Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 176 ปิดเทอมฤดูหนาว

ตอนที่ 176 ปิดเทอมฤดูหนาว

ช่วงเวลาสุดท้ายในวิทยาลัยศิลปะฉีโจว หลินเยวียนสัมผัสได้ถึงความผ่อนคลายที่เฝ้ารอมานาน แต่หากจะถามว่ามีตรงไหนที่น่ารำคาญใจละก็ คงจะเป็นบรรดาบริษัทที่โทรมาล่าหัวเขาออกจะเยอะเกินไปหน่อย คนเหล่านี้อยากดึงตัวหลินเยวียนไป

หลินเยวียนล้วนตอบปฏิเสธไปทั้งหมด เฉกเช่นที่ผ่านมา

ความคึกคักของสายเหล่านี้กลับไม่ได้ลดลงเลย และยังคงเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งปลายเดือนมกราคม ยังมีคนที่ไม่ยอมจำนน เห็นได้ชัดว่าช่วงนี้แต่ละสายอาชีพต่อสู้ช่วงชิงกันดุเดือดขนาดไหน

ในความจริงแล้ว

แต่ละสายงานสายอาชีพดึงดันกันไปมาได้เดือนกว่าแล้ว ในตอนนี้โดยรวมก็พอจะกำหนดทิศทางการเติบโตได้บ้างแล้ว

เมื่อโครงร่างของแต่ละบริษัทค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ทำให้มีการนำเสนอข่าวชวนสะเทือนวงการหลังจากการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้อยู่ทุกวัน

‘เซวี่ยนล่านอิ๋นกวงเปลี่ยนชื่อเป็นเซวี่ยนล่านเอนเตอร์เทนเมนต์ ก้าวเข้าสู่อุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์อย่างเป็นทางการ!’

‘เถาหร่านราชินีภาพยนตร์แห่งฉีโจวยกเลิกสัญญากับต้นสังกัดเดิม ย้ายไปเซวี่ยนล่านเอนเตอร์เทนเมนต์!’

‘ชีซิงเอนเตอร์เทนเมนต์ทุ่มเงินเชิญบุคลากรระดับพ่อเพลงจากซาไห่เอนเตอร์เทนเมนต์ พร้อมจ่ายค่าผิดสัญญาให้พ่อเพลง!’

‘หลังจากนี้สตารไลท์ ซาไห่ และเซวี่ยนล่านเอนเตอร์เทนเมนต์ประกาศการเปลี่ยนแปลงต่อไป บุกวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์ครั้งใหญ่!’

‘สตาร์ไลท์ยื่นฟ้องธันเดอร์เอนเตอร์เทนเมนต์ข้อหาดึงตัวบุคลากรโดยส่อเจตนาร้าย ยั่วยุให้เกิดการแข่งขันอย่างไม่เป็นธรรม!’

‘ผู้กำกับมือทองประกาศไร้สังกัด จัดตั้งสตูดิโอ ผลงานใหม่จะร่วมมือกับซาไห่!’

‘บริษัทสเปเชียลเอฟเฟ็กต์แต่ละแห่งของฉีโจวแห่เซ็นสัญญากับฉินโจว!’

‘นักลงทุนขนาดใหญ่บุกอุตสาหกรรมบันเทิง มหาอำนาจยักษ์ใหญ่ของวงการกำลังจะเกิดขึ้น!’

“…”

แรกเริ่มเดิมทีประชาชนทั้งสองทวีปยังตื่นอกตกใจกับข่าวสารประเภทนี้อยู่บ้าง เพราะต่อให้สุ่มเลือกมาสักหนึ่งข่าว ก็ยังนับว่าเป็นที่ฮือฮามากทีเดียว!

แต่ช่วยไม่ได้ที่ข่าวสะเทือนวงการทำนองนี้ถูกนำเสนอไม่เว้นวัน

ดังนั้นเมื่อดูไปเรื่อยๆ คนจากทั้งสองทวีปก็เริ่มใกล้เฉยชากับข่าวอันหนักหน่วงซึ่งไร้ทีท่าว่าจะสิ้นสุดเหล่านี้แล้ว

ตัวอย่างเช่น เมื่อได้ยินข่าวว่าบรรดาบุคลากรมีชื่อเสียงอย่างราชาราชินีภาพยนตร์ ราชาราชินีเพลง หรือแม้แต่พ่อเพลงก็ยังย้ายสำนักกันขวักไขว่ ทุกคนเพียงแต่วิจารณ์กันอย่างเยือกเย็น

‘ดึงตัวกันไม่รู้จักจบจักสิ้น’

‘วันนี้เธอเอาพ่อเพลงฉันไป พรุ่งนี้ฉันดึงตัวนักแสดงชื่อดังของเธอไป’

‘พลังของบริษัทใหญ่ๆ เหมือนว่ายังพอคานกันได้’

‘ต่อไปก็จะเป็นการฟาดฟันกันในตลาดแล้ว’

‘โปรเจ็กต์ใหม่ของผู้กำกับดังอนุมัติแล้ว น่าจะเพราะเปิดก่อนได้เปรียบนั่นแหละ’

‘…’

ระดับความสนใจของหลินเยวียนต่อข่าวเหล่านี้นับว่าไม่สูงนัก แต่เจี่ยนอี้กลับจัดอยู่ในกลุ่มไทยมุง ช่วงนี้ไม่มีอะไรทำเขาก็จะพิมพ์ต๊อกแต๊กๆ กดเข้าอินเทอร์เน็ตฝ่าวงล้อมเข้าไปสืบข่าว

บางครั้งบางคราวเขาก็จะคอยแบ่งปันความคิดเห็นกับหลินเยวียน สนทนากันสารพัดเรื่อง

แม้แต่รายละเอียดเกี่ยวกับนโยบายต่างๆ เขาก็ชำนิชำนาญ

“วันนี้แต่ละทวีปต้องเปลี่ยนชื่อแล้ว ฉินโจว[1]เราเปลี่ยนเป็นมณฑลฉิน ฉีโจวเปลี่ยนเป็นมณฑลฉี”

“ถึงทั้งสองทวีปจะรวมกันแล้ว แต่เพราะฉินโจวอยู่ใกล้กับจงโจวมากกว่า แถมต้นกำเนิดทางประวัติศาสตร์และอัตลักษณ์ในหลายๆ ด้านโดดเด่นกว่า ทำให้สถานะของฉินโจวสูงกว่าหน่อย ก่อนหน้านี้นายบอกว่านายซื้อวิลล่าใช่มั้ยล่ะ โชคดีสุดๆ เลยฉันจะบอกให้ ตอนนี้ราคาบ้านในเมืองใหญ่ๆ ของฉินโจวราคาพุ่งสูงแบบไม่มีที่สิ้นสุดเลย บางเขตนี่ราคาบ้านแพงขึ้นหลายเท่าตัวเลยนะ ดูท่าทางจงโจวใกล้จะเข้ามาแทรกแซงแล้วละ!”

“อีกไม่นานหรอก บริษัทใหญ่ๆ ในฉีโจวก็จะย้ายสำนักงานใหญ่มาที่ฉินโจว”

“พอทวีปอื่นๆ ผนวกรวมกันแล้ว สถานะของฉินโจวก็จะสูงขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดว่านโยบายนี้ดำเนินการโดยมีฉินโจวเป็นศูนย์กลาง”

“…”

แน่นอนว่าหลินเยวียนดีใจ

นึกไม่ถึงว่าวิลล่าที่ตนซื้อจะราคาพุ่งพรวดในเวลาอันรวดเร็วปานนี้

แต่ไม่ทันไรหลินเยวียนก็ฉุกคิดได้ว่าคงจะนำวิลล่าไปขายไม่ได้ ฉะนั้นแล้วราคาขึ้นหรือไม่อย่างไร อันที่จริงสำหรับเขาก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

ดังนั้น

เมื่อเทียบกับเรื่องนี้แล้ว สิ่งที่ทำให้หลินเยวียนยินดีปรีดามากกว่า กลับเป็นเรื่องที่ระบบอัปเกรดได้สำเร็จสักที!

ยังบอกอะไรไม่ได้มาก

เย็นวันนั้น หลินเยวียนจึงแอบเรียกระบบซึ่งเพิ่งอัปเกรดเสร็จสมบูรณ์แล้วออกมาด้วยความรู้สึกคาดหวังอย่างบอกไม่ถูก “ตอนนี้นายผลิตระเบิดได้มั้ย”

ระบบ “…”

หลินเยวียนถามต่อ “สร้างออปติมัสไพรม์[2]ได้หรือเปล่า”

ระบบ “…ของน่ากลัวแบบนั้นเนี่ยนะ”

หลินเยวียนอดรู้สึกผิดหวังไม่ได้ “งั้นนายไปอัปเกรดอะไรมาบ้าง”

ระบบ “ฟังก์ชันภาพยนตร์ของระบบเปิดใช้งานอย่างสมบูรณ์ โฮสต์จะสามารถเปิดเจอบทภาพยนตร์และซีรีส์ได้จากกล่องสมบัติ อีกอย่างหนึ่งคือระบบยังมีห้องเรียนวิชาแขนงต่างๆ อย่างผู้กำกับและนักเขียนบท รวมไปถึงไอเทมพิเศษและแม่แบบงานต่างๆ”

“ไอเทม?”

