แดนนิรมิตเทพ บทที่ 794
“โอ้ พระเจ้า พวกเขายังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ นึกไม่ถึงว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่อีก!” ผู้บัญชาการหนุ่มตะโกนด้วยความตกใจและตื่นเต้น
สีหน้าของรองผู้บัญชาการฮิลล์เต็มไปด้วยความโกรธและด่าว่า “บัดซบ คนพวกนี้เหมือนไม่ใช่คน!”
“ปืนใหญ่และอาวุธทั้งหมด เล็งอีกครั้ง……. ”
ปืนใหญ่ล็อกเป้าหมายอีกครั้ง แต่ฮิลล์ไม่สามารถออกคำสั่งยิงได้
เพราะนักฆ่าเหล่านั้นได้เข้ามาใกล้เหล่าทหารแล้ว
จากนั้นโศกนาฏกรรมก็เกิดขึ้น
ตอนนี้เหลือนักฆ่าเพียงไม่กี่คน แต่พวกเขาฆ่าทหารเกือบร้อยนายตายภายในเวลาหนึ่งนาทีเท่านั้น
“โอ้ ไม่!” ฮิลล์จับศีรษะตนเอง แล้วตะโกนด้วยความโกรธ
ผู้บัญชาการตะโกนว่า “ฮิลล์ คุณพูดถูก พวกเขาทำให้ผมประหลาดใจจริง ๆ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจะมีคนที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่ในโลกใบนี้!”
คำพูดสุดท้ายนั้น เขาเจตนาเน้นน้ำเสียงเป็นพิเศษ
ฮิลล์แทบอยากจะเตะผู้บัญชาการที่สร้างความวุ่นวายคนนี้ลงทะเลไปเป็นอาหารของฉลาม ฮิลล์มองทหารที่ล้มตายเต็มพื้น เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว และออกคำสั่งด้วยความโกรธว่า “ยิง! ยิง! ยิงให้หนัก!”
ตูม ๆ ๆ!
และสุดท้ายนักฆ่าพวกนั้นก็ถูกปืนใหญ่ที่ทรงพลังฆ่าตาย เพียงแต่ทหารของออสเตรเลียตายไปพร้อมกับพวกเขามากมายเช่นกัน
ผู้บัญชาการตะโกนด้วยความโมโห “ฮิลล์ นึกไม่ถึงว่าคุณจะยิงทหารของตนเอง! คุณมันเป็นฆาตกร! ผมจะรายงานความผิดของคุณต่อท่านประธานาธิบดี!”
ฮิลล์ไม่สนใจเขา ถ้าเขาไม่ออกคำสั่งยิง ทหารเหล่านั้นก็ไม่สามารถมีชีวิตรอดสักคน และแม้แต่ทหารที่เหลืออยู่บนชายฝั่งก็จะไม่รอดเหมือนกัน
การเลือกของเขาถูกต้องที่สุด และการเลือกของเขาก็โหดร้ายที่สุดเช่นกัน
เมื่อทหารที่เหลือเห็นว่าผู้บัญชาการของพวกเขา ฆ่าแม้แต่ทหารของตนเอง พวกเขาต่างเริ่มด่า ถึงแม้จะสามารถฆ่านักฆ่าตายหมดแล้ว แต่ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดไม่มีอารมณ์ที่จะสู้รบอีกต่อไปแล้ว พวกเขาต่างหนีกลับมาบนเรือ แล้วมุ่งหน้าไปที่เรือรบ
“สารเลว ใครสั่งให้พวกแกถอย!” ฮิลล์กล่าวด้วยความโมโห
“ผู้บัญชาการ ในเมื่อคุณฆ่าได้แม้กระทั่งทหารของตนเอง ดังนั้นพวกเราจะไม่ถวายชีวิตให้คุณอีกแล้ว!” เหล่าทหารตอบโต้อย่างดุเดือด
ฮิลล์ไม่ได้อธิบาย เขารู้ว่าถึงแม้จะอธิบาย แต่ทหารพวกนี้ก็ไม่เชื่อ
“ตอนนี้ผู้มีพลังวิเศษเหล่านั้นถูกพวกเราฆ่าตายหมดแล้ว และพวกเราจะเริ่มโจมตีทันที เพื่อทำลายรังขององค์กรล่าชีวิต ส่วนผู้ที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งทหารจะถูกยิงทันที!” ฮิลล์ออกคำสั่งอย่างโหดเหี้ยม
“คุณมีสิทธิ์อะไร?” เหล่าทหารยังคงไม่เชื่อฟัง บางคนถึงกับเล็งปืนไปที่ฮิลล์
ฮิลล์โบกมือไปที่กองทัพใหญ่ที่อยู่หลังตนเองด้วยสีหน้าราบเรียบ และทันใดนั้น ทหารทั้งหมดที่อยู่หลังฮิลล์ก็เล็งปืนไปที่ทหารกลุ่มเล็ก ๆ ที่หลบหนีกลับมา
“ผมจะให้โอกาสพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย คนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งทหาร จะถูกฆ่าอย่างไร้ความปรานี!” ฮิลล์ตะโกนด้วยความโมโห
ผู้บัญชาการตกตะลึง เขาอ้าปากค้างและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับพบว่าตอนนี้เขาสูญเสียอำนาจในการบัญชาการกองทัพไปแล้ว
“ไม่ คุณไม่ใช่ผู้บัญชาการสูงสุด พวกเราจะไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของคุณ!” ทหารคนหนึ่งตะโกน
เปรี้ยง!
ฮิลล์ยิงเขาตายทันที
“คุณ……” ผู้บัญชาการรู้สึกตกใจมาก เขานึกไม่ถึงว่าฮิลล์จะกล้าฆ่าคนจริง ๆ
ทหารที่หลบหนีกลับมาตกใจเช่นกัน พวกเขาไม่คิดว่าฮิลล์จะกล้าฆ่าทหารจริง ๆ
“ผมจะพูดอีกครั้ง พวกเราจะเริ่มโจมตี ส่วนคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งทหารจะถูกยิงทันที!” ฮิลล์คำรามด้วยสีหน้าแดงก่ำ
คราวนี้ ไม่มีใครกล้าต่อต้านอีก แล้วเหล่าทหารก็เริ่มโจมตีอีกครั้ง
ขณะนี้ สองร่างพุ่งออกมาจากพื้นดินที่ถูกทำลายจนกลายเป็นเศษซาก และต่อสู้อยู่กลางอากาศ
