แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 993

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 993
แม้ไช่อิงฉินเชื่อคำพูดเฉินโม่ แต่จากท่าทีของไช่เหวินหย่า เขาพบว่าไช่เหวินหย่าไม่อยากคืนเงิน

หรือจะพูดว่าความสัมพันธ์กู้ยืมระหว่างเฉินโม่กับไช่เหวินหย่า ไม่ใช่เรื่องธรรมดา

แต่ไช่อิงฉินก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในนั้น

“โอเค ถึงนายพูดเรื่องจริง แต่นั่นเป็นเงินที่คุณหนูใหญ่ติดนาย นายไปเอาเงินจากเธอได้ที่ตระกูลไช่แห่งก่างวาน แต่นายไม่ควรก้าวก่ายเรื่องแต่งงานของลูกชายฉัน!” ไช่อิงฉินพูดเสียงเย็นชา

“วันนี้ฉันจะพาอาจารย์เจียงออกไป ใครจะขวางก็ลองดูได้” เฉินโม่หน้านิ่ง ในน้ำเสียงมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก

ไช่อิงฉินสีหน้าไม่สู้ดี ตวาดอย่างเย็นชาว่า “ไอ้หนุ่ม นายมั่นใจใช่ไหมว่าจะเป็นศัตรูกับตระกูลไช่”

เฉินโม่ขี้เกียจตอบ ดึงมือเจียงอี่ว์เวยเดินออกไป ตอบไช่อิงฉินด้วยการทำจริง

“นาย……” สีหน้าไช่อิงฉินไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก ส่งสายตาให้บอดี้การ์ดสองสามคน

บอดี้การ์ดสองสามคนพยักหน้าเข้าใจทันที เข้ามาขวางทางพวกเฉินโม่เอาไว้

เจียงอี่ว์เวยตกใจ พูดอย่างเย็นชาว่า “พวกนายจะทำอะไร”

บอดี้การ์ดสองสามคนไม่พูดอะไร แค่ขวางหน้าทั้งสองคนเอาไว้ ถ้าทั้งสองคนเดินต่อ ก็ต้องใช้กำลังฝืนออกไป!

“หึ!” เฉินโม่สะบัดมือเบาๆ เหมือนไล่แมลงวันน่ารังเกียจไม่กี่ตัว

บอดี้การ์ดสองสามคนรู้สึกถึงแรงมหาศาล ที่ไม่สามารถต้านทานได้โถมเข้ามาหา โดนพัดจนปลิวออกไป

“ครั้งนี้จะไว้ชีวิตพวกนาย ถ้ามีคนขวางอีก ตายสถานเดียว!” เสียงเฉินโม่เหมือนมาจากนรกขุมสุดท้าย เยือกเย็นจนทำให้คนสั่นสะท้าน

เจียงอี่ว์เวยแอบมองเฉินโม่ เธอรู้สึกเหมือนรู้จักนักเรียนคนนี้ครั้งแรก หรือจะพูดว่าเฉินโม่ไม่เหมือนนักเรียนเลย

เฉินโม่แสดงฝีมือออกมา ไช่อิงฉินสีหน้าอึมครึม ไม่มีใครกล้าขวางเฉินโม่แล้ว

เฉินโม่พาเจียงอี่ว์เวยออกจากโรงแรมทันที เรียกรถกลับไปมหาวิทยาลัยหัวหนาน

ระหว่างทาง เจียงอี่ว์เวยมองเฉินโม่อย่างซาบซึ้ง รอยยิ้มบางผุดขึ้นบนใบหน้างดงาม “เฉินโม่ วันนี้ขอบคุณนายมากจริงๆ อาจารย์ติดหนี้ใหญ่หลวงกับนายแล้ว!”

เฉินโม่พูดในใจ “อันที่จริงผมติดหนี้คุณเยอะกว่าอีก!”

“อาจารย์เจียงพูดเกินไปแล้ว ปกติคุณดูแลพวกเราดีขนาดนั้น เราเห็นคุณตกอยู่ในขุมนรกไม่ได้หรอก” เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น

“ใช่สิ เฉินโม่ ฉันสงสัยนิดหน่อย นายรู้เรื่องของไช่เหวินยู่ได้ยังไง” นึกถึงภาพและวิดีโอที่ไม่น่ามองพวกนั้นขึ้นได้ สีหน้าเจียงอี่ว์เวยแดงเล็กน้อย

“ก่อนหน้านี้เจอเขาโดยบังเอิญครั้งหนึ่ง ตอนนั้นจดจำเขาได้เป็นอย่างดี เลยจับดูนิดหน่อย คิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นแฟนของอาจารย์เจียง!” เฉินโม่หาข้ออ้างมาหลอก

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!” เจียงอี่ว์เวยพยักหน้า ดูไม่ออกว่าเธอเชื่อหรือไม่ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ แค่ช่วยเจียงอี่ว์เวยออกมาได้ก็พอแล้ว

“ใช่สิ เฉินโม่ ตระกูลไช่มีเงินมีอำนาจ นายล่วงเกินพวกเขา ฉันกลัวว่าต่อไปพวกเขาจะแก้แค้นนาย!” เจียงอี่ว์เวยมองเฉินโม่อย่างเป็นกังวล

เฉินโม่หัวเราะร่า “วางใจเถอะอาจารย์เจียง ถึงไม่มีเรื่องวันนี้ ผมก็กำลังจะไปที่ตระกูลเจียงแห่งก่างวานพอดี พวกเขาติดเงินผม ควรคืนได้แล้ว”

“.…..” เจียงอี่ว์เวยพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าเฉินโม่ต้องการปลอบเธอ หรือพูดจริงกันแน่

“นายไปคนเดียวได้เหรอ ตระกูลไช่มีรากฐานมั่นคงที่ก่างวานเชียวนะ ได้ตำแหน่งคนที่รวยที่สุดติดต่อกันหลายปี ไม่รู้ว่าลับหลังบ่มเพาะพละกำลังไว้ตั้งเท่าไร นายไปคนเดียวกลัวว่าจะอันตรายมาก!”

“วางใจเถอะอาจารย์เจียง ผมไม่เคยทำเรื่องที่ไม่มั่นใจ ในเมื่อผมกล้าไป แน่นอนว่าต้องมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม” เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น

“คุณน่ะสิ ถ้าตระกูลไช่ข่มขู่คุณอีก จำไว้ว่าห้ามทำเรื่องโง่ๆ เด็ดขาด!” เฉินโม่พูดกำชับ