องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 280 สัญญาที่ถูกนำมาติดกาว

บทที่ 280 สัญญาที่ถูกนำมาติดกาว

ยามค่ำคืน​เริ่ม​มืดมิด

นอกจาก​เงา​ทมิฬ​แล้ว​ ​ภายใน​ห้อง​ทรง​อักษร​นั้น​ก็​ไม่มีใคร​อื่น​อยู่​อีก

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยลด​สายตา​ลง​มอง​เงา​ทมิฬ​ที่นั่ง​คุกเข่า​อยู่​กับ​พื้น​ ​ดวงตา​ของ​เขา​หรี่​ลง​จน​เป็น​เส้น​ ​”​เจอ​อะไร​บ้าง​”

“​เบื้องต้น​แล้ว​ตรง​กับ​สิ่ง​ที่​พระภิกษุ​เหล่านั้น​กล่าว​เอาไว้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​เงา​ทมิฬ​หลุบ​ตาลง​ ​”​จาก​การ​ตรวจสอบ​ของ​กระหม่อม​ ​ต่อให้​มี​จิตใจ​เข้มแข็ง​เพียงใด​ ​แต่​ก็​ไม่​อาจ​เปลี่ยนแปลง​นิสัย​ได้​ ​กระนั้น​พระ​ชายา​กลับ​เปลี่ยนไป​เหมือน​เป็น​คนละ​คน​ได้​ภายใน​เวลา​เพียง​ชั่ว​ข้ามคืน​ ​ไม่ใช่​แค่​เรื่อง​ธรรมดา​อย่าง​การ​มีพลัง​ปราณ​ ​แม้แต่​นิสัย​ประจำตัว​ก็​ยัง​เปลี่ยนไป​ด้วย​ ​แต่​ที่​แปลก​ก็​คือ​กระหม่อม​ได้​ตรวจสอบ​แล้ว​ว่านาง​เป็น​พระ​ชายา​ตัวจริง​ ​เพราะ​ตอนที่​นาง​ตกน้ำ​ ​แม่นม​ของ​นาง​ก็​อยู่​ข้าง​กาย​ ​ดังนั้น​จึง​ย่อม​ไม่มีเวลา​มาก​พอสำ​หรับ​สับเปลี่ยน​ตัวนาง​กับ​ใคร​ได้​ ​ไม่มีใคร​รู้​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้นกับ​พระ​ชายา​ ​เรื่อง​นี้​เอง​ก็​เป็น​อีก​เรื่อง​ที่อยู่​เหนือ​ความเข้าใจ​ของ​กระหม่อม​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่ได้​พูด​อะไร​ ​แต่กลับ​ทำ​เพียง​หมุน​ถ้วย​ชา​ใน​มือ​ ​ใบหน้า​ด้าน​ข้าง​อัน​งดงาม​ของ​เขา​ไม่มี​อารมณ์​ใด​แสดงออก​มา

เงา​ทมิฬ​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​ผู้​เป็น​นาย​ ​แล้ว​เอ่ย​ต่อ​ ​”​กระหม่อม​มั่นใจ​เกิน​เจ็ด​ส่วน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ว่า​พระ​ชายา​ถูก​วิญญาณ​สิง​”

เมื่อ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ได้ยิน​เรื่อง​นี้​ ​เขา​ก็​ละสายตา​จาก​เงา​ทมิฬ​ ​และ​กล่าว​อย่าง​ไม่ไยดี​ว่า​ ​”​ไม่จำเป็น​ต้อง​ตรวจสอบ​เรื่อง​นี้​อีกแล้ว​”

ทีแรก​เงา​ทมิฬ​ชะงัก​ไป​เมื่อ​ได้ยิน​คำพูด​นั้น​ ​แต่​จากนั้น​เขา​ก็​ขานรับ​ด้วย​ความเคารพ​ว่า​ ​”​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เขามอง​ภาพ​แผ่น​หลัง​ที่​เหยียด​ตรง​และ​สูงสง่า​ของ​ผู้​เป็น​นาย​ที่​กำลัง​เลิก​ม่าน​ขึ้น​ ​แล้ว​เดิน​เข้าไป​ยัง​อีก​ห้อง​หนึ่ง​ ​เขา​กำลัง​คิด​ว่า​จะ​ทำ​อย่างไร​หาก​พระ​ชายา​ถูก​วิญญาณ​สิง​จริง​ ​เพราะ​ราชวงศ์​ย่อม​ไม่​อนุญาต​ให้​คนที​่​ถูก​วิญญาณ​สิง​เข้ามา​ภายใน​วัง​หลวง​อย่างแน่นอน​…

“​ฮัด​เช​้ย​!​”

ไม่รู้​ว่า​เป็น​เพราะ​สถานการณ์​อัน​โหดร้าย​ที่นาง​เผชิญ​มาต​ลอด​สอง​วัน​ ​หรือ​เป็น​เพราะ​การแช่​น้ำ​ใน​คืน​วัน​อภิเษกสมรส​กัน​แน่​ ​ตอนที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จวนจะ​ผล็อย​หลับ​ ​นาง​ก็​รู้สึก​คัน​ยุบยิบ​ใน​ลำคอ​ ​และ​จมูก​ก็​เริ่ม​มีน​้ำ​มูก​ ​แต่​นาง​กลับ​รู้สึก​เกียจคร้าน​อย่างมาก​ ​ทั้ง​ยัง​ไม่ต้องการ​ที่จะ​ขยับตัว​อีกด้วย

จากนั้น​นาง​ก็​ก้มหน้า​ลง​มอง​หนัง​เสือ​ที่อยู่​ข้าง​ตัว​ ​พรม​ผืน​นั้น​เย็นยะเยือก​ ​คิ้ว​ใบ​หลิว​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขมวด​เข้าหา​กัน​

เดิมที​ทั้งสอง​ต่าง​ก็​มี​ความสัมพันธ์​อัน​ดี​ต่อกัน​ ​ดังนั้น​จึง​ไม่มี​ความจำเป็น​ที่​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จะ​ทำ​เรื่อง​นี้​ให้​เป็นเรื่อง​ใหญ่

เมื่อ​นาง​ลืมตา​ตื่นขึ้น​ ​นาง​ก็​เห็น​สัญญา​ฉบับ​นั้น​อยู่​ใน​มือ​ ​ดูเหมือน​กระดาษ​แผ่น​นั้น​จะ​ถูก​นำ​กลับมา​ติด​กาว​เอาไว้​ ​แต่​ฝีมือ​การติด​ค่อนข้าง​แย่​ทีเดียว​ ​คนที​่​ติด​มัน​จะ​ต้อง​เป็น​คนที​่​ไม่เคย​ทำ​เรื่อง​เช่นนี้​มาก​่อน​แน่นอน

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชะงัก​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​ใน​ใจ​ของ​นาง​มี​ภาพ​ของ​องค์​ชาย​นั่ง​อยู่​ใน​ห้อง​ทรง​อักษร​ ​หน้านิ่วคิ้วขมวด​ ​และ​พยายาม​นำ​เศษกระดาษ​เหล่านี้​มาติ​ดกาว​เข้าด้วยกัน​ปรากฏ​ขึ้น​มา​ ​นาง​ส่ายหน้า​แล้ว​หยิบ​สัญญา​ขึ้น​มา

ขันที​ซุน​ที่​เข้ามา​รับใช้​นาง​คิด​ว่านา​งกำ​ลัง​จะ​ฉีก​มัน​ทิ้ง​ ​จึง​รีบ​คว้า​มือ​ของ​นาง​เอาไว้​ ​”​ไอ้​หยา​ ​พระ​ชายา​ ​กระหม่อม​ขอร้อง​ล่ะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ได้​โปรด​อย่า​ก่อเรื่อง​เลย​!​”

“​ท่าน​เป็น​คน​นำ​มัน​มาติ​ดกาว​หรือ​ ​ขันที​ซุน​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว

ขันที​ซุน​งุนงง​กับ​คำถาม​นี้​ ​”​กระหม่อม​มิได้​ทำ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​เช่นนั้น​ใคร​เป็น​คน​นำ​สิ่ง​นี้​มาติ​ดกาว​หรือ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​บิดขี้เกียจ​อย่าง​เกียจคร้าน

ขันที​ซุน​ตอบ​ว่า​ ​”​กระหม่อม​ไม่ทราบ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​แต่​องค์​ชาย​กล่าวว่า​หาก​ท่าน​ฉีก​สัญญา​อีก​ ​เขา​จะ​ฉีก​ร่าง​ของ​ท่าน​เป็นการ​เอาคืน​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ชำเลือง​มอง​ขันที​ซุน​ ​แล้ว​กระโดด​ลง​จาก​เตียง​พร้อม​เสียงหัวเราะ​ ​”​เขา​ไม่​พูด​เช่นนั้น​กับ​ข้า​หรอก​ ​คนที​่​เขา​ตั้งใจ​จะ​พูด​เช่นนั้น​คือ​ท่าน​ต่างหาก​ ​ขันที​ซุน​”

ขันที​ซุน​ถาม​ออก​ไป​โดยไม่รู้ตัว​ว่า​ ​”​ท่าน​รู้​ได้​อย่างไร​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

หลังจาก​พูด​จบ​ ​เขา​ก็​เห็น​ดวงตา​พราว​ไป​ด้วย​รอยยิ้ม​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​เขา​อยาก​จะ​กัด​ลิ้น​ตัวเอง​เสีย​เดี๋ยวนั้น

“​เพราะ​มัน​ยังชั่ว​ร้าย​ไม่พอ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สัมผัส​กระดาษ​แผ่น​นั้น​เบา​ๆ​ ​”​หาก​เป็น​เขา​ ​เขา​จะ​ต้อง​พูดว่า​ ​เชิญ​เจ้า​ฉีก​กระดาษ​ทิ้ง​ต่อไป​ได้​เลย​ ​ข้า​ยัง​มีสำ​เนา​ของ​มัน​อยู่​ใน​ห้อง​ทรง​อักษร​อีก​หลาย​กอง​”

ขันที​ซุน​ชะงัก​ไป​อีกครั้ง​ ​เขา​ยกมือ​ขึ้น​กุม​หน้าผาก​พร้อมกับ​พูดว่า​ ​”​กระหม่อม​ยอมรับ​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้​ว่า​ตัวเอง​เดา​ถูก​ ​มุม​ปากของ​นาง​กระตุก​ขึ้น​ ​จากนั้น​นาง​ก็​บ้วนปาก​ของ​ตัวเอง​ด้วย​น้ำ​ผสม​ป๋อเหอ[1] ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​พอ​เป็นเรื่อง​การ​จัดการ​กับ​ผู้คน​ ​นาง​และ​องค์​ชาย​กลับ​เข้ากันได้​เป็น​อย่างดี

“​แต่​ฝ่า​บาท​ได้​มอบหมาย​ภารกิจ​ให้​กับ​พระ​ชายา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​ขันที​ซุน​พูด​ด้วย​รอยยิ้ม

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ขมวดคิ้ว​ ​”​ภารกิจ​อะไร​หรือ​”​ ​เป็นการ​จัดการ​กับ​สาม​พระตำหนัก​และ​หก​หมู่​เรือน​ใน​วัง​หลวง​หรือ

“​องค์​ชาย​กล่าวว่า​ท่าน​จำเป็นต้อง​กลับ​ไป​ที่​สำนัก​ใน​อีก​สอง​วัน​ ​ท่าน​ไม่​สามารถ​ลาออก​จาก​สำนัก​ได้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​ขันที​ซุน​กล่าว​พร้อมกับ​ส่ง​อาหารเช้า​ให้​นาง​ ​”​ดังนั้น​ขอให้​กระหม่อม​ได้​เฝ้าดู​พระ​ชายา​ฝึก​เขียน​พู่กัน​ทุกวัน​เป็นเวลา​ครึ่ง​ชั่ว​ยาม​ด้วย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ได้​โปรด​วางใจ​เถิด​ว่า​คำ​ที่​ท่าน​ต้อง​คัด​นั้น​ไม่ได้​ยากจน​เกินไป​ ​ท่าน​เพียง​ต้อง​คัด​คำสาม​คำ​นั้น​เป็น​จำนวน​สิบ​ครั้ง​โดย​ไม่​หยุด​เท่านั้น​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​นอกนั้น​ขอ​อย่า​ได้​ใส่ใจ​”

ปากของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ที่​กำลัง​เคี้ยว​อาหาร​อยู่​ถึงกับ​ค้าง​ไป​ทันที

คัด​โดย​ไม่​หยุด​หรือ

“​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​”​ ​ระหว่าง​พูด​เช่นนั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​รับ​ผ้าขนหนู​ที่​สาวใช้​ร่าง​เล็ก​ส่ง​มา​ให้​ ​ท่าทาง​ของ​นาง​สงบ​เป็นธรรมชาติ​ราวกับว่า​นาง​เกิด​มา​เพื่อให้​คนอื่น​รับใช้​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ค่าใช้จ่าย​ประจำวัน​ของ​นาง​ก็​จัด​อยู่​ใน​ประเภท​ฟุ่มเฟือย​เช่นกัน

ขันที​ซุน​คาดไม่ถึง​ว่า​พระ​ชายา​จะ​ยอม​ทำตาม​อย่างง่ายดาย​ขนาด​นี้​ ​เขา​นำ​อุปกรณ์​ทุก​ชิ้น​มา​จัดเรียง​อย่าง​มีความสุข​ ​ทั้ง​พู่กัน​ ​น้ำหมึก​ ​กระดาษ​ ​และ​หิน​ฝน​หมึก

“​พระ​ชายา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ปกติ​แล้ว​องค์​ชาย​ทรง​เป็น​ผู้ใช้​ของ​พวก​นี้​ ​ลอง​ใช้​ดูเถิด​ว่า​มัน​เหมาะกับ​ท่าน​หรือไม่​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตอบรับ​ใน​ลำคอ​ ​”​เหมาะ​ดี​”

หลังจากนั้น​…

นาง​ก็​จับ​พวก​มัน​ยัด​ลง​ใน​ถุง​ผ้า​ของ​ตัวเอง​!​!​?

นี่​มัน​อะไร​กัน​!

“​ฮัด​เช​้ย​!​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จาม​ออกมา​อีกครั้ง​ ​นาง​รีบ​นั่งลง​บน​เก้าอี้​ ​พลาง​มอง​ไป​ยัง​ห้อง​ทรง​อักษร​ ​แล้ว​เริ่ม​หลับตา​ลง

ขันที​ซุน​ ​:​ ​…​ ​ท่าน​เพิ่ง​พูด​ไป​เมื่อ​ครู่​เอง​มิใช่​หรือว่า​ท่าน​จะ​คัดลายมือ​!​!

ผ่าน​ไป​ได้​ราว​หนึ่ง​ก้านธูป​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​ตื่นขึ้น​มาด​้วย​ตัวเอง​ ​นาง​ลูบ​ท้อง​แล้ว​ถาม​ว่า​ ​”​อาหาร​เที่ยง​เป็น​อะไร​”

ขันที​ซุน​ ​:​ ​…​ ​ท่าน​จะ​ตื่นขึ้น​มา​ได้เวลา​เกินไป​แล้ว​!

สาวใช้​ร่าง​เล็ก​เกิด​มา​เพื่อ​เป็น​องครักษ์​ของ​วัง​ปีศาจ​ ​ก่อนหน้านี้​ตอนที่​ฝ่า​บาท​มอบหมาย​หน้าที่​ให้​กับ​นาง​ ​นาง​ก็​มักจะ​เห็น​ขันที​ซุน​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​เสมอ​ ​ความประทับใจ​ที่นา​งมี​ให้​กับ​เขา​คือ​เขา​เป็น​คน​เจ้าเล่ห์​และ​เอาตัวรอด​เก่ง​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​คนอื่น​ ​แต่​ตอนนี้​เขา​กลับ​ดู​หงุดหงิด​อยู่เล็ก​น้อย

แต่​พระ​ชายา​ดูเหมือน​จะ​รู้​วิธี​ที่สามา​รถ​ทำให้​ขันที​ซุน​สงบ​ลง​ได้​ ​นาง​เอ่ย​ว่า​ ​”​ข้ามี​ยาอายุวัฒนะ​อยู่​ ​เอา​ไป​กิน​สิ​ ​ท่าน​จะ​ได้​ดู​อ่อนเยาว์​ลง​”

ขันที​ซุน​รับ​มาด​้วย​รอยยิ้ม​ ​ใบหน้า​ของ​เขา​เปล่งประกาย​ด้วย​ความสุข​ ​เขา​ไล่​ข้า​รับใช้​ของ​ตน​ออก​ไป​ทานข้าว​ ​และ​ไม่ได้​จ้องจับผิด​ใคร​เหมือนก่อน​หน้า​นี้

ตอนนั้น​นั่นเอง​ที่​สาวใช้​ร่าง​เล็ก​ตระหนัก​ได้​ว่า​ขันที​ซุน​ยอมรับ​ใน​ตัว​ของ​พระ​ชายา​แล้ว

คนที​่​ขันที​ซุน​ยอมรับ​นั้น​จะ​ต้อง​ได้รับ​การยอ​มรับ​จาก​อดีต​ฮ่องเต้​อย่างแน่นอน

อันที่จริง​แล้ว​ ​นี่​ไม่ใช่​การปฏิบัติ​อย่างเดียวกัน​กับ​ที่​ท่าน​พี่​เคย​ได้รับ​ในเวลานั้น

เพียงแต่ว่า​ฝ่า​บาท​…

ราวกับ​สังเกต​ได้​ถึง​สายตา​ที่​สาวใช้​ร่าง​เล็ก​จ้องมอง​มา​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​หันไป​มอง​นาง​ ​”​เจ้า​ก็​อยากได้​สัก​เม็ด​เหมือนกัน​หรือ​”

“​เอ๋​”​ ​ปฏิกิริยา​ของ​สาวใช้​ร่าง​เล็ก​ช้า​ไป​เล็กน้อย

เพราะ​ยาอายุวัฒนะ​ที่ว่า​ถูก​ยัด​เข้าไป​ใน​ปากของ​นาง​เสีย​แล้ว​ ​นาง​รู้ดี​ว่า​มัน​มีราคา​แพง​เพียงใด​ ​แต่​นาง​ไม่เคย​คิด​เลย​ว่า​จะ​มี​ใคร​สัก​คน​ยอม​มอบ​มัน​ให้​กับ​ข้า​รับใช้​ด้วย

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กลับ​ดู​ไม่ใส่ใจ​เลย​แม้แต่น้อย​ ​นาง​คว้า​ตะเกียบ​ไม้​ไผ่​และ​จาน​บน​โต๊ะ​ขึ้น​ ​นาง​ไม่ได้​กิน​อะไร​มาก​นัก​ ​แต่กลับ​ทำ​เพียง​หยิบ​ตะเกียบ​ขึ้น​มา​ ​บางที​อาหาร​อาจจะ​ไม่ถูกปาก​นาง​ก็​เป็นได้​ ​”​ทำไม​ถึง​ไม่มี​เนื้อ​สัก​ชิ้น​เลย​ล่ะ​”

สาวใช้​ร่าง​เล็ก​ถึงกับ​งุนงง​ ​”​หม่อมฉัน​ได้ยิน​มา​ว่า​พระ​ชายา​เจ็บ​คอ​อยู่​ ​จึง​ไม่​ควร​กิน​อาหาร​ที่​มีน​้ำ​มัน​เพ​คะ​”

“​เอาเถอะ​ ​สุขภาพ​สำคัญ​ที่สุด​นี่​นะ​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หยิบ​จาน​ผัก​ขึ้น​มา​เคี้ยว​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​จากนั้น​ระหว่าง​ที่​เคี้ยว​ ​นาง​ก็​หยิบ​จาน​ผัก​จาน​ที่สอง​ขึ้น​มา

ท่าทาง​ใน​การ​ถือ​จาน​ของ​นาง​นั้น​ช่าง​ดู​เกียจคร้าน​ ​สีหน้า​ของ​นาง​ดู​ไร้เดียงสา​ราวกับ​เด็ก​ตัวเล็ก​ๆ

สาวใช้​ร่าง​เล็ก​คิด​ว่านาง​ไม่เคย​เห็น​ผู้หญิง​แบบนี้​มาก​่อน​ ​นี่​ช่าง​เป็น​ภาพ​ที่​เห็น​แล้ว​ชวน​ให้​รู้สึก​สบายใจ​ยิ่งนัก

แต่​ไม่มีใคร​รู้​ว่า​ในท้ายที่สุด​นั้น​จะ​มี​อะไร​เกิดขึ้น​กับ​นาง

อย่างไรก็ตาม​ ​สาวใช้​ร่าง​เล็ก​หวัง​ว่าวัน​เวลา​เช่นนี้​จะ​เดิน​ช้า​ลง​แม้​สักนิด​ก็​ยังดี

—————-

[1] ​มินต์​หรือ​สะระแหน่

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท