บทที่ 258 ภายในโลงศพสีชาดมีศพเซียนอยู่!
“นายหญิงขอรับ ทุกอย่างที่นี่เรียบร้อยดีไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น”
บริวารขอบเขตนักบุญผู้หนึ่งตอบหยวนอีอย่างสุภาพ
สภาพแวดล้อมรอบโพรงมังกรเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ มีทรัพยากรบ่มเพาะระดับสูงมากมายปรากฏขึ้น ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ในหมู่พวกเขามีขอบเขตนักบุญเกิดขึ้นไม่น้อย
เพียงแต่ในตอนสุดท้าย พวกเขาทั้งหมดกลับถูกหยวนอีกำราบ พวกเขาได้สัตย์สาบานกับหยวนอีว่า จะรับใช้นางในฐานะนายหญิงของพวกเขา
ครั้งล่าสุดก่อนหยวนอีจะจากไปได้ออกคำสั่งเอาไว้ ไม่อนุญาตให้สิ่งมีชีวิตใด ๆ เข้าไปในโพรงมังกร พวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งของหยวนอีอย่างเคร่งครัด บริวารขอบเขตนักบุญทั้งหมดหกคนจึงอยู่ ณ ที่แห่งนี้
พวกเขาเฝ้าปกป้องคุ้มครองทุกสรรพสิ่งในโพรงมังกร ทุกอย่างเงียบสงบไร้การเคลื่อนไหวใด
หยวนอีพยักหน้าเล็กน้อยพลางกล่าวว่า “ดี”
เหล่าบริวารขอบเขตนักบุญได้สัตย์ปฏิญาณต่อสวรรค์แล้วว่า ผู้ใดก็ตามที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อนางจะถูกสวรรค์ลงทัณฑ์ ดังนั้นนางจึงไม่กังวลว่าเหล่าบริวารขอบเขตนักบุญจะกล้าหลอกลวงนาง
“พวกเจ้าคอยดูแลอยู่ที่นี่”
หยวนอีกล่าวกับเหล่าบริวารขอบเขตนักบุญ
จากนั้นนางก็เดินเข้าไปในโพรงมังกรพร้อมกับบิดาและบรรพจารย์
พวกเขาเดินผ่านเส้นทางที่มืดมิดสายยาวไปยังโพรงมังกร
“มังกรดำยังอยู่ที่นี่”
ดวงตาของหยวนอีเป็นประกาย ทันทีที่เข้าไปในโพรงมังกร นางก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของมังกรดำ
เป็นไปอย่างที่คาดไว้ไม่มีผิด มีเหตุผลบางประการทำให้มังกรดำไม่สามารถออกไปจากโพรงมังกรได้
หากมังกรดำสามารถออกไปได้ มันคงจะออกจากที่แห่งนี้ไปนานแล้ว และไม่มาอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้เป็นแน่
“เจ้าอยากต่อสู้จนตัวตายจริง ๆ หรือ!??”
มังกรดำบินออกมาจากหมอกหนาทึบสีทมิฬ และสายตาก็จ้องมองหยวนอีด้วยความเย็นชา
มันย่อมอยากออกไป
แต่น่าเสียดาย มันทำไม่ได้!
ท่านผู้ยิ่งใหญ่ด้านในไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย…
“ข้างในมีสิ่งใดอยู่?”
หยวนอีหันมองมังกรดำ ก่อนจะหยิบกระบี่หยกออกมา
ฉับพลันนั้นเอง คลื่นพลังกระบี่หยกหลั่งทะลักออกมามหาศาล แสงกระบี่สาดส่องแข็งแกร่งกว่าคราก่อนยิ่งนัก
หลังจากก้าวสู่ขอบเขตเทวา นางก็สามารถดึงพลังออกมาจากกระบี่หยกได้มากขึ้น
ทว่านี่เป็นเพียงการเปรียบเทียบกับคราก่อน หากให้เทียบกับพลังที่มหาศาลในกระบี่หยก นางยังตามหลังอยู่อีกมาก ไม่สามารถดึงพลังหนึ่งในพันออกมาได้ด้วยซ้ำ
“ข้าขอเตือนพวกเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย พวกเจ้ากำลังสร้างหายนะครั้งใหญ่ สิ่งที่อยู่ภายในนั้นสูงส่งเกินกว่าพวกเจ้าจะจินตนาการได้ถึง!”
มังกรดำกล่าวเสียงต่ำ “ไม่ว่าเบื้องหลังของเจ้าจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็เทียบกับท่านที่อยู่ข้างในไม่ได้!”
“จริงหรือ?”
หยวนอียังคงก้าวเดินไปข้างหน้าโดยปราศจากความกลัว
เบื้องหลังนางคือท่านเซียนผู้ยิ่งใหญ่ คนที่อยู่เบื้องหลังมังกรดำเทียบกับท่านเซียนได้หรือ?
มังกรดำไม่พูดอะไรอีก ครานี้มันไม่ได้หยุดหรือห้ามอะไร แต่ถอยร่นกลับไปหยุดอยู่ข้างโลงศพ
พลังกระบี่ที่แผ่ซ่านออกมาจากกระบี่หยกนับว่าน่าสะพรึงกลัวยิ่ง มันเข้าใจเป็นอย่างดีจึงไม่ได้หยุดอีกฝ่ายไว้
พวกหยวนอีเข้ามาข้างในและได้เห็นโลงศพ
โลงศพสีชาดขนาดใหญ่ลอยอยู่กลางอากาศ รอบโลงศพถูกสลักด้วยอักขระโบราณซับซ้อนสีดำเข้ม ดูแล้วน่าแปลกประหลาดปนน่าพรั่นพรึงอย่างยิ่ง!
รูม่านตาของหยวนอีหดแคบลง คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีโลงศพอยู่ในส่วนลึกของโพรงมังกร
“มีอะไรอยู่ข้างในนั้น!?” หยวนอีถาม
มังกรดำกล่าวอย่างสงบนิ่ง “ท่านเซียน”
“อะไรนะ!”
ได้ยินคำกล่าวของมังกรดำ พวกหยวนอีต่างก็พากันตกใจ ภายในโลงศพมีเซียนอยู่จริงหรือ!?
พอไตร่ตรองดูดี ๆ มังกรดำทรงพลังเพียงใด ถึงกับสามารถทำให้มังกรคอยปกป้องคุ้มครองที่แห่งนี้สุดชีวิต
คนในโลงศพ…แม้ว่าจะไม่ใช่เซียนแต่ก็ไม่ด้อยไปกว่ากันอย่างแน่นอน!
หนังศีรษะของทั้งสามคนชาหนึบ รู้สึกว่าพวกเขาบุ่มบ่ามเกินไป ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของพวกเขาสามารถจัดการปัญหานี้ได้หรือ?
“เป็นไปไม่ได้! เซียนเป็นอมตะ แล้วจะตายได้อย่างไร!” หยวนอีว่า
โลงศพเตรียมไว้ให้คนตาย แล้วคนเป็นจะลงไปนอนในโลงได้อย่างไร?
เซียนคือผู้เป็นนิรันดร์ที่ไม่มีวันตาย ขอบเขตสูงส่ง แม้นร่วงหล่นจากสวรรค์มาอยู่สถานที่เช่นนี้แล้วจะตายได้อย่างไร?
“เรื่องนี้ข้าก็ไม่รู้”
มังกรดำกล่าวต่ออีกว่า “คราแรกที่ข้าพบท่านเซียน เขารับข้าเป็นข้ารับใช้ มอบชีวิตนิรันดร์ให้แก่ข้า จากนั้นเขาก็ผนึกตัวเองในโลงศพ ขอให้ข้าเป็นคนคอยพิทักษ์โลงศพ”
มันเล่าออกมาเพียงเพราะหวังว่าพวกหยวนอีจะล่าถอยกลับไปจากที่แห่งนี้ เพราะมันไม่สามารถหยุดอีกฝ่ายได้ เรื่องนี้มันเองก็เข้าใจดี
และมันก็ไม่ได้หลอกลวงพวกหยวนอี
มีเซียนนอนอยู่ในโลงศพจริง ๆ
เผ่ามังกรล้วนเกิดมาอย่างภาคภูมิและทรงพลัง จะยอมรับผู้อื่นเป็นเจ้านายง่าย ๆ ได้อย่างไร?
หากไม่ใช่เซียน มันย่อมไม่มีทางทำเช่นนั้นแน่นอน
“ข้าต้องการดูข้างใน!”
ดวงตาของหยวนอีฉายประกายแวววับ ทว่ามือกลับกระตุ้นพลังของกระบี่หยกทั้งหมด
นางยังถือคำสั่งของท่านเซียนอยู่ เช่นนี้แล้วจะให้ถอยกลับไปโดยไม่เข้าใจเรื่องราวได้อย่างไร?
แม้ว่าจะมีเซียนอยู่ในโลงศพ นางก็ยังต้องดูให้แน่ใจ
“ตัวตนเซียนไม่สามารถลบหลู่ได้ พวกเจ้ากำลังก่อหายนะครั้งใหญ่ที่ไม่อาจจินตนาการได้!”
มังกรดำตะโกน
“เจ้าจะขัดขวางเราหรือ?”
หยวนอีมองไปที่มังกรดำ พลันแสงกระบี่หยกก็แข็งแกร่งขึ้น
“ตามใจพวกเจ้าแล้วกัน!”
มังกรดำก้าวออกไป
“สะบั้น!”
หยวนอีรีดเร้นพลังของกระบี่หยก ประกายแสงกระบี่นับไม่ถ้วนพวยพุ่งออกมา เจตจำนงแห่งกระบี่สูงสุดกระเพื่อมออก แล้วกระบี่หยกก็สับฟันไปยังโลงศพสีชาดขนาดใหญ่ในทันที
ฉัวะ!
ตอนนี้เอง อักขระบนโลงศพสีชาดคล้ายกับมีชีวิตก็มิปาน มันเคลื่อนไหวไปมาบนโลงศพ
พลังมหาศาลของกระบี่หยกที่สับฟันลงมา กลับมิอาจทำอะไรโลงศพสีชาดได้ เป็นอักขระบนโลงศพสีชาดที่หยุดยั้งพลังของกระบี่หยกเอาไว้ได้
“ไปกันเถอะ”
หยวนอีสงบมากและไม่ได้กล่าวอะไรต่ออีก เพราะรู้ดีว่าโจมตีเพียงครั้งเดียวมิอาจผ่ามันออกได้
ตอนนี้นางไม่สามารถทำอะไรโลงศพสีชาดได้ จึงไม่คิดรั้งอยู่นาน ก่อนจะออกจากที่แห่งนี้ไปพร้อมกับบิดาและบรรพจารย์ของนาง
หลังจากออกจากโพรงมังกรแล้ว หยวนอีก็สั่งเหล่าบริวารขอบเขตนักบุญให้พิทักษ์ที่แห่งนี้ต่อไป และไม่อนุญาตให้สิ่งมีชีวิตใด ๆ เข้าไปในโพรงมังกร
หลังจากนั้น นางพร้อมกับบิดาและบรรพจารย์ของนางก็ออกจากเกาะมังกรไป
“ช่างน่ากลัวยิ่งนัก!”
บิดาของหยวนอีถอนหายใจ หลังจากรู้ว่ามีอะไรอยู่ในส่วนลึกของของโพรงมังกรแล้ว เขาก็รู้สึกหนักใจยิ่ง
มีเซียนอยู่ในโลงศพจริง ๆ!
เหตุใดชีวิตพวกเขาต้องลำบากขนาดนี้ด้วย!
“ไม่เป็นไร”
หยวนอีหลับตาลงพลางกล่าวว่า “อย่างน้อยเราก็รู้แล้วว่ามีอะไรอยู่ข้างใน!”
ก่อนนางจะมาโพรงมังกรก็คาดไว้แล้วว่า ภายในโพรงมังกรจะต้องมีความลับที่น่าหวั่นเกรงอยู่ และรู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายจะแก้ไข
ครานี้นางมาที่แห่งนี้เพื่อต้องการค้นหาให้แน่ใจว่ามีสิ่งใดอยู่ภายในส่วนลึกของโพรงมังกร
หากมันแก้ไขได้ง่ายจริง ตอนนั้นท่านเซียนคงไม่ถอนหายใจออกมา
“พวกเราค่อยกลับมาใหม่!”
นัยน์ตาของหยวนอีฉายประกายแวววับพลางกล่าว “ไม่ว่าภายในโลงศพจะมีอะไรอยู่ มันย่อมไม่อยู่ในสภาพที่ดีอย่างแน่นอน คราหน้าค่อยกลับมาใหม่ ถึงตอนนั้นพวกเราจะได้รู้กันแน่!”
…
หนึ่งใน 18 แคว้นของดินแดนหยิน
จวินโจว
“หายนะ…กำลังจะกลับมาแล้วหรือ!?”
ชายชราผู้มีร่างคล้ายซากศพ จู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้น ร่างกายถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นธุลีหนาเตอะ แล้วพลันฝุ่นธุลีก็ค่อย ๆ ร่วงหล่นมาจากร่างของเขา
…
ดินแดนฮวง
ณ สถานที่บางแห่ง
“เขตแดน…กำลังคลายแล้ว!?”
ท่ามกลางเทือกเขาไร้สิ้นสุด ยอดเขาสูงชันค่อย ๆ ถล่มลงมา ฉับพลันร่างคนมหึมาก็ลุกพรวดพราด ดวงตาจ้องมองผ่านความว่างเปล่า
…
ดินแดนฝอ
“นั่น… ดินแดนหยิน?”
ส่วนลึกของอุโบสถ ร่างทองคำพระพุทธรูปองค์ใหญ่ลืมตาขึ้น บนร่างผิวทองคำมากมายร่วงหล่นลงมา ขณะที่เหล่าสาวกข้างใต้จำนวนนับไม่ถ้วนต่างพนมมือปากท่องบทสวด
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")