ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ไม่เพียงนักศึกษาได้หยุด อาจารย์และผู้สอนมหาวิทยาลัยเองก็ต้อนรับวันหยุดพักผ่อนซึ่งหาได้ยากยิ่ง
ช่วงเวลาพักผ่อนทำอะไรน่ะเหรอ
แน่นอนว่าดูรายการโทรทัศน์น่ะสิ
รายการที่เหล่าคณาจารย์ของวิทยาลัยศิลปะฉินโจวเลือกดูก็คือรายการสะพรั่ง
หนึ่งก็เพราะนี่เป็นรายการที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้ สองก็เพราะผู้เข้าแข่งขันในรายการที่ชื่อซย่าฝานนั้นเป็นนักศึกษาของวิทยาลัยศิลปะฉินโจว
แน่นอนว่าทุกคนต่างก็คอยส่งแรงเชียร์ให้ซย่าฝาน
เมื่อดูจบแล้ว บรรดาคณาจารย์สาขาการประพันธ์ของวิทยาลัยศิลปะฉินโจวก็ตะลึงงันไป
โดยเฉพาะหวาลี่ อาจารย์ที่ปรึกษาเซคห้าสาขาการประพันธ์เพลง
ทันทีที่เธอได้ฟัง ก็รู้ทันทีว่าเพลงที่ซย่าฝานร้องก็คือเพลงความฝันแรก
แต่นี่ก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
ประเด็นสำคัญก็คือ ซย่าฝานบอกว่าเพลงนี้เป็นเพลงของเซี่ยนอวี๋?
หวาลี่โมโหขึ้นมา!
เธอเปิดกลุ่มแช็ตใหญ่ของสาขาการประพันธ์เพลง พิมพ์ต๊อกแต๊กๆ ก่อนจะส่งไปหลายข้อความ
‘พวกคุณดูสะพรั่งรอบตัดสินหรือเปล่า!’
‘เกินไปแล้ว เกินไปแล้ว!’
‘ซย่าฝานถึงกับบอกว่าเพลงนี้เป็นของเซี่ยนอวี๋ นี่มันเพลงของหลินเยวียนชัดๆ!’
‘โมโหจนตัวสั่น หัวร้อนแต่หัววันเลย!’
‘@ทุกคน วิทยาลัยศิลปะฉินโจวเป็นสถาบันเก่าแก่ จะต้องช่วยหลินเยวียนทวงคืนความยุติธรรมนะคะ!’
‘…’
ในกลุ่มเงียบกริบไปอย่างแปลกประหลาดอยู่หลายวินาที
ที่ปรึกษาเซค 4 ‘อาจารย์หวาลี่ไม่รู้สึกว่าตัวเองเกินไปหรอกเหรอคะ’
ที่ปรึกษาเซค 2 ‘อวดเบ่งชัดเจนมาก’
ที่ปรึกษาเซค 1 ‘อาจารย์หวาลี่ คุณลีฟกลุ่มเองดีมั้ยครับ’
อาจารย์จิน ‘หลินเยวียนก็คือเซี่ยนอวี๋เองเหรอ ถึงว่าสิเพลงของเขาชนะโจวอวี๋ได้สบายๆ’
ที่ปรึกษาเซค 6 ‘โจวอวี๋? ใครเหรอครับ’
อาจารย์หลี่สาขาการประพันธ์เพลง ‘ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ! วิทยาลัยเราก็เก็บเงียบเชียวนะ!!!’
อาจารย์หวังวิทยาลัยศิลปะฉินโจว ‘วิทยาลัยศิลปะฉินตง ตายสะนะ!’
อาจารย์หวังวิทยาลัยศิลปะฉินโจว ‘ซะ*’
อาจารย์จางสุดหล่อ ‘ผมเพิ่งดูบันทึกคะแนนสอบ ข้อสอบเรื่องเพลงชีวิตดั่งมวลผกายามคิมหันต์ผมเหมือนจะไม่ให้เขาผ่าน’
หวาลี่ ‘…’
เธอหยิกขาตัวเอง ทั้งตบหน้าตัวเองเบาๆ ก่อนจะส่งข้อความไปใหม่ ‘อ๊าาาาาา! ขอโทษนะคะทุกคน! ฉันโง่มาก! หลินเยวียนก็คือเซี่ยนอวี๋! เซี่ยนอวี๋ก็คือหลินเยวียน! ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง!’
คุณเพิ่งรู้เหรอ
ทุกคนจนคำพูด
ในตอนนั้นเอง อาจารย์ซือเฉิงก็มาตอบ ‘@ทุกคน ในเมื่อพวกคุณรู้กันแล้ว ผมเองก็จะไม่ปิดบัง เรื่องที่ว่าหลินเยวียนคือเซี่ยนอวี๋หวังว่าพวกคุณจะไม่แพร่งพรายออกไป หลินเยวียนไม่ชอบถูกโลกภายนอกสนใจและรบกวน พวกคุณเป็นอาจารย์ จะต้องให้พื้นที่ส่วนตัวที่เงียบสงบกับเขา!’
‘รับทราบ!’
‘รับทราบ!’
‘รับทราบ!’
ขณะนั้นเอง อาจารย์ที่ปรึกษาเซคสามก็เอ่ยแทรกขึ้นมา ‘งั้นเรื่องที่หลินเยวียนคือเซี่ยนอวี๋ ตอนนี้ก็น่าจะไม่ได้มีแค่พวกเราที่รู้ วิทยาลัยศิลปะฉินตงเองก็รู้เหมือนกัน!’
‘ตลกแล้ว!’
ครั้งนี้หวาลี่มีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วมากพอ ‘น่ากลัวว่าวิทยาลัยศิลปะฉินตงคงปิดปากเงียบกว่าพวกเราซะอีก ถ้าพูดออกไปว่าหลินเยวียนคือเซี่ยนอวี๋ จะไปมีผลดีอะไรกับพวกเขาล่ะคะ’
ทุกคน ‘…’
อาจารย์ที่ปรึกษาเซคเจ็ด ‘ปัญหาที่ฉันกังวลในตอนนี้ก็คือหลังจากนี้@อาจารย์หวาลี่จะสอนยังไง เซี่ยนอวี๋เข้าเรียนวิชาสาขาของอาจารย์หวาลี่ พวกคุณสองคนสรุปแล้วใครสอนใคร’
หวาลี่ ‘…พอได้แล้วค่ะ!’
หวาลี่ ‘เขาอยากไปเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่ฉีโจว ไม่สิ เขาต้องได้เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่ฉีโจว!’
ใช่แล้ว
ในกลุ่มแช็ตใหญ่ของสาขาการประพันธ์เพลงวิทยาลัยศิลปะฉินตง
สถานการณ์นั้นคล้ายคลึงกับในกลุ่มแช็ตใหญ่ของสาขาการประพันธ์เพลงวิทยาลัยศิลปะฉินโจว
ทว่าความรู้สึกของเหล่าคณาจารย์ของวิทยาลัยศิลปะฉินตงในตอนนี้กลับแตกต่างกัน พวกเขาไม่ได้รู้สึกว่าข่าวใหญ่นี้น่าดีใจตรงไหน
‘นักศึกษาของวิทยาลัยศิลปะฉินโจวคนนั้นคือเซี่ยนอวี๋!’
‘เหมือนว่าจะชื่อหลินเยวียน’
‘ครั้งก่อนพวกเรายังเอาผลงานของโจวอวี๋ไปโชว์ถึงที่???’
‘โจวอวี๋จะไปสู้เซี่ยนอวี๋ได้ยังไง!’
‘แย่แล้วๆ ผมรู้สึกawkwardมากเลย หลังจากนี้คงไม่มีหน้าไปเจอพวกวิทยาลัยศิลปะฉินโจวแล้ว’
‘วิทยาลัยศิลปะฉินโจวแกงเราหนักมาก!’
‘…’
ในกลุ่มแช็ตใหญ่ของสาขาการประพันธ์เพลงวิทยาลัยศิลปะฉินโจวแตกตื่นยกใหญ่!
จางเหวินอู่เมนชั่นทุกคน ‘เรื่องนี้อย่าได้แพร่งพรายออกไป เพราะจะส่งผลต่อการรับสมัครนักศึกษาในปีหน้า ในเมื่อวิทยาลัยศิลปะฉินโจวเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ก็น่าจะเพราะอยากให้พื้นที่ส่วนตัวในการสร้างสรรค์ผลงานกับหลินเยวียน พวกเราก็คิดซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน’
ทุกคน ‘…’
ศาสตราจารย์จางเป็นท่านนั่นแหละที่เจ้าเล่ห์เพทุบาย แม้แต่ความคิดของทางวิทยาลัยศิลปะฉินโจวก็ยังเดาออก แต่ทำไมครั้งก่อนต้องพาพวกเราไปถูกตบหน้าด้วย ทำไมท่านไปเองไม่ได้ล่ะ
……
ท่ามกลางความเห็นต่างๆ นานา ทั้งสองฝั่งเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ฟองสบู่ลูกนี้ท้ายที่สุดแล้วก็ต้องแตก แต่ไม่มีใครอยากเป็นคนที่จิ้มฟองสบู่ลูกนั้นให้แตกหรอก
และตอนนั้นก็เข้าสู่วันที่สอง
หลังจากที่ในวงการพบว่าเซี่ยนอวี๋ขึ้นบัลลังก์แชมป์ด้วยเพลงความฝันแรก และเฉินจื้ออวี่ได้อันดับสองอีกแล้ว ทุกคนก็หัวเราะกันจนเสียสติ โดยเฉพาะทางซาไห่ หลังจากเดือนมิถุนายนผ่านพ้นไป นี่ก็เป็นครั้งแรกที่กลุ่มแทบแตก!
‘เฉินจื้ออวี่: เงยหน้าขึ้นมองฟ้า ไฉนจึงมีแต่ปลา’
‘เฉินจื้ออวี่: แม้แต่ลมหายใจของฉันก็เป็นกลิ่นคาวปลา’
‘ขำปอดโยก!’
‘เซี่ยนอวี๋: สหายจื้ออวี่ ชะตาของเราต้องกัน!’
‘เซี่ยนอวี๋: ตกใจมั้ย เซอร์ไพรส์มั้ย ฉันมาอีกแล้วจ้า!’
‘เฉินจื้ออวี่: วันนี้จะฉันจะใช้ความสามารถพิสูจน์ ว่าเซี่ยนอวี๋แข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่!’
‘ฮุๆ วะฮ่าๆๆๆ!’
‘กลัวเธอโบยบินไปแสนไกล กลัวเธอจะห่างไกลจากฉัน กลัวยิ่งกว่าว่า เธอจะรั้งอยู่ที่นี่ไปชั่วนิรันดร์’
‘ครีบปลากว้างใหญ่เหลือเกิน ฉันจึงปล่อยเชือกแห่งกาลเวลา’
‘ทุกหยาดน้ำตาหลั่งรินไปสู่เธอ หวนกลับคืนครั้งแรกที่พานพบ…’
เจ้าพวกนี้
ยกมาแม้แต่เนื้อเพลงปลายักษ์ แถมยังรับส่งกันเป็นลูกคู่กันซะดีเชียว
แน่นอนว่าซาไห่มีเหตุผลให้ดีใจ
คนอื่นตายตัวเองต้องไม่ตาย เซวี่ยนล่านอิ๋งกวงถูกสตาร์ไลท์ทุบหลังหัก พวกเขาทำได้เพียงดีใจจนออกนอกหน้า!
และในตอนนั้นเอง
จู่ๆ ในกลุ่มก็มีคนพูดขึ้นมาว่า ‘โถ่เอ๊ย ขอร้องเถอะพวกคุณหยุดเล่นกันได้แล้ว ตอนนี้ทั้งฉินโจวล้อเลียนเฉินจื้ออวี่กันหมดจนเฉินจื้ออวี่ดังเป็นพลุแตกแล้ว!’
อะไรนะ
ทุกคนชะงักไป
ผู้พูดแคปภาพหน้าจอส่งมาในกลุ่ม ‘ฮ็อตเสิร์ชอันดับหนึ่งของปู้ลั่วคือเฉินจื้ออวี่ พาดหัวข่าวก็เป็นเฉินจื้ออวี่ แม้แต่มีมยอดฮิตในอินเทอร์เน็ตประจำวันนี้ก็ยังเป็นเฉินจื้ออวี่ เมื่อกี้ผมยังได้ข่าววงในมาอีกข่าวหนึ่งว่ามีสักบริษัทควักเงินยี่สิบล้านมาเชิญเฉินจื้ออวี่ไปเป็นพรีเซนเตอร์เบ็ดตกปลารุ่นหนึ่ง!’
‘ทำไมต้องเป็นเบ็ดตกปลา?’
‘แน่นอนก็เพราะว่าเป็นเบ็ดตกปลาไงล่ะ บนโลกนี้ยังมีใครที่เชี่ยวชาญการตกปลาดีไปกว่าเฉินจื้ออวี่ด้วยเหรอ…โอ๊ยไปกันใหญ่ นี่มันประเด็นสำคัญซะที่ไหนล่ะ ประเด็นสำคัญคือพรีเซนเตอร์ยี่สิบล้านเลยนะยี่สิบล้าน ค่าตัวของเฉินจื้ออวี่ก่อนหน้านี้ถึงยี่สิบล้านซะที่ไหน!’
‘เฉินจื้ออวี่ดังแล้ว?’
‘ลูกคนรองตลอดกาล ดังเปรี้ยงขึ้นมา?’
‘อะไรกันวะเนี่ย!’
ในกลุ่มแช็ตพลันโอดครวญขึ้นมาทันที ต่างคนต่างบ่นกันพึมพำเหมือนไปกินแมลงวันมา สตาร์ไลท์เด็ดหัวเซวี่ยนล่านอิ๋นกวงย่อมเป็นเรื่องดี
แต่ปัญหาคือ…
ตอนนี้เฉินจื้ออวี่ดังแล้ว!
มีกระแสระลอกใหญ่!
ฮ็อตฮิตไปทั้งโลกออนไลน์!
คิดอยู่นาน ก็รู้แล้วว่าอันที่จริงไม่ใช่สตาร์ไลท์เด็ดหัวเซวี่ยนล่านอิ๋นกวง แต่ทั้งเซวี่ยนล่านอิ๋นกวงและสตาร์ไลท์ชนะด้วยกันทั้งคู่!?
แล้วซาไห่ของพวกเราล่ะ
กลายเป็นกลุ่มไทยมุงแทะเมล็ดแตงโม?
ตึกตักๆ
กลุ่มแช็ตนี้ตายสนิทไปแล้ว
และภายในเซวี่ยนล่านอิ๋งกวง เฉินจื้ออวี่กำลังจ้องผู้จัดการเขม็ง “นี่มันเป็นการเหยียดหยามผมชัดๆ ศักดิ์ศรีผมถูกเหยียบย่ำ วันนี้ต่อให้ผมอดตาย ให้ผมกระโดดลงไปตอนนี้เลยก็ได้ แต่จะไม่รับพรีเซนเตอร์เบ็ดตกปลาแน่นอน!”
“พวกเขาเสนอราคามายี่สิบล้านแล้วนะ…”
“รสอะไรกลิ่นอะไร กำลังหิวพอดี ไปกินอะไรสักหน่อย จะได้คุยเรื่องพรีเซนเตอร์ปลาแห้ง[1]ด้วย”
“ได้เลย! ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง…”
“อะไรเหรอครับ”
“บริษัทวางแผนให้นายปล่อยเพลงเดือนหน้า”
“ทำไมล่ะครับ เดือนหน้ามีราชาเพลง แล้วผมจะไปชนกับเขาทำไม”
“เพราะมีราชาเพลงเนี่ยแหละ นายถึงจะได้ที่สอง นี่เป็นคำแนะนำของบริษัท พวกเขาจัดแจงทุกอย่างไว้แล้ว เหลือแค่ให้นายออกโรง!”
“…”
เฉินจื้ออวี่ถลึงตาใส่ผู้จัดการ พูดย้ำทีละคำ “คุณคิดว่าตัวเองตลกมากใช่มั้ย”
……………………………………….
[1] ปลาแห้ง เป็นการเล่นมุกคำพ้องเสียง เนื่องจากคำว่าเบ็ดตกปลา (鱼竿) และคำว่าปลาแห้ง (鱼干) ในภาษาจีนนั้นออกเสียงเหมือนกัน
