องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 267 แกะในปากเสือ

บทที่ 267 แกะในปากเสือ

นอกจากนี้​ ​ยัง​มี​จาน​ถั่วลิสง​และ​เกาลัด​อีก​สอง​สาม​จาน​นั้น​ก็​ดูดี​อย่างมาก​ ​และ​แน่นอน​ว่า​มีแก้ว​เหล้า​แสงจันทร์​ด้วย​เช่นกัน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยืน​ขึ้น​เพื่อ​ริน​เหล้า​ให้​ตนเอง​ ​หลังจากนั้น​ ​ก็​แกะ​ถั่วลิสง​เข้า​ปาก

ในขณะที่​นาง​กำลัง​เคี้ยว​ถั่ว​อยู่​นั้น​ ​นาง​ก็​ถอด​มงกุฎ​หงส์​บน​ศีรษะ​ออก​ ​ก่อน​จะ​ปล่อย​ผม​สีดำ​ยาว​สยาย​จน​ปกคลุม​ชุดแต่งงาน​ ​และ​เดินเท้า​เปล่า​เข้าไป​ใน​ห้องน้ำ​ ​เท้า​ของ​นาง​งดงาม​ ​เล็บเท้า​ของ​นาง​นั้น​เป็น​ทรง​มน​และ​มีสี​ใส

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอื้อมมือ​เข้าไป​ใน​อ่าง​น้ำ​เพื่อ​ทดสอบ​ความ​อุ่น​ของ​น้ำร้อน​ ​เมื่อ​พบ​ว่า​อุณหภูมิ​ของ​มัน​กำลัง​พอดี​ ​นาง​จึง​ใส่​น้ำยา​บำรุง​ผม​และ​ล้าง​ออก​จน​สะอาด​ ​หลังจาก​ใช้​เปลวไฟ​จาก​ธูปเทียน​ใน​การ​ทำ​ผม​ให้​แห้ง​แล้ว​ ​นาง​ก็​เดิน​กลับ​เข้าไป​ใน​ห้อง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เอน​ตัว​พิง​เก้าอี้​บุนว​มที​่​ทำ​มาจาก​ไม้จันทน์​แกะสลัก​ ​ผม​สีดำ​ดุจ​ไหม​ของ​นาง​คลอ​เคล้า​อยู่​ตรง​แขน​ของ​นาง

หญิงสาว​คิด​ว่า​คืนนี้​ ​องค์​ชาย​สาม​คงจะ​ไม่​มาที​่​นี่​แล้ว​ ​นาง​จึง​อ่านหนังสือ​เพื่อ​ฆ่าเวลา​ ​นาง​หาว​เป็นครั้งคราว​และ​รู้สึก​เหนื่อย​มากขึ้น​เรื่อยๆ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สวม​กระโปรง​บาน​พลิ้ว​ที่​ประดับ​ด้วย​ดอกกุหลาบ​และ​มี​ผ้าฝ้าย​สีแดง​อยู่​ระหว่าง​แขน​ ​นาง​ไม่ได้​สวม​เสื้อ​ตัว​นอก​ให้​ยุ่งยาก​ ​ในขณะที่​นาง​ดมกลิ่น​ธูปหอม​นั้น​ ​นาง​ก็​รู้สึก​ง่วงนอน​อย่างยิ่ง

ใน​ตอนแรก​นั้น​นาง​ยัง​รู้สึก​ปกติ​ดี​ ​แต่​เนื่องจากว่า​ใน​วัง​หลวง​แห่ง​นี้​เงียบสงบ​อย่างมาก​ ​ทำให้​ผล็อย​หลับ​ได้​ง่าย

หลังจากนั้น​ ​นาง​ก็​ไม่แน่ใจ​ว่า​สาเหตุ​ที่​ตนเอง​รู้สึก​ว่า​แผ่น​หลัง​ของ​นาง​สั่น​ระริก​อย่างที่​ไม่เคย​เป็น​นั้น​ ​เป็น​เพราะ​ขนสัตว์​สีดำ​ที่อยู่​ด้านล่าง​ตัว​ของ​นาง​หรือไม่​และ​ผิว​ที่​ขาว​กระจ่าง​ใส​ของ​นาง​ก็​มี​เหงื่อ​ผุด​ออกมา​บาง​ๆ​ ​เลือด​ใน​กาย​ของ​นาง​สูบฉีด​อย่างรวดเร็ว​ ​ทั้ง​มือ​และ​เท้า​ของ​นาง​รู้สึก​อ่อนแรง​อย่างมาก

เกิด​อะไร​ขึ้น

ขณะที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขมวดคิ้ว​ ​นาง​ก็ได้​ยิน​เสียง​บางอย่าง​ดัง​ขึ้น​มาจาก​ด้านนอก

“​องค์​ชาย​”​ ​ไป๋​เหมย​ที่อยู่​ด้านนอก​ห้องโถง​ไม่​คิด​ว่า​องค์​ชาย​จะ​กลับมา​เร็ว​ขนาด​นี้​ ​นาง​คุกเข่า​ลง​บน​พื้น

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยกมือ​ทั้งสอง​ข้างขึ้น​มาค​ลาย​ปก​คอ​ชุดแต่งงาน​ของ​ตนเอง​ ​และ​พูด​อย่าง​เหนื่อยล้า​ ​“​พวก​เจ้า​ทุกคน​ออก​ไป​”

ไป๋​เหมย​เงยหน้า​มอง​เงา​ทมิฬ​ ​เมื่อ​เงา​ทมิฬ​พยักหน้า​ให้​ ​พวกเขา​ทั้งสอง​คน​ก็​ตอบกลับ​ด้วย​ความเคารพ​ ​“​เพ​คะ​/​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ต้องการ​ที่จะ​ลุกขึ้น​ ​แต่​นาง​ไม่มี​เรี่ยวแรง​ ​นาง​ยังคง​มีท​่า​ที​เกียจคร้าน​และ​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ขณะ​มองดู​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เดิน​เข้ามา

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่รู้​ตัว​เลย​ว่า​ในขณะนี้​ ​นาง​ดู​เย้ายวน​เพียงใด​ ​คิ้ว​ของ​นาง​สวย​ได้รูป​ ​แก้ม​แดง​ ​และ​ดวงตา​กลม​โต​ที่​ดู​หยาดเยิ้ม

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เลิก​คิ้ว​ขณะ​เดิน​เข้าไป​หานาง​ช้าๆ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​วาง​หนังสือ​ใน​มือ​ลง​และ​ยิ้ม​ให้​ ​“​ข้า​นอน​กับ​นาง​ ​และ​ท่าน​นอน​บน​เตียง​จะ​ดี​หรือไม่​”

เมื่อ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ได้ยิน​เช่นนั้น​ก็​เผย​สายตา​เย็นชา​ออกมา​ ​จนถึง​ตอนนี้​แล้ว​ ​นาง​ยัง​ต้องการ​ที่จะ​รักษา​ระยะห่าง​กับ​เขา​อีก​หรือ

ดูเหมือน​นาง​จะ​ไม่รู้​ว่าวั​นนี​้​คือ​วัน​อะไร

โธ่​ ​ช่าง​เป็น​สุนัขจิ้งจอก​ตัว​น้อย​ที่​มุ่งมั่น​อะไร​เช่นนี้

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยก​ริมฝีปาก​ขึ้น​ ​และ​เดิน​ไปหา​พร้อมกับ​เผย​รอยยิ้ม​บน​ใบหน้า​ ​“​ไม่จำเป็น​ ​ที่นี่​ข้ามี​เตียง​สอง​เตียง​”

“​จริง​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​กระหายน้ำ​จึง​จิบ​ชาก​่อน​จะ​พูด​ต่อ​ ​“​ทำไม​ข้า​ถึง​ไม่เห็น​เล่า​”

“​หลังจากที่​พวกเรา​ดื่มเหล้า​กัน​สัก​สอง​สาม​แก้ว​แล้ว​ ​ข้า​จะ​พา​เจ้า​ไปดู​เอง​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยืน​ขึ้น​พร้อมกับ​ใช้​นิ้ว​เรียว​ยาว​ปลด​แขน​เสื้อ​ของ​ตนเอง​ออก​ ​มัน​เป็น​ท่วงท่า​ที่​สง่างาม​อย่างยิ่ง​ ​จน​ทำให้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​อยาก​จะเข้า​ไป​อยู่​ใน​อ้อมกอด​ของ​เขา

นาง​สะบัด​ศีรษะ​ ​และ​ริน​น้ำชา​ให้​กับ​ตนเอง​อีก​ถ้วย

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​“​เจ้า​หิว​น้ำ​มาก​เลย​หรือ​”

“​นิดหน่อย​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลีย​ริมฝีปาก​บาง​ของ​ตนเอง​ ​ความรู้สึก​ชาวา​บที​่​แปลกประหลาด​นี้​ทำให้​นาง​ไม่​สามารถ​ควบคุม​มือ​ของ​ตนเอง​ได้​ ​หญิงสาว​ยก​กระโปรง​ของ​ตนเอง​ขึ้น​ ​เผย​ให้​เห็น​ผิวขาว​ผ่อง​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​แดงก่ำ

ดวงตา​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยดู​เคร่งขรึม​ ​และ​เขา​ก็​หยุดชะงัก​การเคลื่อนไหว​ลง​ ​ชายหนุ่ม​หรี่​ตาม​อง​หญิงสาว​พร้อมกับ​ยิ้ม​ให้​อย่าง​ชั่วร้าย​ ​“​เจ้า​กำลัง​…​พยายาม​จะ​ยั่วยวน​ข้า​เช่นนั้น​หรือ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำลังจะ​ปฏิเสธ​ ​แต่​ก็​รู้สึก​ถึง​เก้าอี้​ไม้​ที่​ขยับ​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เข้ามา​นั่ง​ข้างๆ​ ​และ​กำลัง​ก้ม​มอง​นาง​อยู่​ ​ดวงตา​สีเข้ม​ของ​เขา​เผย​ให้​เห็น​ประกาย​เล็กน้อย​ ​“​เช่นนั้น​หรือ​”

เขา​มีกลิ่น​เหล้า​ ​และ​ลมหายใจ​อัน​เยือกเย็น​ของ​เขา​ก็​แทรกซึม​เข้าไป​ใน​ลมหายใจ​ของ​หญิงสาว​ ​น้ำเสียง​ที่​ชัดเจน​ตามปกติ​ของ​เขา​ฟัง​ดู​แหบ​พร่า​เล็กน้อย​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เดา​ว่า​เขา​คงจะ​เมา

ท่าทาง​ของ​พวกเขา​ใน​ตอนนี้​ช่าง​น่า​กระอักกระอ่วน​เกินไป​ ​ราวกับว่า​ทุก​อณู​ใน​ร่างกาย​ของ​นาง​สัมผัส​ได้​ถึง​ลมหายใจ​ของ​ชายหนุ่ม​ ​และ​นาง​ก็​หดตัว​ลง​เล็กน้อย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ทน​กับ​สิ่ง​นี้​ไม่ได้​ ​จึง​หัน​ศีรษะ​กลับมา​เล็กน้อย

และ​ทันใดนั้น​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​เอื้อมมือ​ออก​ไปรวบ​ผม​ของ​นาง​ที่​กระจาย​อยู่​บน​หมอน​ผ้าไหม​ ​กลิ่นหอม​ของ​ธูป​และ​กลิ่น​เหล้า​กระทบ​ลง​บน​ใบหน้า​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

ความร้อน​ที่​หาคำ​อธิบาย​ไม่ได้​นั้น​ทวี​ความรุนแรง​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​แต่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยังคง​มีสติ​ชัดเจน​ ​และ​นาง​กลัว​ว่า​องค์​ชาย​สาม​จะเข้า​ใจ​การกระทำ​ใน​ตอนนี้​ของ​นาง​ผิด​ไป​ ​แล้ว​มัน​จะ​ส่งผล​เสีย​ต่อ​ความสัมพันธ์​ที่จะ​ต้อง​ร่วมมือ​กัน​ในอนาคต​ของ​พวกเขา​ ​นาง​ยก​ริมฝีปาก​ขึ้น​และ​ยิ้ม​ให้​ ​“​ข้า​เพียงแค่​รู้สึก​ร้อน​นิดหน่อย​เท่านั้น​ ​องค์​ชาย​ช่วย​เรียก​สาวใช้​เข้ามา​ใน​นี้​ ​และ​ให้​พวก​นาง​เอา​อ่าง​น้ำเย็น​มา​ล้างหน้า​ให้​ข้า​หน่อย​ได้​หรือไม่​”

“​เจ้า​สระผม​แล้ว​ไม่ใช่​หรือ​ ​น้ำเย็น​อยู่​ใน​ห้องน้ำ​”​ ​จาก​คำพูด​ของ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยนั​้น​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เขา​ไม่ยอม​แพ้

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ไม่รีบร้อน​และ​หยิบ​หนังสือ​ขึ้น​มา​ ​ขณะที่​นาง​กำลัง​อ่าน​ ​นาง​ก็​จิบ​ชา​ที่​เย็นชืด​สอง​สาม​คำ​ ​ราวกับ​จะ​บอกว่า​เขา​สามารถ​ไป​ทำ​สิ่ง​ที่​เขา​ต้องการ​ได้

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยม​อง​นาง​อย่าง​เคร่งขรึม​ ​เขา​ไม่​ชอบ​ทำ​อะไร​ก่อน​อาบน้ำ​ ​เขา​เอื้อมมือ​ไป​ปลด​กระดุม​เม็ด​สุดท้าย​ของ​ชุด​คลุม​ออก​ ​และ​โยน​มัน​ทิ้ง​ด้าน​ข้าง​อย่าง​ไม่สน​ใจ​ ​ก่อน​จะ​เดิน​เข้าไป​ใน​ห้องน้ำ​ ​ขา​เรียว​ยาว​ของ​เขา​อยู่​ด้านหลัง​ฉาก​กั้น​ ​ดูเหมือนว่า​เขา​กำลัง​ใช้เวลา​อยู่​กับ​ตัวเอง

เมื่อ​ไม่มี​ลมหายใจ​ของ​เขา​ที่​กระทบ​ตัวนาง​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​รู้สึก​กระหายน้ำ​น้อยลง​ ​และ​สามารถ​ผ่อนคลาย​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​ความรู้สึก​ก่อนหน้านี้​ทำให้​นาง​รู้สึก​อึดอัด​อย่างมาก

นาง​รู้สึก​ราวกับว่า​ตัวเอง​อยู่​ใน​ทะเลทราย​และ​กำลังจะ​ตาย​เพราะ​ขาด​น้ำ​ ​เมื่อ​องค์​ชาย​สาม​ปรากฏตัว​ขึ้น​ใน​ตอนนั้น​ ​นาง​ก็​รู้สึก​อยาก​จะ​เอา​ตัวเอง​เข้าไป​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ของ​เขา​เพื่อ​ดับ​กระหาย​!

โชคดี​ที่​ความรู้สึก​นั้น​ไม่ได้​เกิดขึ้น​ตลอดเวลา​ ​มิเช่นนั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​จะ​ต้อง​มีปัญหา​อย่างแน่นอน​ ​อย่างไรก็ตาม​ ​แขน​และ​ขา​ของ​นาง​ยังคง​อ่อนแรง​อยู่

นาง​จิบ​ชา​อีกครั้ง​ ​และ​ทันใดนั้น​ ​นาง​ก็​นึก​ขึ้น​ได้​ว่านาง​สามารถ​เห็น​รูปลักษณ์​ของ​องค์​ชาย​สาม​ได้​หลังจากที่​เขา​ถอด​หน้ากาก

ก่อนหน้านี้​ ​องค์​ชาย​สาม​เคย​บอกว่า​ ​ใครก็ตาม​ที่​ถอด​หน้ากาก​ของ​เขา​ ​จะ​มีทาง​เลือก​เพียง​สอง​ทาง​เท่านั้น​ ​คือ​หนึ่ง​ ​ตาย​ ​และ​อีก​ทางเลือก​คือ​ต้อง​เข้าไป​เป็น​ทาส​รับใช้​ใน​วัง​หลวง​ ​นอก​เสีย​จาก​ว่า​คน​ๆ​ ​นั้น​จะ​เป็น​คน​ของ​เขา

ในเมื่อ​ตอนนี้​ ​พวกเขา​แต่งงาน​กัน​แล้ว​ ​องค์​ชาย​สาม​จึง​ไม่น่า​จะ​รู้สึก​เขินอาย​กับ​นาง​ ​นอกจากนี้​ ​เขา​ก็​ไม่​สามารถ​สวมหน้ากาก​นอน​ได้​ ​สำหรับ​คนที​่​พิถีพิถัน​ใน​เรื่อง​ของ​ความสะอาด​ ​เขา​จะ​ไม่ยอม​ให้​เกิดเรื่อง​นั้น​ขึ้น​อย่างแน่นอน

เช่นเดียวกัน​กับ​นาง​ที่​ต้อง​ล้าง​คราบ​ดำ​บน​ใบหน้า​ออก​ทุกคืน​ก่อน​นอน​ ​เพื่อให้​นาง​นอนหลับ​สนิท​ ​มิเช่นนั้น​แล้ว​ ​มัน​ก็​จะ​ส่งผล​เสีย​ต่อ​ผิวพรรณ​ของ​นาง

เมื่อ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​คิด​เช่นนั้น​ ​นาง​ก็​เริ่ม​รู้สึก​ดีขึ้น​ ​หญิงสาว​พยายาม​ลุกขึ้น​ยืน​พร้อมกับ​ผ้า​ที่​คลุม​ตัว​ของ​นาง​อยู่

“​เจ้า​จะ​ไป​ไหน​หรือ​”​ ​เสียงทุ้ม​ต่ำ​ดัง​ขึ้น​ด้านหลัง​ของ​หญิงสาว​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หมุนตัว​ไป​และ​เห็น​ว่า​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ที่​เพิ่ง​อาบน้ำ​เสร็จ​เดิน​ออกมา​แล้ว​ ​เขา​ถือ​เหยือก​เหล้า​สีขาว​เคลือบ​แก้ว​ไว้​ใน​มือ​ ​และ​ร่าง​สูงโปร่ง​ของ​เขา​ก็​สวมใส่​ชุด​คลุม​สีแดง​ ​เขา​เดิน​ออกมา​อย่าง​ไม่รีบร้อน

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท