แดนนิรมิตเทพ บทที่ 572
“พยายามรอดชีวิตมาให้ได้!”
“ครับ!”
ทั้งสองมองตากัน ต่างพยักหน้าให้กัน สิ่งที่แบกไว้ในการหลบหนีคือภารกิจ สิ่งที่เหลือไว้คือความรุ่งโรจน์ในการปกป้องผู้อื่น
“นายอยากจะหนีงั้นหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก!” ชายหนุ่มหน้าตาดีพูดเยาะ เคลื่อนไหวร่างกายไปขวางไว้ตรงหน้าของชายวัยกลางคน
“คู่ต่อสู้ของนายคือฉัน!” ชายหนุ่มคนนั้นปล่อยหมัด ล้มเลิกการป้องกันตัว ทุ่มตัวสุดแรงสุดความสามารถ
ชายวัยกลางคนสีหน้ามืดขรึม พูดเสียงทุ้มว่า “น้องชาย รักษาตัวด้วย!”
หันหลังแบกภารกิจ พุ่งเข้าสู่ทะเลทรายที่กว้างใหญ่ไร้เขตแดน
“แม่งเอ้ย ไอ้แมลงวันที่น่ารังเกียจ ฉันจะดูดเลือดแกให้หมดตัว!” ชายหนุ่มหน้าตาดีตะโกนอย่างโมโห
“อ๊าก!”
“เศษสวะ ฉันสู้กับแกให้ตายกันไปข้าง!”
……..
ชายวัยกลางคนมุ่งหน้าตรงอย่างสุดกำลัง ไม่ได้ยินเกี่ยวกับทุกสิ่งอย่างด้านหลังอีก น้ำตาไหลรินตามใบหน้า ร่วงหล่นลงในทะเลทรายที่แห้งเหือด แล้วระเหยในทันที
เพื่อนร่วมทีมสองคนเสียสละเพื่อยื้อเวลาให้เขาได้หนีออกมา
“ฉันจะนำข่าวกลับไปแจ้งให้ได้แน่นอน ไม่ปล่อยให้พวกนายต้องเสียสละชีวิตอย่างเสียเปล่า!”
อู่โจว คฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง
ภายในค่ายกลรวมพลังโคจรมหาจักรวาล หมอกควันล้อมรอบ ความมีชีวิตล้อมรอบเต็มไปหมด
ฉินกวนไห่นั่งขัดสมาธิอยู่บนดาดฟ้า ดูดซับพลังชี่ฟ้าดินอย่างดื่มด่ำ
“เฉินไต้ซือคนนี้ช่างรู้จักเสวยสุขจริงๆ หาสถานที่ดีๆแบบนี้มาได้ แต่มันกลับกลายมาเป็นของฉัน ฮ่าๆ!”
“รอให้ฉันย้ายสำนักโยวหลานมาที่นี่ เพียงไม่กี่ปี พลังของศิษย์ในสำนักของฉันจะเพิ่มมากขึ้นอย่างมาก และพลังบำเพ็ญของฉันก็อาจจะเพิ่มมากขึ้นอีก! นั่นก็คือแดนเทพในตำนาน มีโอกาสที่จะทะลุผ่านได้!”
ทันใดนั้น ฉินกวนไห่นิ่งชะงักงัน แววตามองไปยังประตูคฤหาสน์ที่อู่ไม่ไกลนัก
ร่างกายของเฉินซงจื่อกระโดดลอยขึ้น แล้วปล่อยตัวลงที่ลานบ้าน
“นายเป็นใคร?” ฉินกวนไห่ถาม
“ไปซะ ที่แห่งนั่นไม่ใช่สถานที่ที่นายคู่ควร!” เฉินซงจื่อไม่อยากจะพูดมาก ลอยตัวขึ้นปล่อยหมัดใส่ฉินกวนไห่
“ปรมาจารย์?” ฉินกวนไห่อึ้งไปสักพัก จากนั้นก็ยิ้ม “น่าสนใจ!”
ฉินกวนไห่หลบหมัดของเฉินซงจื่อได้ จากนั้นก็ปล่อยหมัดใส่เฉินซงจื่อ
ทั้งสองปะทะกันในอากาศหลายสิบกระบวนท่า จากนั้นก็ปล่อยตัวลงยังคนละมุมของลานบ้าน เป็นสถานการณ์ที่ความสามารถเทียบเคียงกัน
“นายเก่งมาก หากไม่ใช่เพราะว่าฉันปลีกวิเวกแล้วมีความกระจ่างแจ้ง ไม่แน่ฉันอาจจะแพ้ให้กับนาย พูดมา นายเป็นอะไรของเฉินไต้ซือ?” ฉินกวนไห่พูดเสียงเย็นชา
“แกไม่คู่ควรที่จะได้รู้!”
เฉินซงจื่อโมโหที่ฉินกวนไห่ยึดครองสถานที่ฝึกฝนของเฉินโม่ จากการทดลองเมื่อกี้ ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องกักเก็บส่วนใดอีก
“บุกเขา!”
เฉินซงจื่อกระโดดขึ้นฟ้า ฟาดฝ่ามือใส่ฉินกวนไห่ แสงไฟขนาดหลายสิบฟุตเหมือนดั่งสายฟ้าผ่าฟาดกลางท้องฟ้า มีความน่าเกรงขามที่จะทำลายทุกอย่างที่ขัดขวาง ฟาดไปยังฉินกวนไห่
“ทำได้ดี!” ฉินกวนไห่ตะโกนเสียงดัง
“มหาหัตถ์ปราบภูมิ!”
วิชาที่ใช้เอาชนะเอียนชิงเฉิงเมื่อคืนนี้ปรากฏออกมาอีกครั้ง ฝ่ามือขนาดใหญ่ยักษ์ จับเข้าที่กระบี่ขนาดยาวที่รวมตัวกันจากพลังชี่แท้ของเฉิงซงจื่อ
ปัง!
เสียงดังสนั่น หมอกที่ปกคลุมไปทั่วทั้งคฤหาสน์ถูกพลังงานที่แข็งแกร่งอย่างหนึ่งปัดกวาดทิ้งจนโล่งอย่างง่ายดาย
ร่างกายของฉินกวนไห่ถอยกลับไปยังดาดฟ้า
ส่วนเฉินซงจื่อเซถอยหลังไปสี่ห้าก้าว จ้องมองฉินกวนไห่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ลมเลือดในร่างกายปั่นป่วน เส้นลมปราณผิดปกติ
“ไม่เลว สามารถสู้กับมหาหัตถ์ปราบภูมิของฉันได้!วิชาของนายและเพลงกระบี่ของยัยเด็กคนนั้นล้วนไม่ธรรมดา!”
“หรือว่านายเป็นอาจารย์ของยัยเด็กคนนั้น?” ฉินกวนไห่พูดอย่างสงสัย
เฉินซงจื่อไม่ตอบ แอบวิเคราะห์พลังของอีกฝ่ายภายในใจ เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ปรมาจารย์ธรรมดา อาจถึงขั้นเป็นปรมาจารย์แดนคุ้มกาย หรืออาจจะสูงกว่านั้นเช่นปรมาจารย์แดนมองขวัญ
สถานการณ์ไม่ดี!
เมื่อแอบควบคุมพลังได้แล้ว เฉินซงจื่อจ้องมองฉินกวนไห่อย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็หันหลังจากไป
บทที่ 571
บทที่ 573
