“อ๊ะ ดะ เดี๋ยว…!”
พออีกฝ่ายดึงกางเกงลงตรงประตูหน้าบ้านโดยที่ยังไม่ทันได้ถอดรองเท้าออก อินซอบก็ห้ามไว้ด้วยความตกใจ แต่อีอูยอนกลับดึงกางเกงชั้นในกับกางเกงของอินซอบลงอย่างไม่ลังเล
“ไอ้นั่นของผมจวนจะระเบิดตั้งแต่อยู่ในลิฟต์แล้วนะครับ”
อีอูยอนปลดเข็มขัดของตนเองพลางพูด
“เพราะคิดว่าจะได้สอดใส่เข้าไปในรูที่แสนอร่อยของคุณอินซอบจนหมด…ฉิบ ผ่อนคลายหน่อยครับ”
ท่อนเนื้อที่แทรกเข้ามาโดยไม่มีการเตรียมตัวใดๆ ทำให้ร่างกายของอินซอบแยกออกจากกัน อินซอบถูกดันเข้ากับกำแพงโดยไม่มีเวลาให้ได้ร้องว่า ‘อ่อก’ ด้วยซ้ำ อีอูยอนยกขาของอินซอบขึ้น และขยับเอวอีกสองสามครั้งก่อนจะกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงจากทางด้านหลัง
“…!”
ราวกับเกิดประกายไฟขึ้นตรงหน้า อินซอบยันหน้าผากเข้ากับกำแพงหินอ่อนเย็นๆ และหายใจหอบ อีอูยอนกอดอินซอบไว้จากทางด้านหลัง และกระซิบเสียงเบาเหมือนกับเสียงลมหายใจ
“ต้องการสิ่งนี้ไหมครับ”
“อ๊า…อื้อ…แฮ่ก ผม ดะ เดี๋ยวก่อน…”
“ผมจะกระแทกเข้าไปในรูของคุณอินซอบ และทำให้คุณแตกโดยไม่ต้องการอะไรอีกได้ไหมครับ”
“ผม…อ๊ะ คะ คุณอู…ยอน จะ…จะฉีกแล้ว…จะ เจ็บ…”
อีอูยอนคลำบริเวณส่วนล่าง และกำส่วนอ่อนไหวของอินซอบไว้ในมือ พอเขาเพิ่มแรงไปที่ฝ่ามือ อินซอบก็กรีดร้องดัง อ๊าก
“อย่าเอาไอ้นั่นแบบนี้ไปใช้กับใครนะครับ ทั้งอีดายอง คิมแฮชิน ยุนอารึม แล้วก็ผู้หญิงที่ร้านกาแฟนั่น ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหนก็ตาม ซี๊ด เข้าใจไหมครับ”
ชื่อที่เลือนรางในความทรงจำเฉียดผ่านไป อินซอบน้ำตาไหลก่อนจะพยักหน้าให้กับคำพูดที่เขาไม่รู้ว่าหมายความว่าอะไร
อีอูยอนถอนเอวออกไปจนสุดและกระแทกกลับเข้ามาใหม่อย่างแรง พออินซอบร้องดัง อึก และทำท่าจะทรุดลงไป อีอูยอนก็เอาต้นขาของอินซอบมาเกี่ยวไว้กับร่างของตนเอง
“คนที่จะสอดใส่ในรูของคุณได้คือผมเท่านั้น ห้ามเอาไปรับไอ้นั่นของคนอื่นนะ”
“ขะ เข้าใจแล้ว…คะ ค่อยๆ…มันจะฉีก…อึก”
อีอูยอนเอามือของอินซอบมาด้านหลัง กางนิ้วของอีกฝ่ายออก และเอามาวางไว้ตรงส่วนที่เชื่อมติดกัน
“ลูบดูสิครับว่าสิ่งที่รูของคุณอินซอบกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ตอนนี้คืออะไร”
“…!…อ๊ะ…อื้อ…”
“ไม่ฉีกหรอกครับ เพราะมันกำลังตอดเหมือนกับจะบอกว่าอร่อยมากๆ อยู่เลย”
“อ๊ะ อื้อ อ้า คะ คุณอูยอน จะ เจ็บมาก…!”
