แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 969

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 969
เมื่อมีคนนำ จู่ๆ ก็มีคนที่สอง คนที่สาม นักบู๊พุ่งเข้าไปในเจดีย์หินมากขึ้นเรื่อยๆ

หลี่เจ๋อมองอาจารย์ตัวเอง สีหน้าดูร้อนรนเล็กน้อย “เราจะเข้าไปไหม”

“รอก่อน อย่ารีบ!” อาจารย์ของหลี่เจ๋อพูดอย่างราบเรียบ

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนก็ร้อนรนเล็กน้อย มองเฉินโม่แล้วถามว่า “เราไม่เข้าไปเหรอ”

“ดูก่อน” เฉินโม่พูดเสียงนิ่ง ไม่ร้อนรนสักนิด

สายตาของเฉินโม่จ้องไปที่เจดีย์หินด้านหน้า เขาสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวพลังทิพย์ที่แข็งแกร่งในเจดีย์หิน

แต่การเคลื่อนไหวพลังทิพย์แบบนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ออกมาจากสมบัติล้ำค่า อย่างพวกเครื่องรางหรือยาวิเศษที่แข็งแกร่ง เพราะในการเคลื่อนไหวของพลังทิพย์นั้น เฉินโม่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความตาย

บวกกับหุ่นเชิดระดับปรมาจารย์เมื่อกี้ ถ้าเฉินโม่เดาไม่ผิด อันที่จริงเจดีย์องค์นี้ไม่ได้ใช้เก็บสมบัติ แต่เป็นเจดีย์วิญญาณที่ใช้บูชาคนตาย

ถ้าอยู่บนดาวไอกา เจดีย์วิญญาณแบบนี้คงไม่มีอันตรายอะไร แต่อยู่ในพื้นที่ที่มีชี่ทิพย์เต็มเปี่ยมแบบนี้ อีกทั้งไม่รู้ว่าที่นี่มีมานานแค่ไหนแล้ว ในเจดีย์วิญญาณแบบนี้ อาจมีวิญญาณร้ายปรากฏออกมาก็ได้

เป็นไปตามคาด มีเสียงวิญญาณร้องโหยหวนดังขึ้นในเจดีย์หิน หลังจากนั้นมีนักบู๊พุ่งออกมา

นักบู๊หลายสิบคนที่เข้าไปเมื่อกี้ หนีออกมาได้แค่สิบกว่าคน

“เกิดอะไรขึ้น ด้านในเกิดอะไรขึ้น” มีคนถามอย่างสงสัย

“ผี ด้านในมีผี!” นักบู๊ระดับปรมาจารย์ ตกใจจนหน้าซีดเผือด พูดติดๆ ขัดๆ

“เป็นไปได้ยังไง!” คนที่ถามดูไม่เชื่อ พวกเขาคิดว่าสิ่งที่เรียกว่าผี อันที่จริงคือการที่คนทั่วไปหวาดกลัวต่อสิ่งที่ไม่รู้

เขาไม่เชื่อ แต่เฉินโม่เชื่อ “มีวิญญาณร้ายปรากฏออกมาจริงด้วย ดูเหมือนเจดีย์หินองค์นี้มีอายุยาวนานแล้ว”

“ที่นี่มีอยู่ตั้งแต่เมื่อไรกันแน่” เฉินโม่ขมวดคิ้วครุ่นคิด ความคิดส่วนหนึ่งค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจ แต่หงุดหงิดตรงที่ไม่มีหลักฐาน ทำได้เพียงแค่คาดเดา

“หึ ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องผีสาง ฉันจะไปดู!” ผู้อาวุโสพละกำลังระดับปรมาจารย์แดนคุ้มกาย ก้าวเข้าไปในเจดีย์หิน

ทุกคนมองผู้อาวุโสคนนั้น รอคอยผลที่จะเกิดขึ้น

มีเสียงต่อสู้ดังขึ้นในเจดีย์หิน จากนั้นเกิดเสียงดังพลั่ก ผู้อาวุโสคนนั้นโดนโจมตี จนกระเด็นออกมาจากหน้าต่างเจดีย์หิน

ผู้อาวุโสคนนั้นกระอักเลือดออกมา พูดด้วยสีหน้าหวาดผวา “วิญญาณแข็งแกร่งมาก!”

มีผีจริงๆ!

จากการยืนยันของผู้อาวุโส นักบู๊ทุกคนเชื่อทั้งหมด

นักบู๊ที่ขี้ขลาดหน่อย แอบถอยไปด้านหลังเงียบๆ เหมือนจะอยู่ให้ห่างจากเจดีย์หินองค์นี้หน่อย

รุ่นน้องที่อยู่ในสำนักเดียวกัน ขอร้องอาจารย์ หวังว่าจะได้กลับไป

นักบู๊อายุน้อยจำนวนมาก พากันกลัวหมดทุกคน

ขณะที่ทุกคนคิดจะถอย เฉินโม่พูดกับเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนอย่างราบเรียบว่า “เราเข้าไปดูกันเถอะ!”

“หา!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนตกใจ ช็อกไปครู่หนึ่ง จากนั้นส่งเสียงตอบรับ เดินตามหลังเฉินโม่อย่างหวาดระแวง

หลี่เจ๋อสีหน้าอึมครึม มองเฉินโม่แล้วแสยะยิ้มเย็นชาในใจ “หึ นายอยากเด่นขนาดนั้นเลยเหรอ ทางที่ดีนายตายอยู่ข้างในไปเลย ฉันจะได้ไม่มีมลทินเรื่องการฆ่าญาติพี่น้องตัวเองในอนาคต!”

สายตาหยางหมิงหยู่ก็อึมครึม มองเงาของเฉินโม่ ยกยิ้มกระหายเลือดตรงมุมปาก “ไอ้หนุ่ม ทางที่ดีนายตายในนั้นไปเลย!”

พวกนักบู๊มองเฉินโม่ สีหน้าตกตะลึง ไม่รู้เฉินโม่คิดยังไงกันแน่ คนอื่นยังหนีกันไม่ทัน แต่เขากลับเป็นฝ่ายเข้าไปข้างใน

“ฮ่าๆ กล้าดีจริงๆ! ฉันไปด้วย!” ผู้อาวุโสคนนั้นหัวเราะเสียงดัง ตามเฉินโม่เข้าไปในเจดีย์หิน

“ฉันก็เข้าไปดูด้วย พวกนายอยู่ตรงนี้อย่าขยับ!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดกับลูกศิษย์

“ครับอาจารย์!” พวกลูกศิษย์โล่งอก แค่ไม่ให้พวกเขาเข้าไปก็พอแล้ว