ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 168 ข่มขู่ เปิดแดนลับ

ตอนที่ 168 ข่มขู่ เปิดแดนลับ

หลังจากแสงจากกระบี่ส่องประกายวาบ หนิงฝานก็รีบรุดเดินทางมาพร้อมกับสำนักซียนกระบี่

ทันทีที่มาถึง ชายหนุ่มก็ได้เห็นกองกำลังและผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมด

เช่นเดียวกัน ผู้นำกองกำลังที่เป็นกึ่งเซียนอย่างเยี่ยฉิงชางก็ลอบมองหนิงฝานอยู่

“เพ่ย! สำนักเซียนกระบี่อย่างพวกเจ้าช่างกล้าเสียจริง ทำให้พวกเรารอมานานถึงเพียงนี้!

ทันใดนั้น รองเจ้าตำหนักเซียนก็พูดขึ้นด้วยเสียงแข็งกร้าว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“เจ้าสำนักหนิงฝาน อย่าคิดว่าอายุน้อยแล้วจะทำอะไรก็ได้ หยิ่งยโสเช่นนี้ หาใช่เรื่องดีไม่!”

“หึ! เพิ่งจะเป็นกึ่งเซียนแท้ ๆ แต่กลับกล้าทำตัวไร้มารยาทเยี่ยงนี้!”

“เจ้าหนิงฝาน ยังไม่รีบคลานมาเคารพอีกรึ!”

“…”

เหล่ากึ่งเซียนบ้างเย้ยหยัน บ้างตะโกนเสียงดัง พลังแห่งกึ่งเซียนพวยพุ่งขึ้นฟ้า เห็นได้ชัดว่าต้องการแสดงอำนาจใส่หนิงฝาน

แต่หนิงฝานไม่ได้สนใจคำพูดข่มขู่พวกนั้น เขาเพียงตอบกลับไปว่า “ข้ามาจากสำนักเซียนกระบี่ไม่ไกลเกินหมื่นลี้ก็มาถึง ดูแล้วที่แห่งนี้คงจะไม่ต้อนรับพวกข้า หากเป็นเช่นนั้นข้าก็ขอลา!”

สิ้นเสียง หนิงฝานก็หมุนตัวกลับและเดินออกไป!

ในใจยิ้มเย้ยหยัน!

เห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้ต้องการใช้เขาเพื่อเปิดแดนลับธุลีสีชาด และหากวันนี้ยังคงกล้าข่มขู่เขาอีก เขาเกรงว่าตนเองจะไม่ตลกด้วยแล้ว!

แน่นอนว่าเมื่อเห็นหนิงฝานหมุนตัวกลับและเดินออกไป สีหน้าของผู้คนก็เปลี่ยนไปในทันที ไม่คิดว่าหนิงฝานจะหยิ่งผยองมากถึงเพียงนี้ แม้แต่คำข่มขู่เขาก็ไม่สนใจ!

ถ้าหากเขาไปแล้วจะเปิดแดนลับธุลีสีชาดได้อย่างไร!

“ช้าก่อน!”

“หยุด!”

“เจ้าอยากไปก็ได้ แต่ปล่อยพวกอู๋เซียนเหรินออกมาก่อน!”

ทุกคนพูดด้วยเสียงเย็นชา บางคนถึงกับเอาตัวเข้ามาขวางทางหนิงฝานไว้!

เมื่อเห็นว่าทางถูกปิดกั้นเอาไว้ ความเย็นชาก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของหนิงฝาน “หากข้าพูดว่า ‘ไม่’ เล่า?”

“หนิงฝาน สำนักเซียนกระบี่ของเจ้าต้องการจะเป็นศัตรูกับทั้งแคว้นเซียนงั้นหรือ!” ยามนี้รองเจ้าตำหนักพูดขึ้นอีกครั้ง พลังกึ่งเซียนก้าวที่เจ็ดปะทุออกและซัดพลังใส่หนิงฝานทันที เพื่อหวังบังคับให้หนิงฝานยอมแพ้!

ผู้ใดจะล่วงรู้ว่าหนิงฝานไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย!

เขามองไปที่เหล่ากึ่งเซียนพวกนั้นอย่างเย็นชา ก่อนจะหันมามองรองเจ้าตำหนักและพูดขึ้นว่า “พวกเจ้าก็ลองลงมือ แล้วมาดูกันว่าจะเป็นพวกเจ้าฆ่าข้า หรือเป็นข้าที่ฆ่าพวกอู๋เซียนเหริน!”

พรึ่บ!

สิ้นคำกล่าว แสงพลันสว่างวาบขึ้นและเมืองเซียนโบราณก็มาปรากฏอยู่บนฝ่ามือของชายหนุ่ม เพียงเขาขยับมันเล็กน้อย เสียงร้องของอู๋เซียนเหรินกับคนอื่น ๆ ก็ดังขึ้น

“เจ้ากำลังข่มขู่พวกข้ารึ?!”

เห็นเช่นนั้น สีหน้าของเหล่ากึ่งเซียนก็ซีดลง

หนิงฝานยักไหล่เหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไร

“พอได้แล้ว!”

แต่ในตอนนี้เอง เจ้าตำหนักเซียน เยี่ยฉิงชางก็พูดขึ้น พลังกึ่งเซียนก้าวที่เก้าปะทุขึ้น ทำให้ทุกคนในที่นี้สงบลงทันที

หนิงฝานหรี่ตาลงเล็กน้อย หากจะมีผู้ใดที่ทำให้เขาเป็นอันตรายได้ ก็น่าจะเป็น เยี่ยฉิงชาง ผู้อยู่ในขอบเขตกึ่งเซียนก้าวที่เก้า!

ทว่าหลังจากนั้น เยี่ยฉิงชางหาได้ทำอะไรหนิงฝาน เขาเพียงตำหนิรองเจ้าตำหนักเซียนและเหล่ากึ่งเซียนคนอื่น ๆ “พวกเจ้าถอยไปเถิด เจ้าสำนักหนิงฝาน ท่านได้รับคำเชิญจากตำหนักเซียนแล้ว ผู้ใดกล้าดูหมิ่นท่านก็คงจะต้องมีปัญหากับข้าเช่นกัน!”

ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเหล่ากึ่งเซียนก็เปลี่ยนสีทันที พร้อมทั้งยับยั้งความโกรธเอาไว้

เยี่ยฉิงชางเป็นกึ่งเซียนก้าวที่เก้า อาจกล่าวได้ว่าเป็นบุรุษผู้แข็งแกร่งมากที่สุดในแคว้นเซียน และเมื่อรวมกับการเป็นเจ้าตำหนักเซียน ผู้คนจึงเกรงกลัวเขาโดยปริยาย!

เมื่อเห็นทุกคนควบคุมอารมณ์ตนเองได้แล้ว เยี่ยฉิงชางก็ประสานกำปั้น แสดงความเคารพต่อหนิงฝาน “ทำให้เจ้าสำนักหนิงตกใจแย่แล้ว!”

โบราณกล่าวเอาไว้ว่า หากอีกฝ่ายสำนึกผิดแล้ว เราก็ควรจะให้อภัย!

แม้จะรู้ว่าเยี่ยฉิงชางแค่ทำดีต่อหน้าเขาเท่านั้น แต่หนิงฝานก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาเพียงแค่โบกมือ “ท่านเจ้าตำหนักเยี่ย ท่านก็พูดเกินไป ก็แค่พวกงี่เง่าไม่กี่คน ข้าหาได้สนใจไม่”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รองเจ้าตำหนักเซียนและกึ่งเซียนคนอื่น ๆ ก็โกรธทันที แต่ด้วยมีเยี่ยฉิงชางอยู่ พวกเขาจึงไม่กล้าโจมตีกับหนิงฝาน!

ยามนี้ เยี่ยฉิงชางพลันพูดขึ้น “เจ้าสำนักหนิง ในเมื่อตอนนี้ท่านก็มาแล้ว เหตุใดจึงไม่ปล่อยอู๋เซียนเหรินและคนอื่น ๆ ไปเสีย จากนั้นก็รีบมาเปิดแดนลับธุลีสีชาดจะดีกว่า!”

“ฮ่า ๆ หากทุกคนเป็นอย่างเจ้าตำหนักเยี่ย แดนลับธุลีสีชาดก็คงจะถูกเปิดไปนานแล้ว!”

หนิงฝานพูดหยอกเย้าเหล่ากึ่งเซียนพวกนั้น!

หลังจากนั้น เขาเพ่งสมาธิทั้งหมดมาไว้ที่เมืองเซียนโบราณ

หากเป็นเมื่อสิบกว่าปีก่อน เขาคงไม่ปล่อยอู๋เซียนเหรินไปง่าย ๆ แน่

แต่วันนี้เขาเป็นกึ่งเซียนก้าวที่ห้า และด้วยไพ่ที่มีอยู่ในมือ นอกจากกึ่งเซียนก้าวที่เก้าอย่างเยี่ยฉิงชางแล้วนั้น ก็ไม่ต้องพูดถึงพวกอู๋เซียนเหรินเลยด้วย

ปัง! ปัง! ปัง!

เพียงความคิดของหนิงฝาน ร่างหลายร่างพลันถูกโยนออกมาจากเมืองเซียนโบราณ แน่นอนว่านั่นก็คือกึ่งเซียนทั้งหกคนที่นำโดยอู๋เซียนเหริน!

ทว่าเหล่ากึ่งเซียนทั้งหกถูกหนิงฝานกำราบให้อยู่ในเมืองเซียนโบราณมานานถึงสิบแปดปีเต็ม พวกเขาไร้ซึ่งพลังและความยิ่งใหญ่เฉกเช่นในอดีตอีกต่อไปแล้ว

แต่ละคนผมเผ้ากระเชอะกระเซิง ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธแค้น และขาทั้งสองข้างที่ถูกจับให้คุกเข่ามานานหลายปีก็บวมเป็นอย่างมาก!

“หืม?!”

“พวกเรา… ออกมาได้แล้ว!”

“อ๊ะ! เจ้าหนิงฝาน เจ้ากดขี่พวกข้ามาถึงสิบแปดปี ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้น ๆ!”

“หนิงฝาน เจ้าต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”

“…”

ในเวลานี้ ทั้งหกคนที่นำโดยอู๋เซียนเหรินต่างก็ตกตะลึง จากนั้นก็มองไปที่หนิงฝาน ความโกรธแค้นและเจตนาฆ่าฟันก็เกิดขึ้น พลังแห่งกึ่งเซียนเดือดพล่าน ทุกคนต่างก็อยากฆ่าหนิงฝาน

“หึ!”

เห็นเช่นนั้น หนิงฝานก็ยิ้มด้วยความเย็นชา ด้วยแสงกระบี่ที่ส่องประกายบนท้องฟ้า ทำให้อู๋เซียนเหรินและทั้งหกถูกกวาดออกไปทันที โลหิตพลันพุ่งกระฉูดออกมา!

“กึ่งเซียนก้าวที่ห้า!”

“ไม่! เป็นไปไม่ได้!”

“เพียงแค่สิบแปดปี เหตุใดเจ้าจึงแข็งแกร่งขึ้นถึงเพียงนี้!”

ตอนนี้ สีหน้าของอู๋เซียนเหรินและอีกหกคนพลันซีดลงด้วยความตื่นตกใจ ความโกรธแค้นบนใบหน้าเปลี่ยนเป็นความไม่เชื่อ!

“เอาชนะกึ่งเซียนทั้งหกได้ด้วยกระบี่เพียงเล่มเดียว!” ยามนี้กึ่งเซียนในลานนี้ต่างก็ตื่นตกใจเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าหนิงฝานจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้!

ในเวลานี้เอง กลุ่มคนจากสำนักเซียนยุทธ์ก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยอู๋เซียนเหรินและอีกหกคน

ในที่สุด พวกอู๋เซียนเหรินก็มองเห็นผู้คนจากหนึ่งตำหนักสามขุนเขาห้าพรรคที่ยืนอยู่รอบ ๆ พลันพวกเขาก็เข้าใจถึงเหตุผลที่พวกเขาถูกหนิงฝานปล่อยออกมาจากเมืองแห่งเซียนโบราณ

“อู๋เซียนเหริน ความแค้นระหว่างพวกเจ้ากับหนิงฝาน ขอให้อย่าเพิ่งพูดถึงมัน ครั้งนี้ที่ปล่อยพวกเจ้าออกมาก็เพื่อต้องการให้พวกเจ้าช่วยเปิดแดนลับธุลีสีชาด!” ท้ายที่สุด เยี่ยฉิงชางก็พูดขึ้นเพื่อตักเตือนอู๋เซียนเหริน

“เข้าใจแล้ว!”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกึ่งเซียนก้าวที่เก้าอย่างเยี่ยฉิงชาง อู๋เซียนเหรินและคนอื่น ๆ ก็ไม่กล้าทำอะไรมากนัก และทำได้เพียงมองหนิงฝานด้วยความโกรธแค้น

เห็นเช่นนั้น หนิงฝานก็ไม่ได้สนใจอะไร ด้วยการฝึกฝนของเขาในวันนี้ สามารถปลดปล่อยอู๋เซียนเหรินและคนอื่น ๆ ออกมาได้ก็กำราบได้ไม่ยากเช่นกัน!

“ดีมาก! ในเมื่อวันนี้กึ่งเซียนทุกท่านก็มาครบแล้ว งั้นก็เริ่มการเปิดแดนลับธุลีสีชาดได้!”

ท้ายที่สุด ตามที่เยี่ยฉิงชางได้กล่าวไว้ เหล่ากึ่งเซียนยี่สิบเอ็ดคนต่างก็เริ่มลงมือ!

ครืน ครืน ครืน!

บังเกิดเสียงของพลังงานขนาดใหญ่ พลันข้อห้ามของแดนลับธุลีสีชาดถูกทำลายลงในทันที!

แดนลับธุลีสีชาดถูกเปิดแล้ว!