กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ – บทที่ 424

บทที่ 424
นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน แม้ว่านางจะมีแกนผลึกหิมะ แต่หากต้องเผชิญหน้ากับทะเลโลหิตที่กว้างใหญ่ไพศาลเช่นนี้ นางจะทนได้อย่างไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะข้ามไปเลย

ต่อให้อยากสร้างสะพานข้ามทะเลโลหิต ในโลกนี้ก็ไม่มีสะพานที่ยาวมากขนาดนี้ แต่ถึงมี สะพานก็คงถูกความร้อนหลอมละลาย

“หากท่านไม่เชื่อฉัน ข้าจะวาดแผนที่ทั้งหมดให้ท่านดู ในหัวของข้ายังพอจำได้อยู่”

ในขณะที่กู้ชูหน่วนกล่าว นางก็หยิบกิ่งไม้แห้งมาขีดเขียนลงบนพื้น

เธอลบเครื่องหมายลูกศรทั้งหมด และไม่ได้วาดแผนที่โดยรวมของภูเขาหูหลู นางวาดเพียงแค่ส่วนเล็ก ๆ

เหวินเส่าอี๋มองดูแผนที่ที่นางวาด

กู้ชูหน่วนอาจจะไม่รู้ แต่เขาอาจจะดูออก พวกเขาเดินผ่านมาหลายสถานที่แล้ว ไม่เพียงแต่มีเขตอาคม แต่ยังมีค่ายกลวงแหวนมากมาย แต่เป็นเพราะมีแผนที่ พวกเขาจึงตามแผนที่ไป และปลอดภัยจนมาถึงที่นี่

หากเป็นคนที่ไม่มีแผนที่ เกรงว่าจะต้องพบกับความสูญเสียอย่างหนัก เมื่อเห็นแววตาที่สับสนวุ่นวายของนางแล้ว เหวินเส่าอี๋ก็แน่ใจว่านางไม่ได้โกหกเขา

หลังจากมองดูแผนที่อยู่นาน เหวินเส่าอี๋ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแผนที่ถึงบอกให้พวกเขาข้ามทะเลโลหิตไป

หรือว่าเมื่อหลายพันปีก่อน ที่นี่ไม่มีทะเลโลหิต？

“ข้าไม่ได้โกหกเจ้าจริง ๆ คราวนี้ไม่ใช่ว่าข้าจะไม่พาท่านไป แต่ข้าเองก็ไปไม่ได้เช่นกัน หากท่านสามารถพาข้าข้ามไปได้อย่างปลอดภัย ข้าก็ยังพอนึกภาพแผนที่ด้านหลังได้ และจะพาท่านเข้าไป”

“เจ้าวาดแผนที่ด้านหลังออกมา”

“ที่นี่อากาศร้อนมากเกินไป จนทำให้ข้าปวดหัว ในหัวของข้าว่างเปล่าและไม่คิดอะไรไม่ออก”

“เปรี้ยงปร้าง……”

ที่ปลายอีกด้านของคอขวด เกิดการสั่นสะเทือนขึ้นอย่างกะทันหัน และแม้แต่หุบเขาโลหิตหูหลูทั้งหมดก็สั่นสะเทือนตามไปด้วย

“ฮึ่ม……”

และไม่รู้ว่าสัตว์ร้ายอะไรส่งเสียงคำรามดังสนั่น และเสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งหุบเขา

“หา……”

“พู……”

และเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดก็ตามมา

นัยน์ตาของกู้ชูหน่วนเบิกกว้าง

“เสียงอะไร ดูเหมือนว่าจะอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพวกเรา”

“เป็นอสุรกายชั้นกลางระดับหก น่าแปลก ทำไมที่นี่ถึงมีอสุรกายร์ระดับสูงเช่นนี้” เหวินเส่าอี๋พึมพำกับตัวเอง และค่อนข้างกังวลใจ

ผู้อาวุโสหลายท่านคงไม่ได้อยู่ฝั่งตรงข้ามใช่หรือไม่？

หากพวกเขาอยู่ฝั่งตรงข้าม เกรงว่าพวกเขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอสุรกายระดับหก

“ฮึ่ม……”

ฟ้าดินแปรปรวน เสียงดาบกระทบกัน ยอดเขาสั่นสะเทือนครั้งแล้วครั้งเล่า

แม้แต่ทะเลโลหิตก็สั่นสะเทือนไม่หยุด

“ฮึ่ม ๆ ๆ……”

สัตว์ร้ายส่งเสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง

ในที่สุดสีหน้าของเหวินเส้าอี๋ก็เปลี่ยนไป

“อสุรกายระดับหกไม่ได้มีตัวเดียว กู้ชูหน่วน เจ้ารีบนำทางไป พาข้าไปฝั่งตรงข้ามเดี๋ยวนี้”

“พี่ใหญ่ ที่นี่มีเพียงสามเส้นทาง ข้าจะพาไปได้อย่างไร กลับไปทางเดิมเถอะ”

“ทางเดิมไกลเกินไป พวกเขาต้านไม่ไหว”

“เช่นนั้นข้าก็หมดหนทางแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่ และข้าก็ไม่ได้คุ้นเคยกับที่นี่”

กู้ชูหน่วนหวังว่าคนพวกนั้นจะถูกกัดตาย

ไม่ใช่เรื่องดีแต่อย่างใด

“ตูม…”

ไม่รู้ว่าการต่อสู้ที่นั่นดุเดือดมากแค่ไหน ถึงได้ทำให้ทะเลโลหิตสั่นสะเทือนไม่หยุด

ทันใดนั้นทะเลโลหิตตรงหน้าพวกเขาก็ปะทุขึ้นมา และมังกรยักษ์ก็ทะยานขึ้นสู่ฟ้า

มังกรยักษ์มีลูกไฟล้อมรอบ และพ่นลูกไฟใส่พวกเขา

กู้ชูหน่วนหรี่ตาลง

มังกรยักษ์ตัวนี้มีความยาวเกือบร้อยลี้ ทั้งตัวเป็นสีทอง และซ่อนตัวอยู่ในทะเลโลหิต

นี่มันมังกรอะไร？

ถึงได้อยู่ในทะเลโลหิต？

เมื่อมองไปที่ลูกไฟอีกครั้ง นั่นมันคือหินหนืดของทะเลโลหิตใช่หรือไม่？

โอ้สวรรค์

หากถูกมันพ่นใส่ นางจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่？

เกรงว่ามันจะหลอมละลายไปจนถึงกระดูก

ระยะการโจมตีของลูกไฟเป็นวงกว้างมากเกินไป และกู้ชูหน่วนก็หนีไม่พ้น