บทที่ 266 เนื้อนกอร่อยเป็นอย่างมาก เจอครั้งหน้าจะล่ามากินอีก!
ณ เมืองชิงซาน
หลี่จิ่วเต้าปรุงซุปกระดูกหม้อใหญ่ไว้พร้อมสำหรับทำหม้อไฟ
เขาเคยกินหม้อไฟมาก่อน จึงมีทั้งเตาถ่าน และหม้อทองแดง
หม้อทองแดงเป็นหม้อหยวนหยางที่เขาทำขึ้นมาเอง
เขาเตรียมน้ำจิ้มหลากหลายชนิด ระหว่างรอให้พวกอ้ายฉานกลับมาพร้อมกับเนื้อและอาหารทะเล
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ราตรีเริ่มย่างกราย
หลิงอินกับเซี่ยเหยียนมาถึงอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นไม่นานนัก พวกอ้ายฉานก็กลับมา
“คุณชาย ท่านดูสิ ข้านำวัวยักษ์มาด้วย!”
“ข้าเอานกยักษ์กลับมา!”
“ของข้าเป็นแพะ!”
“ข้าเอากุ้งกลับมาด้วยหลายตัวเลย!”
…
พวกอ้ายฉานพูดขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะนำสัตว์อสูรที่ล่าได้ออกมา
“ไม่เลว ไม่เลว!”
หลี่จิ่วเต้าพึ่งพอใจเป็นอย่างมากเมื่อเห้นวัวยักษ์สีดำ นกตัวใหญ่ แพะภูเขา กุ้งและสัตว์อสูรอื่น ๆ
มองแวบแรกก็รู้ว่าสัตว์เหล่านี้ไม่ใช่สัตว์ธรรมดา หลี่จิ่วเต้าคิดว่า สิ่งที่พวกเขาล่ากลับมาน่าจะเป็นสัตว์อสูร
สัตว์อสูร…!
ภายในใจของหลี่จิ่วเต้ารู้สึกตื่นเต้น
เขากินเนื้อมามากมาย แต่ไม่เคยกินเนื้อสัตว์อสูรมาก่อน ครั้งนี้นับว่าเขาได้รับอานิสงส์จากพวกอ้ายฉานแล้ว
‘ถึงจะกินเข้าไปแล้วก็ไม่อาจฝึกตนได้ ทว่าเนื้อสัตว์อสูรเหล่านี้ก็น่าจะมีประโยชน์ต่อร่างกาย!’
หลี่จิ่วเต้าคิดขึ้นมาในใจ
เขาไม่คิดว่าตนเองจะสามารถฝึกตนได้จากกินเนื้อสัตว์อสูร หากสามารถฝึกตนได้ด้วยวิธีการง่าย ๆ เช่นนี้ เกรงว่าบนโลกคงไม่เต็มไปด้วยปุถุชนคนธรรมดามากมายเพียงนี้…
การฝึกตนนั้นขึ้นอยู่กับพรสวรรค์ ไม่ว่าจะมนุษย์หรือสัตว์อสูร หากไร้ซึ่งพรสวรค์ก็ไม่อาจเข้าสู่เส้นทางการฝึกตนได้
เซี่ยเหยียนมองไปยังซากของสัตว์อสูรต่าง ๆ ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวออกมา “ทั้งหมดนี้…พวกเจ้าล่าเองหมดเลยหรือ?”
นางคาดไม่ถึงอยู่บ้างว่า เด็ก ๆ อย่างพวกอ้ายฉานจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้
สัตว์เหล่านี้ ไม่ว่าจะตัวไหน นางก็สัมผัสได้ถึงแก่นชีวิตอันน่าทึ่งในเลือดและเนื้อ แสดงให้เห็นว่าสัตว์เหล่านี้ทรงพลังเป็นอย่างมากในยามที่มีชีวิต ไม่ได้เป็นเพียงสัตว์อสูรธรรมดาทั่วไป
โดยเฉพาะนกยักษ์ตัวนั้น แก่นชีวิตที่อยู่ภายในเลือดเนื้อนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง นางรู้สึกว่ามันอาจไม่ใช่สัตว์อสูร แต่เป็นอสูรร้ายที่สืบเชื้อสายมาตั้งแต่สมัยโบราณ!
ปีกสีทอง…ครุฑ!
เป็นมันนั่นเอง!
เซี่ยเหยียนที่รู้สึกว่านกยักษ์ตัวนี้เหมือนกับอสูรร้าย จึงนึกทบทวนตำราเกี่ยวกับอสูรร้ายที่นางเคยอ่านมา
แล้วนางก็นึกออกขึ้นมาจริง ๆ!
นกยักษ์ด้านหน้านางเหมือนกับอสูรร้ายยุคโบราณอย่างครุฑปีกทองไม่มีผิด!
ครุฑปีกทอง อสูรร้ายโบราณอันเลื่องชื่อ มีความดุร้ายเป็นอย่างมาก เป็นรองเพียงสิบอสูรร้ายในตำนานเท่านั้น!
ดูเหมือนว่าสายเลือดครุฑปีกทองในร่างของนกยักษ์ตัวนี้จะบริสุทธิ์เป็นอย่างมาก ไม่เช่นนั้นคงไม่แสดงลักษณะออกมาเหมือนเช่นนี้
กระทั่งอสูรร้ายที่มีสายเลือดบริสุทธิ์ขนาดนี้กลับถูกสังหาร พวกเด็ก ๆ แข็งแกร่งถึงขนาดนี้เลยหรือ?
พรรคจื่อเสีย…!
ใช่แล้ว
เซี่ยเหยียนนึกขึ้นมาได้ ตอนที่อันหลานเสวี่ยไปสำนักไท่หัวเพื่อตามหานางได้กล่าวเอาไว้ว่าตนเองมากจากพรรคจื่อเสีย ทว่าในยามนั้นนางไม่ได้คิดอะไรมาก
ตอนที่นางมาเห็นพวกเด็ก ๆ จึงเพิ่งนึกขึ้นมาได้
เมืองชิงซานได้ให้กำเนิดแปดอัจฉริยะสะท้านฟ้า และทุกคนล้วนเข้าร่วมพรรคจื่อเสีย…
เห็นได้ชัดเจนว่าพวกอ้ายฉานคือแปดอัจฉริยะสะท้านฟ้า!
นี่คือความน่ากลัวของอัจฉริยะสะท้านฟ้า?
พวกเขาอายุไม่เท่าไหร่ แถมยังเริ่มฝึกฝนมาเพียงไม่กี่เดือน กลับสามารถสังหารอสูรร้ายสายเลือดบริสุทธิ์ได้แล้ว?
ช่างน่าตื่นตะลึงจริง ๆ!
‘สมกับเป็นท่านเซียน!’
เซี่ยเหยียนอดเอ่ยขึ้นมาภายในใจไม่ได้
นางรู้ดีเป็นอย่างยิ่งว่าพวกอ้ายฉานมีพรสวรรค์สะท้านฟ้าได้ ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะท่านเซียน
สามารถทำให้เด็กแปดคนมีพรสวรรค์สะท้านฟ้าได้ หากไม่ใช่ท่านเซียน ผู้ใดจะทำได้อีก!
หลิงอินที่อยู่ด้านข้างเองก็ดูจะประหลาดใจเช่นเดียวกัน
เด็กอายุเพียงไม่กี่ปีกลับแข็งแกร่งจนน่าหวาดหวั่น แข็งแกร่งกว่านางแต่กาลก่อนเป็นอย่างมาก!
จ้าวสูงสุดแห่งโบราณกาลมาเกิดใหม่ ยังไม่อาจทัดเทียมกับผู้ที่ได้รับการชี้แนะจากท่านเซียน…
หลิงอินคิดขึ้นมาภายในใจ
เด็กที่ท่านเซียนรัก ล้วนโชคดีเป็นอย่างยิ่ง!
อันหลานเสวี่ยมองด้วยความอิจฉา นางเองก็จำได้ถึงต้นกำเนิดของครุฑปีกทองเช่นกัน
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว ทั้งหมดนี่คือที่พวกข้าล่ามา!”
“คิคิ คุณชาย พวกเราเก่งมากใช่หรือไม่!”
พวกอ้ายฉานยิ้มหัวเราะพลางกล่าวกับคุณชาย
“เก่ง พวกเจ้าเก่งมาก เข้าไปพักในบ้านเถอะ เดี๋ยวคุณชายจะจัดการกับเหล่าสัตว์พวกนี้เอง จากนั้นพวกเรามากินหม้อไฟกัน!”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวขึ้นมากับพวกอ้ายฉาน
เซี่ยเหยียนอาสาขึ้นมา “คุณชาย ข้าจะช่วยท่านจัดการขน!”
“ได้!”
หลี่จิ่วเต้าพยักหน้า จากนั้นจึงเริ่มจัดการกับสัตว์อสูรเหล่านี้
“ข้าเองก็จะช่วย!”
“ข้าด้วย!”
หลิงอินและอันหลานเสวี่ยเองก็ร่วมวงด้วย
มันทำให้หลี่จิ่วเต้าสบายขึ้นไม่น้อย เขาไม่ต้องไปยุ่งอยู่กับการกำจัดขนอีก จึงลงมือรีดเลือดมาแปรสภาพให้กลายเป็นก้อน
ก้อนเลือดใส่กับหม้อไฟแล้วอร่อยเป็นอย่างยิ่ง
เขาทำความสะอาดเนื้อที่ถูกกำจัดขนไปแล้ว จากนั้นก็หั่นเป็นชิ้นบาง ๆ สะดวกแก่การจุ่มลงในหม้อไฟ
ในที่สุด หลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว พวกเขาก็กินหม้อไฟด้วยกันในลานท่ามกลางอากาศร้อน ๆ
ดีที่ลูกแก้วที่อวิ๋นกู่มอบให้สามารถปรับอุณหภูมิได้ตามต้องการ อากาศในลานเล็กจึงกำลังดี ทั้งยังกว้างขวางพอ
หากจะทานกันภายในบ้านนั้น ก็มีพื้นที่เล็กเกินไป
“ว้าว นี่มันอร่อยเกินไปแล้ว!”
จู้จื่อกินสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าครุฑปีกทองเข้าไปหนึ่งคำ รสชาติอันแสนอร่อยก็ระเบิดออกมา!
“ครั้งหน้าหากเจอนกแบบนี้ ข้าจะล่ามากินอีก!”
เขาพึมพำออกมาขณะกำลังเคี้ยว
ล่ามากินอีก?
สมกับเป็นเด็กที่ท่านเซียนรัก ช่างแข็งแกร่งหาญกล้า อสูรร้ายเลือดบริสุทธิ์บอกจะล่าสังหารก็ล่าสังหาร!
การกินหม้อไฟในครั้งนี้ได้เปิดประตูบานใหม่ให้กับพวกจู้จื่อ ในอนาคตอสูรร้ายเลือดบริสุทธิ์เหล่านี้คงจะต้องทนทุกข์ทรมานแล้ว…
อันหลานเสวี่ยคิดขึ้นมาในใจ วันข้างหน้าเกรงว่าจะมีอสูรร้ายเลือดบริสุทธิ์จำนวนมากกลายเป็นอาหารมื้อใหญ่ให้กับพวกจู้จื่อ
หากคนนอกได้ยินความคิดของนาง คงจะพูดไม่ออกอย่างแน่นอน
อสูรร้ายเลือดบริสุทธ์ อสูรร้ายที่มีสายเลือดบริสุทธิ์ ทั้งดุร้ายและทรงพลัง พวกมันมักจะเป็นฝ่ายกินสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่เสมอ กลับถูกลดฐานะกลายเป็นของกินในปากคนไปเสียแล้ว?
“น้ำผลไม้เองก็อร่อยมากเช่นกัน!”
“ยังมีน้ำจิ้มนี่อีก!”
“คุณชายฝีมือดีจริง ๆ”
พวกอ้ายฉานกินกันอย่างมีความสุข เนื้อจิ้มจุ่มกินกับน้ำจิ้มแล้วรสชาติลงตัวอย่างถึงที่สุด!
แถมยังมีน้ำผลไม้ให้ดื่มแก้เลี่ยน ไม่ต้องพูดเลยว่าพวกเขามีความสุขกันมากแค่ไหน!
นอกจากนี้ พวกเขารับรู้ได้ว่าร่างกายถูกโอบล้อมไว้ด้วยพลังอันนุ่มนวลและแข็งแกร่ง ทั้งยังเสริมพลังและเลื่อนระดับให้พวกเขาในทุกด้าน!
นี่นับเป็นวาสนาการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย พวกเขารับรู้ได้ว่ามันให้ผลเสียยิ่งกว่าการกินโอสถจักรพรรดิ!
“ถ้าอร่อยก็กินให้มากขึ้น ยังมีเนื้อ ผัก และน้ำผลไม้อีกมาก”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
พวกเด็ก ๆ ต้องไม่ชอบดื่มชาอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงเตรียมน้ำผลไม้จำนวนมากไว้สำหรับพวกเขาโดยเฉพาะ
รสชาติของเนื้อสัตว์อสูรนั้นแตกต่างจากเนื้อทั่วไป มันให้ความสดมากกว่า นุ่มมากกว่า และก็อร่อยมากกว่า หลี่จิ่วเต้ามีความสุขเป็นอย่างยิ่งที่ได้กิน
พวกเขาทั้งกินทั้งพูดคุยหัวเราะเฮฮากันไม่หยุด ทำให้คุ้นเคยกันมากยิ่งขึ้น
“พี่เซี่ยเหยียน ท่านจะไปเข้าร่วมงานชุมนุมครั้งใหญ่ที่ภาคกลางหรือไม่?”
อ้ายฉานกล่าวออกมา “พวกเรากำลังจะไปเข้าร่วมงานชุมนุมใหญ่ที่ภาคกลาง หากพี่เซี่ยเหยียนไป เช่นนั้นพวกเราก็ไปด้วยกันเลย!”
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")