แต่โมโหไปก็เปล่าประโยชน์ พวกเขาเป็นแค่พนักงานระดับต่ำสุด สิ่งที่สามารถทำเพื่อเหม่ยหวา กรุ๊ปได้ ก็คือร่วมเป็นร่วมตายไปกับเหม่ยหวา กรุ๊ป
ไม่นาน หลี่ลี่เหวินพาประธานธนาคารหวาง มาถึงห้องทำงานประธานของเหม่ยหวา กรุ๊ป
กลุ่มคนยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของหลี่ซู่เฟิน มองหลี่ซู่เฟินที่อยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน ด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร
หลี่ลี่เหวินพูดเสียงขรึมว่า “น้องสี่ ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้ง ถ้าเธอรับเงื่อนใครที่ฉันเสนอครั้งที่แล้ว ฉันจะช่วยชำระหนี้ให้เธอ”
หลี่ซู่เฟินมองเขาอย่างเย็นชา แสยะยิ้มพูดว่า “ไม่จำเป็น ฉันไม่ได้ไร้เยื่อใยขนาดนั้น ทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้หรอก”
สีหน้าหลี่ลี่เหวินไม่สู้ดี “งั้นอย่าโทษฉันแล้วกัน”
หลี่ลี่เหวินหันมาพูดกับชายวัยกลางคนที่อยู่ในชุดเครื่องแบบธนาคาร ที่อยู่ข้างๆ ว่า “ประธานธนาคารหวาง เริ่มเถอะครับ!”
ปฏิบัติกับคนตระกูลหลี่ ประธานธนาคารหวางผู้สูงส่ง ไม่กล้าทำตัวเย่อหยิ่งสักนิด เขาคารวะแล้วพูดว่า “ได้ครับ”
ประธานธนาคารหวางมองหลี่ซู่เฟิน รู้สึกละอายใจเล็กน้อย เพราะเขากับหลี่ซู่เฟินรู้จักกันมานาน ถ้าไม่ใช่เพราะเกรงกลัวอำนาจของตระกูลมหาอำนาจ เขาไม่มีทางทำให้หลี่ซู่เฟินลำบากใจหรอก
“ประธานหลี่ ถึงกำหนดเวลาคืนเงินที่เราตกลงกันไว้แล้ว ถ้าเหม่ยหวา กรุ๊ปหาเงินมาไม่ได้ งั้นผมคงต้องทำตามกฎ หวังว่าประธานหลี่จะไม่ถือโทษโกรธเคือง!” ประธานธนาคารหวางพูดอย่างสุภาพมาก
หลี่ลี่เหวินและคนอื่นใบหน้าได้ใจ วางแผนมานานขนาดนี้ วันนี้เป็นวันที่จะได้รับผลแล้ว
หลี่ซู่เฟินมองประธานธนาคารหวาง เผยรอยยิ้มบางๆ ออกมา “ประธานธนาคารหวาง งั้นรบกวนคุณช่วยคำนวณทั้งต้นทั้งดอกหน่อย เหม่ยหวา กรุ๊ปของฉันต้องคืนเงินทั้งหมดเท่าไร”
“ชิ จนถึงตอนนี้เหม่ยหวา กรุ๊ปยังฝืนอีก ประธานหลี่ อย่าบอกนะว่าคุณจะชำระหนี้ได้” หัวหน้าบริษัทเล็กๆ ที่พึ่งพาอาศัยตระกูลหลี่ ยิ้มเยาะเย้ยหยัน
เวินฉิงมองเขาอย่างขยะแขยง แอบพูดกับเฉินโม่ที่อยู่ข้างๆ ว่า “คนที่พูดคือประธานของซินเยว่ กรุ๊ป เป็นสุนัขรับใช้ของตระกูลหลี่ ครั้งนี้เขาดูมีความสุขที่สุด!”
เฉินโม่มองคนนั้นแวบหนึ่ง และไม่สนใจเหมือนเขาเป็นอากาศ คนประจบสอพลอเหมือนสุนัขแบบนี้ เขาไม่มีความสนใจเลยจริงๆ
ความขบขันฉายขึ้นมาในแววตาหลี่ซู่เฟิน มองคนนั้นแล้วแสยะยิ้มพูดว่า “ประธานโจว คุณรู้ได้ยังไงว่าเหม่ยหวา กรุ๊ปของฉันคืนเงินที่กู้มาไม่ได้”
ประธานโจวหัวเราะร่า แล้วพูดว่า “ตลก ถ้าเธอคืนเงินที่กู้มาได้ จะนั่งรอความตายอยู่ตรงนี้เหรอ ประธานหลี่ อย่ามาเสแสร้งเลย เรื่องถึงขนาดนี้แล้ว เหม่ยหวา กรุ๊ปจบเห่แล้ว เธอยอมรับความพ่ายแพ้เถอะ!”
“ใช่ เหม่ยหวา กรุ๊ปจบเห่แล้ว ยอมรับความพ่ายแพ้เถอะ! ยอมรับว่าแพ้ตอนนี้ ยังพอรักษาอะไรเอาไว้ได้บ้าง ถ้ารอจนถึงศาลมาตรวจสอบและอายัด นั่นจะไม่เหลืออะไรเลยนะ” คนฝั่งตระกูลหลี่จำนวนมาก พากันพูดเกลี้ยกล่อม
แน่นอนว่าความคิดของพวกเขา คือให้หลี่ซู่เฟินเอาเหม่ยหวา กรุ๊ปให้ตระกูลหลี่ แต่หลี่ซู่เฟินไม่มีทางทำแบบนี้ ถึงไม่เหลืออะไรเลย เธอก็ไม่มีทางก้มหัวให้ตระกูลหลี่
ยิ่งไปกว่านั้น ใช่ว่าตอนนี้เธอจะไม่มีเงิน
ได้ยินคำพูดเกลี้ยกล่อมของคนพวกนั้น ประธานโจวใบหน้าได้ใจ “เป็นไงประธานหลี่ ฉันพูดไม่ผิดใช่ไหมล่ะ”
หลี่ซู่เฟินมองคนพวกนี้ด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้า ยิ่งพวกเขาดีใจเท่าไร หลี่ซู่เฟินยิ่งมีความสุขเท่านั้น เพราะอีกเดี๋ยวตอนที่หลี่ซู่เฟินเอาเงินออกมา จะเป็นการเล่นงานพวกเขาหนักขึ้นอีก
หลี่ซู่เฟินไม่สนใจคำเยาะเย้ยของพวกประธานโจว มองประธานธนาคารหวางที่สีหน้ากระอักกระอ่วน แล้วพูดว่า “ประธานธนาคารหวาง คุณช่วยคำนวณหน่อย!”
ประธานธนาคารหวางมองหลี่ซู่เฟินด้วยความแปลกใจ เขารู้สึกว่าหลี่ซู่เฟินนิ่งเกินไป อย่าบอกนะว่าเธอหาเงินมาได้จริง
