ตอนที่ 28 จักรพรรดินีจูบลา บุรุษนิรนามปรากฏตัว! (รีไรท์)
คำว่า ‘ต่อสู้จนตัวตาย’ ดังก้องอยู่ในห้องโถง เงาแห่งความตายผุดขึ้นในใจของทุกคน
ถูกต้องแล้ว!
ณ เวลานี้จะทำสิ่งใดได้อีกนอกจากต่อสู้จนกว่าจะตายตก!
นั่นคือเสียงของจักรพรรดิปีศาจแห่งเก้าสำนักมหาอสูรขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสมบูรณ์แบบ!
ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน มีเพียงจักรพรรดินีหลัวชิงเซียนเท่านั้นที่อยู่ในขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ แม้ว่าหลัวชิงเซียนจะเป็นอัจฉริยะ แต่นางจะสามารถรับมือกับพวกเขาได้สักกี่ตนเชียว?
รับมือได้สองตน?
สี่ตน?
หรือหกตน?
“แน่นอน การต่อสู้จนตัวตายที่ข้ากำลังกล่าวไม่ใช่ว่าพวกเราจะตายตกในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้พวกเราสามารถใช้ประโยชน์จากการกระจายตัวของเก้าสำนักมหาอสูร และให้ข้าเป็นผู้นำกองกำลังแข็งแกร่งเพื่อเอาชนะพวกมัน!”
“แม้นี่จะเป็นโอกาสเพียงน้อยนิด แต่มันคือโอกาสสุดท้ายของพวกเรา!”
หลัวชิงเซียนกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะมองไปรอบห้องของทุกคนในห้องโถง
ทุกคนเงียบงัน
“ในเมื่อพวกเจ้าเงียบ ข้าจะถือว่าพวกเจ้าเห็นด้วย และข้าจะเริ่มเคลื่อนทัพในวันพรุ่งนี้!”
หลังกล่าวจบ หลัวชิงเซียนหันหลังพร้อมกับหายตัวเข้าไปด้านใน
เมื่อปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง นางก็มาหยุดยืนอยู่ในพระราชวังจักรพรรดินี
เวลานี้
ภายในวังของจักรพรรดินี หนิงฝานทราบแล้วว่าจักรพรรดิปีศาจแห่งเก้าสำนักมหาอสูรกำลังจะทำให้โลกใบนี้ชโลมไปด้วยหยาดโลหิต
เขาค่อนข้างประหลาดใจกับข่าวใหม่นี้เล็กน้อย ไม่คาดคิดเลยว่าจักรพรรดิปีศาจทั้งหกที่เปิดใช้ทักษะการฆ่าตัวตาย เพื่อฆ่าหนึ่งในร่างจำแลงของเขาจะกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง นี่ทำให้ชายหนุ่มสงสัยว่าจักรพรรดิปีศาจทั้งหกตัวนั้นจะเป็นร่างจำแลงด้วยหรือไม่
“สามี!”
ยามนี้ หลัวชิงเซียนจ้องมองหนิงฝานด้วยแววตางดงามแลอาดูร สุดท้ายนางก็พูดออกมาเสียงอ่อนโยน “พรุ่งนี้ข้าจะนำทัพผู้ฝึกยุทธ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของฝ่ายธรรมไปสังหารจักรพรรดิปีศาจแห่งเก้าสำนักมหาอสูร หากข้าไม่กลับมา สิ่งที่เจ้าต้องทำคือออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์โดยเร็ว!”
“ภรรยาข้า เจ้ากล่าวสิ่งใดกัน เจ้าย่อมได้กลับมาแน่นอน!”
เมื่อสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนของหลัวชิงเซียน หนิงฝานกลับรู้สึกทุกข์ใจ
สตรีผู้นี้ เห็นได้ชัดว่านางเป็นเพียงสตรีธรรมดาทั่วไป แต่เพราะสถานะจักรพรรดินี นางจึงต้องแบกรับภาระหนักอึ้งไว้บนบ่าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง!
หนิงฝานทราบดีว่าความวุ่นวายที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ หากจักรพรรดินีคิดหลบหนีเพียงผู้เดียว นางสามารถกระทำทุกสิ่งได้ง่ายดายภายใต้ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ของตน
อย่างไรก็ตาม หลัวชิงเซียนไม่เคยคิดที่จะหลบหนีเพียงลำพัง ในทางกลับกัน นางกลับเป็นผู้นำและต้องการคว้าชัยชนะมาสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนเพื่อให้โลกใบนี้สงบสุข
“ข้าก็คิดหวังเช่นนั้น!”
เพื่อให้หนิงฝานสบายใจ หลัวชิงเซียนเพียงพยักหน้าด้วยรอยยิ้มจาง
จากนั้นนางก็เผยรอยยิ้มงดงามก่อนจะกล่าวคำแผ่วเบา “สามี ข้าขอบคุณแล้ว หลายปีผ่านมานี้ข้าไม่เคยทำหน้าที่ภรรยาที่ดีสักครั้ง แต่เจ้าเป็นสามีที่ดีของข้าอย่างแท้จริง!”
พรึ่บ!
และในที่สุด นางโน้มตัวเข้ามาพร้อมจูบลงที่แก้มของหนิงฝานเป็นครั้งแรก
พรึ่บ!
ก่อนที่นางจะผละตัวออกและหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
“สิ่งนี้เรียกว่าจูบลาหรือไม่?”
“ข้าขอรับไว้เพียงจูบนี้ แต่เรื่องการจากลา ลืมมันไปได้เลย!”
หนิงฝานแตะแก้มของตนเองอย่างแผ่วเบาก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา และสุดท้ายใบหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา
“เก้าสำนักมหาอสูร? บอกข้าทีเถิดว่าเหตุใดพวกเจ้าจึงไม่คิดที่จะหยุดมือและยังยืนกรานที่จะวิ่งไปมา เพื่อสร้างความทุกข์ใจให้กับภรรยาข้า!”
ขณะกล่าวคำ หนิงฝานหยิบกระบี่วิญญาณฟ้าออกมาก่อนจะใช้นิ้วเรียวลูบไล้คมศัสตราแผ่วเบา
“ข้าเคยได้ยินว่ายังไม่มีปราชญ์ยุทธ์ถือกำเนิดขึ้น แต่อย่างไรแล้ว ข้าไม่คิดว่าตัวข้าจะไม่สามารถทำลายข้อยกเว้นนี้ได้!”
“ไม่อาจรอถึงพรุ่งนี้ วันนี้ข้าจะส่งพวกเจ้ากลับบ้านเก่าเอง!”
ทันทีที่กล่าวจบ หนิงฝานพลันกระชับกระบี่ในมือพร้อมกับเดินไปตามเส้นทางภายในพระราชวังจักรพรรดินี ออกนอกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไปอย่างเงียบเชียบ
สายตาเหม่อลอยทอดยาวไปไกล สุริยันแทบจะลับขอบฟ้าหมดสิ้นแล้ว
“คืนนี้ถูกกำหนดแล้วว่าให้เป็นค่ำคืนแห่งการสังหาร!”
ไป!
จากนั้นร่างของชายหนุ่มก็กลายเป็นลำแสงพุ่งทะยานออกสู่ท้องนภาอันไกลโพ้น
…
สำนักอสูรพันปรารถนา
ด้วยสถานที่ตั้งเก่าของสำนักอสูรพันปรารถนาถูกทำลายทิ้งไปแล้ว เวลานี้พวกมันจึงต้องมาหลบอยู่ภายในหุบเขามืดมิด
สถานการณ์ปัจจุบันภายในสำนักอสูรพันปรารถนา
จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ยืนอยู่กลางอากาศ รูม่านตาปีศาจคู่นั้นสะท้อนความเย็นชาและเผยอำนาจข่มเหง ร่างกายปลดปล่อยปราณปีศาจอันน่าสะพรึงกลัว นี่คือขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสมบูรณ์แบบ พลังอันยิ่งใหญ่ในโลกหล้า!
ด้านล่างมีผู้คนนับหมื่นจากสำนักอสูรพันปรารถนา แต่ละคนถือกระบี่ใหญ่หรือกระบี่ยาวไว้ในมือ ปลดปล่อยปราณปีศาจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความดุร้ายกระหายโลหิต
“สหายปีศาจเอ๋ย พวกเจ้าพร้อมหรือยังที่จะติดตามจักรพรรดิปีศาจผู้นี้ออกไปชำระล้างโลกทั้งใบด้วยโลหิต?”
ในเวลานี้ จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้เผยน้ำเสียงเย็นชาสั่นสะเทือนทั่วท้องฟ้า
“ฮ่า ๆ พวกข้าพร้อมแล้ว!”
“ฮ่า ๆ! พวกเราจะติดตามฝ่าบาทไปทุกหนแห่ง!”
“แน่นอน! ข้าจะขอร่วมสวาทกับสาวงามสักร้อยคน!”
“ฮี่ ๆ! เพียงร้อยเท่านั้นหรือ ข้าอยากรับสาวงามไว้ในอ้อมแขนสักหนึ่งพันคน!”
“…”
หลังจากนั้น ผู้คนนับหมื่นภายในสำนักอสูรพันปรารถนาส่งเสียงคำรามเสียงดัง เสียงของพวกเขาเผยความวุ่นวาย แต่ใบหน้าทุกคนกลับแสดงความยินดีและตื่นเต้นยิ่ง
“ฮ่า ๆ! ยอดเยี่ยมแล้ว!”
“จากนี้ไป โลกทั้งใบจะสั่นสะเทือนและยอมสยบใต้ฝ่าเท้าของพวกเรา!”
เมื่อได้เห็นภาพที่น่ายินดีนี้ จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้เผยรอยยิ้มโหดเหี้ยม แววตาเผยความดุร้ายออก
จากนั้น
สำนักอสูรพันปรารถนายังโห่ร้องอย่างตื่นเต้น พวกมันส่งเสียงยินดีปรีดาและต้องการจะออกจากหุบเขาแห่งนี้
ตู้ม!
ทว่าในตอนนั้นเอง บังเกิดเสียงดังสนั่นสั่นสะเทือนโลกใบนี้ขึ้นจากระยะไกล
เพลงกระบี่ร่ายรำราวมังกรคำรน
ท้องฟ้าสะเทือนเลือนลั่น
หลังจากนั้นปราณกระบี่แห่งสรวงสวรรค์ก็เผยออกมาทำให้โลกใบนี้สว่างไสว ด้วยลำแสงพร่างพราวส่องสว่างค่ำคืนที่มืดมิดให้สุกสกาวราวกับตอนกลางวัน!
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ปราณกระบี่นับไม่ถ้วนร่วงหล่นจากท้องฟ้าราวกับห่าฝน!
ทุกปราณกระบี่เผยพลังอันน่าสะพรึงกลัวออก และพวกมันก็พุ่งเป้าเข้าหาผู้คนที่อยู่ภายในสำนักอสูรพันปรารถนา
“อ๊ากกก!”
เมื่อท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยปราณกระบี่ที่ร่วงหล่น
ผู้คนนับไม่ถ้วนจากสำนักอสูรพันปรารถนากรีดร้องอย่างแตกตื่นหลังจากถูกโจมตีด้วยปราณกระบี่ ร่างกายของพวกมันขาดสะบั้น โลหิตไหลรินราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกราก!
“อ๊ากกกกกก!”
ในเวลานี้ เสียงกรีดร้องโหยหวนนับไม่ถ้วนดังกึกก้องอยู่ภายในสำนักอสูรพันปรารถนา เพียงชั่วครู่เดียวสาวกหลายหมื่นคนภายในสำนักอสูรพันปรารถนา กลับตายตกอย่างน่าอนาถและไม่มีผู้ใดรอดชีวิตได้!
“อันใดกัน!”
“มันเป็นผู้ใด!”
การเปลี่ยนแปลงอันน่าตื่นตระหนกเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้เผยสีหน้าดำมืด รูม่านตาของเขาหดตัวลงรุนแรงด้วยความโกรธจัด
พรึ่บ!
ในเวลานี้ ปราณกระบี่สว่างวาบก่อนจะดับมืดลง ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นพร้อมชุดคลุมสีเทา ใบหน้านั้นไม่อาจมองเห็นได้ชัดเจนนัก
ทันทีที่ชุดคลุมสีเทามาถึงสถานที่แห่งนี้ น้ำเสียงแหบแห้งเล็กน้อยพลันดังขึ้น
“ลูกน้อยเชียงอวี้ เจ้าจดจำบิดาผู้นี้ได้หรือไม่?”
ตู้ม!
หลังจากสิ้นเสียง จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้รู้สึกราวกับว่าศีรษะของตนถูกทุบด้วยค้อนยักษ์ สีหน้าของเขาพลันบิดเบี้ยว ก่อนจะยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความตกตะลึง
“เซียนกระบี่นิรนาม!”
“ไม่! เป็นไปไม่ได้! เซียนกระบี่นิรนามผู้นั้นตายตกไปแล้ว!”
“เมื่อสามปีที่แล้ว จักรพรรดิปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหกของพวกเราสังหารมันด้วยมือของพวกเขา!”
จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้คำรามลั่น ใบหน้าของเขาเผยความตื่นตระหนกอย่างถึงที่สุด
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงฝานผู้ที่อาศัยเคล็ดลึกล้ำแปดเก้าเพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์ของร่างจำแลงส่ายศีรษะพร้อมเผยรอยยิ้ม “โอ้? เจ้ากำลังกล่าวถึงร่างจำแลงที่พวกเจ้าใช้วิธีระเบิดตนเองเพื่อสังหารใช่หรือไม่?”
“ว่ากระไรนะ!”
“ร่าง…ร่างจำแลง?!”
ทันทีที่ได้ยินเสียงตัวตนนิรนามของหนิงฝาน จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้คล้ายกับถูกสายฟ้าฟาด ใบหน้าเผยความตื่นตระหนกโดยสมบูรณ์!
ในเวลานั้น ผู้ที่ถูกจักรพรรดิปีศาจทั้งหกลากสู่นรกพร้อมกัน แท้จริงแล้วเป็นเพียงร่างจำแลงของบุคคลที่อยู่ตรงหน้านี้งั้นหรือ?
น่าขันยิ่งนัก!