ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 51 หนึ่งเสียงกระบี่ครวญ สร้างความตกตะลึง!

ตอนที่ 51 หนึ่งเสียงกระบี่ครวญ สร้างความตกตะลึง! (รีไรท์)

เมื่อเสียงถอนหายใจหายไป หนิงฝานที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หลัวชิงเซียนก็ผุดลุกขึ้นยืน

“หนิงฝาน ได้โปรดช่วยเขา!”

ยามนี้ นัยน์ตาคู่สวยของหลัวชิงเซียนถึงกับเผยความกังวลออกมา

แม้ว่านางจะเกลียดชังหลินไท่ซู ทว่าสุดท้ายแล้วอีกฝ่ายก็คือบิดาผู้ให้กำเนิด เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ และนางไม่ได้ต้องการให้เขาตายตกเช่นนี้

มิหนำซ้ำ เวลานี้ขันทีเว่ยกับคนอื่น ๆ ซึ่งยืนอยู่เคียงข้างองค์จักรพรรดิก็กำลังทุกข์ทรมานจากพิษสกัดมังกร นี่จึงทำให้เหล่าปราชญ์ยุทธ์ภายในพระราชวังไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

และผู้เดียวที่สามารถช่วยเหลือหลินไท่ซูได้…มีเพียงหนิงฝานเท่านั้น

“อืม!”

หนิงฝานพยักหน้าพร้อมก้าวเท้าออกไป

พรึ่บ!

ทันทีทันใดร่างของชายหนุ่มวูบไหว ก่อนจะเลือนหายและปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง และเวลานี้เขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าหลินไท่ซูแล้ว

“หืม? เจ้าเป็นผู้ใดกัน?”

เมื่อเห็นแขกไม่ได้รับเชิญ ปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ที่คิดจะโจมตีพลันหยุดมือค้างไว้กลางอากาศ

“หนิงฝาน…”

แววตาดุร้ายเฉกเช่นมังกรของหลินไท่ซูสั่นไหวในทันที เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเมื่อตนเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่อยู่ระหว่างความเป็นกับความตาย กลับไม่ใช่ขันทีเว่ยหรือเว่ยเสวียน และคนอื่น ๆ ที่เข้ามาปกป้อง แต่เป็นหนิงฝาน… ผู้ที่เขาเคยสร้างความยุ่งยากให้แก่อีกฝ่ายก่อนหน้านี้!

หนิงฝานหาได้สนใจท่าทีของหลินไท่ซูไม่ เขาเพียงเงยหน้าขึ้นมองปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “หากคิดจะสังหารเขา… นั่นก็เท่ากับเจ้าฆ่าตัวตายแล้ว!”

“ไอ้บัดซบ! เจ้ากำลังพูดพล่ามอันใดอยู่!?”

เมื่อได้ยินคำกล่าวของหนิงฝาน ปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันต์ศักดิ์สิทธิ์คำรามด้วยความโกรธาออกมาทันที เขากระชับกระบี่โลหิตในมือก่อนจะเอ่ยว่า “กลับมีไอ้ลูกเต่าหลุดรอดมาเสียได้! จงตายซะ!”

ตู้ม!

เขาฟันกระบี่ในมือออกไปอย่างเกรี้ยวกราด กระบี่ยาวสีแดงฉานวาดวิถีสับฟันไปทางหนิงฝานกับหลินไท่ซูที่อยู่ด้านหลังด้วยความเหี้ยมโหด

“เหอะ!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงฝานพลันเผยสีหน้าเย้ยหยัน จากนั้นมือเหยียดออกพร้อมกับปลดปล่อยปราณกระบี่โต้กลับทันที แล้วทำลายปราณกระบี่โลหิตภายในเสี้ยววินาที

“อันใดกัน!”

“เป็นไปไม่ได้!”

เมื่อเห็นว่าปราณกระบี่ถูกทำลายอย่างง่ายดาย ปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์พลันตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

ปราชญ์ยุทธ์!

มีเพียงผู้ฝึกยุทธ์ระดับเดียวกันเท่านั้นจึงจะสามารถทำลายปราณกระบี่ของพวกเขาได้

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาดูคล้ายจะอายุเพียงสามสิบต้น ๆ เท่านั้น แต่อีกฝ่ายกลับอยู่ในขอบเขตปราชญ์ยุทธ์แล้ว

จะเป็นไปได้อย่างไร!?

รูม่านตาของปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันต์ศักดิ์สิทธิ์หดตัวลงด้วยความตื่นตกใจ

เมื่อเห็นว่าหนิงฝานปรากฏตัวขึ้น จิตใจของเขาพลันดำดิ่งอีกครั้ง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสามารถสังหารหลินไท่ซูได้ แม้เขาจะสังหารหนิงฝานได้ แต่ทุกสิ่งย่อมใช้เวลา และการถ่วงเวลาคราวนี้เพียงพอแล้วที่เหล่าปราชญ์ยุทธ์ทั้งหลายจะบุกเข้ามาสู่ตำหนักด้านในได้

“ถอย!”

เมื่อไตร่ตรองอย่างดีแล้ว ปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์จึงคิดถอยกลับ

“คิดหนีหรือ? สายเกินไปแล้ว!”

เมื่อเห็นท่าทีของปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ที่คิดล่าถอย หนิงฝานกล่าวคำอย่างเย็นชา ก่อนจะร้องคำรามลั่น “ออกมา!”

ชิ้ง!

เสียงคมชัดดังขึ้นและนี่คือสุ้มเสียงอันพรั่นพรึงยิ่ง เป็นกระบี่ยาวเปล่งประกายแสงศักดิ์สิทธิ์พุ่งทะยานออกจากมิติเก็บของ

กระบี่เฉือนนภา!

นี่คือการปรากฏตัวครั้งแรกของกระบี่เล่มนี้!

หึ ๆๆ…

หลังจากนั้น ภายใต้สายตาตกตะลึงของผู้คนในงานเลี้ยงแห่งเทพขนนก ผู้ใดก็ตามที่ในมือถือกระบี่ไว้อยู่ หรือไม่ว่าจะอยู่ในถุงมิติ กระบี่มากมายล้วนพุ่งออกมาอย่างกระจัดกระจายและไร้การควบคุม

สิบเล่ม!

ร้อยเล่ม!

พันเล่ม!

หลายหมื่นเล่ม!

…

ในชั่วพริบตา กระบี่หลายเล่มพุ่งทะยานออก ทั้งหมดเวียนวนอยู่รอบกายของหนิงฝาน ศัสตราทุกเล่มส่องประกายเจิดจ้า ทั้งยังเผยเจตจำนงแห่งกระบี่ที่โหดเหี้ยม!

หนึ่งเสียงกระบี่ครวญ

หมื่นกระบี่ขานรับ

เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ทุกคนในงานเลี้ยงเทพขนนก ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์เทพ ข้าราชบริพาร เหล่าอัครเสนาบดี หรือบุคคลสำคัญอื่น ๆ ต่างตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ใบหน้าของทุกคนเผยความตื่นตระหนกถึงขีดสุด

“แย่แล้ว!”

ในขณะนี้ ปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังจะถอยหนี ถึงกับตัวแข็งค้างราวกับติดอยู่ในถ้ำน้ำแข็งก็มิปาน เมื่อเห็นกระบี่นับพันเล่มล่องลอยอยู่กลางอากาศ มันก็ทำให้พวกเขาที่อยู่ในขอบเขตปราชญ์ยุทธ์สวรรค์ขั้นแรก รู้สึกถึงภยันตรายคุกคามของความตายได้ในทันที

ในเวลาเดียวกัน มือสังหารหลายร้อยคนจากอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ล้วนถูกตรึงไว้โดยจิตสังหารของหนิงฝาน น้ำตาของพวกเขาไหลพรากอาบแก้มสองข้าง ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านอย่างมิอาจควบคุมได้

“ไป!”

หนิงฝานพึมพำเสียงเบา กระบี่นับพันเล่มที่เวียนอยู่รอบกายพลันเปล่งประกายลำแสงเจิดจ้า ก่อนจะพุ่งทะยานเข้าหาผู้คนจากอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ทันที

หมื่นกระบี่สังหาร!

“อ๊ากกกก!!”

เพียงชั่วพริบตา มือสังหารจากอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็ไร้ซึ่งแขนและขา บางคนถึงกับถูกบั่นศีรษะ ร่างกายล้วนถูกทิ่มแทงด้วยกระบี่ของตนเอง… เสียงกรีดร้องดังระงมไม่จบไม่สิ้น ทุกคนกลายเป็นเศษเนื้อและซากกองกระดูกภายในชั่วพริบตา

“อ๊าก! กระบี่มังกรโลหิต!”

ส่วนปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์นั้น เขาไม่คิดนั่งเฉยรอความตาย เวลานี้เองเขาคำรามลั่นพร้อมกับตวัดกระบี่โลหิตในมือ เหวี่ยงกระบี่ออกไปอย่างรุนแรง แล้วพลังอันโหดเหี้ยมราวกับมังกรก็พุ่งทะยานออกไปทันที

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ในขณะที่ศัสตรามากมายกำลังปะทะกันอย่างดุเดือด ทันใดนั้นพลันบังเกิดเสียงคมชัดของโลหะกระทบกัน เป็นกระบี่มังกรโลหิตที่รับมือกับกระบี่นับหมื่นนับพัน แต่ชั่วพริบตา ปราณกระบี่แดงฉานของกระบี่มังกรโลหิตก็ถูกทำลายลง

บัดซบ!

นี่มันอะไรกัน!?

เมื่อปราณกระบี่สูญสลาย กระบี่ในมือพลันร่วงหล่นลงบนพื้น ปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ถูกแทงซ้ำด้วยกระบี่นับไม่ถ้วน แล้วร่างกายของเขากลายเป็นเศษเนื้อในชั่วพริบตา กระทั่งจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ยังถูกทำลายจนสูญสิ้น!

“ไปเสีย!”

หลังจากสังหารผู้คนจากอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์แล้ว หนิงฝานก็คำรามอีกครั้ง กระบี่นับหมื่นเล่มที่คล้ายกับมีวิญญาณสิงสถิตกลับสู่ผู้เป็นนายของตนในทันที

กระบี่นับหมื่นกลับสู่เจ้าของที่แท้จริง

ภายในสมรภูมิอันดุเดือดนี้ เหลือเพียงแอ่งโลหิตและเศษเนื้อของมือสังหารแห่งอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น

ตอนนี้เอง เสียงที่เคยดังอื้ออึงภายในงานเลี้ยงเทพขนนกก็เงียบลงอย่างกะทันหัน

ทุกคนจับจ้องมาที่หนิงฝานเป็นสายตาเดียว

หลังจากเงียบอยู่นาน

พลันมีเสียงสนทนากล่าวขึ้นอย่างช้า ๆ และในที่สุดพวกเขาเริ่มถกเถียงกันอย่างดุเดือด

“สวรรค์! บ้าไปแล้ว! มือสังหารจากอาณาจักรสุริยันศักดิ์สิทธิ์ถูกสังหารจนหมดสิ้น!”

“นั่นคือสามีขององค์หญิง… ราชบุตรเขยแห่งราชวงศ์เทพงั้นหรือ? เขา… เขาผู้นั้น…”

“ปราชญ์ยุทธ์และจักรพรรดิยุทธ์หลายร้อยคน กลับถูกเขากลบฝังภายในกระบวนท่าเดียว!”

“ราชบุตรเขยแห่งราชวงศ์เทพเพิ่งจะอายุเพียงสามสิบปีเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าเขายังเป็นรุ่นเยาว์ แต่ไฉนจึงแข็งแกร่งถึงเพียงนี้!”

“ปราชญ์ยุทธ์! เขาจักต้องอยู่ในขอบเขตปราชญ์ยุทธ์อย่างแน่นอน เพราะมีเพียงผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตเดียวกัน จึงจะสามารถสังหารกันได้!”

“สวรรค์! บุตรเขยของราชวงศ์เทพอยู่ในขอบเขตปราชญ์ยุทธ์!”

“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมองค์หญิงถึงแต่งงานกับคนผู้นี้ ทั้งพรสวรรค์และความแข็งแกร่งของเขา ผู้ฝึกยุทธ์ที่เป็นความภาคภูมิแห่งสวรรค์ยังมิอาจเทียบเทียมได้เลย!”

“…”

งานเลี้ยงแห่งเทพขนนกตกอยู่ในความโกลาหลไม่รู้จบ สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องมายังหนิงฝานราวกับว่า เขาคือบุคคลเดียวที่ยืนอยู่ในจุดสูงสุดของโลก

ทว่าหนิงฝานไม่คิดสนใจคำเยินยอเหล่านั้น

หากไม่ใช่เพราะหลัวชิงเซียน เขาคงไม่ได้รับความสนใจเช่นนี้

ตู้ม!

ทว่าในขณะที่หนิงฝานกำลังจะนั่งลง คำสาปอมตะในร่างกายพลันระเบิดออกมาเพราะการโจมตีเมื่อครู่นี้

พลังที่น่าสะพรึงกลัวแห่งรากทองคำอันไร้สิ้นสุด ยื่นออกจากร่างกายของเขาและแทรกซึมผ่านทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า!

‘เฮ้อ! ทุกครั้งที่ข้าเคลื่อนไหว มันจะกระตุ้นให้คำสาปอมตะทำงาน ลำบากไม่น้อยเลย!’

เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หนิงฝานพลันส่ายศีรษะเล็กน้อย แต่ไม่ได้สนใจมันนัก

ทว่า…

อย่างที่ทุกท่านทราบ…

เมื่อได้เห็นเช่นนี้ เสียงที่เคยดังอื้ออึงในคราวแรกพลันเงียบลงในบัดดล…

“นั่นมัน… คำสาปอมตะ!!!”