ตอนที่ 175 ไล่ตามลาตัวนั้นไม่ทัน
ซ่งต๋ารู้สึกได้เพียงความเจ็บจนร้อนผ่าวที่หลังมือ ครั้นก้มหน้ามองดู ปรากฏรอยแดงเถือกเป็นบริเวณกว้าง
กรอบดวงตาแดงระเรื่อ
พี่สาวคนรองของเขาผู้นี้ช่างดุดันจริงๆ! หลายวันก่อนนุ่มนวลอ่อนโยนกับพวกเขาอย่างยิ่ง! ไฉนตอนนี้จึงกลายเป็นลักษณะอย่างปีศาจร้ายตนหนึ่งไปเสียได้!
แต่…
อยากกินเนื้อหมูเหลือเกิน!
ซ่งอู่เป็นคนหนึ่งที่ชาญฉลาด เป็นบุตรลำดับที่สามในครอบครัว เขาเข้าใจหลักของการวางตัวอย่างดีเยี่ยม ดังนั้นหลังเห็นซ่งต๋าถูกตี เขาก็ย่อเข่ากึ่งนั่งยองลงทันที ฮั่วหลินพองแก้มป่อง ไม่เต็มใจแต่ก็ต้องทำ เด็กน้อยทั้งสองล้วนเชื่อฟังเช่นนี้แล้ว แน่นอนว่าซ่งต๋าก็ไม่กล้าทำตัวแปลกแยกอีกเช่นกัน
พวกหนิวซานซานไม่เล่นกับเขาแล้ว หากได้รับความบาดหมางจากซ่งอู่และฮั่วหลินอีก เขาอยู่ในหมู่บ้านนี้ก็จะไม่มีสหายคนสนิทอีกแล้ว
ซ่งต๋าทำได้เพียงปลอบใจตัวเอง รอกระทั่งฝึกฝน ‘ศิลปะการต่อสู้ไร้เทียมทาน’ สำเร็จแล้ว ก็จะไปจัดการพวกหนิวซานซานให้น่วม ถึงเวลานั้นเขาจะให้ใครเล่นเป็นเพื่อ คนผู้นั้นก็ต้องเล่นเป็นเพื่อน!
…
เวลานี้ ในตัวอำเภอหลี่ คนของที่ว่าการอำเภอนำความเคลื่อนไหวของหัวขโมยกระจอกทั้งสองคนนั้นบอกกล่าวฮั่วซื่อเซี่ยง ฮั่วซื่อเซี่ยงขมวดคิ้ว แล้วนำคำพูดไปรายงานฮั่วเจ้ายวนให้ทราบ
“ต้าเหริน โจรกระจอกสองคนนั้นยังไม่ลงมือในทันที พวกมันวิ่งเข้าไปหลบซ่อนในเขาแล้ว…พวกเราจะบุกเข้าไปค้นหาในเขาเลยหรือไม่ขอรับ” ฮั่วซื่อเซี่ยงกล่าว
เรื่องเล็กขนาดนี้ ตามจริงจัดการได้โดยทันที
ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมใต้เท้าจึงทุ่มทุนระดมพลเสียขนาดนี้
ก็แค่ขโมยสองคนเท่านั้นเองนี่? แม้ยังไม่ลงมือ แต่ก็มีแรงจูงใจในการก่อเหตุแล้ว
“โจรกระจอก?” ฮั่วเจ้ายวนนึ่งอึ้งไป ณ ขณะนั้นนึกไม่ออกว่าฮั่วซื่อเซี่ยงพูดถึงเรื่องใด หลังเอ่ยปาก ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ “เรื่องเล็กน้อย ให้เจ้าหน้าที่จัดการตามสมควรก็สิ้นเรื่อง”
หัวขโมยอยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้วแท้ๆ จะปล่อยให้พวกเขาหลุดลอยไปได้เชียวหรือ
หากเป็นเช่นนั้นจริง คนของที่ว่าการอำเภอก็ควรเปลี่ยนยกชุดได้แล้ว
“ทว่า…เหตุใดสองคนนั้นจึงไม่ปล้นชิงระหว่างทาง” ฮั่วเจ้ายวนจรดปลายพู่กันลงกระดาษแต่แล้วก็ชักมือขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเอ่ยถาม
“เอ่อ…คนของที่ว่าการอำเภอส่งไปเอ่ยว่า…ม้าของสองคนนั้นวิ่งค่อนข้างช้า ไล่ตามลาของแม่นางผู้นั้นไม่ทันขอรับ…” คำพูดนี้ฮั่วซื่อเซี่ยงไม่ค่อยอยากพูดออกไปเท่าใดนัก มันลำบากใจเกินไป แค่ได้ยินก็รู้ว่าเป็นข้ออ้าง!
เป็นไปได้อย่างไรกันที่ม้าจะวิ่งสู้ลาไม่ได้!
ฮั่วเจ้ายวนขมวดคิ้วแน่น
เขาทอดถอนใจ คิดอยู่ว่าตนไม่จำเป็นต้องทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ด้วยเรื่องเล็กน้อยประเภทนี้ก็ได้จึงปล่อยผ่านไป คนเราลึกๆ แล้วก็ต้องมีพฤติกรรมพูดปดมดเท็จกันบ้าง ก่อนหน้านี้ที่กวาดล้างได้ล้วนถูกเขาจัดการไปแล้ว ตอนนี้จะลงโทษอีกก็ดูไร้ความปรานีไปหน่อย
“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องสนใจแล้ว” ฮั่วเจ้ายวนบอกกล่าว “ข้าได้ยินมาว่าในหมู่บ้านสือโถวใกล้ๆ กับอำเภอหลี่ มีคนตกน้ำบริเวณเดิมต่อเนื่องห้าหกคน เหตุการณ์เป็นมาอย่างไร ตรวจสอบได้ความอะไรบ้างหรือไม่”
ได้ยินผู้เป็นนายเอ่ยถามคำพูดนี้ ฮั่วซื่อเซี่ยงไม่รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด
นายท่านตระกูลเขาเดิมทีก็ไม่ได้ว่างงาน เดินเข้านอกออกในเมืองยงหรือตามหมู่บ้านด้วยตนเองบ่อยครั้ง เรื่องใหญ่โตเขาจะเป็นผู้จัดการ เรื่องเล็กเขาก็กำกับดูแลเช่นกัน
“ข้าน้อยส่งคนไปถามไถ่แล้ว การเข้าออกหมู่บ้านสือโถวแห่งนั้นไม่สะดวกสบาย ถือว่าเป็นหมู่บ้านยากจนที่สุดในอำเภอหลี่ก็ว่าได้ แทบจะถูกล้อมรอบด้วยเนินเขา ทะเลสาบแห่งนั้นที่คนจมน้ำตายเป็นแหล่งน้ำเดียวที่ชาวหมู่บ้านสือโถวใช้รดพืชผล ดังนั้นจึงมีคนไปริมทะเลสาบบ่อยครั้ง หัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านนั้นกล่าวว่าระยะนี้อากาศอบอุ่น ชาวบ้านยุ่งอยู่กับการรดน้ำให้พืชผล ดังนั้นจึงเกิดอุบัติเหตุไม่คาดคิดเช่นนี้ขอรับ…” ฮั่วซื่อเซี่ยงกล่าวทันที
“หัวหน้าหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เพื่อปัดความรับผิดชอบ ย่อมต้องคิดหาวิธีทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก เจ้าไปซักถามอย่างละเอียดอีกที หากมีภัยอันเนื่องจากบริเวณแหล่งน้ำ ก็สนับสนุนเงินไปล้อมกำแพงรอบบ่อทะเลสาบแห่งนั้นเสีย คนจมน้ำตายมากมายขนาดนี้ จะทำเหมือนชีวิตคนเขาไร้ความหมายอยู่อีกหรือ” ฮั่วเจ้ายวนพูดอย่างหงุดหงิดใจเล็กน้อย
สัมผัสทั้งหกของเขาแตกต่างจากคนธรรมทั่วไปมาแต่กำเนิด โดยเฉพาะสัมผัสที่หก…
แม้เคยเรียนรู้เกี่ยวกับหยินหยางและสัญลักษณ์ปากว้า[1]มาแล้ว แต่กลับดูเหมือนเป็นสิ่งที่ติดตัวมาแต่กำเนิด บางครั้งได้ยินเรื่องเล็กๆ น้อยๆ บางอย่าง กลับรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี โดยทั่วไปลางสังหรณ์ประเภทนี้ ส่วนใหญ่เป็นเพราะมีบางคนเสียชีวิตด้วยความไม่เป็นธรรม
ตอนที่ 176 ขับไล่วิญญาณชั่วร้าย
ฮั่วซื่อเซี่ยงรับฟังไม่ทันไรก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ติดๆ จึงกล่าวกับฮั่วเจ้ายวน “ตอนที่ข้าน้อยไปหมู่บ้านซิ่งฮวาคราก่อน ได้ทิ้งที่อยู่หนึ่งเอาไว้ให้หัวหน้าหมู่บ้านซ่งด้วย หลายวันก่อนก็มีจดหมายส่งไป กล่าวว่าบุตร…บุตรชายท่าน ตอนนี้ไปโรงเรียนแล้ว อาจารย์เชยชมเขาว่ามีพรสวรรค์และชาญฉลาด หากอบรมสั่งสอนดีๆ ภายภาคหน้าอาจจะประสบความสำเร็จโดดเด่นมีหน้ามีตาเช่นกันขอรับ”
“…” ฮั่วเจ้ายวนหนังตากระตุกคล้ายจะเกิดปัญหาบางอย่าง
บุตรชาย…
บุตรชายที่ไหนกัน!
เขาถลึงตาใส่ฮั่วซื่อเซี่ยง ฮั่วซื่อเซี่ยงฉีกยิ้มใส่ “ต้าเหรินอา ถึงอย่างไรท่านก็ไม่ได้แต่งภรรยามีบุตร นี่มีส่งมาให้ถึงที่หนึ่งคนแล้วแท้ๆ เรื่องอะไรจะไม่รับเอาไว้ล่ะขอรับ…อีกอย่าง เด็กคนนั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องออกเงินเลี้ยงดู ไม่ได้เสียเปรียบสักหน่อย…”
“แม้ว่าข้าน้อยจะคิดว่าหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาๆ คนหนึ่งไม่คู่ควรกับท่าน แต่ท่านอยากใช้ชีวิตเฉกเช่นชาวบ้านธรรมดามาโดยตลอดมิใช่หรือ จากนี้หากท่านมีช่วงเวลาที่วุ่นวายใจ นึกถึง…ภรรยาและลูกชายสุดที่รักซึ่งไร้วาสนาอยู่ด้วยกันนี้ ก็อาจช่วยให้สบายใจได้บ้างนะขอรับ” ฮั่วซื่อเซี่ยงกล่าวขึ้นอีกครั้ง
สาเหตุที่เขาทิ้งท้ายคำพูดนี้เอาไว้ ตามจริงเพราะกลัวว่าชั่วชีวิตของผู้เป็นนายจะไม่แต่งภรรยาสักคน!
เช่นนั้นภายภาคหน้าก็จะกลายเป็นผู้โดดเดี่ยวน่ะสิ?
ดังนั้นน่ะ จำเป็นต้องป้องกันไว้ก่อน ตัวตนฮั่วหรงนั่น ก็คือทางหนีทีไล่ของนายท่าน หากนายท่านอยู่โดดเดี่ยวในภายภาคหน้า ก็ค่อยกลับไปทำความรู้จักกับลูกๆ หลานๆ คงเพียงพอให้สัมผัสได้ถึงความสุขอย่างสายสัมพันธ์ในครอบครัวบ้างเช่นกัน
ส่วนสองแม่ลูกนั่นจะยอมรับหรือไม่…
ฮั่วซื่อเซี่ยงไม่เคยพินิจพิจารณามาก่อน อย่างไรเสียในมุมมองเขา พวกเขาเป็นผู้มีความสนิทชิดเชื้อกับตัวตนฮั่วหรงผู้นี้มากที่สุด ซึ่งประเด็นนี้ไม่มีอะไรให้สงสัยแม้แต่น้อย
ฮั่วเจ้ายวนหรี่ตามองเขา “จะว่าไป เจ้าก็อายุไม่น้อยแล้วเช่นกัน ในเมื่อว่างงานจนมีเวลามาเดือดเนื้อร้อนใจสิ่งเหล่านี้ ไม่สู้นำความคิดไปกับการสร้างครอบครัวเสียบ้าง พรุ่งนี้เป็นต้นไป หากมีคนมายื่นบัตรเชิญให้ข้าอีก เจ้าก็ไปแทนข้าแล้วกัน”
“…” ฮั่วซื่อเซี่ยงเบิกตาโต ‘อย่างสตรีที่ได้รับความตระหนกตกใจ’
นี่ใต้เท้าต้องการหาคู่ครองให้เขา?!
เขารีบหุบปากฉับแล้วพรวดพราดออกไปทันที
เขาเกรงว่าขืนปากมากต่อไป อีกเดี๋ยวจะไม่ใช่แค่หาคู่ครอง แต่เป็นจับเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินทันทีต่างหากล่ะ
ฮั่วซื่อเซี่ยงสยบความคิดฟุ้งซ่านแล้วเร่งรีบไปทำงานสำคัญ ในวันเดียวกันนี้จึงส่งคนแทรกซึมเข้าไปในหมู่บ้านสือโถว หาชาวบ้านจำนวนหนึ่งแล้วซักถามอย่างละเอียด
หลังตรวจสอบเสร็จสิ้น ค้นพบว่าแท้จริงแล้วตนเข้าใจเพียงผิวเผินเกินไปแล้ว
ระยะหนึ่งเดือนมานี้ คนที่จมน้ำตายในทะเลสาบแห่งนี้ไม่เพียงแค่ห้าหกคน แต่เป็นเก้าคน!
ว่ากันว่าคนแรกเมาสุราผลัดตกลงไปเสียชีวิต จากนั้นเรื่องราวประหลาดก็เกิดขึ้นไม่หยุดหย่อน แทบจะเป็นชาวบ้านทุกคนที่เดินไปตรงนั้นตามลำพังล้วนถูกทะเลสาบแห่งนั้นกลืนกิน ส่งผลให้ตอนนี้ชาวบ้านต่างเพ่งเล็งไปที่ครอบครัวของชายหนุ่มที่เมามายจมน้ำผู้นั้น คิดว่าเป็นเพราะหลังเมาและจมน้ำตายแล้วกลายเป็นผีในน้ำ ลากชาวบ้านลงไป
โดยสรุปคือ มีวิญญาณร้ายอยู่นั่นเอง
แม้ว่าหัวหน้าหมู่บ้านหวาดกลัว แต่เกรงกลัวเบื้องบนจะเอาเรื่องเขาเสียยิ่งกว่า จึงลดจำนวนลงสามสี่คน อีกทั้ง แอบให้หมอผีในหมู่บ้านมา ‘ร่ายคาถา’ ขับไล่วิญญาณชั่วร้ายอีกด้วย
เพราะทุกวันนี้ไม่มีคนเดินริมทะเลสาบแห่งนั้นตามลำพังแล้ว ดังนั้นวิญญาณร้ายยังอยู่หรือไม่ ตัวหัวหน้าหมู่บ้านเองก็ไม่แน่ใจ จึงได้แต่คิดไปในแง่ดีเท่านั้น
“ผีในน้ำ? วิญญาณร้าย?” ฮั่วเจ้ายวนยิ้มเยาะ
ช่างเหลวไหลไปกันใหญ่แล้วจริงๆ
ตัวเขาเองเคยได้ยินเรื่องเหลวไหลมาไม่น้อยเช่นกัน แต่ก็พิสูจน์ได้หลายต่อหลายครั้งว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องหลอกลวง
“แค่ข้ออ้างเท่านั้น พรุ่งนี้ส่งคนไปล้อมรั้วที่ทะเลสาบแห่งนั้นเสีย นอกจากนี้ หัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านนี้โง่เขลาและหัวแข็งเกินไป หาคนใหม่ที่รู้จักตัวหนังสือ รู้ประสีประสา มีมรรยาทและตรวจสอบคดีความได้มาสักคน…”
เกรงว่าเป็นเพราะมีคดีใส่ความที่จัดการไม่ได้ จึงหาข้ออ้างเรื่องวิญญาณร้ายขึ้นมามากกว่ากระมัง
หมู่บ้านชนบทเหล่านี้ แย่กว่าหมู่บ้านซิ่งฮวามาก
หัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านซิ่งฮวาดำรงตำแหน่งหลี่เจิ้ง นั่นคือบุคคลที่มีทั้งความสามารถและความซื่อสัตย์ทางการเมือง
ฮั่วเจ้ายวนเผยสีหน้าชื่นใจ โดยเฉพาะการได้เห็นเรื่องราวที่น่ารังเกียจมามากมายเมื่อครั้งอยู่ทางด้านเมืองหลวงแห่งนั้น ครั้นนึกถึงความสมัครสมานสามัคคีของหมู่บ้านซิ่งฮวา ก็ยิ่งรู้สึกสบายใจ
——————————–
[1] สัญลักษณ์ปากว้า (八卦) คือยันต์แปดทิศ ได้แก่ เฉียน (乾) ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ตำแหน่งแห่งฟ้า หมายถึง พ่อ และการสร้างสรรค์ คุน (坤) ทิศตะวันตกเฉียงใต้ ตำแหน่งแห่งดิน หมายถึง แม่ และการยอมรับ เจิ้น (震) ทิศตะวันออก ตำแหน่งแห่งสายฟ้า หมายถึง ลูกชายคนโต และการตื่นตัว ซวิ่น (巽) ทิศตะวันออกเฉียงใต้ ตำแหน่งแห่งลม หมายถึง ลูกสาวคนโต และความอ่อนโยน ตุ้ย (兌) ทิศตะวันตก ตำแหน่งทะเลสาบ หมายถึง ลูกสาวคนเล็ก และความร่าเริง เกิ้น (艮) ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ตำแหน่งภูเขา หมายถึง ลูกชายคนเล็ก และความสงบ ข่าน (坎) ทิศเหนือ ตำแหน่งแห่งน้ำ หมายถึง ลูกชายคนกลาง และความลึกลับ หลี (離) ทิศใต้ ตำแหน่งแห่งไฟ หมายถึง ลูกสาวคนกลาง และการติดตาม เป็นสัญลักษณ์แห่งเต๋า มักใช้ควบคู่กับสัญลักษณ์หยินหยาง (阴阳) เป็นยันต์ที่ช่วยปัดเป่าสิ่งไม่ดี คนปีชงห้อยเพื่อเสริมดวงและความเป็นสิริมงคล
