บุปผาลิขิตแค้น – ตอนที่ 187 ข้ามผ่าน

ตอนที่ 187 ข้ามผ่าน

ในขณะที่​หลิว​จั่ง​กุ้ย​และ​จาง​เหยา​เดินตาม​ออกมา​จาก​ภายใน​จวน​ ​เฉิน​ตัน​จู​ได้​นั่ง​รถ​จากไป​แล้ว​ ​มี​เพียง​หลิว​เวย​ยืน​ซับ​น้ำตา​อยู่​หน้า​ประตู

“​ควร​รั้ง​คุณหนู​ตัน​จู​ทานข้าว​ด้วยกัน​”​ ​หลิว​จั่ง​กุ้​ยพูด​ด้วย​ความละอาย​ ​“​ข้า​ยัง​ไม่ทัน​ได้​ขอบคุณ​”

หลิว​เวย​เช็ดน้ำ​ตา​ ​ยิ้ม​ให้​หลิว​จั่ง​กุ้ย​ ​“​ไม่ต้อง​เกรงใจ​ ​คุณหนู​ตัน​จู​ไม่ใช่​คนอื่น​”

หลิว​จั่ง​กุ้ย​เหลือบมอง​บุตรสาว​ ​หลังจากที่​รู้ตัว​ตน​ของ​เฉิน​ตัน​จู​ ​ภายนอก​บุตรสาว​ดูเหมือน​ไปมาหาสู่​กับ​เฉิน​ตัน​จู​อย่าง​เรียบ​เฉย​ ​แต่​ในความเป็นจริง​กังวล​เป็นอย่างมาก​ ​เวลานี้​บุตรสาว​ถึง​ได้​ผ่อนคลาย​อย่างแท้จริง​ ​เป็นเพราะว่า​เฉิน​ตัน​จู​ช่วย​นาง​จัดการ​เรื่อง​ของ​จาง​เหยา​หรือ

เขา​เหลือบมอง​จาง​เหยา​ ​เห็น​สีหน้า​ของ​ชายหนุ่ม​คน​นี้​เต็มไปด้วย​รอยยิ้ม

เขา​เดินทาง​กลับมา​อย่าง​รีบร้อน​หลังจาก​ได้รับ​ข่าว​อัน​น่า​ตื่นตระหนก​ ​เวลานี้​จึง​ได้​ตระหนักถึง​ปัญหา​บางอย่าง​ ​จาง​เหยา​กลับมา​กับ​เฉิน​ตัน​จู​และ​หลิว​เวย​ได้​อย่างไร​ ​หลิว​เวย​กลับมา​ได้​อย่างไร​ ​ภรรยา​ของ​ตน​อยู่​ที่ใด

“​เสี่ยว​…​”​ ​เขา​เรียกขาน

จาง​เหยา​พูด​ขัด​เขา​อย่าง​เขินอาย​เล็กน้อย​ ​“​ท่าน​ลุง​ ​ข้า​โต​เพียงนี้​แล้ว​ ​อย่า​ได้​เรียกชื่อ​เล่น​อีก​เลย​”

หลิว​จั่ง​กุ้ย​หัวเราะ​ ​จับมือ​ของ​เขา​เอาไว้​ ​ทั้ง​ดีใจ​ทั้ง​โศกเศร้า​ ​“​จาง​เหยา​ ​ชื่อ​นี้​ ​ข้า​กับ​บิดา​ของ​เจ้า​หารือ​กันตั​้ง​ขึ้น​ ​เพียง​ชั่วพริบตา​เจ้า​ก็​เติบใหญ่​เพียงนี้​แล้ว​”

หลิว​เวย​เรียกขาน​เสียง​เบา​อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​“​ท่าน​พ่อ​ ​เข้าไป​คุย​กับ​คุณชาย​จาง​ด้านใน​เถิด​”

หลิว​จั่ง​กุ้ย​ตอบรับ​ ​ก่อน​จะ​เหลือบมอง​หลิว​เวย​อีกครั้ง​ ​หลิว​เวย​ไม่มี​ทีท่า​กังวล​ ​ต่อต้าน​ ​หรือ​ขุ่นเคือง​แม้แต่น้อย​ ​หากแต่​ยืน​อยู่​ด้าน​ข้าง​ด้วย​สีหน้า​สบายใจ

“​ไป​ ​เข้าไป​เถิด​”​ ​เขา​ข่ม​ความสงสัย​เอาไว้​ ​จับมือ​ของ​จาง​เหยา​เดิน​เข้า​ประตู​ไป​ ​“​เวย​เวย​ ​เจ้า​ไป​เตรียมการ​ให้​โรง​เตี​๊​ยม​จัด​อาหาร​ส่ง​มา​”

หลิว​เวย​ตอบรับ​ ​ก่อน​จะ​สั่ง​ให้​บ่าว​รับใช้​ไป​จัดเตรียม​อาหาร​ที่​โรง​เตี​๊​ยม​บริเวณ​ใกล้เคียง​ ​ก่อน​จะ​เรียกขาน​สาว​รับใช้​ให้​เตรียม​ห้องพัก​ให้​จาง​เหยา​ ​พร้อมทั้ง​น้ำชา​และ​ขนม​ ​ให้​หลิว​จั่ง​กุ้ย​และ​จาง​เหยา​นั่ง​สนทนา​กันได​้​อย่าง​สบาย

เมื่อ​อาหาร​นำ​ส่ง​มา​จัดเตรียม​ไว้​อย่างเรียบร้อย​ ​มารดา​ของ​หลิว​เวย​และฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ก็​เดินทาง​กลับมา​อย่าง​รีบร้อน

มารดา​ของ​หลิว​เวย​ถูก​สาว​รับใช้​พยุง​ลง​จาก​รถ​ ​ทันทีที่​เห็น​หลิว​เวย​ ​นาง​ยกมือ​ขึ้น​ทำท่า​จะ​ตีลง​ไป​ ​“​เจ้า​เด็ก​คน​นี้​ ​เจ้า​ทำให้​พวก​ข้า​ตกใจ​…​”

ฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​รีบ​รั้ง​ไว้

หลิว​เวย​ไม่ทัน​ได้​อธิบาย​ ​เพียงแค่​พูด​ขึ้น​หนึ่ง​ประโยค​ ​“​ท่าน​แม่​ ​ท่าน​ป้า​ใหญ่​ ​จาง​เหยา​เดินทาง​มาถึง​แล้ว​”

มารดา​ของ​หลิว​เวย​และฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ผงะ​ไป​ ​นึกไม่ออก​ว่า​จาง​เหยา​คือ​ผู้ใด​ขึ้น​มาชั​่ว​ขณะ

หลิว​จั่ง​กุ้​ยพา​จาง​เหยา​เดิน​ออกมา​จาก​ภายใน​ห้อง

“​จาง​เหยา​อย่างไรเล่า​”​ ​หลิว​จั่ง​กุ้ย​แนะนำ​ต่อ​ภรรยา​และฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ด้วย​สีหน้า​ดีใจ​ ​“​บุตรชาย​ของ​จาง​ชิ่ง​จือ​ ​จาง​เหยา​ ​เขา​เดินทาง​มาถึง​ในที่สุด​”

มารดา​ของ​หลิว​เวย​และฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ตั้งสติ​ได้​ ​สีหน้า​ตกตะลึง

หลิว​เวย​อาศัย​จังหวะ​ที่​พยุง​พวก​นาง​กระซิบ​ข้าง​หู​เสียง​เบา​ ​“​คุณหนู​ตัน​จู​เป็น​คน​ตามหา​จาง​เหยา​พบ​ ​เมื่อวาน​พวก​ข้า​เกิด​ปากเสียง​กัน​เพราะ​เรื่อง​นี้​ ​นาง​ส่ง​ข้า​กลับมา​พร้อม​จาง​เหยา​ ​พวก​ท่าน​ไม่ต้อง​กังวล​”

เพียงแค่​ประโยค​สั้น​ๆ​ ​มารดา​ของ​หลิว​เวย​และฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​กระจ่าง​ขึ้น​อย่างมาก​ ​อีกทั้ง​ราวกับ​เข้าใจ​บางอย่าง​ขึ้น​มา

มารดา​ของ​หลิว​เวย​ยืดตัว​ตรง​ใน​ทันใด​ ​ยื่นมือ​ไปหา​จาง​เหยา​อย่างดี​ใจ​ ​“​เจ้า​มา​เสียที​ ​เติบใหญ่​เพียงนี้​แล้ว​หรือ​”

หลิว​จั่ง​กุ้ย​แนะนำ​ต่อ​จาง​เหยา​ ​“​เจ้า​ยัง​จำได้​หรือไม่​ ​ท่าน​นี้​คือ​ท่าน​ป้า​ของ​เจ้า​ ​ส่วน​ท่าน​นี้​คือ​พี่สะใภ้​ของ​ท่าน​ป้า​ของ​เจ้า​”

จาง​เหยา​คารวะ​ต่อมา​รดา​ของ​หลิว​เวย​ ​“​ข้า​ยัง​จำ​ท่าน​ป้า​ได้​ ​ท่าน​ป้า​เคย​ทำ​ขนม​น้ำตาล​ให้​ข้า​ ​เลิศ​รส​อย่างมาก​”

มารดา​ของ​หลิว​เวย​หลั่ง​น้ำตาล​งมา​ทันที​ ​“​ตอนนั้น​ท่าน​แม่​ของ​เจ้า​ก็​ชอบใจ​ยิ่งนัก​”

ฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ยืน​อธิบาย​ด้วย​รอยยิ้ม​อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​“​น้องสาว​พา​เวย​เวย​มา​พัก​อยู่​ใน​จวน​ของ​พวก​ข้า​ ​แต่​นาง​เดินทาง​จากไป​แต่เช้า​อย่างเร่งรีบ​ ​พวก​ข้า​คิด​ว่า​เกิดเรื่อง​อัน​ใด​ขึ้น​ ​ตกใจ​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​ที่แท้​ก็​เป็นเรื่อง​ที่​เจ้า​เดินทาง​มา​”

ทุกสิ่ง​กลายเป็น​เรื่อง​สมเหตุสมผล

หลิว​จั่ง​กุ้ย​ยิ้ม​ ​“​มา​ๆ​ ​รีบ​นั่งลง​”

งานเลี้ยง​เริ่มต้น​ขึ้น​อย่าง​รีบร้อน​ ​จบสิ้น​ลง​อย่าง​รีบร้อน​ ​มารดา​ของ​หลิว​เวย​และฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​อาศัย​จังหวะ​ช่วง​อาบน้ำ​เปลี่ยนเสื้อ​ผ้า​ดึง​ตัว​ของ​หลิว​เวย​จาก​มา​ ​หลิว​จั่ง​กุ้​ยมี​เรื่อง​ต้องการ​พูดคุย​กับ​จาง​เหยา​เป็นการ​ส่วนตัว​เช่นเดียวกัน​ ​จึง​นำ​เขา​ไป​ที่​ห้อง​ตำรา

“​เรื่อง​เป็น​อย่างไร​กัน​”​ ​ภายใน​ห้อง​ของ​หลิว​เวย​ ​มารดา​ของ​หลิว​เวย​และฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ซักถาม​อย่าง​รีบร้อน

