แดนนิรมิตเทพ บทที่ 753
มองร่างเพรียวบางของเล่หรูหั่วที่เดินจากไป เจี่ยจวินซื่อกล่าวเยาะเย้ยว่า “ดูเหมือนว่าวิสัยทัศน์ของเทพธิดาคนนี้ มันก็เท่านั้น!”
กู่หลินเฟิงเยาะเย้ยเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นด้วยกับคำพูดของเจี่ยจวินซื่อ
สีหน้าของเฉินโม่ยังคงราบเรียบ ไม่มีอารมณ์ใด ๆ และเขาไม่โทษเล่หรูหั่ว หากตามวิถีชีวิตของชาติก่อนแล้ว คำพูดประโยคนี้ของเล่หรูหั่วค่อนข้างถูก
ถ้าชาติก่อนเล่หรูหั่วสามารถคิดแบบนี้ได้ ก็จะไม่มีโศกนาฏกรรมในภายหลัง
เพียงแต่ไม่มีใครคิดว่าเฉินโม่จะมาเกิดใหม่ และเขากลับมาในฐานะผู้บำเพ็ญ สำหรับพวกเพื่อน ๆ ของเฉินโม่แล้ว พวกเขารู้สึกว่าคำพูดของเล่หรูหั่วแรงเกินไปเล็กน้อย
“ช่างมันเถอะ” เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หลังจากกล่าวจบ เขาหันหลังแล้วเดินจากไป
พวกเพื่อน ๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อย กังวลว่าเฉินโม่จะสะเทือนใจ จึงรีบเดินตามไปทันที
ส่วนหัวหน้าห้องหลี่ชิงอี่มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าเยาะเย้ย “เจ้าเด็กจองหอง ในที่สุดก็ได้พบกับคู่ต่อสู้ที่จองหองกว่านาย สมน้ำหน้า!”
เสิ่นเจี้ยนเหวินมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าเยาะเย้ย และมองเขาด้วยสายตาที่เหมือนมองคนตาย
ลูกน้องคนหนึ่งถามเบา ๆ ว่า “คุณชาย นึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะกล้าล่วงเกินคนที่คุณพูดถึง แต่บุคคลนั้นไม่ได้ทำอะไรเขาเลย? คุณจำคนผิดหรือเปล่า?”
เสิ่นเจี้ยนเหวินกล่าวเยาะเย้ย “คนใหญ่คนโตอย่างแท้จริง จะไม่ลงมือด้วยตนเองหรอก พวกนายจำคำพูดของฉันไว้ให้ดี อย่าไปยั่วยุเขาเด็ดขาด ส่วนเฉินโม่ต้องตายอย่างแน่นอน!”
“พวกเราจำไว้แล้ว!” ลูกน้องของเสิ่นเจี้ยนเหวินพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
กลางดึกที่เหน็บหนาว เฉินโม่ไม่ได้พักอยู่ในหอพัก แต่เขาอยู่ในบ้านเช่าที่อยู่ข้างนอก
บ้านที่เฉินโม่เช่านั้นมีลานที่แยกต่างหาก เป็นวิลล่าขนาดเล็ก และแน่นอนว่าค่าเช่าก็สูงจนน่าตกใจเช่นกัน
แต่ตอนนี้สำหรับเฉินโม่แล้ว เงินเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น
เฉินโม่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ลืมตาขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าดวงตาของเขาจะสามารถมองทะลุกำแพง และมองเห็นทุกสิ่งที่อยู่ในลานได้
ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ในลาน สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสูทสีน้ำตาล
ถ้าเขาผูกเนกไท จะเหมือนอาจารย์ของมหาวิทยาลัยแล้ว
และความจริงแล้วเขาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยจริง ๆ แถมยังเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยหัวหนานอีกด้วย เพียงแต่เขาเป็นเพียงอาจารย์ฝึกสอนเท่านั้น
เฉินโม่เดินมาถึงลานเมื้อไหร่ก็ไม่รู้ เขามองชายหนุ่มคนนั้น แล้วความทรงจำก็ปรากฏอยู่ในหัว เขาเดินเข้าไปช้า ๆ
“น้องเฉินโม่……ไม่คิดว่าพวกเราจะได้เจอกันในแบบนี้!” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เฉินโม่พยักหน้า ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกเหมือนกัน “ถูกต้อง ผมก็นึกไม่ถึงเช่นกัน…..พี่เฉินธง!”
เฉินธงเป็นลูกชายของเฉินตงซุ่น ซึ่งเป็นลุงใหญ่ของเฉินโม่ เป็นอัจฉริยะรุ่นใหม่ของตระกูลเฉินแห่งหนานซู ชาติก่อนก็เป็นแบบตัวอย่างที่เฉินโม่พยายามไล่ตาม
ชาติก่อนเฉินธงและเฉินโม่ไม่ได้ไปมาหาสู่กัน นั่นเป็นเพราะตระกูลเฉินแห่งหนานซูไม่ต้อนรับครอบครัวเฉินโม่ และชาติก่อนเฉินโม่ยังเป็นเพลย์บอยอีก ซึ่งทำให้อัจฉริยะอย่างเฉินธงไม่เห็นเฉินโม่อยู่ในสายตา
ถ้าไม่ใช่เพราะชาติก่อนเฉินโม่ล้างผลาญเงินทุนเริ่มต้น ที่ตระกูลเฉินมอบให้ในการประชุมประจำปีของตระกูลเฉินไปทั้งหมด และกลายเป็นตัวตลกของตระกูลเฉิน บางทีเฉินธงอาจจะไม่รู้จักเฉินโม่ด้วยซ้ำ
เพียงแต่ชาตินี้ เฉินธงคิดจะตรวจสอบเฉินโม่ และด้วยพลังอำนาจของตระกูลเฉินแห่งหนานซูแล้ว จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะเขาจะค้นหาตัวตนของเฉินโม่จากการลงทะเบียนของมหาวิทยาลัย
“ไม่ทราบว่าพี่เฉินธงมาหาผมด้วยธุระอะไร?” เฉินโม่ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ถึงแม้ชาติก่อนเฉินธงจะไม่ได้กดขี่เฉินโม่ แต่เฉินโม่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกดีต่อคนของตระกูลเฉินแห่งหนานซู
