กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 811
ใคร?
ใครกำลังพูด?
นางเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ และเห็นว่าการประมูลเป็นไปอย่างคึกคัก มีหัวหน้าของตระกูลจำนวนมากที่สั่งให้คนใช้นำเงินมาอีกเพื่อที่จะประมูลวงแหวนอวกาศไปให้ได้
หลังจากที่นางกวาดสายตาไปรอบๆ กลับไม่พบว่ามีใครพูดคุยกับนาง
“วงแหวนอวกาศนี้มีสีแดงทั้งวงและใช้วัสดุพิเศษ ไม่ว่าอาวุธอะไรก็ไม่สามารถทำลายมันได้ อีกทั้งยังมีขนาดความจุกว่าหนึ่งร้อยตารางเมตร เกรงว่าบนโลกนี้คงไม่มีวงแหวนอวกาศที่มีความจุที่ใหญ่เช่นนี้แล้ว”
“ไม่ว่าอาวุธใดก็ไม่สามารถทำลายมันได้? ยอดเยี่ยมเช่นนั้นเลยหรือ?” มีคนถามขึ้น
“แน่นอน ข้ารับรองด้วยชื่อเสียงของงานการประมูลในเมืองหลวง หากได้ครอบครองแหวนวงนี้แล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำลายมันได้ อีกอย่างวิญญาณในแหวนวงนี้ก็มีความผันผวนอย่างมากและยังมีอักษรรูนที่ไม่รู้จัก ซึ่งผู้เชี่ยวชาญด้านการประมูลได้ระบุว่า เจ้าของของแหวนวงนี้ในอดีตนั้นอย่างน้อยจะต้องเป็นยอดฝีมือสูงสุดระดับหกขึ้นไปอย่างแน่นอน”
“พระเจ้า……ยอดฝีมือสูงสุดระดับหกขึ้นไป……เป็นไปได้เช่นไร……ทั้งรัฐมียอดฝีมือสูงสุดเพียงไม่กี่คนเท่านั้น หรือว่าจะเป็นสมบัติของยอดผู้แข็งแกร่งในอดีตที่หลงเหลือไว้หลังจากที่เสียชีวิตไป?”
“ตัวอักษรที่ผู้แข็งแกร่งระดับหกหลงเหลือเอาไว้……หากเราสามารถถอดคำได้บ้าง ไม่แน่พวกเราก็อาจสามารถเพิ่มระดับไปเป็นยอดฝีมือสูงสุดระดับหกได้”
“ไม่ได้ แหวนวงนี้ข้าจะต้องครอบครองให้ได้ พวกเจ้าทั้งหลายกลับไปนำเงินมาเพิ่มเดี๋ยวนี้มีเท่าไรเอามาเท่านั้น ไม่ว่าจะต้องขายบ้านขายเรือนทิ้ง ถึงอย่างไรข้าก็ต้องได้ครอบครองแหวนวงนี้”
“……”
แววตาของเจ้าเสือน้อยเป็นประกายและกรงเล็บของเสือก็แผ่ออกและอยากจะกระโดดออกไป
กู้ชูหน่วนจับหางน้อยๆ ของมันเอาไว้ “เจ้าจะทำอะไร?”
“นายท่าน ข้ารู้สึกว่าแหวนวงนี้ช่างเหมาะสมกับข้าอย่างมาก ข้าจะเอามันมาเป็นของข้า”
“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ ไม่เห็นหรืออย่างไรว่าในงานประมูลมียอดฝีมือคอยเฝ้าดูแลอยู่นับไม่ถ้วน อีกทั้งแววตาของพวกเขาก็ดุร้าย”
“เช่นนั้นประเดี๋ยวข้าจะนำมันมา?”
“เกรงว่าจะจัดการแหวนวงนี้ไม่ได้ง่าย” กู้ชูหน่วนคิดหนัก
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร นางรู้สึกแปลก หากอยากครอบครองแหวนวงนี้ เกรงว่าจะเป็นเรื่องยากอย่างมาก
“เจ้ารีบไปบอกเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ให้เขาทำเช่นไรก็ได้เพื่อที่จะได้ครอบครองแหวนวงนี้มาให้ได้”
“ได้เลย”
เจ้าเสือน้อยหดตัวเล็กลงและขณะนี้ก็มีขนาดเล็กเพียงเก้าอี้เล็กๆ ตัวหนึ่ง สายตาของทุกคนต่างถูกแหวนดึงดูดและไม่ได้สนใจมัน
นอกจากกู้ชูหน่วนจะตกใจแล้ว
ยังมีคนในงานการประมูลตกใจอีกสองคน
คนหนึ่งคือปรมาจารย์นักปรุงกลั่นยาที่ตระกูลซั่งกวนเชิญมา เซี่ยวอวี่เซวียน
คนหนึ่งคือผู้อาวุโสพิเศษที่ตระกูลไป๋หลี่เชิญมา เยี่ยจิ่งหาน
เซี่ยวอวี่เซวียนลุกขึ้นทันที เขาจ้องมองไปอย่างไม่อยากเชื่อที่วงแหวนอวกาศที่คุ้นเคยอย่างมากวงนั้น
แหวนวงนี้ เป็นแหวนที่อี้เฉินเฟยมอบให้กับหญิงสาว……กู้ชูหน่วน
เหตุใดถึงอยู่ที่นี่?
ตอนนั้นที่เผ่าหยกเก็บร่างไร้วิญญาณของนางก็ควรจะเก็บไว้กับตัวของนางด้วยไม่ใช่หรือ?
เผ่าหยกออกจะเคารพนับถือกู้ชูหน่วนเช่นนี้
พวกเขาไม่มีทางที่จะไม่รู้ว่าแหวนวงนี้มีความสำคัญมากเพียงใดกับกู้ชูหน่วน
หรือว่าเกิดเรื่องขึ้นกับร่างของนาง?
ซั่งกวนชิงกล่าวว่า “ทำไมหรือ คุณชายเซี่ยวก็อยากครอบครองแหวนวงนี้ด้วยหรือ?”
แหวนวงนี้เป็นแหวนที่ดี ตระกูลซั่งกวนของพวกเขาก็อยากครอบครอง
เซี่ยวอวี่เซวียนพยักหน้า “แหวนวงนี้ข้าจะต้องได้มาครอบครอง ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยเงินมากเพียงใด จะต้องได้มาอยู่ในมือให้ได้”
เขามองไปที่ซั่งกวนชิงและความหมายของคำพูดก็ชัดเจนในตัวเอง
“เอ่อ……บอกตามความจริง นายท่านได้ส่งให้คนมาบอกว่า จะต้องได้แหวนวงนี้มาครอบครองให้ได้ เอ่อ……”
“ขอเพียงพวกเจ้าสามารถช่วยข้าประมูลแหวนวงนี้มาให้ข้า เช่นนั้นข้าสามารถสอนการปรุงกลั่นยาอายุวัฒนะให้พวกเจ้าได้ แม้แต่ยาอายุวัฒนะระดับขั้นที่ห้าก็สอนให้พวกเจ้า”
“พูดจริงหรือ?”
“คำพูดที่พูดออกมา ยากจะเอากลับคืน”
“ได้ คุณชายเซี่ยววางใจได้ ตระกูลซั่งกวนของเราจะพยายามอย่างสุดความสามารถ เพื่อช่วยประมูลแหวนวงนี้มาให้ท่านให้ได้”
ยาอายุวัฒนะระดับขั้นที่ห้า…..
แม้ว่าตระกูลซั่งกวนของพวกเขาจะเก่งกาจมากเพียงใด ก็ไม่สามารถปรุงกลั่นยาอายุวัฒนะระดับห้าออกมาได้
หากสามารถปรุงกลั่นออกมาได้ ในท่ามกลางตระกูลใหญ่ทั้งสี่นี้ เช่นนั้นแล้วตระกูลซั่งกวนของพวกเขาจะต้องเป็นตระกูลที่ดีที่สุดแน่ๆ
สิ่งนี้สามารถทำให้ตระกูลซั่งกวนของพวกเขารุ่งเรืองได้ดังเดิม
ในอีกด้านหนึ่ง สองมือของเยี่ยจิ่งหานจับรถเข็นแน่นและแววตาของเขาจับจ้องไปที่วงแหวนอวกาศที่อยู่บนเวทีและหัวใจของเขาเต้นแรงอย่างมาก
เขาไม่ได้นั่งด้วยกันกับคนของตระกูลไป๋หลี่ แต่กลับนั่งเพียงลำพังในห้องรับรองส่วนตัว
ข้างกายของเขามีเจี้ยงเสวี่ยและชิงเฟิงเพียงสองคน
ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยต่างก็ตกใจอย่างมาก
ชิงเฟิงกลับตกตะลึงมากกว่าและร้องตะโกนออกมา “เป็นวงแหวนอวกาศของพระชายา เหตุใดถึงมาอยู่ที่งานประมูลของรัฐปิงเอาได้?”
เยี่ยจิ่งหานเยือกเย็นจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
และมีความสงสัยในดวงตาที่เหมือนนกอินทรีนั้นด้วย
แหวนวงนั้นเป็นแหวนที่อี้เฉินเฟยมอบให้กับอาหน่วน โดยปกติแล้วอาหน่วนเห็นนมันสำคัญมากกว่าชีวิตของนางอีก ก่อนที่นางจะเสียชีวิตลงก็ได้ใส่แหวนวงนี้เอาไว้ตลอด เผ่าหยกไม่มีทางถอดแหวนวงนี้ออกจากนางโดยไร้เหตุผล
ร่างของอาหน่วน……จะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่
หรืออาจจะบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเผ่าหยก
“เจี้ยงเสวี่ย หาวิธีติดต่อกับคนของรัฐเยี่ย จะต้องตรวจสอบให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างของอาหน่วนหรือไม่ และเหตุใดที่วงแหวนอวกาศถึงมาอยู่ที่งานประมูลนี้ได้”
“ขอรับ”
เจี้ยงเสวี่ยขมวดคิ้วอย่างคิดไม่ตก
ที่นี่เป็นอาณาเขตของรัฐปิง หากคิดติดต่อกับรัฐเยี่ยให้ได้นั้น นับว่าเป็นเรื่องยากอย่างมาก
ตอนแรกนั้นพวกเขาก็ต้องสละไปมากอย่างมากเพื่อจะมาถึงที่นี่ได้
บนเวที ผู้ดำเนินการหัวเราะและกล่าวว่า “วงแหวนอวกาศ เริ่มการประมูลที่หนึ่งหมื่นตำลึง”
“หนึ่งหมื่นสองพันตำลึง”
“หนึ่งหมื่นห้าพันตำลึง”
“หนึ่งหมื่นแปดพันตำลึง”
“……”
“ห้าหมื่นตำลึง……”
ผู้ที่อยู่ด้านล่างต่างตะโกนเพิ่มราคากันอย่างดุเดือด เวลาเพียงชั่วพริบตาราคาก็ไปถึงห้าหมื่นตำลึงแล้ว
ชิงเฟิงกล่าว “นายท่าน ท่านวางใจได้ ข้าน้อยจะต้องประมูลวงแหวนอวกาศนี้ให้ได้อย่างแน่นอน”
ภายในห้องรับรองส่วนตัวของตระกูลไป๋หลี่
แววตาของไป๋หลี่เจิ้นและไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์และคนอื่นๆ เป็นประกายและสนใจในวงแหวนอวกาศวงนั้นอย่างมาก
พวกเขาล้วนต่างก็เป็นยอดฝีมือระดับสี่และติดอยู่ที่คอขวดมาหลายปี โดยไม่สามารถเพิ่มระดับขึ้นไประดับขั้นที่ห้าได้
หากได้ครอบครองวงแหวนอวกาศวงนั้นที่สามารถเก็บทรัพย์สมบัติได้แล้วนั้น อักษรที่อยู่ข้างในอาจจะช่วยให้พวกเขาไปถึงระดับที่ห้าได้
ศิษย์ในเผ่าก็อาจจะใช้ประโยชน์จากมันได้อย่างไม่รู้จบ
แหวนวงนี้……พวกเขาจะต้องได้มาครอบครอง
คนใช้คนหนึ่งรีบเข้ามารายงาน
“ผู้อาวุโสทั้งสอง ผู้นำของตระกูลบอกว่า ผู้อาวุโสทั้งสองท่านจะต้องประมูลวงแหวนอวกาศวงนั้นมาให้ได้ขอรับ”
“เจ้ากลับไปบอกนายท่าน เจ้าของแหวนวงนี้จะต้องเป็นของตระกูลไป๋หลี่ของเราเพียงผู้เดียวเท่านั้น”
“ขอรับ”
ปรมาจารย์ควบคุมสัตว์ร้ายในห้องรับรองกล่าวว่า “ผู้อาวุโสทั้งสอง ราชางูเหลือมกล่าวว่า มันอยากได้แหวนวงนี้”
“อะ……อะไรนะ……ราชางูเหลือมก็อยากได้แหวนวงนี้อย่างนั้นหรือ?”
มันเป็นเพียงงูตัวหนึ่ง จะใส่แหวนไปเพื่ออะไร?
มันมีนิ้วมือให้ใส่อย่างนั้นหรือ?
วันนี้ราชางูเหลือมมีความประพฤติดีและเชื่องอย่างมาก มันขดตัวของมันเลื้อยพันอยู่ที่ข้อมือของไป๋หลี่เจิ้น ทำให้ไป๋หลี่เจิ้นมีความสุขอย่างมากและเดินโอ้อวดไปทุกที่
ราชางูเหลือมยอมติดตามเขา แสดงให้เห็นว่ามันยอมรับเจ้านายของมัน สิ่งนี้นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่ดียิ่งอย่างมาก
และวันนี้……
ไป๋หลี่เจิ้นกล่าวว่า “งาน……ประมูลแห่งนี้ยังมีของดีอีกมาก ไม่เช่นนั้น ประเดี๋ยวหากเจ้าชอบสิ่งไหนเข้า ข้าจะประมูลมาให้เจ้าโดยไม่มีข้อแม้ แหวนวงนี้……ผู้นำตระกูลได้มีคำสั่งมาแล้ว เช่นนั้นก็……”
“ซู่ว……”
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์พุ่งเข้าไปที่เขาด้วยความไม่พอใจและแยกเขี้ยวออกมา
ปรมาจารย์ควบคุมสัตว์ร้ายกล่าวอธิบาย “ราชางูเหลือมกล่าวว่า มันต้องการเพียงแค่วงแหวนอวกาศวงนี้ อย่างอื่นไม่ต้องการทั้งนั้น”
“เจ้าถามมัน มันต้องการวงแหวนอวกาศไปเพื่ออะไร”
“มันบอกว่า มันมีเหตุผลของมัน พวกเจ้าไม่ต้องยุ่ง”
“เอ่อ……
ไป๋หลี่เจิ้นและไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์มองหน้ากันและไม่รู้ว่าควรตอบเช่นไร
ปรมาจารย์ควบคุมสัตว์ร้ายกล่าวอีกว่า “ราชางูเหลือมยังบอกอีกว่า ไม่ว่าใครเพียงแค่ช่วยมันประมูลวงแหวนอวกาศมาได้ เช่นนั้นมันก็จะทำสัญญากับคนนั้นเพื่อเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของคนนั้น”
แววตาของไป๋หลี่เจิ้นและไป๋หลี่อวิ๋นเย่ว์ลุกวาวขึ้นทันที