หลินเยวียนรู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกใหม่สุดๆ

ระบบเอ่ย “โฮสต์จะซื้อไอเทมจากร้านค้าในระบบก็ได้ จะลองดูก่อนไหม”

“ดูก่อนก็ได้”

หลินเยวียนความคิดแล่นปราด มองไปในระบบก็เห็นไอเทมสารพัดรูปแบบ ตัวอย่างเช่นไอเทมที่เรียกว่า ‘สตาร์พีซ’ เอฟเฟ็กต์ของชิ้นส่วนประเภทนี้ ทำให้ใช้ความสามารถด้านการแสดงของนักแสดงชื่อดังบนดาวโลกได้ชั่วคราว

ยังมี ‘ไฟดิงพีซ’ ซึ่งมีเอฟเฟ็กต์คล้ายกับชิ้นก่อนหน้านี้

นอกจากนั้นแล้วก็ยังมีไอเทมชื่อว่า ‘ฟาร์พีซ’ ในคู่มือกล่าวว่าไอเทมชิ้นนี้จะทำให้ผู้ใช้งานมีความสามารถในการจัดฉากหน้ากล้องของผู้กำกับชื่อดังบางท่านได้เป็นการชั่วคราว

ไอเทมชิ้นนี้มหัศจรรย์มาก

เพียงแต่ราคาก็ไม่ใช่ถูกๆ เลย

และหลังจากที่หลินเยวียนตรวจสอบไอเทมไปสักพัก จู่ๆ ระบบก็แจ้งเตือนขึ้นมาว่า “ยินดีด้วยคุณได้รับของขวัญจากระบบ เป็นกล่องสมบัติเงินหนึ่งใบ ในกล่องสมบัติมีบทภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง โฮสต์จะต้องรับภารกิจถึงจะได้รับบทภาพยนตร์นี้”

“ภารกิจอะไร”

ระบบตอบ “โฮสต์ต้องใช้สถานะนักเขียนบท ทำให้บทนี้ถูกนำมาถ่ายทำเป็นภาพยนตร์ ไม่จำกัดงบประมาณ”

“รับ”

หลินเยวียนบอกอย่างไม่ลังเล เขาคิดว่าจะไปเจรจากับทางสตาร์ไลท์ ว่าจะเลือกบทภาพยนตร์ของตนได้ไหม “บทนี้เป็นแนวไหน”

ระบบตอบ “สุ่มเอา”

ช่างเหมาะกับสไตล์ของระบบซะจริงๆ

หลินเยวียนถาม “งั้นกล่องสมบัติอยู่ไหนล่ะ”

ระบบตอบ “กล่องสมบัติจะถูกมอบให้หลังจากที่โฮสต์กลับไปถึงมณฑลฉิน”

ระบบเท่าทันเหตุการณ์ซะเหลือเกิน ฉินโจวเพิ่งจะเปลี่ยนชื่อ ระบบก็เปลี่ยนคำเรียกซะแล้ว

หลินเยวียนไม่ได้ขบคิดต่อ เพราะตอนนี้ถึงเวลานอนของเขาแล้ว

วันต่อมา

หลินเยวียนมาถึงวิทยาลัย

ที่เป็นวันสุดท้ายที่หลินเยวียนจะเรียนที่วิทยาลัยศิลปะฉีโจว เพราะหลังจากวันนี้ ทั้งวิทยาลัยศิลปะฉีโจวและวิทยาลัยศิลปะฉินโจวจะเข้าสู่ช่วงปิดภาคเรียนฤดูหนาวแล้ว

วิทยาลัยศิลปะฉีโจวนั้นเอาใจใส่มาก

แต่ละชั้นเรียนยังจัดงานเลี้ยงส่งกันด้วย

ที่สำคัญก็เพื่อเลี้ยงส่งบรรดานักศึกษาแลกเปลี่ยนปีสามของปีนี้

ชั้นเรียนซึ่งหลินเยวียนสังกัดอยู่นั้น ก็จัดงานเลี้ยงส่งเช่นเดียวกัน

หลินเยวียนไม่ได้เย่อหยิ่ง เข้าร่วมงานเลี้ยงส่งของชั้นอย่างเต็มใจ รับของขวัญอำลาที่เพื่อนร่วมชั้นเรียนมอบให้ ก่อนจะกล่าวขอบคุณทุกคน

กู้ซีเองก็ให้ของขวัญหลินเยวียน

เธอไม่ได้จัดอยู่ในกลุ่มนักศึกษาแลกเปลี่ยน ภาคเรียนหน้ายังคงอยู่ที่วิทยาลัยศิลปะฉีโจว

ทว่าเมื่อให้ของขวัญเสร็จ กู้ซียังกลับไม่ได้เดินออกไปทันที แต่ฝืนเค้นรอยยิ้มเอ่ยว่า “เพื่อนนักเรียนหลิน นายลองเปิดดูสิ”

หลินเยวียนทำตามคำขอของอีกฝ่าย

เมื่อแกะกล่องออก ภายในยังคงเป็นโมเดลรูปดาวดวงหนึ่ง ทว่าวัตถุดิบที่ใช้ทำโมเดลในครั้งนี้คล้ายว่าจะต่างออกไป

“ทำมาจากน้ำตาลน่ะ”

กู้ซีพยายามสงบสติอารมณ์ “ในนั้นมีไข่แดง”

…………………………………………………….


[1] ฉินโจว แปลจากรูปคำหมายถึง ‘ทวีป(ซึ่งมีชื่อว่า)ฉิน’

[2] ออปติมัส ไพรม์ หุ่นยนต์จากเรื่องทรานส์ฟอร์เมอร์ (Transformer)

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท