รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 247 งามวิไลเป็นหนึ่ง จักรพรรดินียุคอนันตกาลเฉิดฉันไร้ใครเทียม!

บทที่ 247 งามวิไลเป็นหนึ่ง จักรพรรดินียุคอนันตกาลเฉิดฉันไร้ใครเทียม!

“คุณชายอยู่หรือไม่?”

หลี่จิ่วเต้าที่กำลังนอนตากแดดอย่างผ่อนคลาย พลันได้ยินเสียงคนเรียกเขา

“ใครหรือ?”

เขาเอ่ยตอบพลางลุกขึ้น เดินมาถึงหน้าร้านก็เห็นว่าเป็นผู้เฒ่าเฮ่อและสือเฟิง

“พวกท่านมาได้อย่างไร”

หลี่จิ่วเต้าคลี่ยิ้ม “รีบเข้ามาเถิด”

กับผู้เฒ่าเฮ่อและสือเฟิง เขาประทับใจในตัวทั้งสองคนอย่างมาก

ผู้เฒ่าเฮ่อมอบ ‘ตู้เย็น’ ให้เขา สนองความกระหายของเขาได้มาก เขาไม่เพียงแต่มีชาเย็นดื่มทุกวัน ทว่ายังมีเบียร์เย็นไว้ดื่มให้สดชื่นอีกด้วย อย่าให้พูดเลยว่าฤดูร้อนนี้เขาชื่นอุราเพียงใด

ส่วนสือเฟิง เขาชอบมากเช่นกัน นิสัยใจคอดีเยี่ยม กลัวเกิดเรื่องกับเด็ก ๆ จึงคอยปกป้องเด็ก ๆ ทั้งยังอยู่เงียบ ๆ นับว่าเป็นคนดีอย่างแท้จริง

“พวกเรามาเยี่ยมเยียนคุณชาย!”

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนเฮ่อเหยียนและสือเฟิงกล่าว พวกเขาตามท่านเซียนเข้าไปในร้านจนมาอยู่ในลาน

หลังเข้ามาถึงในลานแล้ว พวกเขาพบว่าลานเล็กแห่งนี้มีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับในอดีต

เดิมทีสองข้างทางของลานมีดอกไม้ต้นหญ้าปลูกไว้ บัดนี้ถูกย้ายเข้าไปในกระถางดอกไม้ทั้งหมด และนำไปตั้งในมุมหนึ่งของลาน

กระถางดอกไม้อะไรกันนี่?!

ได้มองเพียงแวบเดียว พวกเขาก็ไม่อาจละสายตาได้อีก กระถางดอกไม้เหล่านี้งดงามพิถีพิถันเหลือเกิน

กระถางดอกไม้น้อยใหญ่ บ้างเคลือบด้วยสีฟ้าคราม วัสดุละเอียดลออวาววาม เนื้อสีที่เคลือบนุ่มนวลเกลี้ยงเกลา มีทั้งสีอ่อนสีเข้ม สีเข้มดูคล้ายฟ้าหลังฝน สีอ่อนดูคล้ายท้องฟ้าอันมีแสงจันทร์สะท้อนจาง ๆ

บ้างเคลือบด้วยสีม่วง เนื้อสีสุกสกาวสว่างไสว เมื่อต้องกับแสงแดด สีสันเปล่งประกายเจิดจรัสคล้ายดวงดาราพร่างพราว ราวกับเป็นภาพฝันก็มิปาน

มีกระถางขนาดยาวที่มีลวดลายสีแดงตัดลายทอง เนื้อสีที่เคลือบเป็นสีขาวบริสุทธิ์ดุจหิมะ มีริ้วคล้ายคลื่นน้ำบางเบา อีกทั้งวาดลายปลาทองด้วยสีแดงตัดลายทองอยู่หลายสิบตัว เพื่อให้พ้องเป็นความหมายว่า ‘เงินทองหยกอำพันเต็มบ้านเต็มเมือง’

…

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงเห็นแล้วสะท้านใจอย่างน่าประหลาด กระถางดอกไม้เหล่านี้ไม่เพียงแต่สวยสดงดงาม ยังมีจังหวะแห่งจักรพรรดิสูงส่งสมบูรณ์ไหลเวียนอยู่ด้วย!

“นี่คือกระถางดอกไม้ที่จักรพรรดินีไร้เทียมทานผู้นั้นในยุคอนันตกาลสร้างขึ้น!”

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนตะโกนในใจ นึกขึ้นมาได้ เขาว่าอยู่ เหตุใดยิ่งได้มองกระถางดอกไม้เหล่านี้ยิ่งรู้สึกคุ้นตา

เมื่อครั้งเขาพลิกอ่านคัมภีร์โบราณในลัทธิไท่เสวียน เขาได้เห็นบันทึกเกี่ยวกับจักรพรรดินีไร้เทียมทานยุคอนันตกาลผู้นี้!

นางถือเป็นจักรพรรดินีผู้ไร้เทียมทานอย่างแท้จริง!

ยุคอนันตกาลนั้น นับว่าเป็นยุคเก่าแก่สุด ๆ ในยุคสมัยนั้น มีเผ่าพันธุ์แข็งแกร่งมากมายนับไม่ถ้วน เรียกได้ว่ามหาจักรพรรดิเดินกันขวักไขว่ ขอบเขตนักบุญมีค่าน้อยกว่าสุนัข!

เผ่ามังกร เผ่าวิหคเพลิง เผ่ากิเลน และเผ่าเต่าดำซึ่งเป็นใหญ่ในใต้หล้า และเป็นเผ่าพันธุ์ทรงพลังซึ่งเป็นที่หวั่นเกรงในหลายยุคหลายสมัยเมื่ออยู่ต่อหน้าจักรพรรดินีผู้นี้ กลับไม่อาจแม้แต่จะเงยหน้า รัศมีถูกบดบังจนหม่นหมอง ถูกจักรพรรดินีข่มไว้อย่างสิ้นเชิง

เมื่อไม่บรรลุเป็นเซียน อายุขัยย่อมมีจำกัด ลงท้ายมหาจักรพรรดิก็ต้องถูกฝังอยู่ใต้ดิน ไม่อาจหยุดยั้งการกัดกร่อนของกาลเวลา ต้องตายไปอย่างสิ้นเชิง วิญญาณแหลกสลายสิ้น

มหาจักรพรรดิสามารถยื้อชีวิตด้วยโอสถจักรพรรดิ ได้อยู่ต่ออีกชาติภพ

ทว่า มิใช่ว่าโอสถจักรพรรดิทุกชนิดจะสามารถใช้ยื้อชีวิตได้ ต้องเป็นโอสถจักรพรรดิขั้นสูงสุดเท่านั้น

โอสถจักรพรรดิชั้นยอด หรือก็คือสิบโอสถจักรพรรดิในตำนาน สามารถยื้อชีวิตออกไปได้อีกหกชาติภพ

แต่ไม่ว่าโอสถจักรพรรดิขั้นสูงสุดหรือสิบโอสถจักรพรรดิ ก็ได้ผลเพียงครั้งเดียว หรือก็คือ ไม่ว่าใช้โอสถจักรพรรดิขั้นสูงสุดหรือสิบโอสถจักรพรรดิ ใช้หนหน้าจักไม่เกิดผลแล้ว ไม่อาจยื้อชีวิตออกไปได้อีก

ใช้โอสถจักรพรรดิขั้นสูงสุดก่อนหรือใช้สิบโอสถจักรพรรดิก่อน ผลลัพธ์ที่ได้จักไม่ทบทวีคูณ​ ยื้อชีวิตต่อไปได้เพียงหนึ่งชาติภพเท่านั้น

หรือก็คือ มหาจักรพรรดิยื้อชีวิตต่อไปได้นานสุดได้โดยใช้สิบโอสถจักรพรรดิยื้อชีวิตออกไปหกชาติภพ จากนั้นไม่อาจใช้วัตถุภายนอกยื้อชีวิตได้อีก

ทว่าจักรพรรดินีผู้ไร้เทียมทานแห่งยุคอนันตกาลผู้นี้กลับน่าทึ่งเป็นที่สุด ความสามารถสะท้านโลกันตร์ และมีชีวิตอย่างน้อยสิบชาติภพ!

ไม่มีผู้ใดรู้ว่าจักรพรรดินีแห่งยุคอนันตกาลผู้นี้ทำได้อย่างไร ผู้คนรู้แต่เพียงในยุคสมัยอนันตกาล เงาของจักรพรรดินีผู้นี้แผ่ปกคลุมไปทุกหนแห่ง!

สิ่งมีชีวิตรุ่นราวคราวเดียวกับจักรพรรดินีต่างถูกฝังอยู่ใต้ดิน เน่าเปื่อยยันกระดูกไปแล้ว จักรพรรดินีผู้นี้กลับยังอยู่ ทั้งยังอ่อนเยาว์คงเดิมอีกด้วย!

ยุคสมัยหนึ่งยาวนานกี่ปี?

เรื่องนั้นไม่แน่นอน

บางยุคสมัยยาวนาน บางยุคสมัยแสนสั้น

ทว่ายุคสมัยที่สั้นที่สุดยังเป็นเวลาหลายล้านปี

และยิ่งเป็นยุคสมัยที่เก่าแก่แกร่งกล้า ก็ยิ่งดำรงคงอยู่เป็นเวลานาน!

ยุคอนันตกาล เป็นยุคสมัยเก่าแก่ที่ผ่านไปแล้วอย่างยาวนาน ยาวนานขนาดที่ยุคสมัยนี้ไม่อาจรู้ได้แล้วว่ายุคสมัยนั้นผ่านมานานเท่าไรแล้ว

บันทึกเกี่ยวกับยุคอนันตกาลในยุคนี้ก็มีอยู่เพียงน้อยนิด

แต่ไม่ว่าบันทึกเล่มใด ต่างจารึกเรื่องราวความแข็งแกร่งยิ่งใหญ่ของยุคอนันตกาลไว้จำนวนมาก

ช่วงเวลาที่ยุคสมัยนั้นดำรงอยู่ย่อมไม่น้อย อย่างน้อย ๆ ก็เป็นเวลาหลักล้านปีจนเกือบสิบล้านปี!

จักรพรรดินีไร้เทียมทานแห่งยุคอนันตกาลผู้นี้มีชีวิตมาทั้งยุคอนันตกาล!

ผู้คนไม่รู้เลยว่าจักรพรรดินีผู้นี้มีชีวิตมาแล้วกี่ภพชาติ อย่างน้อย ๆ ก็คงราว ๆ สิบชาติภพ!

อายุขัยหนึ่งชาติภพของมหาจักรพรรดิไม่แน่นอน

ยิ่งเป็นมหาจักรพรรดิผู้ทรงพลัง อายุขัยในชาติภพนั้นก็ยิ่งยืนยาว

จักรพรรดินีแห่งยุคอนันตกาลผู้นี้นับว่าทลายขีดจำกัด จนผู้คนสงสัยว่าแท้จริงแล้วจักรพรรดินีผู้นี้มิได้สิ้นชีพลงในภายหลัง เพียงแต่ไม่ปรากฏตัวออกมาอีกแล้วเท่านั้น

จักรพรรดินีผู้นี้มิต้องการช่วงชิงสิ่งใด นางไม่แยแสทรัพย์สินชื่อเสียง อยู่มาทั้งยุคสมัย กลับไม่มีแม้แต่นามทิ้งไว้

ผู้คนกลับตั้งสมญานามให้จักรพรรดินีผู้นี้มากมาย อย่างเช่นจักรพรรดินีอายุยืน จักรพรรดินีงามวิไลเป็นหนึ่ง จักรพรรดินีอาภรณ์ขาว

ทุกครั้งที่จักรพรรดินีปรากฏตัว มักแต่งกายด้วยอาภรณ์สีขาว มาเพื่อเด็ดดอกไม้แปลกประหลาดนานาพันธุ์ในโลกนี้

ผู้คนไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใด

เคยมีสุดยอดมหาจักรพรรดิในยุคอนันตกาลผู้หนึ่งกัดฟันถามจักรพรรดินีไปว่าเหตุใดถึงโปรดปรานดอกไม้เยี่ยงนี้

จักรพรรดินีมิได้ตอบ เพียงแต่พึมพำเสียงเบา “ดอกไม้ยังอยู่ ทว่าผู้ที่ร่วมเด็ดดอกไม้กับข้ากลับไม่อยู่แล้ว…”

รูปโฉมของจักรพรรดินีงดงามมิมีผู้ใดทัดเทียม อนิจจา กาลเวลาไม่เคยปรานีผู้ใด ยุคอนันตกาลผ่านไปนานมากแล้ว ผู้คนที่ล่วงรู้ชื่อเสียงของจักรพรรดินีผู้นี้ในยุคนี้มีไม่มากแล้ว

หากมิใช่ว่าการสืบสานของลัทธิไท่เสวียนค่อนข้างสมบูรณ์ จนบัดนี้ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนคงยังไม่รู้ว่าในยุคสมัยอันเก่าแก่ที่ผ่านมา เคยมีจักรพรรดินีงดงามและมีความสามารถเป็นหนึ่งเช่นนี้อยู่ด้วย!

สือเฟิงเองก็สะท้านใจอย่างแปลกประหลาด เขาเองก็อ่านบันทึกเกี่ยวกับจักรพรรดินีมาเช่นกัน รู้ว่าจักรพรรดินีผู้นี้น่าทึ่งปานใด

“สวยใช่หรือไม่ กระถางดอกไม้เหล่านี้เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ ทว่าน่าเสียดาย สุดท้ายก็ยังมีจุดบกพร่อง ไม่เกี่ยวกับฝีมือแต่อย่างใด เพียงเพราะผู้สร้างมีความเสียใจอยู่ในใจ…”

หลี่จิ่วเต้าเห็นประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงจ้องกระถางดอกไม้ที่หยวนอีนำมาให้ จึงบอกเสียงเบา

กระถางดอกไม้เยี่ยมยอดมาก

แต่หากพิจารณาดี ๆ แล้ว จักสัมผัสถึงความเสียใจอันเกิดจากความคิดถึงถวิลหา

ฝีมือของผู้สร้างไร้ที่ติ ทว่าเพราะมีความเสียใจเช่นนี้อยู่ในใจ กระถางดอกไม้ที่สร้างออกมาจึงยังไม่สมบูรณ์แบบ

เดิมทีกระถางดอกไม้เหล่านี้สามารถยอดเยี่ยมกว่านี้ได้

ทว่ากลับยิ่งทำให้หลี่จิ่วเต้าชื่นชอบกระถางดอกไม้เหล่านี้มากขึ้น

ความสมบูรณ์แบบนั้นดี แต่บางครั้งเหลือความเสียใจไว้บ้างดีกว่า

เสียใจหรือ?

ท่านเซียนกล่าวถึงจักรพรรดินีผู้นั้นอยู่หรือ?

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนและสือเฟิงคิดในใจ

“ฮ่า ๆ ทั้งสองท่านรอสักครู่ ช่วงนี้ข้าทำแท่งหวานเย็นแช่แข็งไว้จำนวนหนึ่ง จะไปนำมาให้ทั้งสองท่านชิม”

หลี่จิ่วเต้าคลี่ยิ้ม เดินเข้าไปในครัว

หลังมีตู้เย็นแล้ว ย่อมต้องทำแท่งหวานเย็นแช่แข็ง นับเป็นเรื่องที่ขาดมิได้

“แท่งหวานเย็นหรือ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย…หรือว่าจะเป็นของทานเล่นจากบ้านเกิดของคุณชายอีกแล้ว”

ประมุขแดนศักดิ์สิทธิ์เหิงเทียนสบตากับสือเฟิง ต่างคนต่างเห็นความเต็มตื้นเร่าร้อนจากสายตาอีกฝ่าย

บ้านเกิดของท่านเซียนคือที่ใด?

ย่อมเป็นภพเซียน!

ครั้งนี้พวกเขามีลาภปากอีกแล้ว!