บทที่ 195 อันใดกัน คนที่ข้าส่งไปย้อนกลับมาต่อกรกับข้าหรือ?
ภายในตำหนักโบราณ
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงก้าวเดินเข้าไป
พลันหมอกดำก้อนหนึ่งปรากฏขึ้น นายตำหนักก้าวออกมาจากหมอกดำก้อนนั้น
“เสร็จสิ้นภารกิจแล้วหรือ?”
นายตำหนักถาม
“เรียนท่านเจ้าตำหนัก ภารกิจประสบปัญหานิดหน่อย…”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงกล่าว
“ปัญหาหรือ ปัญหาอะไร?”
เสียงของนายตำหนักเจือแววไม่พอใจ
จ้าวสังสารวัฏพูดเช่นนี้ หมายความว่าทำภารกิจที่เขามอบหมายให้ไม่สำเร็จใช่หรือไม่?
แค่อาณาจักรต่ำต้อยแห่งหนึ่ง ไยจึงมากปัญหาเยี่ยงนี้
ส่งคนไปตั้งมากมายหลายหนยังพาตัวผู้บรรลุสังสารวัฏกลับมาไม่ได้ จะไม่ให้เขาโมโหได้อย่างไร!
“ท่านเจ้าตำหนัก เรื่องนี้ค่อนข้างร้ายแรง ผู้ที่ท้าทายอำนาจแดนสังสารวัฏนั้น ข้าสืบจนรู้ตัวแล้ว…”
ขณะจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงเอื้อนเอ่ย เขาหันมองรอบ ๆ “ข้าต้องสนทนากับท่านเจ้าจำหนักเป็นการส่วนตัว!”
นอกตำหนักสังสารวัฏมียอดฝีมือคอยอารักขา ไม่ส่งผลดีต่อเขาที่หมายมั่นจะฆ่านายตำหนัก
“สนทนาเป็นการส่วนตัวหรือ?”
นายตำหนักหัวเราะอย่างนึกขัน
อาณาจักรต่ำต้อยแห่งหนึ่ง เรื่องราวจะร้ายแรงได้สักแค่ไหนเชียว?
ทว่าเขาก็ยังสั่งให้ยอดฝีมือที่เฝ้าอยู่นอกตำหนักไปที่อื่น หากไม่มีคำสั่งจากเขาห้ามมิให้เข้ามา
เขาอยากฟังว่าเรื่องราวจะร้ายแรงปานใด…
ส่วนเรื่องที่จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงคิดทำร้ายเขาหรือไม่นั้น เขาไม่แม้แต่จะคิด
สิ่งมีชีวิตในตำหนักแห่งนี้ล้วนถูกเขาใช้วิชาพันธนาการเอาไว้แล้ว จะเป็นหรือตายล้วนขึ้นอยู่กับเขา! ตัวเขาไฉนเลยต้องคอยกังวลว่าจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงคิดทำร้ายหรือไม่
“ท่านเจ้าตำหนัก คนผู้นั้นไม่ธรรมดาอย่างมาก มีภูมิหลังยิ่งใหญ่!”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงบอก
“ภูมิหลังยิ่งใหญ่อย่างไร?”
นายตำหนักถาม
“ท่านเจ้าตำหนัก ท่านดูนี่…”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงหยิบกระดานจตุรงค์มังกรอำพันออกมา บนนั้นมีตาเดินหมากที่เขาจัดแจงไว้ก่อนแล้ว
“ดูสิ่งใด?”
นายตำหนักฉงน ลำพังกระดานหมากกระดานหนึ่งมีอะไรให้ดู?
ตู้ม!
ในตอนนั้นเอง จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงรีดเร้นพลังตาเดินจตุรงค์ ฉับพลันนั้น พลังแกร่งกล้าสายหนึ่งพวยพุ่งออกจากตาเดินกระดานนั้น!
นายตำหนักมิได้มีการป้องกันตัวเลยสักนิด จึงถูกโจมตีใส่จนตั้งรับไม่ทัน พลังแกร่งกล้าถล่มใส่ตัวเขาจนตีลังกาหมอบอยู่กับพื้นทันที!
เสียงดังพรวด เขากระอักเลือดสีดำเหนียวหนืดออกมา ได้รับบาดเจ็บหนักจนลมปราณอ่อนแรงลง!
“จ้าวสังสารวัฏ เจ้ากล้าดีอย่างไร!?”
เขาคำรามกราดเกรี้ยว ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจ้าวสังสารวัฏจะหาญกล้าลงมือกับเขา!
กระดานจตุรงค์มังกรอำพันเปล่งแสงเจิดจ้า ตั้งอยู่เหนือหัวจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงแน่นิ่ง กฎแห่งวิถีหมากรุกปรากฏ ลมปราณสยดสยองไหลเวียนออกมา ปิดผนึกสถานที่แห่งนี้อย่างสมบูรณ์
“เหตุใดข้าต้องไม่กล้าด้วย”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงเอ่ยเสียงราบเรียบ ลมปราณที่เคยยับยั้งไว้ก่อนหน้า บัดนี้ถูกปลดปล่อยออกมาทั้งหมด
นี่คือระดับลมปราณที่อยู่เหนือขอบเขตมหาจักรพรรดิ!
“เจ้า…บรรลุหรือ!”
เสียงของนายตำหนักเจือแววตะลึง ไม่อาจทำใจเชื่อได้ลง!
ในแดนสังสารวัฏแห่งนี้ นอกจากนายตำหนักของตำหนักต่าง ๆ แล้ว สิ่งมีชีวิตตนอื่นไม่สามารถบำเพ็ญตนได้ทั้งสิ้น ต่างถูกพันธนาการจำกัดเอาไว้
นี่ก็เพื่อสะดวกต่อการควบคุมดูแลของนายตำหนักต่าง ๆ
พูดง่าย ๆ คือ นอกจากนายตำหนักต่าง ๆ แล้ว สิ่งมีชีวิตตนอื่นในแดนสังสารวัฏมีสภาพตอนมาอย่างไร จักรักษาสภาพนั้นไว้ตลอดกาลตอนอยู่ในแดนสังสารวัฏ ฝึกฝนไม่ได้ ตื่นรู้ไม่ได้!
ออกจากแดนสังสารวัฏไปก็มีสภาพเฉกเช่นตอนมา
จ้าวสังสารวัฏเพียงแต่ไปเยือนอาณาจักรต่ำต้อยแห่งนั้นมาเท่านั้น ขากลับก็บรรลุเลยหรือ จะให้เขาเชื่อลงได้อย่างไร?
เขารู้ดีว่าเมื่อครั้งจ้าวสังสารวัฏมาถึงที่นี่ ระดับพลังยังห่างไกลจากการบรรลุอีกมากโข ไม่มีทางบรรลุได้ในระยะเวลาสั้น ๆ แน่นอน!
มิหนำซ้ำยังเป็นการบรรลุที่เหนือขอบเขตมหาจักรพรรดิขึ้นไป!
การบรรลุระดับนี้ ต่อให้จ้าวสังสารวัฏฝึกฝนอีกหมื่นปีก็ใช่ว่าจะบรรลุได้!
ถึงแม้จ้าวสังสารวัฏอยู่ในแดนสังสารวัฏมาร่วมแสนปี กระนั้นช่วงเวลาเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เปล่าประโยชน์
ฝึกฝนไม่ได้ ตื่นรู้ไม่ได้ ต่อให้ผ่านไปอีกแสนปีก็เปล่าประโยชน์!
นอกตำหนัก
สิ่งมีชีวิตบางตนได้ยินเสียงดังสนั่นภายในตำหนัก จึงคิดจะเข้าไป
“อย่าเข้าไป ลืมคำสั่งของนายตำหนักแล้วหรือ?”
สิ่งมีชีวิตตนอื่นหยุดเขาไว้ “เจ้าเองก็รู้จักนิสัยของท่านเจ้าตำหนัก ขืนเข้าไปจริง ๆ เจ้าคงไม่เหลือชีวิตแน่!”
“ขอบคุณสหายที่เตือน!”
สิ่งมีชีวิตที่ทำท่าจะเข้าไปสะดุ้งโหยง เม็ดเหงื่อเย็นผุดพรายเต็มหน้าผาก
โชคดีที่เขาถูกหยุดไว้ ไม่อย่างนั้นเขาได้ชีวิตหาไม่แน่!
ท่านเจ้าตำหนักอารมณ์ร้อนยิ่ง…
ภายในตำหนัก
ตาเดินจตุรงค์ปิดผนึกทั้งตำหนักไว้ จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงไม่เหลือความกังวลอีกต่อไป
ตามคาด ทุกอย่างเป็นตามที่เขาคิดไว้ นายตำหนักไม่คิดระแวงเขา เขาลอบจู่โจมสำเร็จ ทำร้ายนายตำหนักจนบาดเจ็บหนัก!
“เหตุใดจะไม่ได้เล่า? ท่านไม่รู้ว่าผู้ที่ท่านคิดจัดการเป็นใคร! เขาคือตัวตนที่ท่านไม่มีทางต่อกรด้วยได้!”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงมีสีหน้าเย็นชา เขาควบคุมตาเดิน แล้วทันใดนั้น ตาเดินจตุรงค์ก็เปล่งแสงน่าหวาดหวั่นยิ่งกว่าเดิมออกมา!
โฮก โฮก โฮก!
เสียงคำรามของอสูรพิฆาตดังออกมา อสูรพิฆาตโบราณตนหนึ่งกระโจนออกจากตาเดินจตุรงค์ บารมีสยดสยองเกริกกล้าฟ้าไกล พุ่งเข้าไปหานายตำหนักอย่างรวดเร็ว!
“คิดจะฆ่าข้าหรือ ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”
นายตำหนักคำรามกราดเกรี้ยว สิ้นเสียงก็เผยร่างจริงออกมา กลายเป็นสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ คล้ายเสือและสิงโตในเวลาเดียวกัน เส้นขนทั้งตัวเป็นสีดำสนิท มีหนามกระดูกมากมายงอกอยู่บนศีรษะ!
เขาเข้าห้ำหั่นกับอสูรพิฆาตโบราณที่จู่โจมเข้ามา คลื่นพลังสยดสยองถาโถมออกไปทั่วทุกระเบียดนิ้ว ลำแสงเจิดจ้ามากมายพวยพุ่ง เสียงดังระเบิดดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน
ยังดีที่พลังของตาเดินจตุรงค์แข็งแกร่งมากพอ สามารถสะกดมิติได้อย่างแน่นหนา ไม่ปล่อยให้คลื่นพลังรั่วไหลออกไปแม้แต่น้อย
แกร่งกล้าถึงเพียงนี้เชียว!
สีหน้านายตำหนักย่ำแย่ คิดไม่ถึงว่าจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงจะแกร่งกล้าถึงปานนี้!
เขาบรรลุจนมีระดับเหนือขอบเขตมหาจักรพรรดิไปนานแล้ว ต่อให้ก่อนหน้านี้เขาถูกลอบโจมตีจนบาดเจ็บหนัก ก็ใช่ว่าผู้ที่เพิ่งผ่านพ้นขอบเขตมหาจักรพรรดิอย่างจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงจะต่อกรด้วยได้!
ทว่าจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงกลับแข็งแกร่งเหลือแสน เกินพลังรบของผู้ที่เพิ่งมีระดับเหนือขอบเขตมหาจักรพรรดิไปมาก ทัดเทียมพลังรบของเขาในช่วงเต็มกำลังที่สุดได้เลย!
เรื่องนี้เกินความคาดหมายของเขาไปมาก!
มิน่าเล่า จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงถึงกล้าลงมือกับเขา!
มิน่าเล่า จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงถึงทลายพันธนาการที่เขาทิ้งไว้ในตัวเขาได้!
ใช่แล้ว…
เขาคิดควบคุมจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงด้วยวิชาพันธนาการมานานแล้ว
แต่เขากลับพบว่าทำไม่ได้เลย จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองแต่อย่างใด!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพันธนาการที่เขาทิ้งไว้ในตัวของจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงถูกทลายไปแล้วอย่างแน่นอน!
“คนผู้นั้นเป็นใครกันแน่!?” เขาตะโกนถามด้วยสีหน้าอึมครึม
ยามนี้เขาไม่สบอารมณ์เป็นที่สุด
ให้ตายสิ เขาส่งจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงไปจัดการคนผู้นั้น ผลสุดท้ายจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงกลับย้อนกลับมาต่อกรกับเขาเสียนี่!
นี่มันเรื่องอะไรกัน!
เขาโมโหจนอกจะแตกอยู่แล้ว!
นอกจากนี้ จิตใจเขายังสั่นสะท้านอย่างมาก
ที่จู่ ๆ จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงแข็งแกร่งขึ้นได้ขนาดนี้ ย่อมต้องเกี่ยวข้องกับคนผู้นั้นแน่นอน!
คนผู้นั้นเป็นใครกัน?
เหตุใดถึงมีฝีมือน่ากลัวเยี่ยงนี้?!
“เขาคือคนที่ท่านไม่อาจยุ่งด้วยได้!”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงมิได้กล่าวสิ่งใดมากไปกว่านี้ เขาใช้ออกด้วยมหาวิชาโรมรันเข้าต่อสู้ จู่โจมนายตำหนักร่วมกับอสูรพิฆาตโบราณที่หล่อหลอมขึ้นจากตาเดินจตุรงค์
เขาไม่อยากยืดเยื้อเท่าใด
ยิ่งใช้เวลานานเท่าไรก็ยิ่งไม่เป็นประโยชน์ต่อเขา!
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงตระหนักถึงข้อนี้ดี จึงต้องการจัดการนายตำหนักให้ได้ไวที่สุด
ส่วนตัวตนของท่านเซียน เขาย่อมไม่กล้าพูดมากไปกว่านี้
“ข้าไม่อาจยุ่งด้วยได้ แล้วแดนสังสารวัฏเล่า? เจ้ากำลังรนหาที่ตาย! อย่าคิดว่าเจ้าได้เกาะบุญบารมีของผู้ยิ่งใหญ่! ข้าจะบอกให้ เมื่ออยู่ต่อหน้าแดนสังสารวัฏ คนผู้นั้นไม่มีค่าใด ๆ ทั้งสิ้น!”
นายตำหนักตวาด ระเบิดพลังทั้งหมด เข้าต่อสู้กับอสูรพิฆาตโบราณที่หลอมรวมจากพลังตาเดินจตุรงค์ และจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงอย่างดุเดือด!
“แดนสังสารวัฏต่างหากที่ไม่มีค่าใด ๆ…”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงกล่าว
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")