แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 849

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 849
ผู้นำตระกูลหวางพยักหน้า “ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง มีอาจารย์แบบนี้ เขาไม่จำเป็นต้องโกหกหรอก!”

สีหน้าของหยูหมั่นกวนเคร่งขรึม “ถ้าเป็นเรื่องจริง มันจะล้มล้างการรับรู้ของโลกฝึกบู๊ทั้งหมด!”

ผู้นำตระกูลหวางหัวเราะและกล่าวว่า “ถ้าไม่ได้เห็นการต่อสู้ของวันนี้ด้วยตาตนเอง คุณจะเชื่อว่าเด็กหนุ่มอายุสิบแปดปีคนหนึ่ง จะสามารถเอาชนะหยุนซานด้วยหมัดเดียว และฆ่าหยุนคงตายด้วยสามหมัดเหรอ?”

หยูหมั่นกวนไม่พูดต่อ ยิ่งอยู่สีหน้าของเขายิ่งเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อย ๆ มองเฉินโม่ที่ยืนอยู่กลางห้องโถงอย่างเงียบ ๆ และดวงตาของเขามีความเคารพยำเกรงมากขึ้นเรื่อย ๆ

ดวงตาของเฉินโม่มองไปที่เล่ชิงชางสองพ่อลูก พวกเขาสองคนก้มหน้าทันที และไม่กล้าสบตาเฉินโม่

สายตาของเฉินโม่ไม่ได้หยุดอยู่ที่พวกเขาสองคน แต่สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่หยุนเทียนหลิงที่สีหน้าเต็มไปด้วยความอึ้ง

“หยุนเทียนหลิง แกดูหมิ่นฉันหลายครั้ง ฉันให้โอกาสแกแล้ว แกไม่เพียงไม่สำนึกผิด แต่กลับยิ่งหนักข้อขึ้นไปอีก แล้วยังให้ปรมาจารย์ของตระกูลหยุนมาฆ่าฉันอีก”

“ฉันหักขาแกเป็นการลงโทษ แต่แกยังคงไม่สำนึกผิด แล้วยังต้องการจะฆ่าฉันให้ตาย”

“ดื้อรั้นขนาดนี้ ไว้ชีวิตแกแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร!”

เฉินโม่ชี้นิ้วออกไป จากนั้นก็มีรูปรากฏขึ้นบนหน้าผากของหยุนเทียนหลิงทันที และเลือดไหลออกมาไม่หยุด

คุณชายหยุน อัจฉริยะรุ่นใหม่ของตระกูลหยุน ศัตรูหมายเลขหนึ่งในชาติก่อนของฉินโม่ ตอนที่เขาเรียนอยู่มหาวิทยาลัย เสียชีวิตแล้ว!

“ไม่!” หยุนซานตะโกนด้วยความเจ็บปวด มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าดุร้าย

“แกทำให้ขาของเขาพิการแล้ว ทำไมแกยังฆ่าเขาอีก? ฉันจะสู้ตายกับแก!”

เฉินโม่หันไปอย่างช้า ๆ มองหยุนซานและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “นายเป็นผู้นำตระกูลหยุน แต่อาศัยพลังอำนาจรังแกคนอื่น แล้วยังบีบบังคับตระกูลเล่ เพื่อให้ลูกสาวของเขาแต่งงานกับลูกชายของแก ถ้าฉันมาถึงช้ากว่านี้ ฉันจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต!”

“แกสมควรตายเช่นกัน!”

หยุนซานหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “คิดจะฆ่าฉัน มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก ถึงแม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะทำให้แกไม่เหลืออะไร!”

หลังจากกล่าวจบ หยุนซานพุ่งเข้าไปหาเล่หรูหั่วทันที

“หรูหั่ว ระวัง!” เล่ชิงชางค้นพบแรงจูงใจของหยุนซาน และตะโกนเตือน

ถึงแม้หยุนซานจะสู้เฉินโม่ไม่ได้ แต่เขาก็เป็นปรมาจารย์ ตอนนี้ถ้าเขาจะจัดการคนธรรมดาคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าหยุนคงยังไม่ตาย ก็ไม่สามารถยับยั้งเขาได้

ติง!

เสียงเบา ๆ

แสงสีทองส่องประกายทะลุผ่านหน้าอกของหยุนซานอย่างรวดเร็ว

ร่างของหยุนซานที่พุ่งไปข้างหน้าหยุดอย่างกะทันหัน มองหน้าอกตนเองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “ทำไมถึงเป็น…..เช่นนี้?”

จนกระทั่งหยุนซานตาย เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าอะไรที่เร็วกว่าตนเอง!

ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวมาก และไม่เข้าใจว่าหยุนซานเสียชีวิตได้อย่างไร

“มันคืออะไร?” หยูหมั่นกวนอุทานด้วยความตกใจ ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาสามารถมองเห็นวิถีของกระบี่สับสวรรค์ได้

ทันใดนั้น ผู้นำตระกูลหวางก็หัวเราะเยาะตนเองด้วยความขมขื่น “ที่แท้เมื่อสักครู่ตอนที่เขาต่อสู้กับหยุนคง เขาไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด!”

“เขาแข็งแกร่งเพียงใดกันแน่?”

ไม่มีใครรู้ว่าเฉินโม่แข็งแกร่งเพียงใด เพราะไม่มีใครสามารถบีบบังคับให้เขาใช้พลังทั้งหมด

“ผู้นำตระกูล!” สมาชิกทุกคนของตระกูลหยุนร้องด้วยความเศร้าโศก

“ฉันจะสู้ตายกับแก!” ดวงตาของหยุนหยานเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด และพุ่งเข้าไปหาเฉินโม่โดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้น

เจตนาฆ่าประกายอยู่ในดวงตาของเฉินโม่ กระบี่สวรรค์ที่เปล่งประกายสีทองแทงทะลุหัวใจของหยุนหยานอีกครั้ง

“พวกเราสู้ตายกับเขา ผมไม่เชื่อว่าเขาเพียงคนเดียวจะสามารถต้านสมาชิกมากมายของตระกูลหยุนได้!” หยุนหลินน้องชายของหยุนซานคำราม

“ถูกต้อง สู้ตายกับเขา!” สมาชิกของตระกูลหยุนตอบ

“ฮึ่ม วันนี้ฉันจะทำลายล้างตระกูลหยุน!” ดวงตาของเฉินโม่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ชาติก่อนและชาตินี้ ความแค้นใหม่และความแค้นเก่ารวมกัน ทำให้เขาเกิดความคิดที่จะฆ่าล้างตระกูลหยุน

โดยเฉพาะเมื่อสักครู่ ตอนที่หยุนซานพยายามทำร้ายเล่หรูหั่ว กระตุ้นจนทำให้เฉินโม่มีความคิดที่จะทำลายล้างตระกูลหยุน