“เรื่องหลังจากนั้นพวกนายก็รู้หมดแล้ว นี่เป็นของที่ตอนที่ฉันออกมาจากที่นั่น จู่ๆ มันก็ปรากฏออกมา ฉันไม่รู้เหมือนกันว่ามีประโยชน์อะไร นายดูสิ”
พูดจบ เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเอาของที่รูปร่างเหมือนหยกแขวน โยนให้เฉินโม่
เฉินโม่ยื่นมือมารับไว้ แล้วดูอย่างละเอียด
“นี่เป็นหินหยกที่มีพลังชาตะในฟ้าดินแฝงอยู่ ฉันสัมผัสได้ถึงพลังทิพย์เบาบาง เคลื่อนไหวอยู่บนหินหยกนี่ ถ้าฉันเดาไม่ผิด นี่น่าจะเป็นยันต์หยก และเป็นเหตุผลที่เธอเข้าไปในนั้นได้”
ในโลกบำเพ็ญเซียน ยันต์หยกแบบนี้ธรรมดามาก เป็นวิธีที่ผู้บำเพ็ญจำนวนมากใช้ประจำ ถ้าเฉินโม่เดาไม่ผิด สถานที่ประหลาดที่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพูดถึง น่าจะเป็นวิมานของผู้บำเพ็ญ
อีกทั้งจากที่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพูด วิมานนั้นยังกลายเป็นเขตแดนได้ด้วย พิสูจน์ว่าพละกำลังของผู้บำเพ็ญคนนั้น เหนือกว่าพวกนักบู๊บนดาวไอกามาก
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพยักหน้าพูดว่า “ฉันก็คิดว่าอาจเกี่ยวข้องกับหยกแขวนนี่ ไม่งั้นทำไมมีแค่ฉันคนเดียวที่เข้าไปในนั้นได้”
จู่ๆ เฉินโม่ฉุกคิดขึ้นมาในใจ ถอดแหวนเก็บของตรงนิ้วโป้งออก วางไว้กับหยกแขวนอันนี้
สัมผัสพลังทิพย์ที่เคลื่อนไหวเบาๆ ระหว่างสองสิ่งนี้ มันเป็นกลิ่นอายที่มาจากที่เดียวกัน เห็นได้ชัดว่าของสองชิ้นนี้มาจากที่เดียวกัน หรือไม่ก็มาจากมือคนคนเดียวกัน
“เขาซูคง!” เฉินโม่พูดออกมาด้วยความตกใจเบาๆ
แหวนเก็บของของเขา ได้มาหลังจากฆ่าปรมาจารย์กุยโหย่กวง และกุยโหย่กวงได้แหวนเก็บของมาจากเขาซูคง
ในเมื่อยันต์หยกกับแหวนเก็บของ มาจากที่เดียวกัน พิสูจน์ว่าสถานที่ประหลาดที่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพูดถึง คือเขาซูคงอย่างไม่ต้องสงสัย
เฉินโม่ไม่ได้ลืม ตอนอยู่ลานชุมชนเมืองที่อู่โจว ท่ามกลางสายฝนเขาฆ่าผางซื่อหยวน ผลักนำหัตถ์ ซึ่งเป็นนักบู๊คนแรกที่เขาฆ่า อยู่ในระดับแดนในชั้นสูงสุด
ผางซื่อหยวนทำเพื่อรายชื่อเขาซูคง มาฆ่าเอียนชิงเฉิง อีกทั้งเฉินโม่ก็ไม่ลืมคำที่เขาเคยพูด: เมื่อเข้าไปในเขาซูคง ต้องได้เป็นปรมาจารย์
ตอนนั้นเฉินโม่สงสัยเกี่ยวกับเขาซูคงมาก แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ตำแหน่งแน่ชัดของเขาซูคงสักที
ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน หาตำแหน่งของเขาซูคงเจอโดยบังเอิญ
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมองเฉินโม่ แล้วถามว่า “นายบอกว่าที่นั่นคือเขาซูคงเหรอ”
เฉินโม่พยักหน้า “ใช่ โลกฝึกบู๊เคยมีข่าวลือ เมื่อเข้าไปในเขาซูคง ต้องได้เป็นปรมาจารย์”
“อะไรนะ!” ใบหน้าสวยของเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเต็มไปด้วยความตกตะลึง แม้เธอไม่คุ้นเคยกับโลกฝึกบู๊ แต่เธอคลุกคลีกับคนจากสำนักหยินทิพย์ตั้งแต่เธอยังเด็ก คำว่าปรมาจารย์ไม่ใช่สิ่งแปลกสำหรับเธอ
เธอรู้ระดับความยากของการเป็นปรมาจารย์ โลกฝึกบู๊ถึงกับมีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้หนึ่งข้อ ปรมาจารย์มิอาจดูหมิ่น ปรมาจารย์ทุกคน เหมือนบุคคลที่เป็นเทพบนสวรรค์ ถ้าอยู่ในโลกมนุษย์ ปรมาจารย์คือเกราะป้องกันของตระกูลใหญ่
เมื่อเข้าไปในเขาซูคง ต้องได้เป็นปรมาจารย์!
ประโยคธรรมดาๆ เพียงประโยคเดียว เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนช่วงชิงกันเข้าไปในนั้น
“เขาซูคง เป็นสถานที่แบบไหนกันแน่” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเผยความตกใจออกมา และมีความโหยหาอยู่เล็กน้อย
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนได้ยินสถานที่แบบนี้ คงรู้สึกแค่ต่อต้าน แต่ตอนนี้เธอเป็นปรมาจารย์แล้ว พลังอันแข็งแกร่งนั้น ทำให้เธอสัมผัสถึงความงดงามภายในนั้น เธอหยุดไม่อยู่ตั้งนานแล้ว
“ไปดูก็รู้!” ความสงสัยฉายออกมาจากแววตาเฉินโม่ ถ้าเขาซูคงเป็นวิมานของผู้บำเพ็ญ งั้นเขาคงพบสมบัติแล้วจริงๆ
เฉินโม่ล้วงยาเสริมจิตออกมาหนึ่งเม็ด ยื่นให้เนี่ยเสี่ยวเชี่ยน “กินสิ”
“อืม!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพยักหน้า เธอรู้ความยิ่งใหญ่ของเฉินโม่ ยาที่เฉินโม่ให้ต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่นอน
