แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1072
จะหาวิธีเปิดโปงธาตุแท้ของไอ้หมอนี่ยังไงดี หลินเหม่ยหลิงคิดตั้งแต่ร้านกาแฟจนถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัยซีเป่ย คิดมาตลอดทางก็ยังไม่มีความคิดดีๆ อะไรออกมา
เฉินโม่ตามเจี่ยงหยาวเข้ามาในมหาวิทยาลัยซีเป่ย เจี่ยงหยาวเป็นฝ่ายควงแขนเฉินโม่อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ใบหน้ามีความสุขแบบที่ออกมาจากใจ
เจี่ยงหยาวมีชื่อเสียงโด่งดังในมหาวิทยาลัยซีเป่ย เป็นหนึ่งในดาวมหาวิทยาลัยทั้งห้าของมหาวิทยาลัยซีเป่ย ส่วนดาวมหาวิทยาลัยที่เหลืออีกสี่คน ต่างมีเจ้าของตั้งนานแล้ว ดังนั้นเจี่ยงหยาวจึงได้รับความสนใจในมหาวิทยาลัยมาก
ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย โดยส่วนใหญ่มองแวบเดียวก็จำเจี่ยงหยาวได้แล้ว
ดังนั้นตอนเจี่ยงหยาวเดินควงแขนชายแปลกหน้า เดินอยู่ในมหาวิทยาลัยซีเป่ย นักเรียนทุกคนที่เห็นภาพนี้อดอ้าปากค้างไม่ได้ แสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อออกมา
วัยนี้เป็นวัยที่คึกคักมีชีวิตชีวาที่สุด คึกคักมีชีวิตชีวา เท่ากับว่าความเร็วของการส่งต่อข่าวซุบซิบเร็วกว่ากลุ่มอื่น
ดังนั้นเจี่ยงหยาวพาเฉินโม่เดินในมหาวิทยาลัยซีเป่ยเพียงรอบเดียว มีข่าวลือเกือบ 5-6 แบบที่เริ่มแพร่สะพัดในมหาวิทยาลัย
ข่าวไปถึงหูของอานหลิงหัว อานหลิงหัวโมโหแต่ระบายออกมาไม่ได้ ไม่สนใจลูกน้องที่ส่งไปสืบรายละเอียดของเฉินโม่ ซึ่งยังไม่กลับมา เขาเรียกลูกน้องมารวมตัวกันทันที ปรึกษากันก่อนว่าจะแสดงอำนาจให้เฉินโม่เห็นยังไง
ชายหนุ่มที่มีไฝอยู่บนจมูกหนึ่งเม็ดพูดว่า “คุณชายอาน ทั้งมหาวิทยาลัยซีเป่ยรู้ว่าดาวมหาวิทยาลัยเจี่ยงเป็นผู้หญิงของคุณ คิดไม่ถึงว่าเด็กที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนจะกล้าแย่งคุณ ถ้าไม่สั่งสอนเขาสักหน่อย ต่อไปนักเรียนคนอื่นจะหัวเราะเยาะพวกเรา!”
“อาเปียวพูดถูก ต้องสั่งสอนไอ้เด็กนั่นสักหน่อย ไม่งั้นต่อไปเราจะเอาหน้าไปไว้ไหน” ชายหนุ่มที่ใส่ต่างหูเงินขนาดใหญ่อีกคน พูดด้วยสีหน้าอึมครึม
“ใช่ ต้องแสดงอำนาจให้เด็กนั่นเห็น!” คนที่เหลือพยักหน้าเห็นด้วย
อานหลิงหัวก็คิดแบบนี้เหมือนกัน แม้ตอนนี้ยังไม่รู้รายละเอียดของเฉินโม่ แต่เฉินโม่พาเจี่ยงหยาวเดินในมหาวิทยาลัยอย่างเปิดเผยเช่นนี้ เท่ากับกำลังยั่วโมโหเขาชัดๆ!
เรื่องนี้ยังทำได้ลง แล้วจะมีอะไรทำไม่ได้อีก มันเกินไปแล้ว!
“อาเปียว เอาตามที่นายว่า เตือนไอ้หมอนั่นไปก่อนสักครั้ง ถ้าเขาไม่ฟัง รอให้สายสืบรายละเอียดของเขาเสร็จ ฉันจะให้เขาได้เห็นดี!” อานหลิงหัวทำอะไรละเอียดรอบคอบมาก ระหว่างที่ยังไม่รู้รายละเอียดของเฉินโม่อย่างชัดเจน เขาไม่กล้าทำอะไรเกินเลย
อาเปียวพยักหน้าพูดว่า “คุณชายอานวางใจได้เลย ผมรับรองว่าจะจัดการให้อย่างเรียบร้อย!”
“ดี!” อานหลิงหัวพยักหน้า “พวกนายก็ตามอาเปียวไปด้วย ครั้งนี้ให้ฟังคำสั่งของอาเปียว!”
คนสองสามคนดูไม่ยอม มองอาเปียวด้วยความอิจฉาเล็กน้อย แต่ไม่กล้าขัดคำสั่งของอานหลิงหัว
เฉินโม่เดินเป็นเพื่อนเจี่ยงหยาวในมหาวิทยาลัยรอบหนึ่ง หลินเหม่ยหลิงเดินตามหลังทั้งสองคนตลอด จ้องเฉินโม่ด้วยใบหน้าอึมครึม ราวกับกังวลว่าเฉินโม่จะทำเรื่องอะไรไม่ดี
เจี่ยงหยาวเพลิดเพลินกับความรู้สึกของการเดินเล่นเงียบๆ ในมหาวิทยาลัยมาก โดยเฉพาะได้อยู่กับคนที่ตัวเองชอบ เจี่ยงหยาวเดินไปตามทางที่มาในตอนแรกอีกครั้ง โดยที่เธอไม่รู้ตัว
เฉินโม่ไม่พูดอะไร ทำเพียงแค่เดินไปกับเจี่ยงหยาวเงียบๆ ได้ทำให้เธอมีความสุขประเดี๋ยวเดียวก็ได้
เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้ว แต่เจี่ยงหยาวกลับยังไม่รู้ตัว เดินไปบนถนนเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยร่มเงาของต้นไม้ ซึ่งเดินมาแล้วตั้งสองรอบ
หลินเหม่ยหลิงเกือบอกแตกตายอยู่ด้านหลัง พูดพึมพำในใจว่า “ยัยโง่หยาวหยาวเป็นอะไรไป นี่เธอยังไม่เลิกอีกเหรอ”
ขณะที่หลินเหม่ยหลิงกำลังบ่น ชายหนุ่มสองสามคนเดินผ่านแปลงดอกไม้มายืนบนถนน ขวางทางพวกเจี่ยงหยาวเอาไว้
เจี่ยงหยาวสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เกือบชนเข้าให้ อาเปียวและคนอื่นก็ตกใจจนสะดุ้งโหยง
ต้องรู้ว่าเจี่ยงหยาวเป็นผู้หญิงของอานหลิงหัว เท่ากับว่าเป็นพี่สะใภ้ของพวกเขาในอนาคต พวกเขารังแกเฉินโม่ได้ แต่ไม่กล้าทำอะไรเจี่ยงหยาวเด็ดขาด
ต้องขอบคุณที่เฉินโม่หูตาว่องไว ดึงเจี่ยงหยาวเอาไว้ ทำให้เธอไม่ชนเข้าที่อกของอาเปียวและคนอื่น