พออินซอบหอบหายใจพร้อมกับร้องไห้ อีอูยอนก็พ่นคำหยาบออกมาพร้อมกับทำให้เขานอนลงไปบนพื้น อีกฝ่ายดึงกางเกงกับกางเกงชั้นในของอินซอบที่กองอยู่ตรงระหว่างขาออกไปจนหมด ก่อนจะแทรกตัวเข้ามานั่งตรงหว่างขาของอินซอบ
“จะ จะทำอะไร…!”
“อยู่นิ่งๆ ครับ”
อีอูยอนฝังหน้าลงไปตรงหว่างขาของอินซอบ อินซอบเด้งตัวขึ้นมาอย่างตกใจเหมือนคนที่ถูกไฟจี้เอว
“มะ ไม่…มะ ไม่…!”
“ไม่ได้อะไรกันล่ะครับ พออมให้ครั้งหนึ่ง ส่วนปลายของตรงนั้นก็จะมีน้ำไหลออกมาแล้วนี่”
อีอูยอนใช้นิ้วลูบส่วนอ่อนไหวของอินซอบที่ตื่นตัวขึ้นมาพลางหัวเราะ อินซอบส่ายหน้า
“ยะ อย่าทำครับ ระ เรื่องแบบนั้นน่ะ…”
“ทำไมครับ มีเหตุผลที่ผมอมส่วนนั้นของคุณอินซอบไม่ได้เหรอครับ”
“…!”
“เพราะคุณอินซอบอมของของผมอย่างเอร็ดอร่อย ผมก็เลยอยากลองชิมบ้างสักครั้งเท่านั้นเอง เพราะฉะนั้นหุบปาก และนอนลงไปเถอะครับ”
อีอูยอนบังคับให้อินซอบนอนลง และเอาส่วนอ่อนไหวนั้นใส่เข้าไปในปากอีกครั้ง ชเวอินซอบเอามือทั้งสองข้างปิดหน้าเอาไว้ เขารู้สึกเหมือนจะตาย แม้แต่การหายใจก็ทำได้อย่างยากลำบาก เพราะความอับอาย เขินอาย และความรู้สึกดีเป็นอย่างมาก
ส่วนอ่อนไหวของเขาค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นจนคับแน่นในปากของอีอูยอน แค่อีกฝ่ายใช้ลิ้นโลมเลียเพียงไม่กี่ครั้ง อินซอบก็ส่งเสียงสะอึกสะอื้นออกมา
“อ๊า ฮือ…ฮึก อ๊า…ไม่…อึก อื้อ! ฮื้อ…อึ่ก”
เขาจะส่งเสียงที่น่าอร่อยพร้อมกับร้องไห้ออกมาได้มากแค่ไหนนะ นอกจากนี้อีอูยอนก็ยังคิดด้วยว่าส่วนนั้นของชายหนุ่มที่ได้ลองอมเป็นครั้งแรกก็หวานเหมือนกัน
“มะ ไม่…ผะ ผม…!”
อินซอบปัดป่ายมือไปมาเพื่อที่จะดันหัวของอีอูยอนออก แต่อย่าว่าแต่อีอูยอนจะหยุดเลย เขากลับดูดดุนส่วนล่างของอินซอบให้แรงยิ่งขึ้น
“อ๊ะ ดะ เดี๋ยว…!”
อินซอบเบิกตาโพลงพลางใช้มือขยุ้มผมของอีอูยอนเอาไว้ เอวของเขาสั่นระริก อีอูยอนพ่นน้ำกามของอินซอบออกมาก่อนจะยันตัวขึ้น อินซอบที่เพิ่งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพูดไม่ออกไปสักพักด้วยความมึนงง และน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาในชั่วพริบตา
อีอูยอนกลั้นเสียงหัวเราะเยาะคล้ายจะบอกว่าไม่อยากเชื่อเอาไว้พลางเอ่ยถาม
“ร้องไห้ทำไมครับ”
“…”
“ร้องไห้เพราะตื้นตันที่คนที่ชอบอมไอ้นั่นให้เหรอครับ”
“เปล่า…”
อินซอบใช้มือปิดหน้า
เขาต้องไม่ชอบ ต้องเกลียดอีอูยอน และต้องแก้แค้นให้เจนนี่ แต่ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร สุดท้ายการที่เขายังวนเวียนอยู่รอบตัวผู้ชายคนนี้ ก็เป็นความตั้งใจของตัวเขาเอง เพราะชอบ เพราะชอบมากๆ…อินซอบรู้สึกกลัว เพราะเหมือนจะถูกอีอูยอนจับความรู้สึกนั้นได้
อีอูยอนใช้มือลูบหัวอินซอบ คนที่มีจิตใจที่ไม่มีความเป็นมนุษย์อยู่เลยจะมีสัมผัสที่นุ่มนวลและอ่อนโยนขนาดนี้ได้ยังไงนะ แม้กระทั่งสิ่งนั้นก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจสำหรับอินซอบ
“ผมทำดีด้วย คุณก็ร้องไห้ ไม่ว่าผมจะทำอะไร คุณก็ร้องไห้ ผมทำให้คุณร้องไห้ตลอดเลยสินะครับ”
“…”
“แต่ท่าทางที่คุณอินซอบร้องไห้ทำให้ผมแข็ง ให้ตายเถอะ ผมนี่มันเป็นไอ้ชั่วจริงๆ”
อีอูยอนยิ้มจางๆ ก่อนจะเชยคางอินซอบขึ้นมา เขาใช้นิ้วแย้มริมฝีปากของอีกฝ่ายให้อ้าออก และใช้มืออีกข้างกำผมของอินซอบไว้ อินซอบรู้ว่านั่นหมายความว่าอะไร เขากะพริบตาที่เปียกไปด้วยน้ำตาก่อนจะเงยหน้ามองอีอูยอน
“ทำให้มันชุ่มทีครับ เพราะผมจะเอามันใส่ไปข้างใน”
อินซอบสะอื้นและค่อยๆ อ้าปากออก เขาแลบลิ้นออกมากลืนกินท่อนเนื้อของชายหนุ่มเข้าไปทั้งหมดตามที่อีอูยอนสอน ฝ่ามือของอีอูยอนกุมแก้มของอินซอบเอาไว้ พออินซอบเริ่มขยับลิ้นอย่างระมัดระวัง เสียงครางที่เหมือนกับเสียงลมหายใจก็หลุดออกมาจากปากของอีอูยอน
“อร่อยไหมครับ พยักแค่หน้าก็พอครับ”
อินซอบพยักหน้าโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ อวัยวะเพศของอีอูยอนค่อยๆ ขยายใหญ่จนแข็งขืนด้วยพอใจกับคำตอบนั้น พอส่วนปลายของแก่นกายสัมผัสกับส่วนที่ลึกที่สุดของลำคอ อินซอบก็นิ่วหน้าเบาๆ และพยายามดึงหน้าออกไปข้างหลัง แต่อีอูยอนกลับจับให้หน้าของเขาอยู่ติดกับหว่างขาของตัวเองจนทำให้อินซอบไม่สามารถขยับได้ตามใจชอบ
“คุณอินซอบอมเหมือนของของผมอร่อยที่สุดเลยนะครับ ยิ่งกว่าที่พวกผู้หญิงคนไหนเคยทำอีก ชอบขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
นิ้วของอีอูยอนแทรกเข้าไปในผมของอินซอบ ความร้อนของนิ้วมือลูบไปตามผมและทั่วใบหน้าราวกับจะเกลี้ยกล่อมให้เขาตอบ
“ถ้าผมถามก็ต้องพยักหน้านะครับคุณอินซอบ”
อีอูยอนลูบติ่งหูของอินซอบพลางเอ่ย อินซอบขยับปากขึ้นลงอย่างระมัดระวังและขลาดกลัว เขาทำหน้าหวาดกลัวออกมาก่อนจะพยักหน้า
“อยากให้ไอ้นั่นของผมข่มเหงช่องทางของคุณอินซอบเหรอครับ”
“…!”
พอเขาจะส่ายหน้าปฏิเสธ อีอูยอนก็จับหูของเขาไว้ และทำให้อยู่นิ่งจนไม่สามารถขยับหน้าได้
“พยักหน้าเร็วครับ คิดว่าอยากให้ผมรีบๆ ใส่เข้าไปในระหว่างที่เลียไอ้นั่นของผมอยู่ใช่ไหมครับ”
ตัวเลือกมีเพียงแค่อย่างเดียว พออินซอบพยักหน้าเล็กน้อย อีอูยอนก็ยิ้ม
“งั้นทำให้ชุ่มขึ้นอีกหน่อยนะครับ ถ้าทำให้ชุ่มสุดๆ แล้ว ผมจะได้ใส่เข้าไปในตัวคุณอินซอบจนสุด”
มือของอีอูยอนจับด้านหลังศีรษะของอินซอบเอาไว้ พออีกฝ่ายจับหัวเขาไว้และเริ่มขยับเอวเหมือนช่วยตัวเอง อินซอบก็รู้สึกเหมือนในปากของตนลุกเป็นไฟ เขาอยากจะพูดขอให้อีกฝ่ายทำเบาๆ ลงหน่อย แต่ท่อนเนื้อที่แทงเข้าๆ ออกๆ จนไม่มีเวลาให้พักก็ปิดกั้นปากของอินซอบเอาไว้
“ทำหน้าใสซื่อพร้อมกับทำตัวแบบนี้เนี่ย…จะทำให้คนเป็นบ้าสินะครับ”
อินซอบคิดว่าตนเองทำผิดอีกแล้วหรือเปล่า จึงช้อนสายตาขึ้นมองหน้าอีอูยอน วินาทีที่สบตากัน อีอูยอนก็ดึงของของตัวเองออกมาจากปากของอินซอบ
“แค่ช่วงสั้นๆ ก็ทนไม่ไหวเหรอครับ”
อีอูยอนจับข้อเท้าของชเวอินซอบมาพาดบ่าของตน และยกบั้นท้ายของอีกฝ่ายขึ้นมา เขาสอดใส่เข้าไปสำเร็จในชั่วพริบตา พออินซอบร้องดังเฮือก และพยายามจะยกเอวหนี อีอูยอนใช้มือกดหน้าท้องของเขาไว้
“แค่แป๊บเดียวก็ทนไม่ไหว เลยขอให้ผมใส่เข้าไป แล้วก็ตอดรัดไว้แบบนี้สินะครับ”
“มะ ไม่ใช่ อ๊า…อึก”
การสอดใส่ลึกกว่าก่อนหน้านี้เพราะขาถูกยกขึ้นไปด้านบน ส่วนปลายของท่อนเนื้อที่สอดใส่เข้ามาอย่างคับแน่นร้อนผ่าว อินซอบจับแขนของอีอูยอนไว้ และปล่อยเสียงสะอื้นกับลมหายใจร้อนออกมา
“อ๊ะ แฮ่ก…อ๊า อื้อ…ฮึก อ๊า!”
ตัวของอินซอบขยับขึ้นลงทุกครั้งที่อีอูยอนขยับเอว อินซอบไม่สามารถอดกลั้นความรู้สึกสุดยอดที่พรั่งพรูอยู่ภายในร่างกายได้จึงอ้าปากกว้าง อีอูยอนใช้มือกดเอวอินซอบไว้ และกระแทกแก่นกายที่ร้อนผ่าวอย่างแข็งขืนเข้าไปอีกสองถึงสามครั้ง
“บอกว่าชอบสิครับ”
“อ๊ะ อื้อ แฮ่ก…ฮึก”
“ผมบอกให้บอกว่าชอบในตอนที่กอดไอ้นั่นของผมไว้ในตัวไงครับ!”
น้ำเสียงของอีอูยอนกระทบเข้ากับตัวของอินซอบ อินซอบขยับปากที่ไม่สามารถขยับได้อย่างปกติขึ้นลงพลางพูดด้วยน้ำเสียงเจือการร้องไห้
“ชะ ชอบ-ครับ ผม…ผม…ชะ ชอบคุณอูยอน…!”
อินซอบพ่นลมหายใจออกมาเป็นคำว่าชอบพลางพึมพำอย่างยากลำบาก อีอูยอนจับตัวของอินซอบให้ลุกขึ้น และจับให้อีกฝ่ายนั่งลงบนตักของตนเอง อีอูยอนทำท่าทางอ่อนโยนเหมือนกอดปลอบเด็กเล็กๆ และแทรกตัวเข้าไปตรงหว่างขาของอินซอบอย่างต่อเนื่อง
“ใช้ขากอดเอวผมไว้ครับ นั่นแหละ…แฮ่ก เกาะผมไว้นะครับ ถ้าอยากจะลิ้มรสไอ้นั่นมากขึ้นอีก อย่างนั้นแหละ อ้า เก่งมากครับ”
อีอูยอนกอดหัวของอินซอบเอาไว้ พอเขาประทับริมฝีปากลงบนต้นคอ อินซอบก็กะพริบตาด้วยความตกใจ น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาตามแก้มของเขา อีอูยอนใช้ริมฝีปากจูบซับน้ำตาของอินซอบก่อนจะยิ้ม อินซอบเริ่มใจเต้นเหมือนจะเป็นบ้าเพราะรอยยิ้มนั้น เขาไม่อยากถูกจับได้ว่าหน้าแดง จึงซุกหน้าลงกับคอของอีอูยอน
“กอดไว้แน่นๆ นะครับ เพราะตอนนี้ผมคุมตัวเองไม่ได้แล้ว”
ในเวลาเดียวกันกับที่น้ำเสียงที่ต่ำและอันตรายดังขึ้นที่ใบหูของอินซอบ แก่นกายของอีกฝ่ายก็สอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านล่างจนลึกถึงขนาดที่เกิดเสียงดัง ปัก มันร้อนจนเหมือนกับส่วนล่างของเขาจะแตกสลายอินซอบกอดอีอูยอนไว้และร้องไห้ ชเวอินซอบร้องไห้งอแง เขาเป็นห่วงอาการของหัวใจตัวเอง เพราะเขาไม่สามารถกดความรู้สึกที่ปรากฏขึ้นมาในร่างกายของตนได้…และก็เพราะเขาชอบอีอูยอนมาก
อีอูยอนกัดฟัน และดันของของตัวเองเข้าไปในร่างกายของอินซอบจนสุด อินซอบเสียวซ่านและกอดคอของอีอูยอนไว้ทุกครั้งที่ผนังด้านในแคบๆ โดนครูดด้วยแรงที่เบามาก
พอเห็นร่างผอมบางสั่นไหวอยู่ในอ้อมแขนของตนเอง อีอูยอนก็รู้สึกเหมือนเลือดอุ่นๆ ได้แผ่ซ่านไปในอก ในชั่วพริบตาเขาคิดว่าหลอดเลือดดำในหัวใจถูกทำให้แตกจนเลือดไหลรั่วออกมา เพราะเขาตื่นเต้นมาก
“จะฆ่าผมจริงๆ…สินะครับ คุณอินซอบ พอผมเสียบเข้าไป คุณก็รัดผมไม่ปล่อยเลย แม่ง”
“ฮ่า อ๊ะ! อือ…อื้อ อ๊า! ฮึก อึก”
“ทำหน้าใสซื่อแต่กลับมีช่องทางที่โลภมากอยู่ด้วยสินะครับ”
“อ้า…ฮึก อ๊า!! อ๊ะ! คะ ค่อยๆ…”
“ผมจะให้ทั้งหมดเลยครับ เพราะฉะนั้นก็อ้ารูนั่นออก แล้วก็กินให้เต็มที่เลยนะครับ อึก”
อีอูยอนจับเอวของอินซอบให้กดลงมาด้านล่างพลางกัดฟันแน่น น้ำกามถูกฉีดพ่นเข้ามาในช่องทางที่ขยายออกอย่างยากลำบาก พออีอูยอนปรือตาและโยกเอวขึ้นมาอีกครั้ง ธารน้ำอุ่นๆ ก็ถูกพ่นเข้ามาด้านในต่ออีกครั้งสองครั้ง น้ำกามที่เติมเต็มด้านในและทะลักออกมานั้นไหลออกมาตามร่องก้นของอินซอบ อินซอบร้องไห้เบาๆ และสะดุ้งเฮือกทุกครั้งที่น้ำกามไหลออกมา
อีอูยอนชอบการสั่นเทานั้น ชเวอินซอบที่กำลังขยับอยู่ในอ้อมกอดของตนทั้งน่ารักและสวยมาก อีอูยอนกอดอินซอบพร้อมกับลิ้มรสความรู้สึกที่อีกฝ่ายขยับตัวเงียบๆ
เขาอยากจะชิมชเวอินซอบให้มากกว่านี้อีกนิด และอีกนิด
ในที่สุดคำพูดที่เหมือนเป็นการยอมแพ้ก็หลุดออกมาจากปากของอินซอบเบาหวิวเหมือนเสียงลมหายใจ
***
