กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 656
ค่ำคืนนี้ถูกกำหนดให้เป็นค่ำคืนที่ไม่ธรรมดา
สามกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างหออันดับหนึ่งในใต้หล้า นิกายเทพอสูรและเผ่าน้ำแข็งร่วมมือกันกวาดล้างหอวิญญาณทมิฬ
ไม่ว่าหอวิญญาณทมิฬจะมีจำนวนมากเพียงไหน ไม่ว่าจะซ่อนเร้นอยู่ ณ ที่แห่งใด หรือไม่ว่าจะมียอดฝีมือสักกี่คน พวกเขาก็ไม่มีทางรับมือการปราบปรามของสามกองกำลังที่แข็งแกร่งนี้ได้
เวลานี้ผู้นำที่แท้จริงของหออันดับหนึ่งในใต้หล้า นิกายเทพอสูรและเผ่าน้ำแข็งถูกเปิดเผยต่อทั่วทั้งยุทธภพอย่างสมบูรณ์
ทั่วทั้งใต้หล้าใจหาย พระชายาหานยังเยาว์วัยนัก นางเคยเป็นถุงฟางอัปลักษณ์ แต่เวลานี้กลับกลายเป็นผู้กุมอำนาจการปกครองของสามกองกำลังสูงสุด ไม่แปลกใจเลยที่ตอนนั้นหานอ๋องยอมแต่งงานกับนางโดยไม่คำนึงถึงสิ่งอื่นใด ทั้งยังใส่ใจและรักใคร่โปรดปรานนางอย่างลึกซึ้ง
เป็นอันว่าคนที่จวนหานอ๋องรู้ฐานะที่แท้จริงของพระชายาหานมาตั้งแต่แรกแล้ว
ท้องฟ้ากำลังส่องสว่าง แสงอรุณกำลังโผล่พ้นขอบฟ้า เคลือบผืนป่าทั้งผืนไว้ด้วยลำแสงสีทอง ดวงอาทิตย์ที่โผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาดูไม่ต่างอะไรกับดวงอาทิตย์ยามอัสดงที่เปื้อนไปด้วยเลือด
มีข่าวแห่งชัยชนะแจ้งเข้ามา “นายท่าน เวลานี้หอวิญญาณทมิฬทุกแห่งในใต้หล้าถูกพวกเรายึดไว้ได้หมดแล้ว ทว่าผู้นำของหอวิญญาณทมิฬสั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิทพาตัวลั่วอิ่งหนีไปได้อย่างทันท่วงที ตอนนี้กำลังออกค้นหาอยู่เจ้าค่ะ”
“ผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิท?”
“เจ้าค่ะ ผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิทผู้นี้ไม่ได้อยู่ในสาขาใดๆ ของหอวิญญาณทมิฬ ดูเหมือนจะเป็นมือสังหารเหล็กท่อน*ที่ลึกลับที่สุด”
“ลั่วอิ่งบาดเจ็บสาหัส พวกเขาคงหนีไปได้ไม่ไกล คอยค้นหาต่อไป”
“เจ้าค่ะ”
“แล้วชายชราชุดดำที่ไล่สังหารข้าวันนั้นล่ะ”
“เรียนนายท่าน คนผู้นั้นคือผู้นำแห่งหอวิญญาณทมิฬ ตอนนี้ถูกคนของเราสังหารแล้วเจ้าค่ะ”
“ถูกฆ่าไปแล้ว?”
กู้ชูหน่วนติดใจสงสัย
ชายชราผู้นั้นไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ วรยุทธของเขาสูงส่งจนน่ากลัว คนแบบนี้จะตายง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ
ยิ่งไปกว่านั้น…
เขาซึ่งสั่งให้ผู้มีฝีมืออีกคนหนึ่งคุ้มกันลั่วอิ่งที่บาดเจ็บสาหัสหนีไปล่วงหน้า มีหรือจะไม่เหลือทางหนีทีไล่ไว้ให้ตัวเอง
เสี่ยวลู่โบกมือ ทันใดนั้นก็มีคนแบกศพคนผู้หนึ่งเข้ามา
ศพนั้นเป็นศพของชายชราอายุประมาณหกสิบซึ่งมีรูปร่างคล้ายกับชายชราชุดดำ หน้าตาของเขาดูธรรมดา ใบหน้ามีรอยย่น บนร่างกายมีบาดแผลฉกรรจ์หลายจุด บาดแผลที่ร้ายแรงที่สุดอยู่ที่หัวใจ ที่หน้าอกของเขามีลูกธนูปักอยู่ จะว่าแทงทะลุหัวใจเลยก็ได้
แต่ว่าเมื่อดูจากรอยแผลนับไม่ถ้วน ก่อนตายเขาน่าจะพยายามแหกวงล้อมออกมาอย่างสุดชีวิต น่าเสียดายที่เขาทำไม่สำเร็จและถูกลูกธนูยิงใส่หัวใจจากทางด้านหลัง
ตอนนั้นเขาปกปิดใบหน้าเอาไว้ กู้ชูหน่วนจึงไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงและไม่แน่ใจว่าคนผู้นี้คือชายชราที่ตามฆ่านางจริงหรือไม่
จอมมารเล่นสีทาเล็บของตัวเองอย่างเบื่อหน่ายพลางเอ่ยเนิบๆ ว่า “ตาเฒ่าผู้นี้อยู่ในระดับหกก็จริง แต่มันอาศัยยาฝืนเพิ่มระดับขึ้นมาจนถึงระดับหก”
“อาศัยยาเพื่อเพิ่มระดับงั้นหรือ”
กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว
พละกำลังที่เขามีในวันนั้น ไม่น่าจะเป็นเพราะการพึ่งยาเพื่อเพิ่มระดับ
“สืบหาตัวตนที่แท้จริงของมัน รับประกันไม่ได้หรอกว่าคนผู้นี้จะไม่ใช่ตัวตายตัวแทน”
ไม่ว่าคนผู้นี้จะเป็นตัวตายตัวแทนหรือไม่ แต่หอวิญญาณทมิฬก็ถูกนางขุดรากถอนโคนจนหมดแล้ว ด้วยจำนวนผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิทที่มีอยู่ไม่กี่สิบคน แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกนั้นจะก่อให้เกิดกระแสคลื่นลูกใหญ่ขึ้นมาอีก
กู้ชูหน่วนอดนับถือพลังอำนาจของเจ้าของเดิมไม่ได้ เดิมทีนางคิดว่าให้เวลาสามวันก็น่าจะตึงมือมากแล้ว
แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะใช้เวลาเพียงวันเดียวในการล้มล้างหอวิญญาณทมิฬทั้งหมด
ด้วยพลังอำนาจและความแข็งแกร่งอันมหาศาลเช่นนี้ เรื่องการต่อสู้กับเผ่าเพลิงฟ้าจึงไม่ใช่เรื่องยาก
เพียงแต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเจ้าของเดิมจึงไม่ต่อสู้กับพวกเขาให้ตายกันไปข้าง
ถึงอย่างไรนางก็ยังมีเผ่าหยกอีกเผ่าที่ยังไม่ได้เริ่มเคลื่อนไหว
“เจ้าค่ะ”
“รู้ที่อยู่ของรองหัวหน้าเผ่าซือคงแล้วใช่หรือไม่”
“เรียนนายท่าน เวลานี้ยังไม่พบ แต่เราพบใครคนหนึ่งเจ้าค่ะ”
เสี่ยวลู่ปรบมือ ทันใดนั้นคนของนางก็คุมตัวหญิงสาววัยแรกแย้มออกมาข้างหน้า
กู้ชูหน่วนตะลึงงันเมื่อเห็นหน้าสตรีผู้นั้น
กู้ชูหลาน…
เหตุใดนางจึงอยู่ที่หอวิญญาณทมิฬ
นางถูกอัครเสนาบดีกู้เนรเทศไปขังไว้ที่เรือนหลังเก่ามิใช่หรือ
กู้ชูหลานซูบผอมกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า มีความเกลียดชังแฝงอยู่ในดวงตาที่สวยงามคู่นั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่มองกู้ชูหน่วน กู้ชูหลานแทบอยากจะกลืนกินนางทั้งเป็น
กู้ชูหน่วนหันไปมองเสี่ยวลู่ จากนั้นเสี่ยวลู่จึงรายงานว่า “มารดาของกู้ชูหลานป่วยตายอย่างกะทันหันเมื่อหนึ่งเดือนก่อน กู้ชูหลานถูกขังอยู่ในเรือนหลังเก่ามาตลอด ก่อนจะถึงวันนี้นางยังคงถูกขังอยู่ในเรือนนั้น แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเมื่อคืนนี้นางจึงมาปรากฏตัวอยู่ที่เมืองฉางซิ่ง”
เรือนหลังเก่าอยู่ไกลจากเมืองฉางซิ่ง
จากเรือนเก่าจะมาถึงเมืองฉางซิ่งในเวลาชั่วข้ามคืนได้อย่างไร
ถ้านางเดาไม่ผิด คนที่อยู่ที่เรือนหลังเก่ามาตลอดไม่น่าจะใช่กู้ชูหลาน
กู้ชูหน่วนยิ้มน้อยๆ “น้องสาวคนดีของข้า เราพบกันอีกแล้วนะ”
กู้ชูหลานถูกมัดมือเอาไว้และถูกจับมาไว้ตรงหน้ากู้ชูหน่วนอย่างต่ำต้อยด้อยค่า ทว่าท่าทีของนางกลับไม่เป็นเช่นนั้น นางจ้องกู้ชูหน่วนเขม็งและเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้ายอย่างประหลาด
“ฮึ โชคร้ายที่ข้าตกมาอยู่ในเงื้อมมือของเจ้า ถ้าอยากฆ่าข้าก็ฆ่าเสียเลยสิ”
“เจ้าเป็นน้องสาวของข้า ข้าจะฆ่าเจ้าได้อย่างไร น้องหญิงคิดว่าข้าเลวร้ายขนาดนั้นเชียวหรือ”
“น้องสาว? เฮอะ กู้ชูหน่วน เมื่อใดกันที่เจ้ามองว่าข้าคือน้องสาวคนหนึ่ง หยุดทำเจ้าเล่ห์เสแสร้งเสียที”
กู้ชูหลานส่งเสียงในลำคออย่างไม่พอใจ
นางหวังมาตลอดว่ากู้ชูหน่วนจะต้องไม่ตายดี แต่ไม่คิดเลยว่านอกจากจะไม่มีใครทำอะไรกู้ชูหน่วนได้ นางจะยังมีชีวิตอยู่ดีขนาดนี้
นอกจากจะเป็นบุคคลอันเป็นที่รักของหานอ๋องเทพแห่งสงคราม นางยังเป็นเจ้าหอแห่งหออันดับหนึ่งในใต้หล้า เป็นผู้นำนิกายเทพอสูร ทั้งยังเป็นผู้นำเผ่าแห่งเผ่าน้ำแข็ง
นางเป็นเพียงถุงฟางไม่ได้ความ เหตุใดนางจึงมีตัวตนมากมายเช่นนี้
กู้ชูหน่วนขยิบตาหนึ่งที ทันใดนั้นเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาจึงปล่อยตัวกู้ชูหลาน
“ในเมื่อน้องหญิงรู้จักนิสัยของข้าดี เช่นนั้นเรามาคุยกันเถอะ ว่าเหตุใดเจ้าจึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ และเจ้ามีความสัมพันธ์อย่างไรกับหอวิญญาณทมิฬ”
ยังไม่ทันที่นางจะพูดอะไร ดวงตาที่แย้มยิ้มของกู้ชูหน่วนก็ฉายแววเคร่งขรึม “ความอดทนของข้ามีไม่มากนัก น้องหญิงไตร่ตรองให้ดีก่อนจะพูดดีกว่า ไม่อย่างนั้นเกรงว่า…เจ้าจะมีจุดจบไม่ต่างจากกู้ชูอวิ๋น”
กู้ชูหลานหน้าถอดสี แม้ว่านางจะเกลียดกู้ชูหน่วน แต่แววตาคู่นั้นก็ยังมีแววแห่งความหวาดกลัวฉายให้เห็น
แววแห่งความหวาดกลัวหายไปอย่างรวดเร็ว ทว่ากู้ชูหน่วนก็ยังจับสังเกตได้
เรื่องที่กู้ชูอวิ๋นถูกนางกับเยี่ยจิ่งหานทำลายใบหน้าจนเสียโฉมเพิ่งจะเกิดขึ้น และเรื่องนั้นเกิดขึ้นในจวนหานอ๋อง ว่ากันตามจริงแล้วข่าวไม่น่าจะแพร่ไปเร็วนัก
แต่บุตรีของอนุภรรยาอย่างกู้ชูหลานซึ่งถูกขังอยู่ในเรือนเก่ากลับรู้เรื่องของกู้ชูอวิ๋น ดูเหมือนว่า…
ตัวตนของกู้ชูหลานจะไม่ธรรมดาอย่างที่นางคิด
“กู้ชูหน่วน เจ้ามันไม่ใช่มนุษย์”
เพียะ!
จอมมารสะบัดแขนเสื้อเพียงแผ่วเบา ร่างของกู้ชูหลานก็กระเด็นไปกระแทกต้นไม้ใหญ่อย่างแรง นางกระอักเลือดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ กระดูกแทบทั้งร่างหักเสียงดังกรอบแกรบ
เสียงที่ไพเราะมีมนต์ขลังดังขึ้นอย่างเรียบเรื่อย “กล้าพูดว่าพี่หญิงไม่ใช่มนุษย์ต่อหน้าข้า เจ้าช่างอาจหาญยิ่งนัก”
อึก!
กู้ชูหลานกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ร่างกายสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ราวกับว่านางหวาดกลัวจอมมารมาก
กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างไม่รีบร้อนว่า “อาม่อ นางเป็นเด็กสาวที่งดงามน่ารัก เจ้าลงมือรุนแรงขนาดนั้น ถ้านางตายขึ้นมาจะทำอย่างไรฮึ”
“พี่หญิงอย่าได้กังวล อาม่อรู้ว่านางคือน้องสาวของท่านและไม่มีทางปล่อยให้นางตาย อย่างมากก็แค่…ตัดแขนตัดขาของนาง ตัดลิ้น แทงหู เฉือนจมูก จากนั้นค่อยทิ้งนางไว้ในเผ่าปีศาจ ให้เป็นที่อับอายและกลายเป็นของเล่นสนุก”
เขาเอ่ยเรียบๆ ทว่ากู้ชูหลานฟังแล้วรู้สึกแข็งเกรงไปทั้งตัว
ถ้าเป็นคนอื่นนางคงไม่เชื่อ
แต่คนที่อยู่ตรงหน้าคือจอมมาร ผู้นำผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าปีศาจ
มีอะไรบ้างที่เขาทำไม่ได้
## 锏 เหล็กท่อนคืออาวุธในสมัยโบราณ เป็นท่อนเหล็กมีด้ามจับ ลักษณะคล้ายคมแฝกของไทย
