ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 2 ยอดเขาสารพัดประโยชน์ เสื้อคลุมเร้นลับ!

ตอนที่ 2 ยอดเขาสารพัดประโยชน์ เสื้อคลุมเร้นลับ! (รีไรท์)

ณ วังจักรพรรดินี

เวลานี้หนิงฝานไม่อาจทราบได้ว่า ตัวเขาทำให้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดตกอยู่ในความโกลาหล!

ในเวลานี้ ด้วยการหลอมรวมกับร่างแห่งเซียนกระบี่บรรพกาล หนิงฝานรู้สึกเพียงว่าการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดสั่นสะเทือนรุนแรงภายในร่างกายของเขา ราวกับประตูสู่โลกใบใหม่ได้เปิดออกแล้ว

ไม่เพียงแต่ประสาทรับรู้การมองเห็นและได้ยินจะเฉียบคมขึ้น แต่ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขายังแข็งแกร่งขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ ร่างกายเบาดุจขนนกราวกับว่าตรวนพันธนาการทั้งหมดถูกปลดปล่อย และพลังปราณกระบี่ไร้สิ้นสุดกำลังปั่นป่วนอยู่ภายในร่างกายของเขา

พลังวิญญาณฟ้าดินที่คนจำนวนมากต้องผ่านความยากลำบากมากมายจึงได้สัมผัส แต่เวลานี้เขากลับได้สัมผัสทุกสิ่งชัดเจน พลังวิญญาณฟ้าดินไหลเวียนอยู่โดยรอบอย่างอ่อนโยน

“นี่คือร่างแห่งเซียนกระบี่บรรพกาลงั้นหรือ? ดูเหมือนจะไม่ใช่เพียงคำโอ้อวด!”

หนิงฝานตกตะลึง!

“ต้องลองฝึกฝน!”

ชายหนุ่มเริ่มฝึกฝนตามความทรงจำของหนิงฝานคนก่อน

โคจรพลังปราณ!

ทักษะมนุษย์ที่ต่ำต้อยที่สุดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ยศศักดิ์เป็นเพียงช่างซ่อมบำรุง

ตู้ม!

ภายในความทรงจำของเขา ชายผู้นี้เคยออกกระบวนท่าฝึกฝนปราณฉีนับพันครั้ง ทุกครั้งเขาไม่สามารถดูดซับพลังวิญญาณฟ้าดินได้เลย แต่ในเวลานี้พลังวิญญาณฟ้าดินกำลังทะลักเข้าสู่ร่างกายของเขาราวกับกระแสน้ำเชี่ยว

พลังวิญญาณฟ้าดินเข้าสู่ร่างกายจนแทบจะล้น ทั้งหมดถูกเปลี่ยนเป็นพลังจิตวิญญาณบริสุทธิ์ในทันทีเมื่อมันอยู่ภายใต้ร่างของเซียนกระบี่อมตะ!

บึ้ม!

หลังจากนั้นไม่นานนัก

มีเสียงเบา ๆ ดังออกจากร่างกายของเขา หนิงฝานสั่นสะท้านขณะที่บรรลุขอบเขตการขัดเกลาร่างระดับสาม เข้าสู่ขัดเกลาร่างระดับสี่!

“บัดซบ! นี่หรือความก้าวหน้า?”

หนิงฝานตื่นตระหนก

ดังที่ทราบในความทรงจำ ขอบเขตของทักษะการต่อสู้แห่งมหาทวีปเซียนอู่แบ่งออกเป็นเก้าขอบเขต จากต่ำไปสูง เป็นขัดเกลาร่าง ผู้ฝึกยุทธ์ ยอดยุทธ์ บรรพชนยุทธ์ ราชันยุทธ์ จ้าวยุทธ์ จักรพรรดิยุทธ์ ปราชญ์ยุทธ์ และเก้ามหาขอบเขตแห่งเทพยุทธ์!

และขอบเขตขัดเกลาร่างแบ่งออกเป็นสิบสามชั้น ภายหลังผู้ฝึกยุทธ์สู่จักรพรรดิยุทธ์ เริ่มจากขั้นแรก ขั้นกลาง ขั้นสูง ขั้นสุดจะนำไปสู่ขั้นสมบูรณ์แบบ!

ส่วนหลังจากเข้าสู่ปราชญ์ยุทธ์แล้ว เป็นสิ่งที่ไม่มีผู้ใดทราบชัดเจนนัก

แม้การฝึกฝนร่างกายขอบเขตขัดเกลาร่างจะอยู่ในระดับพื้นฐานของการต่อสู้ แต่ศิษย์ทั้งสายในและนอกจะใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนในการทะลวงผ่านขอบเขตแรก

แม้จะเป็นศิษย์สายตรงมากด้วยพรสวรรค์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยเจ็ดถึงสิบวัน

แต่เวลานี้หนิงฝานใช้เวลาเพียงสิบนาทีในการทะลวงผ่านขอบเขตแรก!

ความเร็วเช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และไม่เคยมีผู้ใดเคยพบเจอ!

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่หนิงฝานกำลังฝึกฝนคือการโคจรปราณที่ต่ำต้อยที่สุดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน

หากจับคู่กับผู้ฝึกตนระดับสูง เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด…

“ฮึ่ม!”

หนิงฝานสูดลมหายใจลึกเพื่อสงบสติอารมณ์

แม้ตอนนี้เขาจะได้ครอบครองร่างแห่งเซียนกระบี่บรรพกาล และความเร็วในการฝึกฝนก็น่าประทับใจ แต่ก่อนที่เขาจะเข้าสู่สภาวะอมตะแท้จริง ทั้งหมดล้วนแต่เป็นเพียงภาพมายา

เขาสมควรที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้ให้มิดชิดที่สุด จนกว่าจะมีชีวิตเป็นนิรันดร์!

“ต่อไป!”

ในที่สุด หนิงฝานก็ละทิ้งความคิดฟุ้งซ่านทั้งหมด เข้าสู่สมาธิพร้อมกับจดจ่ออยู่กับการฝึกฝน

เขายังคงฝึกฝนปราณฉีอย่างต่อเนื่อง พลังวิญญาณฟ้าดินจำนวนมากทะลักเข้าสู่ร่างกาย และระดับของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เวลาค่อย ๆ ผ่านไป ระดับของหนิงฝานก็ยังคงเพิ่มขึ้น

ขัดเกลาร่างห้าชั้น!

ขัดเกลาร่างหกชั้น!

ขัดเกลาร่างเจ็ดชั้น!

…

ผ่านไปหนึ่งคืน

จนถึงรุ่งสาง

ตู้ม!

บังเกิดเสียงคำรามลั่น หนิงฝานทะลวงเข้าสู่ขอบเขตผู้ฝึกยุทธ์ในทันที!

กว่าสิบระดับเล็ก และหนึ่งขอบเขตใหญ่ภายในหนึ่งคืน!

ความเร็วนี้ หากมีผู้คนรับรู้ ขากรรไกรของคนผู้นั้นคงจะต้องแข็งค้างเป็นแน่!

“อ่า!”

หลังจากฝึกฝนมาทั้งคืนแล้ว หนิงฝานไม่เพียงแต่ไม่อ่อนล้า แต่กลับเต็มไปด้วยกำลังวังชา และเมื่อมีพลังแห่งผู้ฝึกยุทธ์ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกาย เขารู้สึกว่าร่างกายอัดแน่นไปด้วยพลัง สดชื่นกว่าที่เคยเป็น

“แม้ความเร็วจะมาก แต่ก็ยังมีช่องว่างที่ต้องปรับปรุงมากเช่นกัน อย่างพวกทักษะการฝึกฝนของผู้ฝึกตนระดับสูง หรือดูดซับพลังจากหินวิญญาณ”

หนิงฝานครุ่นคิด

เขาไม่มีทักษะการฝึกฝนของผู้ฝึกตนระดับสูง แต่ในฐานะศิษย์ของช่างซ่อมบำรุง หนิงฝานคนเดิมได้สะสมหินวิญญาณไว้บางส่วน เพียงแต่รีบแต่งงาน และหินวิญญาณเหล่านั้นถูกเก็บไว้ในโกดังของช่างซ่อมบำรุงที่เขาเคยอาศัยอยู่ก่อนหน้านี้

ของใช้ประจำวัน และเสื้อผ้าของเขาทั้งหมดก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน

“ดูเหมือนว่าข้าจะต้องกลับสู่ยอดเขาสารพัดประโยชน์แล้ว!”

หนิงฝานตัดสินใจสักครู่ ก่อนจะเดินออกจากห้องและออกนอกพระราชวังจักรพรรดินี

สุดสายตากว้างไกลคือท้องฟ้าไร้ขอบเขต และยอดเขาสูงตระหง่านเสียดเมฆา

ในเวลานี้ ดวงอาทิตย์กลมโตลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าทางบูรพาทิศแล้ว

แดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนคือสถานที่แห่งการฝึกฝนที่มีชื่อเสียงเลื่องลือที่สุดในโลก ยอดเขามากมายนับไม่ถ้วน ทั้งหมดล้วนแต่มีระฆังสวรรค์งดงาม เต็มไปด้วยพลังวิญญาณฟ้าดิน เป็นศูนย์รวมปราณแก่นแท้แห่งดวงอาทิตย์และจันทรา

พระราชวังจักรพรรดินีตั้งอยู่บนภูเขาสูงตระหง่านเสียดฟ้า ด้วยเหตุนี้พระราชวังจักรพรรดินีจึงมักถูกเรียนขานว่า ยอดเขาจักรพรรดินี!

“ฉากเหล่านี้เคยพบเห็นแต่ในละคร!”

หนิงฝานถอนหายใจก่อนจะเดินไปตามเส้นทางบนยอดเขาจักรพรรดินี

ตามเส้นทางบนภูเขา หนิงฝานมาหยุดอยู่ตรงเชิงเขา

หนิงฝานเห็นว่ามีศิษย์ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากอยู่ที่เชิงเขา ทั้งหมดกำลังจับกลุ่มพูดคุยกันอย่างเผ็ดร้อน

จากเสียงที่แว่วมา มีสองเรื่องที่พวกเขาพูดคุยกัน

ประการแรกคือ จักรพรรดินีแต่งงานแล้ว และในฐานะที่นางคือเทพธิดาปกครองศิษย์และอาวุโสกว่าหนึ่งแสนคนภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน นางได้แต่งงานกับศิษย์ช่างซ่อมบำรุงไร้หัวนอนปลายเท้า สิ่งนี้ทำให้จิตใจของบุรุษทั้งหมดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนแตกสลาย

และประการที่สองคือ ความภาคภูมิแห่งสวรรค์ที่ปรากฏเหนือดินแดนศักดิ์สิทธิ์เมื่อคืนนี้!

“ความภาคภูมิแห่งสวรรค์? ร่างแห่งเซียนกระบี่บรรพกาล? อ่า ช่างมันเถอะ ดูเหมือนว่าการรวมร่างของเซียนกระบี่บรรพกาลจะสร้างความวุ่นวายแท้จริง!”

หนิงฝานหยุดคิด และรีบเดินลงจากภูเขา

เวลานี้เขาเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธ์ตัวน้อยพละกำลังต่ำต้อย และไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนเร็วเกินไป มิฉะนั้นหากมีใครสักคนบีบคอของเขา เขาอาจจะตายก่อนที่จะได้ผายลมด้วยซ้ำ!

อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วหนิงฝานถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อได้ยินว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์กำลังมองหาคนผู้นั้นอยู่

ดูเหมือนว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนนี้จะไม่ทราบว่าเป็นเขาที่สร้างตำนานบทใหม่ขึ้น

“เอาล่ะ!”

หนิงฝานโล่งใจก่อนจะเดินลงจากภูเขา

พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!

ขณะที่หนิงฝานเดินลงจากภูเขา เหล่าศิษย์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังพูดคุยกันเหลือบมองเขาอย่างพร้อมเพรียง

เหตุผลหลักก็คือหนิงฝานยังสวมใส่ชุดเจ้าบ่าว และสีแดงสดของมันช่างสะดุดตา

“บัดซบ! บุรุษผู้นั้นอาจจะเป็นศิษย์ช่างซ่อมบำรุงที่ได้แต่งงานกับจักรพรรดินี?”

“เป็นเขาแน่ เขายังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยซ้ำ นั่นกำลังโอ้อวดพวกเราหรือไม่!”

“บ้าจริง! จักรพรรดินีคือสิ่งมีชีวิตแห่งสรวงสวรรค์ไร้ผู้ใดเทียบเทียม แต่ตอนนี้นางต้องตกที่นั่งลำบากด้วยการแต่งงานกับเขา!”

“หากไม่ใช่เพราะต้องรักษาชีวิตตนเอง จักรพรรดินีไม่มีทางแต่งงานกับบุคคลเช่นนี้”

“ถูกต้อง แม้จักรพรรดินีจะแต่งงานแล้ว แต่นางก็สมควรได้แต่งงานกับอัจฉริยะไร้ผู้ใดเทียบเท่า และหากผู้ใดสมควร ก็ควรเป็นบุคคลที่สร้างปรากฏการณ์ความภาคภูมิแห่งสวรรค์เมื่อคืนมากกว่า!”

“ถูกแล้ว! ข้าอยากจะทุบตีเขาเสียจริง!”

“…”

ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ราวกับว่าพวกเขาต้องการกลืนกินหนิงฝานทั้งตัว

หนิงฝานไม่คิดสนใจเรื่องนี้

ตอนนี้เขาคือสามีแห่งจักรพรรดินีถูกต้องตามกฎประเพณี ไม่ว่าเหล่าศิษย์พวกนั้นจะริษยาเพียงใด เหล่านั้นไม่อาจทำร้ายเขาได้

หนิงฝานไม่หยุดฝีเท้า ภายใต้สายตาอันน่าสะพรึงตลอดเส้นทาง เขาเดินทางสู่ยอดเขาสารพัดประโยชน์ด้วยความทรงจำในอดีต

ทุกเส้นทาง

ชุดเจ้าบ่าวสีแดงสดนั้นสร้างความโดดเด่นนัก ดึงดูดความสนใจจากเหล่าศิษย์มากมาย แม้กระทั่งเหล่าขุนนางหรืออาวุโสบางคนยังลอบสาปแช่งเมื่อเห็นว่าเขากำลังเดินผ่าน

เวลานี้ สำหรับบุรุษทั่วทั้งแผ่นดิน เหมือนกับว่าพวกเขามีกะหล่ำปลีบริสุทธิ์ไว้เชยชมและเป็นสมบัติแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ทุกคนเคารพบูชา พวกเขาไม่ต้องการให้สิ่งนั้นถูกลบหลู่หรือมีตำหนิแม้แต่น้อย

แต่เวลานี้กลับมีหมูตัวหนึ่งโผล่มากินกะหล่ำปลีที่พวกเขาหวงแหน!

ผู้ใดจะทนไหวเล่า!

สำหรับคนเหล่านี้ไม่ว่าจะเป็นความอิจฉา ริษยา หรือหึงหวงใดก็แล้วแต่ หนิงฝานเลือกที่จะเพิกเฉยต่อคนเหล่านั้นโดยสมบูรณ์

ด้วยสถานะสามีแห่งจักรพรรดินี ตราบใดที่เขาอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว จะไม่มีผู้ใดกล้าพอที่จะโจมตีเขา!

อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในที่โล่งแจ้งเช่นนี้!

หลังจากนั้นไม่นาน

เขาก็มาถึงยอดเขาสารพัดประโยชน์ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยเก่าของตนอย่างง่ายดาย

กระท่อมไม้ทรุดโทรม มีเตียงและเก้าอี้สองตัวด้านใน การตกแต่งเป็นไปอย่างเรียบง่าย

ครั้งแรกที่เข้ามาในห้อง หนิงฝานถอดชุดเจ้าบ่าวออก และสวมใส่เสื้อคลุมธรรมดาแทน

เป็นเพราะชุดเจ้าบ่าวนี้สะดุดตาเกินไป หากเขาใส่เดินอีกสักสองถึงสามรอบ ทุกคนภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์คงจะต้องจดจำใบหน้าของหนิงฝานได้แม่นยำแล้ว

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หนิงฝานหยิบถุงผ้าที่ซ่อนอยู่ใต้เตียงออกมา มีหินวิญญาณขนาดเท่ากำปั้นมากกว่าหนึ่งโหล และนี่คือสมบัติทั้งหมดที่เขามี!

“ด้วยหินวิญญาณเหล่านี้ ข้าจะสามารถฝึกฝนได้อย่างรวดเร็ว!”

หนิงฝานยิ้มก่อนจะเหลือบมองกระท่อมน้อยหลังนี้เป็นครั้งสุดท้าย แล้วลุกเดินออกไป

หลังจากเดินไปไม่ไกลนัก เขาหยุดฝีเท้าก่อนจะกล่าวในใจ ‘ใช่แล้ว! ระบบ! มีวิถีอุบัติอยู่บนยอดเขาสารพัดประโยชน์นี้หรือไม่? ข้าสามารถลงชื่อเข้าใช้ที่นี่ได้ใช่ไหม?’

[สถานที่แห่งนี้มีวิถีอุบัติน้อยยิ่ง จึงอนุญาตให้ลงชื่อเข้าใช้เพียงครั้งเดียว!]

‘งั้นก็จัดการเลย!’ หนิงฝานตอบรับ

[ติ๊ง! ยอดเขาสารพัดประโยชน์ ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จและได้รับเสื้อคลุมเร้นลับ ท่านสามารถปิดบังระดับฝึกฝนของตนได้ พลังและระดับการฝึกของท่านจะไม่สามารถถูกคู่ต่อสู้ตรวจสอบได้]