงเปลวไฟ มีเกล็ด พบเจอกับอะไรก็เผา ถูกธาตุดินควบคุมไว้”

“พบเจอกับอะไรก็เผา!”

เจี่ยงไต้ซือนิ่งอึ้ง จากนั้นก็พูดว่า “อย่างนี้นี่เอง!”

ไช่เหวินหย่าเดินเข้ามาใกล้ แต่หลบอยู่ด้านหลังเฉินโม่ แล้วพูดอย่างประหม่าว่า “รีบฆ่ามันทิ้งสิ! สิ่งอันตรายแบบนี้ นายยังจะเก็บมันไว้ทำไมอีก!”

เฉินโม่ไม่ได้สนใจเธอ แต่หันมองไปยังรอบข้าง น้ำเสียงดูแปลกประหลาด “งูเกล็ดแดงทิพย์ยังมีลักษณะเฉพาะอีกอย่าง นั่นก็คือชอบอยู่แบบเป็นกลุ่ม”

“อะไรนะ!”

ไช่เหวินหย่าอุทานออกมา แล้วก็หันมองรอบข้างอย่างประหม่า

เจี่ยงไต้ซือและคนอื่นๆเองก็มีสีหน้าประหม่า แล้วหันมองรอบข้างอย่างระมัดระวังตัว

เสียงเลื้อยคลานดังขึ้น เหมือนกับว่ามีอะไรกำลังมุดดินออกมา ทันใดนั้น บนกำแพงภูเขารอบด้าน ก็มีแสงสีแดงมากมายโผล่ออกมาเต็มไปหมด

เป็นงูเกล็ดแดงทิพย์ทั้งหมด มากมายนับไม่ถ้วน ตัวสั้นที่สุดขนาดเพียงไม่กี่นิ้วเท่านั้น มีมากมายเหมือนดั่งแมลงเม่า ห้อมล้อมทุกคนไว้จนหมด

“อ๊า! เยอะขนาดนี้เลยหรอ! เจี่ยงไต้ซือ คราวนี้ทำยังไงดีคะ?”

ไช่เหวินหย่ารีบหลบที่ด้านหลังเจี่ยงไต้ซือ และกรีดร้องไม่หยุด

เจี่ยงไต้ซือเองก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย งูเกล็ดแดงทิพย์มากมายเช่นนี้ มากเกินกว่าที่เขาคาดคิด คงจะทำให้เขาเหนื่อยตาย

“เร็ว รีบกลับไปยังเส้นทางเดิน!”

เจี่ยงไต้ซือรีบตะโกนออกมา แล้วก็ใช้พลังชี่ทิพย์แตะเข้าไปยังแผ่นหยกปากว้าอีกครั้ง ทำให้ชั้นครอบคลุมแสงสีเขียวขยายใหญ่ขึ้นอีกหลายเท่า แล้วนำตัวไช่เหวินหย่าและพวกบอดี้การ์ดเข้าด้านใน พาถอยกลับไปยังเส้นทางเดิน