บทที่ 231 หยุดรึ? จะเป็นไปได้อย่างไร!
ทันใดนั้น เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นในโพรงมังกร ทั้งสามตกใจสั่นสะท้านกันหมด กระทั่งหยวนอีก็เกือบจะเรียกกระบี่หยกออกมา!
“ชอบหรือ?”
ทันใดนั้น เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“เจ้าคือใคร!?”
พวกหยวนอีขนลุกไปทั้งตัว เหงื่อเย็นไหลซึมออกจากแผ่นหลัง เสียงนี้สร้างความพิศวงแก่พวกเขาเป็นอย่างมาก!
“หากชอบ ก็หยิบไปได้ตามใจชอบเลย…”
เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้งจากส่วนลึกอันมืดมิด ปราศจากแสงสว่างแม้เพียงริบหรี่
“แสร้งหลอกผีอยู่ได้! แน่จริงก็ออกมาคุยกันสิ!”
หยวนอีตะคอกเสียงเย็น ไร้ซึ่งความแตกตื่นอย่างก่อนหน้า สงบใจลงได้
นางสัมผัสถึงพลังล้นฟ้าจากกระบี่หยกที่นางกำไว้ในมือ สิ่งนี้ช่วยให้นางใจชื้นขึ้นมา และไม่เกรงกลัวอีกต่อไป
นี่คือกระบี่หยกที่ท่านเซียนประทานให้นาง นางเชื่อว่ามันสามารถฟาดฟันศัตรูได้ทั้งปวง!
“ใช้ได้นี่ ขอบเขตแม่นางไม่สูง ทว่ากลับใจกล้าไม่เบา”
เสียงที่ดังออกมาคล้ายว่าเจือแววตะลึงระคนแปลกใจ
จากนั้น หมอกดำก้อนหนึ่งลอยละล่องออกจากส่วนลึก ก่อนจะหลอมรวมกลายเป็นมังกรดำห้ากรงเล็บท่าทางพิลึกพิลั่นตัวหนึ่ง
ม่านตาหยวนอีสั่นไหว นี่มัน…เรื่องอะไรกัน?
“ต่ำมาก ขอบเขตต่ำเยี่ยงนี้ พวกเจ้ายังกล้าเข้ามากันอีกหรือ”
นัยน์ตามังกรดำเปล่งประกายพิศวงขณะจ้องมองพวกหยวนอี
สิ่งมีชีวิตที่เข้ามาก่อนหน้านี้แข็งแกร่งกว่าพวกหยวนอีเป็นเท่าตัว ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบได้เลย
ทว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตเข้ามานานมากแล้ว มันจึงไม่มีทางเลือก
“ช่างเถิด เอาพวกเจ้าแล้วกัน”
มันสั่นศีรษะมังกรไปมา
หลังจากนั้น นัยน์ตามังกรพิศวงของมันก็จ้องมองพวกหยวนอี “ถือว่าพวกเจ้าโชคดี มาสิ คุกเข่าอยู่แทบเท้าข้า กลายมาเป็นทาสรับใช้ของข้า ปรนนิบัติจักรพรรดิมังกรผู้นี้ไปตราบชั่วชีวิต!”
“จักรพรรดิมังกรรึ?”
คิ้วเรียวยาวของหยวนอีขมวดหากัน
ตอนนี้นางงุนงงสุด ๆ
มังกรดำห้ากรงเล็บที่จู่ ๆ ก็โผล่ออกมาเรียกขานตนเองว่าจักรพรรดิมังกร แล้วมันเกี่ยวข้องกับศพมังกรที่อยู่ในนี้หรือไม่
หรือว่า…
ลมหายใจนางถี่กระชั้น ความคาดเดาอันบ้าบิ่นผุดขึ้นในใจฉับพลัน
ที่นี่ไม่เคยมีศพมังกรอะไรที่ว่านั่น มังกรตัวนั้นมีชีวิตอยู่มาโดยตลอด นั่นก็คือมังกรดำห้ากรงเล็บตรงหน้านี้!
“มัวยืนเหม่ออะไรอยู่! นี่คือวาสนาสูงสุดของพวกเจ้า ยังไม่รีบมาคุกเข่าแทบเท้าจักรพรรดิมังกรผู้นี้!”
มังกรดำตวาด
“ที่นี่ไม่เคยมีศพมังกรอยู่ใช่หรือไม่”
หยวนอีถามมังกรดำด้วยความสุขุม
นางมั่นใจในตัวท่านเซียนยิ่ง
มีกระบี่หยกที่ท่านเซียนประทานให้ ต่อให้มังกรดำทรงพลังแค่ไหนก็ไม่กลัว!
“เป็นแค่เด็กสาวตัวน้อย ไยจึงกล้าหาญถึงเพียงนี้”
มังกรดำหันมองหยวนอี พลันเกิดความสนใจในตัวนางเป็นอย่างมาก
หากเป็นปกติ ผู้ฝึกตนกระจอก ๆ อย่างหยวนอีได้พบมันเข้า ไม่แน่ว่าจะกลัวจนวิญญาณสูญสลายเลยด้วยซ้ำ!
แต่นางกลับสุขุมเรียบนิ่งได้ปานนี้ เกินความคาดหมายของมันไปมาก
ต้องทราบว่า ต่อให้เป็นระดับมหาจักรพรรดิหลังได้เห็นมันยังหวาดหวั่นแทบบ้า ยากจะรักษาความสุขุมไว้ได้
ทว่ามันมิได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น
สำหรับมัน ระดับมหาจักรพรรดิมันยังสามารถสังหารได้ตามใจชอบ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้ฝึกตนกระจอก ๆ อย่างหยวนอี
“พูดมากน่ารำคาญจริง!”
มันเริ่มหมดความอดทน ตบกรงเล็บใส่หมายจะจับตัวพวกหยวนอีไว้ บีบบังคับให้พวกหยวนอียอมสวามิภักดิ์ต่อมัน คอยรับใช้มัน!
หยวนอีมิกล้าลังเล นางเรียกกระบี่หยกออกมาทันที พลันกระบี่หยกแสดงแสนยานุภาพออกมา ขยายร่างโต้ลม เปล่งประกายแสงกระบี่ลำแล้วลำเล่า เจิดจ้าแยงตาเหลือแสน!
กระบี่หยกฟาดฟันลงมา แม้กายามังกรดำจะแข็งแกร่งจนน่าสะพรึงเพียงใด ก็ต้านแรงกระบี่นี้ไม่ไหว กรงเล็บมังกรที่ตบออกมาถูกกระบี่หยกฟาดฟันเข้า โลหิตสาดกระเซ็นในบัดดล ซ้ำยังเกิดเป็นรอยแผลขนาดใหญ่!
โชคดีที่มังกรดำโต้ตอบได้ไว รีบดึงกรงเล็บกลับ ไม่อย่างนั้นแล้วกรงเล็บข้างนี้ของมันคงโดนฟันขาดเป็นแน่!
มันมีสีหน้าอึมครึม และโทสะก็สุมอยู่ในใจ
มหาจักรพรรดิยังมิใช่คู่ต่อสู้ของมัน มันสามารถปลิดชีพได้ตามใจชอบ แต่มันกลับเสียท่าเพราะกระบี่เล่มนี้หรือ!
มันยอมรับไม่ได้!
โฮก!
มังกรดำคำรามกราดเกรี้ยว ใช้อภินิหารอันแกร่งกล้าของเผ่ามังกรเพื่อระเบิดกระบี่เล่มนี้ทิ้ง!
ทว่ามันประเมินอานุภาพของกระบี่เล่มนี้ต่ำไป พลังที่แฝงอยู่ในกระบี่หยกนั้นสยดสยองเกินไป อภินิหารเผ่ามังกรของเขาไม่อาจทำอะไรกระบี่เล่มนี้ได้เลย!
มันเจ็บใจนัก จึงปล่อยพลังแกร่งกล้าออกมาไม่หยุด
แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี!
มันทำอะไรกระบี่เล่มนั้นไม่ได้!
นี่เป็นผลให้มันหวาดผวาขึ้นมา!
ยังดีที่เด็กสาวผู้ถือกระบี่มีขอบเขตไม่สูงนัก ไม่อาจเปล่งแสนยานุภาพที่แท้จริงของกระบี่เล่มนี้ ใช้พลังได้เพียงจำกัด
หากเด็กสาวมีขอบเขตสูงกว่านี้อีกหน่อย ไม่จำเป็นต้องสูงมาก ขอเพียงถึงขอบเขตนักบุญ ยกระดับอานุภาพของกระบี่เล่มนี้ขึ้นไปอีกขั้น มันคิดว่ากระบี่เล่มนี้ก็สามารถปลิดชีพมันได้อย่างง่ายดาย!
โลกนี้มีกระบี่น่าประหวั่นพรั่นพรึงเยี่ยงนี้อยู่ด้วยหรือ?
มันคิดไม่ถึงจริง ๆ!
‘สมเป็นท่านเซียน!’
หยวนอีเอ่ยกับตัวเองด้วยความสะท้อนใจ
มหาจักรพรรดิเกินคณานับตายลงที่นี่ พลังของมังกรดำต้องสยดสยองปานใด!
ทว่าภายใต้กระบี่หยกที่ท่านเซียนแกะสลักนี้ มังกรดำกลับไม่อาจทำอะไรได้เลย ไร้ซึ่งหนทาง ท่านเซียนนี่สุดยอดจริง ๆ!
อนิจจา ขอบเขตของตัวนางต่ำเกินไป ความสำเร็จวิชาด้านวิถีกระบี่ก็ด้อยยิ่ง จึงไม่อาจเปล่งแสนยานุภาพที่แกร่งกล้ายิ่งกว่านี้จากกระบี่หยก
หากขอบเขตและความสำเร็จวิชาด้านวิถีกระบี่ของนางสูงกว่านี้อีกหน่อยละก็ นางย่อมรีดเร้นพลังที่แกร่งกล้ายิ่งกว่านี้ออกมาได้แน่!
‘เครื่องหยกแกะสลักแบบนี้ยังมีอีกมากในร้านท่านเซียน!’
นึกถึงเครื่องหยกแกะสลักที่ตั้งอยู่เรียงรายในร้านท่านเซียน หยวนอียิ่งนับถือท่านเซียนมากขึ้นไปอีก ฝีมือของท่านเซียนเหลือเชื่อยิ่งนัก!
โฮก!
มังกรดำคำรามด้วยความเจ็บใจ ก่อนจะถอยกลับไป ต่อสู้กันต่อไปก็ไร้ความหมาย มันไม่อาจทำอะไรกระบี่เล่มนี้ได้ รังแต่จะผลาญพลังของตนไปเปล่า ๆ
“ฆ่า!”
หยวนอีไม่คิดจะปล่อยมังกรดำไป นางรีดเร้นพลังตวัดกระบี่หยกไปหามังกรดำ
สิ่งมีชีวิตที่จบชีวิตในนี้มีอยู่มากมายนับไม่ถ้วน มังกรดำหาได้มีศีลธรรมไม่ ด้วยเหตุนี้ นางจึงต้องการฆ่ามังกรดำ!
ทว่าสุดท้ายมังกรดำก็แข็งแกร่งมากเกินไป และแสนยานุภาพกระบี่หยกที่นางใช้ได้นั้นมีจำกัด นางจึงไม่อาจสังหารมังกรดำได้
ท้ายที่สุด นางก็ต้องยอมแพ้อย่างจนใจ
หยวนอีเดินไปอยู่ข้างสมบัติล้ำค่าที่กองพะเนินอยู่ พลันดวงตาวาวโรจน์ขึ้นมา
“มีจริง ๆ ด้วย!”
นางยิ้มอย่างสุขใจเหลือล้น
นางเห็นกระถางดอกไม้มากมายท่ามกลางกองสมบัติล้ำค่า ล้วนอยู่ในระดับมหาจักรพรรดิ กลิ่นอายโบราณหนาแน่น จังหวะแห่งจักรพรรดิที่กรุ่นกำจายออกมานั้นน่าทึ่งเป็นที่สุด!
ขณะเดียวกัน กระถางดอกไม้พวกนี้ยังงดงามประณีตเหลือแสน ดูเพริศพริ้งเป็นอย่างยิ่ง!
นางเก็บกระถางดอกไม้เหล่านี้ไว้ทั้งหมด นับแล้วได้รวม ๆ ยี่สิบหกกระถาง
“หยุดนะ! นั่นคือกระถางดอกไม้ที่จักรพรรดินีไร้เทียมทานตนหนึ่งในยุคโบราณหล่อด้วยตัวเอง ข้าเกือบเอาชีวิตไม่รอดกว่าจะได้มา!”
นัยน์ตาของมังกรดำคล้ายมีไฟพ่นออกมา จิตสังหารแผ่ซ่านท่วมท้น
ของสิ่งอื่นไม่เท่าไร
แต่กระถางดอกไม้เหล่านี้…ไม่ได้!
นี่ถูกหล่อโดยจักรพรรดินีไร้เทียมทานตนหนึ่งในยุคโบราณเชียวนะ!
และกระถางดอกไม้ที่จักรพรรดินีสูงส่งไร้เทียมทานนี้หล่อขึ้น ย่อมมิใช่ของดาด ๆ กระถางดอกไม้เหล่านี้เรียกได้ว่าสะท้านฟ้าเป็นที่สุด!
ปลูกพืชชนิดใดก็ได้ในกระถางดอกไม้นี้ พืชต้นนั้นจักกลายเป็นพืชระดับจักรพรรดิ!
หยวนอีกลับเก็บกระถางดอกไม้พวกนี้ไปหมด มันจึงบันดาลโทสะทันที ร่างพุ่งเข้าไปหาหยวนอีโดยไม่สนสิ่งใดอีก!
ทว่าในไม่ช้ามันก็ถูกตีจนต้องถอยกลับมา!
เป็นกระบี่หยกฟาดฟันใส่มันจนต้องถอยกลับมา!
“หยุดรึ?”
หยวนอีปรายตามองมังกรดำ “คิดสิ่งใดอยู่กัน ทุกสิ่งในที่นี้ข้าจักนำกลับไปให้หมด!”
“เจ้า!”
มังกรดำโกรธแค้นยิ่ง โมโหจนอกแทบระเบิด มันเพลี่ยงพล้ำในมือของเด็กสาวคนหนึ่งหรือนี่!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")