เมื่อ​นึกถึง​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​เมื่อวาน​ ​ก่อน​จะ​นึกถึง​เรื่อง​ที่​หลิว​เวย​หายตัว​ไป​เมื่อเช้านี้​ ​เวลานี้​ยังคง​รู้สึก​วิงเวียน​เป็นอย่างมาก​ ​มารดา​ของ​หลิว​เวย​ยกมือ​ขึ้น​ตี​หลิว​เวย​อย่างแรง​หนึ่ง​ที​ ​“​ไม่ว่า​เรื่อง​เป็น​อย่างไร​ ​เจ้า​ควรจะ​บอก​พวก​ข้า​ก่อน​ ​คน​ทั้ง​ตระกูล​ตกใจ​กัน​แทบ​แย่​”

ฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ห้ามปราม​ด้วย​คำพูด​เกรงใจ​ ​“​รอนาง​พูด​ก่อน​ ​ให้​นาง​พูด​ก่อน​”

หลิว​เวย​ก้มหน้า​ขอโทษ​ ​เรื่อง​เป็นมา​อย่างไร​ ​อันที่จริง​นาง​ก็​ไม่​กระจ่าง​นัก​ ​อีกทั้ง​เรื่อง​ที่นาง​รู้​ก็​ไม่​อาจ​พูด​กับ​คนใน​ตระกูล​ได้​ ​ดังนั้น​จึง​ทำได้​เพียง​กึ่ง​เดา​กึ่ง​ปลอบประโลม

นาง​เดา​ว่า​คุณหนู​ตัน​จู​รู้เรื่อง​ที่นาง​หมั้น​หมาย​ ​จึง​จดจำ​ไว้​ใน​ใจ​ ​ใช้​ทุก​วิถีทาง​…​ส่วน​วิธีการ​อย่างละเอียด​ใน​การตาม​หานาง​ไม่​อาจ​รู้​ได้​ ​แต่​อย่างไรก็ตาม​คุณหนู​ตัน​จูมี​ความกว้างขวาง​…​ตามหา​จาง​เหยา​จน​พบ​ ​จับ​เขา​ ​มิใช่​ ​เชิญ​เขา​มายัง​ภูเขา​ดอก​ท้อ

“​เมื่อวาน​นาง​มา​เพื่อ​บอก​ข้า​เรื่อง​นี้​ ​เกี่ยวกับ​การ​จัดการ​จาง​เหยา​”​ ​หลิว​เวย​อ้าง​ต่อ​ ​“​พวก​ข้า​ทั้งสอง​เกิด​ความขัดแย้ง​ขึ้น​มา​ ​ข้า​พูดจา​ไม่น่าฟัง​นัก​ ​ทำให้​คุณหนู​ตัน​จู​ทั้ง​เสียใจ​ทั้ง​โกรธ​ ​ดังนั้น​จึง​จากไป​ ​ข้า​ไม่กล้า​บอก​กับ​พวก​ท่าน​ ​นอนไม่หลับ​อยู่​คนเดียว​ ​จึง​แอบ​ลุกขึ้น​ใน​ยาม​ฟ้า​มืด​มา​ขอโทษ​คุณหนู​ตัน​จู​…​”

สำหรับ​คำพูด​เหล่านี้​ ​มารดา​ของ​หลิว​เวย​และฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ไม่​สงสัย​แม้แต่น้อย​ ​อืม​ ​อีกทั้ง​ยังดี​ใจ​เล็กน้อย​ด้วย

“​คุณหนู​ตัน​จู​และ​เวย​เวย​สนิท​กัน​เสีย​จริง​”​ ฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​เวย​เวย​บอกว่า​นาง​ทำให้​คุณหนู​ตัน​จู​โกรธ​อย่าง​ไม่​ตั้งใจ​ ​แต่​แม่​หญิง​อา​เถี​ยน​มาบ​อก​ว่า​คุณหนู​ตัน​จู​ทำให้​เวย​เวย​โกรธ​ ​เป็นความ​ผิด​ของ​คุณหนู​ตัน​จู​ ​ทั้งสอง​คน​ต่าง​ปกป้อง​กันและกัน​”

ก้อนหิน​ภายในใจ​มารดา​ของ​หลิว​เวย​ถูก​โยนทิ้ง​ไป​ ​นาง​มองหน้า​บุตรสาว​ด้วย​ความดีใจ​ ​“​เวย​เวย​ยังคง​รู้​สิ่ง​ที่​เหมาะสม​อย่างมาก​”

เมื่อ​นึกถึง​บุตรสาว​ที่​เชื่อฟัง​นี้​ ​ก่อน​จะ​นึกถึง​จาง​เหยา​ผู้​นั้น​ ​จิตใจ​ของ​นาง​ก็​หนักอึ้ง​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​ก่อนหน้านี้​พบ​กับ​จาง​เหยา​ ​ถึงแม้​อีก​ฝ่าย​จะ​หน้าตา​สะอาดสะอ้าน​ ​แต่งตัว​ไม่เลว​ ​แต่​ชาติกำเนิด​ยังคง​…​เฮ้อ

“​ท่าน​แม่​”​ ​สีหน้า​ของ​หลิว​เวย​เขินอาย​ ​แต่​ดวงตา​เป็นประกาย​ ​“​ไม่ต้อง​กังวล​ ​จาง​เหยา​เขา​ตกลง​ยอม​ถอนหมั้น​แล้ว​ ​เขา​พูด​กับ​ข้า​ต่อหน้า​ของ​คุณหนู​ตัน​จู​ ​เวลานี้​คง​กำลัง​พูด​กับ​ท่าน​พ่อ​เช่นกัน​”

มารดา​ของ​หลิว​เวย​ทำ​หน้า​ตกใจ​ ​“​เรื่อง​นี้​ ​เขา​ยอม​หรือ​ ​เขา​หลอก​เจ้า​หรือไม่​ ​เหตุใด​ถึง​ง่ายดาย​เพียงนี้​…​”

ฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​ปรบมือ​ขึ้น​มา​ ​“​มีเรื่อง​ใด​ยาก​กัน​ ​น้องสาว​ ​เจ้า​ไม่ได้​ยิน​ที่​เวย​เวย​บอก​หรือ​ ​พูด​ต่อหน้า​คุณหนู​ตัน​จู​ ​คุณหนู​ตัน​จู​ให้​จาง​เหยา​ยินยอม​ ​เขา​กล้า​หลอก​พวกเรา​ ​แต่​เขา​กล้า​หลอก​คุณหนู​ตัน​จู​หรือ​ ​หาก​หลอก​คุณหนู​ตัน​จู​ ​ผลสุดท้าย​…​”

นาง​คง​ไม่ต้อง​พูด

มีคุณ​หนู​ตัน​จู​จัดการ​กับ​จาง​เหยา​แล้ว​ ​พวกเขา​ก็​ไม่มี​ส่วน​เกี่ยวข้อง​อีก​ ​อีกทั้ง​ยัง​ไม่ต้อง​ถูก​มองว่า​ทรยศ​หักหลัง​ต่อ​คำมั่นสัญญา

มารดา​ของ​หลิว​เวย​ตั้งสติ​ได้​ ​มอง​ใบหน้า​ยิ้ม​บาง​ของ​บุตรสาว​ ​ที่แท้​ก็​เป็น​เช่นนี้​ ​นาง​อด​ยกมือ​ขอบคุณ​สิ่งศักดิ์สิทธิ์​ทั่ว​ฟ้า​ไม่ได้​ ​น้ำตา​ของ​นาง​หลั่งไหล​ลงมา​ด้วย​ความดีใจ​ ​“​ดี​เสีย​จริง​ ​ช่าง​เป็นการ​กำจัด​ปัญหา​ของ​ทั้ง​ตระกูล​พวกเรา​ ​ท่าน​ยาย​ของ​เจ้า​ย่อม​ไม่ต้อง​เปลือง​แรงกาย​แรงใจ​เพื่อ​การ​นี้​อีก​”

หลิว​เวย​เอน​พิง​มารดา​ ​“​ท่าน​แม่​และ​ท่าน​ยาย​พักผ่อน​ได้​แล้ว​ ​เพื่อ​เวย​เวย​ ​พวก​ท่าน​อกสั่นขวัญแขวน​มา​หลาย​ปี​แล้ว​”

มารดา​ของ​หลิว​เวย​ลุกขึ้น​ ​“​ข้า​จะ​ไป​บอก​ท่าน​ป้า​”

ฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​กด​นาง​นั่งลง​ ​“​เจ้า​รีบร้อน​อัน​ใด​ ​ข้า​กลับ​ไป​บอก​ก็​พอแล้ว​ ​ส่วน​เจ้า​ ​สิ่ง​สำคัญ​ในเวลานี้​คือ​การ​ดูแล​จาง​เหยา​”​ ​พูดถึง​ตรงนี้​ ​นาง​ก็​หันไป​สั่ง​ให้​หลิว​เวย​ไป​ยก​น้ำชา​มา

หลิว​เวย​ตอบรับ​พร้อม​ถอย​ออก​ไป​ ​มารดา​ของ​หลิว​เวย​เรียกขาน​พี่สะใภ้

“​ไม่​เพียง​เจ้าที่​ต้อง​ดูแล​จาง​เหยา​อย่างดี​ ​พวก​ข้า​เอง​ก็​เช่นกัน​”​ ฮู​หยิน​ใหญ่​ตระกูล​ฉาง​พูดเสี​ยง​เบา​

“​จาง​เหยา​ยอม​ถอนหมั้น​แล้ว​ ​จึง​ไม่มี​ภัย​คุกคาม​ต่อ​พวกเรา​แล้ว​ ​ส่วน​คนเลว​ให้​เฉิน​ตัน​จูมา​รับ​ ​พวกเรา​ทำหน้าที่​เป็น​คนดี​ ​ยิ่ง​เป็น​คนดี​ยิ่ง​ปลอดภัย​”

มารดา​ของ​หลิว​เวย​พยักหน้า​อย่าง​เข้าใจ​ ​ทาง​หลิว​เวย​ยก​น้ำชา​เข้ามา​ ​ทั้งสอง​คน​หยุด​การ​สนทนา​ลง​ ​รับ​น้ำชา​มาดื​่ม

ส่วน​หลิว​จั่ง​กุ้ย​และ​จาง​เหยา​ภายใน​ห้อง​ตำรา​หลังจาก​ดื่ม​ชา​เสร็จสิ้น​ ​จาง​เหยา​จึง​บอก​จุดประสงค์​ใน​การ​มา​ของ​ตนเอง

“​ข้ามา​เพื่อ​ถอนหมั้น​”​ ​เขา​พูด​ ​“​เนื่องจาก​ขาดการติดต่อ​ ​ทำให้​ท่าน​ลุง​และ​น้องสาว​ต้อง​รอนาน​เพียงนี้​”

หลิว​จั่ง​กุ้ย​ได้ยิน​ดังนั้น​ ​ไม่มี​ความตกใจ​ ​ไม่มี​ความดีใจ​ ​สีหน้า​ของ​เขา​ซับซ้อน

“​อา​เหยา​”​ ​เขา​วาง​ถ้วย​ชาลง​ ​“​เจ้า​บอก​ข้า​ ​เจ้า​ถูก​คุณหนู​ตัน​จู​ข่มขู่​หรือไม่​”

ข่มขู่​หรือ​ ​จาง​เหยา​นึกถึง​ชื่อ​ของ​คุณหนู​ตัน​จู​ ​ยิ้ม​บาง​ ​“​นาง​ ​ไม่ได้​ข่มขู่​ข้า​”

บุปผาลิขิตแค้น

บุปผาลิขิตแค้น

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท