องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 282 จับมือสงบศึก

บทที่ 282 จับมือสงบศึก

อืม​ ​เมื่อ​คิดได้​เช่นนี้​นาง​ก็​รู้สึก​สบายใจ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เหลือบมอง​สัญญา​ที่​วาง​อยู่​ใน​จุด​ที่สามา​รถ​เห็นได้ชัด​เจน​นั้น​อย่าง​อารมณ์ดี​ ​แล้วจึง​ยก​ริมฝีปาก​ขึ้น​เป็น​รอยยิ้ม

นาง​คิด​ขึ้น​มา​ได้​ว่า​ประธาน​จอม​เผด็จการ​ทั้งหลาย​ใน​ยุคปัจจุบัน​จะ​เอาใจ​ใคร​สัก​คน​ก็​หลังจากที่​ใช้​คน​คน​นั้น​จน​หมด​ประโยชน์​แล้ว​ทั้งนั้น

นาง​ก็​คง​ต้อง​นำ​วิธี​นั้น​มาป​ระ​ยุกต์​ใช้​เหมือนกัน

“​ชิง​จ้าน​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ออกคำสั่ง​ ​”​คืนนี้​เรา​มาย​่าง​เนื้อ​กัน​ดีกว่า​”

ชิง​จ้าน​ชะงัก​ไป​เล็กน้อย​ ​ก่อน​จะ​ถาม​ว่า​ ​”​อาการ​ไม่​อยาก​อาหาร​ของ​พระ​ชายา​ดีขึ้น​แล้ว​หรือ​เพ​คะ​”

“​อืม​ ​ดีขึ้น​แล้ว​ล่ะ​ ​ข้า​แค่​อยาก​ทำ​เพราะ​องค์​ชาย​ชอบ​เนื้อสัตว์​ก็​เท่านั้น​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ตอบ​ยิ้ม​ๆ​ ​พลาง​คิด​กับ​ตัวเอง​ใน​ใจ​ว่า​ ​ข้า​ใส่ใจ​ถึง​เพียงนี้​เชียว​นะ​ ​สม​กับ​เป็น​ประธาน​จอม​เผด็จการ​ที่​เก่งกาจ​เสีย​จริง​!

ชิง​จ้าน​หันหน้า​ไป​อีก​ทาง​อย่าง​เงียบๆ​ ​นาง​เป็น​องครักษ์​ของ​วัง​ปีศาจ​มาก​็​หลาย​ปี​ ​แต่​นี่​เป็นครั้งแรก​ที่นาง​ได้ยิน​ว่า​ฝ่า​บาท​ชอบ​เนื้อสัตว์

ขันที​ซุน​เอ่ย​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​”​เจ้า​ไป​เตรียม​ของ​เถอะ​ ​สุภาษิต​โบราณ​กล่าว​ไว้​ว่า​กระเพาะ​เป็น​หนทาง​สู่​ใจ​ชายหนุ่ม​ ​ในที่สุด​พระ​ชายา​ก็​เข้าใจ​แล้ว​”

ชิง​จ้าน​มอง​เขา​ ​แล้ว​เอ่ย​ช้าๆ​ ​ว่า​ ​”​ขันที​ซุน​ ​ท่าน​แน่ใจ​หรือว่า​พระ​ชายา​มิได้​เพียงแค่​อยาก​เสวย​เอง​เท่านั้น​”

ขันที​ซุน​ถึงกับ​พูดไม่ออก

พระอาทิตย์​ค่อยๆ​ ​ลอย​ต่ำ​อยู่​ทาง​ทิศตะวันตก​ ​ท้องฟ้า​ครึ่งหนึ่ง​แปรเปลี่ยน​เป็น​สีแดง​จาก​ตะวัน​โพล้เพล้​ ​อาทิตย์​สีทอง​สาด​แสง​ผ่าน​หมู่​เมฆ​ ​ปกคลุม​ทั่วทั้ง​วัง​หลวง​ด้วย​แสง​เป็นประกาย

แสง​อาทิตต​์​ระเรื่อ​นั้น​ลอดผ่าน​ม่าน​ของ​หน้าต่าง​บาน​หนึ่ง​เข้ามา​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำลัง​ง่วนอยู่กับ​ตะแกรง​เหล็ก​ซึ่ง​ใช้​สำหรับ​แขวน​เนื้อ​แกะ​ย่าง

ชิง​จ้าน​ยืน​มอง​อยู่​ข้าง​กาย​นาง​ ​นาง​สงสัย​ว่า​คุณหนู​เฮ่อ​เหลียน​ใช้ชีวิต​ตลอด​สิบ​กว่า​ปี​ของ​ตน​มา​อย่างไร​ ​ทำไม​นาง​ถึง​ได้​ดู​เจ้าเล่ห์​มาก​ถึง​เพียงนี้

อืม​…​ ​บางที​นี่​อาจจะ​เป็น​สิ่ง​ที่​ทำให้​พระ​ชายา​แตกต่าง​ออก​ไป

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยัง​ไม่​กลับมา​ ​เขา​คงจะ​ยุ่ง​อยู่​กับ​งาน​ใน​ราชสำนัก

ดูเหมือน​เขา​จะ​ไม่​ชอบ​ถูก​รบกวน

ดังนั้น​จึง​เป็นเหตุให้​ที่นี่​มีสาว​ใช้​และ​ขันที​อยู่​เพียง​ไม่​กี่​คน​เท่านั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สบายใจ​กับ​สถานการณ์​ในเวลานี้​ยิ่งนัก

เดิมที​ ​นาง​คิด​จะ​ไป​ทำความเคารพ​ฮองเฮา​ ​แต่​ขันที​ซุน​กลับ​ห้าม​นาง​เอาไว้​ ​แล้ว​เอ่ย​ว่า​ ​”​ไม่จำเป็น​หรอก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ฝ่า​บาท​จะ​พาท​่าน​ไป​ที่นั่น​เอง​หาก​มี​เวลา​ ​อดีต​ฮ่องเต้​เอง​ก็​ไม่ว่าง​เท่าใด​นัก​ ​ช่วงนี้​พระองค์​เอง​ก็​ค่อนข้าง​ยุ่ง​ทีเดียว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เขา​กรอง​คำ​ว่า​ฮองเฮา​ออก​ไป​โดยอัตโนมัติ

คนฉลาด​อย่าง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ย่อม​เข้าใจ​ความหมาย​ที่ซ่อน​อยู่​ใน​นั้น​ได้​เป็นธรรมดา​ ​ในเมื่อ​องค์​ชาย​บอกว่า​นาง​ไม่จำเป็น​ต้อง​ไป​ทำความเคารพ​ฮองเฮา​ ​นาง​ก็​จะ​ทำตาม​นั้น​ ​อย่างไร​เสีย​ฮองเฮา​ก็​ไม่ใช่​พันธมิตร​ของ​พวก​นาง​ ​นาง​เอง​ก็​ไม่ได้​สมัครใจ​ที่จะ​สร้าง​ความสำราญ​ให้​กับ​อีก​ฝ่าย​อยู่​แล้ว​เหมือนกัน​ ​นาง​ไม่​อยาก​เห็น​หน้า​คน​จาก​จวน​อ๋อง​มู่​หรง​แม้แต่​คนเดียว

หาก​ดู​ตาม​สถานการณ์​ปัจจุบัน​ใน​ราชสำนัก​ ​มี​ความเป็นไปได้​สูง​ทีเดียว​ที่​ในเวลานี้​ ​มู่​หรง​ฮองเฮา​น่าจะ​กำลัง​ต่อสู้​กับ​องค์​ชาย​เพื่อ​แย่งชิง​ตำแหน่ง​รัชทายาท​ให้​กับ​บุตรชาย​อายุ​สี่​ขวบ​ที่นา​งค​ลอด​ออกมา​อยู่

แต่​ถ้าหาก​องค์​ชาย​ต้องการ​สู้​กับ​เจ้า​หนู​นั่น​จริงๆ​ ​เขา​ก็​สามารถ​ที่จะ​กลั่นแกล้ง​อีก​ฝ่าย​ให้​ถึง​แก่​ความตาย​ได้​เลย​ทีเดียว

ป่านนี้​องค์​ชาย​ตัว​น้อย​นั่น​คงได้​ตาย​ไป​แล้วด้วย​ซ้ำ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อด​ยิ้ม​ขึ้น​มา​ไม่ได้​เมื่อ​นึกถึง​เรื่อง​นี้​ ​นาง​สูด​หายใจเข้า​ ​และ​บิด​ตัว​ยืด​เส้น​ยืด​สาย​ ​นาง​ค่อยๆ​ ​เดิน​ไป​ที่​ครัว​ชั่วคราว​ที่​จัดเตรียม​ไว้​ ​แล้ว​เริ่ม​ลงมือทำ​ความสะอาด​เนื้อ​แกะ​ใน​มือ

เนื้อ​แกะ​นั้น​ควร​ต้อง​หมัก​เพื่อ​ดึง​เอา​รสชาติ​ที่​ดีที​่​สุด​ของ​มัน​ออกมา​ก่อน​นำ​ไป​ย่าง

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เป็น​คนพิถีพิถัน​กับ​เรื่อง​อาหารการกิน​ของ​ตัวเอง​มาโดยตลอด​ ​นาง​ไม่เคย​ปล่อย​ให้​ตัวเอง​กิน​อาหาร​ไม่ดี​เลย​แม้แต่​มื้อ​เดียว​ ​และ​แน่นอน​ว่านาง​ยัง​เป็น​คนที​่​ทำอาหาร​ได้​อร่อย​มาก​อีกด้วย​ ​นอกจากนั้น​หาก​นาง​ต้องการ​อะไร​ ​ขันที​ซุน​ก็​สามารถ​จัดหา​ทุกสิ่ง​ที่นาง​ต้องการ​ใน​วัง​หลวง​มา​ให้​กับ​นาง​ได้

ปัญหา​เดียว​ที่​มี​คือ​ขันที​ซุน​ดูจะ​กระตือรือร้น​จน​เกิน​เหตุ​ไป​เสียหน่อย​ ​เขา​แสดง​สีหน้า​ตื่นเต้น​ออกมา​ทุกครั้งที่​ส่ง​ของ​พวก​นั้น​ให้​กับ​นาง

เรื่อง​นี้​ทำให้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​งุนงง​ยิ่งนัก​ ​แต่​นาง​ก็​ตัดสินใจ​ที่จะ​เก็บความ​สงสัย​นั้น​เอาไว้​ใน​ใจ​ ​พราะ​นาง​ทน​รอที​่​จะ​กิน​อาหาร​เลิศ​รส​ต่อจากนี้​ไม่ไหว​แล้ว​ ​นาง​ยัง​เตรียม​กุ้ง​ผัด​พริก​เอาไว้​เป็น​อาหาร​อีก​จาน​หนึ่ง​ด้วย​ ​นาง​ไม่รู้​ว่า​องค์​ชาย​จะ​ชอบ​กิน​กุ้ง​หรือเปล่า​ ​แต่​ตอน​นาง​อยู่​ที่​สำนัก​ ​สิ่ง​เดียว​ที่นาง​รู้​คือ​เขา​ไม่​ชอบ​กิน​มะเขือ​ม่วง

“​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยกิ​นกุ​้ง​หรือเปล่า​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หันหน้า​ไป​ถาม​ขันที​ซุน​ที่​เดินตาม​หลัง​นาง​อยู่

ขันที​ซุน​หยุด​เดิน​ ​หลังจาก​คิด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​เขา​ก็​ยัง​จำ​ไม่ได้​ ​”​น่าจะ​เสวย​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ฝ่า​บาท​เสวย​ได้​ทุกอย่าง​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว​ ​แล้ว​ถอนหายใจ​ ​”​เอาล่ะ​ ​ข้า​จะ​สังเกต​อาการ​เขา​ทีหลัง​ก็แล้วกัน​”

หลังจากที่​บทสนทนา​ของ​ทั้งสอง​สิ้นสุดลง​ ​ไม่นาน​ร่าง​สูง​เพรียว​ใน​ชุด​สีขาว​บริสุทธิ์​ก็​เดิน​เข้ามา​ใน​วัง​ท่ามกลาง​ความมืด​ยาม​ตะวัน​ใกล้​ตกดิน

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยกำ​ลัง​ออกคำสั่ง​กับ​เงา​ทมิฬ​อยู่​ ​ขันที​ที่อยู่​ข้าง​เขา​หอบ​สาส์น​กอง​โต​เอาไว้​ใน​มือ​ ​พร้อมกับ​เดินตาม​หลัง​เขา​มา​อย่าง​เงียบๆ

เขา​ยกมือ​ขึ้น​ปลด​กระดุม​ที่​คอเสื้อ​ ​แล้ว​จากนั้น​เขา​ก็​เห็น​ว่า​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กำลัง​เดิน​เข้ามา​หา​เขา​พร้อมกับ​ชาม​เหล็ก​ใบ​เล็ก​ๆ​ ​ใน​มือ​ ​นาง​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​เขา​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​”​ท่าน​กลับมา​แล้ว​หรือ​”

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ชะงัก​ไป​ ​แล้ว​มอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย

บน​ใบหน้า​ที่​เปรอะ​ไป​ด้วย​แป้ง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​นั้น​มี​รอยยิ้ม​ปรากฏ​อยู่​ ​สีหน้า​ประหลาดใจ​บน​ใบหน้า​ของ​นาง​นั้น​เป็น​ของจริง​ ​ดวงตา​ของ​นาง​งดงาม​ ​มีเสน่ห์​ ​และ​ยาก​เกิน​จะ​ต้านทาน

ทันใดนั้น​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​รู้สึก​ว่า​ ​ผู้หญิง​นั้น​ช่าง​เข้าใจ​ได้​ยาก​เสีย​จริง

แต่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​เลือก​ที่จะ​เออออ​ไป​กับ​นาง​ ​เขา​ส่งเสียง​ตอบรับ​ ​แล้ว​ส่ง​สิ่ง​ที่อยู่​ใน​มือ​ของ​ตัวเอง​ให้​กับ​เงา​ทมิฬ

จากนั้น​เงา​ทมิฬ​และ​ขันที​จึง​ขอตัว​กลับ​ไป

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก้มลง​หยิบ​ขา​แกะ​ที่​เตรียม​ไว้​ขึ้น​มาจาก​ชาม​เหล็ก​ ​นาง​หมุน​ส้อม​เหล็กใน​มือ​ด้วย​ท่วงท่า​อัน​งดงาม​ ​แล้ว​จัดแจง​วาง​ขา​แกะ​ขานั​้​นล​งบน​ตะแกรง​เหล็ก​ ​ใต้​ตะแกรง​มี​ไฟ​กำลัง​ลุกโชติช่วง​ ​นาง​เคลือบ​เนื้อ​ชิ้น​นั้น​ด้วย​น้ำมัน​ ​และ​พวกเขา​ก็ได้​กลิ่น​อาหาร​หอมกรุ่น​ลอย​ตลบ​อยู่​ใน​อากาศ​แทบจะ​ทันที

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยังคง​จ้องมอง​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​อย่าง​ไม่​วางตา

ใบหน้า​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เปลี่ยนเป็น​สีดำ​ ​นาง​หมุน​ขา​แกะ​ ​แล้ว​เงยหน้า​ขึ้น​มองหน้า​เขา​ให้​ชัดๆ​ ​นอกจาก​องค์​ชาย​แล้ว​ ​ก็​คง​ไม่มีใคร​อื่น​บน​แผ่นดิน​นี้​ที่จะ​ยัง​สามารถ​คง​ความ​หล่อเหลา​เอาไว้​ได้​แม้​จะ​มีบาด​แผล​อยู่​บน​ศีรษะ​เช่นนี้

หน้าผาก​ของ​เขา​มี​ผ้าพันแผล​สีขาว​พัน​ยาว​ไป​จนถึง​ด้านหลัง​ศีรษะ​ ​มัน​ดูเหมือน​การ​แต่งกาย​รูปแบบ​ใหม่​มากกว่า​จะ​เป็นการ​ได้รับบาดเจ็บ​เสียอีก​ ​ซึ่ง​ภาพ​นี้​ดู​คล้ายคลึง​กับ​ตอนที่​เขา​ได้รับบาดเจ็บ​ที่​ดวงตา​ยิ่งนัก​ ​นั่น​ทำให้​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​อึดอัด​เล็กน้อย​เมื่อ​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​เขา​เป็นเพื่อน​ร่วมโต๊ะ​ผู้​ประสบ​ชะตากรรม​เดียวกัน​กับ​นาง​คน​นั้น​ ​นาง​กระแอม​ออกมา​ ​แล้ว​ยื่นมือ​ออก​ไป​แตะ​ผ้า​ผืน​นั้น​พร้อมกับ​เอ่ย​ว่า​ ​”​ถ้า​ท่าน​จับ​แค่​ศีรษะ​หรือ​หน้า​ของ​ข้า​ ​ข้า​ก็​คงจะ​ไม่​ลงมือ​กับ​ท่าน​รุนแรง​ถึง​เพียงนี้​”

หลังจากที่​ได้ยิน​คำพูด​นั้น​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​็​แอบ​ชำเลือง​มอง​ด้านหลัง​ต้นคอ​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ระหว่าง​ที่นาง​เตรียม​เนื้อ​แกะ​ต่อ​ ​เส้น​ผม​อัน​งดงาม​ที่​ด้านหลัง​คอ​ของ​นาง​สามารถ​เห็น​ได้​อย่างชัดเจน​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยกำ​มือ​ของ​ตัวเอง​เข้าหา​กัน​ ​และ​พยายาม​ข่ม​ความต้องการ​ที่จะ​สัมผัส​คอ​ของ​นาง​อีกครั้ง​ ​เขา​ตอบรับ​คำพูด​นั้น​เบา​ๆ​ ​คงมี​ใคร​บางคน​พูด​อะไร​กับ​นาง​ ​และ​ทำให้​นาง​สามารถ​ปล่อยวาง​เรื่อง​ใน​คืน​นั้น​ได้​อย่างแน่นอน

แม้กระทั่ง​เหยื่อ​ตัว​น้อย​ก็​ยัง​รู้จัก​ทำตัว​เชื่อฟัง​เพื่อที่จะ​สงบศึก​กับ​เขา

ดูเหมือนว่า​นาง​กำลัง​ยิ้ม​ ​เมื่อ​เห็น​นาง​เป็น​เช่นนี้​นั่น​ก็​หมายความว่า​นาง​กำลัง​เพิกเฉย​ต่อ​เรื่อง​ก่อนหน้านี้

อา​ ​แต่​สิ่ง​ที่​เขา​ต้องการ​คือ​ให้​นาง​ยอมรับ​เขา​ ​ไม่ใช่​ปล่อย​ให้​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​ใน​คืน​นั้น​ผ่าน​ไป​จน​หมดสิ้น​เช่นนี้

นาง​ทำความเข้าใจ​กับ​เรื่อง​ต่างๆ​ ​ได้​เก่งกาจ​เสีย​จริง

ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยิ้ม​เย็นชา​ใน​ใจ​ ​แต่​ใบหน้า​ของ​เขา​กลับ​ยัง​นิ่งเฉย​ ​ระหว่าง​นั้น​เขา​ก็​ตอบ​ว่า​ ​”​ตอนที่​เจ้า​ทำร้าย​ข้า​ ​เจ้า​ไม่เคย​คิด​เลย​หรือว่า​มัน​อาจจะ​ทิ้ง​รอยแผล​เป็น​เอาไว้​ก็ได้​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว​ ​แล้ว​เอ่ย​ว่า​ ​”​ท่าน​เป็น​บุรุษ​ ​แต่กลับ​กังวล​เรื่อง​รอยแผล​เป็น​หรือ​”

เจตนา​ที่แท้​จริง​ของ​นาง​คือ​การ​ทำให้​เขา​หยุด​พูด

แต่​แล้ว​นาง​ก็​กลับ​ต้อง​ประหลาดใจ​ ​เพราะ​อีก​ฝ่าย​ตอบกลับ​มา​หน้าตาเฉย​ว่า​ ​”​แน่นอน​อยู่​แล้ว​ ​เจ้า​คิด​ว่าการ​เป็น​ชาย​ที่​หล่อเหลา​ที่สุด​ใน​โลก​นี้​เป็นเรื่อง​ง่าย​หรือ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถึงกับ​พูด​อะไร​ไม่​ออก

ก็ได้​ ​ความ​ไร้ยางอาย​ของ​นาง​เทียบ​ชั้น​กับ​องค์​ชาย​บาง​องค์​ไม่​ติด​ฝุ่น​เลย​จริงๆ

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท