องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 98 ยืนกรานไม่ยอมแพ้

บทที่ 98 ยืนกรานไม่ยอมแพ้

“เฮยเจ๋อ ต้องให้ข้าเตือนความจำเจ้าอีกหนหรือ” เฮ่อเหลียนเวยเวยดึงมือของเขาออก พลางเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “ในเวลานี้พวกเราเพียงแค่ร่วมมือกันเท่านั้น”

เฮยเจ๋อยิ้ม “ว่ากันตามตรง เราสองคนรู้ใจกันถึงเพียงนี้ พวกเราน่าจะเข้ากันได้ดีนะ”

“เจ้ากับมือข้างขวาของเจ้ายังรู้ใจกันดียิ่งกว่าข้าด้วยซ้ำ ทำไมเจ้าไม่แต่งงานกับมือข้างขวาของตัวเองไปเสียตั้งแต่ตอนนี้เลยล่ะ” เฮ่อเหลียนเวยเวยทิ้งประโยคนี้ใส่ จากนั้นนางก็หมุนตัวไปอีกทาง แล้วเปลี่ยนท่าพร้อมกับซ่อนตัวต่อไป

มุมปากของเฮยเจ๋อกระตุกขึ้นสองครั้ง มือข้างขวาที่นางพูดถึง คงไม่ใช่อย่างที่เขาคิดหรอกใช่ไหม!

นางเป็นสตรี แต่ทำไมกลับพูดจาใจกล้ายิ่งกว่าบุรุษเสียอีก!

“ไม่ได้การล่ะ อยู่กันสองคนจะเป็นเป้าใหญ่เกินไป” เฮ่อเหลียนเวยเวยหันไปมองนายน้อยเฮย “แยกย้ายกันไปดีกว่า แล้วค่อยไปเจอกันในงานประลองเจ้ายุทธ์อีกที”

เฮยเจ๋อไม่ขัดข้องแต่ประการใด “ถึงอย่างไรข้าก็สามารถเดินวางมาดออกไปจากที่นี่ได้อยู่ดี”

“เช่นนั้นนายน้อยก็ค่อยๆ เดินออกไป ไม่ต้องรีบร้อนนะเจ้าคะ” มุมปากของเฮ่อเหลียนเวยเวยกระตุกขึ้น และภายในเสี้ยววินาที นางก็หายตัวไปในความมืดยามค่ำคืน นางไม่เชื่อหรอกว่าคนอื่นจะไม่รู้เรื่องที่นางกับนายน้อยตระกูลเฮยอยู่ด้วยกัน

การผลักเฮยเจ๋อออกไปเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของคนคนนั้นก็เป็นวิธีที่ไม่เลวทีเดียว…

“ฝ่าบาท กระหม่อมไปตรวจสอบมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เมื่อเงาทมิฬเห็นดวงตาที่เย็นยะเยือกไปถึงกระดูกคู่นั้นของผู้เป็นนาย เขาก็ถึงกับกลืนน้ำลาย “ตอนนี้คุณหนูเฮ่อเหลียนอยู่ที่หอชั้นเลิศพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยเงยหน้าขึ้นเหมือนไม่สนใจ “หอชั้นเลิศหรือ นางไปทำอะไรที่นั่น”

“ดูเหมือนว่า…” พอพูดมาถึงประโยคนี้ เงาทมิฬก็เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเตรียมใจกับตัวเอง “นางจะไปหานายน้อยรองของตระกูลเฮยพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฝีเท้าของไป๋หลี่เจียเจวี๋ยก็ดูเหมือนจะหยุดชะงักไป

จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลง แล้วหัวเราะอยู่ในลำคอ ผมหน้าม้าทิ้งตัวลงปรกตาเล็กน้อยตามการขยับตัวของเขา มองไกลๆ แล้วเขาดูโดดเดี่ยวอ้างว้างยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

แต่เมื่อเงาทมิฬมองเขาอีกครั้งด้วยสายตาระมัดระวัง จู่ๆ ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยก็เงยหน้าขึ้น แล้วหยิบห่อของที่อยู่ในถุงมือสีขาวบนมือของตนออกมาโยนทิ้งด้วยสีหน้าราบเรียบ ดวงตาของเขาเย็นชาเสียจนน่ากลัว แต่ก็มีความอ้างว้างเล็กๆ ปรากฏอยู่ กระนั้นมันก็ทำให้เขาดูสง่างามและอันตรายกว่าในยามปกติ ลึกเข้าไปในดวงตาของเขานั้นราวกับมีบางอย่างระเบิดออกมาจากภายใน

เงาทมิฬสงสัยอยู่เหมือนกันว่าตนเข้าใจผิดไปหรือเปล่า แต่แล้วเขาก็รู้สึกราวกับพลังปราณทั้งหมดภายในร่างได้รับความเสียหายจากแรงกดดันบางอย่าง แม้แต่การหายใจก็ยังเป็นเรื่องที่ลำบากทีเดียว

แต่ทันทีที่นิ้วมือของเขาสัมผัสเข้ากับหน้าอก ความรู้สึกแปลกประหลาดนั้นก็อันตรธานหายไปอย่างน่าพิศวง

จากนั้น เขาก็ได้ยินเสียงของผู้เป็นนาย น้ำเสียงนั้นยังคงสง่างามเฉกเช่นเคย แต่กลับเต็มไปด้วยความเย็นชาห่างเหิน “เช่นนั้นก็ไปจับเฮยเจ๋อมาด้วย ไม่ว่านางจะอยู่กับใคร นำตัวนางมาให้ข้า”

เงาทมิฬตัวสั่น เขาก้มศีรษะลงด้วยความเคารพ “พ่ะย่ะค่ะ”

“ไม่ต้องยกเลิกด่านตรวจที่อื่น” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง น้ำเสียงเย็นชาราวน้ำแข็งของเขาแฝงไปด้วยความชอบใจ ทำเอาหนังศีรษะของคนที่ได้ยินชาวาบ “สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นรู้ดีที่สุดคือการก่อเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจขึ้นที่ฝั่งหนึ่ง แล้วก็บุกโจมตีเข้าอีกฝั่ง”

เงาทมิฬรับคำสั่ง เขาอดคิดในใจไม่ได้ว่าความคิดขององค์ชายยังคงลึกล้ำเช่นเคย

ไม่มีการยกเลิกด่านตรวจตราแม้แต่จุดเดียว ในตอนนี้ ต่อให้เฮ่อเหลียนเวยเวยมีสามเศียรหกกร นางก็ไม่สามารถหลบหนีออกไปได้

องค์ชายรับมือกับทุกคนได้อย่างรอบคอบ แล้วนับประสาอะไรกับผู้หญิงที่ไร้พลังปราณเพียงคนเดียว ต่อให้ยอดฝีมือพวกนั้นคิดที่จะออกไปจากที่นี่ พวกเขาก็ยังต้องใช้ความพยายามมิใช่น้อยเลย

แต่น่าแปลกที่ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยกลับรู้สึกว่าแค่นี้ยังไม่เพียงพอด้วยซ้ำ ดวงตาหงส์คู่งามของเขาหรี่ลงอีกครั้ง “จับตาดูย่านการค้าเอาไว้ให้ดี มีความเป็นไปได้สูงทีเดียวที่นางจะติดต่อไปหาปรมาจารย์”

คิดจะไปจากที่นี่พร้อมกับเฮยเจ๋อหรือ

หึ เขาก็อยากเห็นนักว่าถ้าเขาถอดเขี้ยวเล็บของนางออกจนหมด แล้วนางจะยังหนีไปได้อย่างไร!

“พ่ะย่ะค่ะ” เงาทมิฬพึมพำ เขารู้สึกว่าองค์ชายคนปัจจุบันน่ากลัวยิ่งกว่าคนก่อนเป็นไหนๆ ตอนนั้นที่เขาพบว่าเฮ่อเหลียนเวยเวยหายตัวไป สิ่งที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขาก็คือความโกรธ แต่ตอนนี้ ภายในดวงตาคู่นั้นกลับเป็นรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม มันแผ่ไอเย็นยะเยือกอันชั่วร้ายออกมาอย่างรุนแรง แทบจะแช่แข็งเลือดของทุกคนได้เลยทีเดียว

เขาติดตามรับใช้ฝ่าบาทมาก็นานหลายปีแล้ว แต่กลับไม่เคยมีสักครั้งที่เขาได้เห็นองค์ชายเป็นเหมือนวันนี้

ยิ่งกว่านั้น ในโลกใบนี้ย่อมไม่มีใครสามารถต่อกรกับองค์ชายได้

ฝ่าบาทคนเดิมนั้นไม่เคยสนใจไยดีสิ่งใด แต่หากเขาเอาจริงเมื่อใด ก็น่ากลัวยิ่งกว่าอดีตฮ่องเต้เสียอีก

การจับกุมตัวเฮ่อเหลียนเวยเวยคงเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆ นี้

คนของพวกเขาล้อมทั้งสำนักไท่ไป๋เอาไว้แล้ว แม้แต่คนอย่างเขาที่รู้เรื่องการจัดกำลังพลทั้งหมดเป็นอย่างดีก็ยังไม่สามารถหนีออกไปได้ แล้วนับประสาอะไรกับเฮ่อเหลียนเวยเวยที่ไม่รู้จักกลยุทธ์เหล่านี้แม้แต่อย่างเดียว

แต่เฮ่อเหลียนเวยเวยจะไม่รู้จักกลยุทธ์พวกนั้นจริงๆ หรือ

แน่นอนว่าไม่

รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง หากต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่นางไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง แล้วมีหรือที่นางจะผลีผลามลงมือทำอะไร

ในทางตรงกันข้าม นางมองการใช้กลยุทธ์ของไป๋หลี่เจียเจวี๋ยออกอย่างทะลุปรุโปร่ง

เพราะนางไม่ได้ไปอยู่ที่ไหนเลย แต่ได้แฝงตัวเข้ามาอยู่ในบรรดาองครักษ์แถวหน้าเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั่นเอง

ไม่ว่าไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจะไปไหน นางก็จะตามไปด้วย ทั้งที่เป็นเช่นนั้น แต่ทุกครั้งที่นางได้ยินเสียงของไป๋หลี่เจียเจวี๋ย นางก็อดที่จะเสียววาบขึ้นมาไม่ได้

ผู้ชายคนนี้ไม่คิดที่จะปล่อยนางไปจริงๆ เฮ้อ

โชคดีที่นางอาศัยประสบการณ์จากชาติที่แล้ว นางจึงสามารถใช้มันในการปลอมตัวได้ มิฉะนั้นไม่ว่านางจะเดินไปทางไหน ก็คงมีอันได้ถูกขวางแล้วฆ่าทิ้งแน่

เฮ่อเหลียนเวยเวยถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือก แล้วสะกดจิตตัวเองให้เล่นบทองครักษ์ นี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกดีใจที่ผิวของนางดำพอ เวลาที่ยืนรวมกลุ่มกับพวกผู้ชาย นางจึงไม่ได้สะดุดตาแต่อย่างใด

แต่พอลองคิดดูให้ดีแล้ว นางไปยั่วโมโหผู้ชายที่ยากจะรับมือเช่นเขาได้อย่างไร

นางเพิ่งจะปฏิเสธเขาไปเพียงแค่ครั้งเดียวเองนะ

องค์ชายสามจะอ่อนไหวเกินไปหรือเปล่า

ใช่ว่าเขาเองก็อยากจะแต่งงานกับนางเสียที่ไหน…

เฮ่อเหลียนเวยเวยถอนหายใจในใจ

หยวนหมิงพยายามปลอบใจนางตามแบบฉบับของเขา “เจ้าก็บอกเจ้าหมอนั่นไปสิว่าความจริงแล้วคนที่เจ้ารักก็คือข้า แล้วก็บอกให้เขาเลิกแย่งคนรักของคนอื่นเสียที”

มุมปากของเฮ่อเหลียนเวยเวยกระตุก “หุบปากเถอะน่า แต่ยังไงก็ขอบใจแล้วกัน”

“แม่นาง อย่าปฏิเสธอีกเลย ถ้าเจ้าไม่ได้รักข้า เจ้าจะกอดข้าเสียแน่นขนาดนี้ไปทำไม” หยวนหมิงส่งเสียงฮึ่มออกมาสองครั้งอย่างภูมิใจ “ความคิดของเจ้าถูกข้ามองออกอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว”

เฮ่อเหลียนเวยเวยรู้สึกหดหู่ยิ่งนัก “เจ้าไปเอาความมั่นใจพรรค์นั้นมาจากไหน ตื่นได้แล้วคนดี”

“ช่างเถอะ เจ้ามันขี้อายเกินไป ข้าจะไม่บังคับเจ้าหรอก แต่จะว่าไปแล้ว พูดถึงเจ้าหมอนั่น จนถึงตอนนี้ข้าก็ยังไม่สามารถแทรกแซงเข้าไปในจิตใจของเขาได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว เจ้าควรระวังตัวให้มากกว่านี้ ข้ามักจะรู้สึกว่าเจ้าหมอนั่นมันไม่ธรรมดา” หยวนหมิงกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงปกติ เขามองไปที่แผ่นหลังของไป๋หลี่เจียเจวี๋ย แสงในดวงตาของเขาลุ่มลึกยิ่งกว่าที่เคย

เฮ่อเหลียนเวยเวยส่งเสียง ‘อืม’ แทนคำตอบ นางรู้อยู่แล้วว่าองค์ชายสามนั้นรับมือยากยิ่งนัก

จักรวรรดิแห่งนี้เชิดชูผู้แข็งแกร่ง แต่คนที่สูญเสียพลังปราณไปเช่นเขากลับทำให้คนจากสี่ตระกูลใหญ่เกรงกลัวได้ แค่นั้นก็ชัดเจนแล้วว่าไม่ใช่เพราะพลังปราณของเขาเพียงอย่างเดียว แต่กระทั่งความคิดจิตใจของเขาก็คงไม่มีผู้ใดในจักรวรรดิจ้านหลงสามารถเอาชนะได้เช่นกัน

ดูเหมือนเฮยเจ๋อจะถ่วงเวลาได้ไม่นาน

นางต้องคิดหาวิธีอื่น แล้วไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

“แล้วสถานการณ์ทางเสี่ยวไป๋เป็นอย่างไรบ้าง” ขณะที่เฮ่อเหลียนเวยเวยเดินไปข้างหน้าพร้อมกับบรรดาองครักษ์ นางก็พูดคุยกับหยวนหมิงผ่านกระแสจิตของนาง

หยวนหมิงพูดเสียงเบา “ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ทันทีที่เราออกจากสำนักไท่ไป๋ จะมีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์พาเจ้าลงจากเขา”

“สัตว์ศักดิ์สิทธิ์…” เฮ่อเหลียนเวยเวยชะงักฝีเท้า ในดวงตาเรียวรีของนางมีประกายเจ้าเล่ห์วาบผ่าน…

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท