“คุณอูยอน ดะ…เดี๋ยว…”
อินซอบพยายามจับอีอูยอนที่เกาะติดอยู่กับตัวเองให้ยืนดีๆ อีอูยอนปัดมือของอินซอบออกอีกครั้ง อินซอบจึงใช้มือทั้งสองข้างประคองหน้าของอีอูยอนให้มองมาที่ตน พวกเขาสบตากัน
“…”
“…”
อินซอบรู้สึกว่าอีอูยอนกำลังกลัว เขากลัวว่าตอนนี้ตัวเองจะโดนทิ้ง และตัวสั่นเหมือนเด็กที่ทำความผิด
“ไม่เป็นไรครับ”
อินซอบว่าพลางแตะริมฝีปากของตัวเองกับริมฝีปากของอีอูยอน
ไม่เป็นไรครับ…ไม่เป็นไร…ไม่เป็นไรเลย
อีอูยอนซบอินซอบพร้อมกับหลับตาลง ความวุ่นวายใจที่มากมายราวกับถูกเหล็กร้อนๆ แทงหายไปด้วยการปลอบโยนของอินซอบ
อินซอบจูบแก้ม ปาก และหน้าผากของอีอูยอนพลางกระซิบ อีอูยอนลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
“ผมชอบคุณครับ”
อินซอบพูดโดยไม่หลบสายตา
อีอูยอนรู้สึกดีจนแทบหายใจไม่ออกทุกครั้งที่คนรักที่ทั้งไม่ค่อยพูด ระวังตัวเกินไป และขี้กลัวกว่าใครทำตัวกล้าหาญถึงขนาดนี้
อินซอบยื่นมือออกมาโอบคอของอีอูยอน จากนั้นก็ส่งเสียงกระซิบ
“ผมรออยู่ตลอดเลยครับ…รอให้คุณเสร็จงาน…”
เขาหาเหตุผลที่ควรจะมีสติไม่เจออีกแล้ว อีอูยอนถอดเสื้อเชิ้ตของอินซอบออกทางหัวและดึงกางเกงลง จากนั้นก็แทรกหัวเข่าของตัวเองเข้าไปตรงหว่างขาของอินซอบก่อนจะเริ่มพรมจูบ
ความจริงที่ว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าต่างจากอีอูยอนที่ยังไม่ปลดกระดุมออกเลยสักเม็ดทำให้อินซอบหน้าร้อนวูบ แต่เขาไม่อยากจะใช้เหตุผลนั้นผลักไส หรือหยุดอีอูยอน
แก่นกายที่ตื่นตัวขึ้นมาบ้างแล้วถูไถไปกับกางเกงของอีอูยอน อีอูยอนจึงอุ้มอินซอบขึ้นมาและเสียดสีตรงหว่างขาราวกับกำลังร่วมเพศ อินซอบเกาะไหล่อีอูยอนไว้และส่งเสียงครางแผ่วๆ ออกมาเรื่อยๆ
“อ๊ะ ฮ่า…อ๊า”
ผ่านไปไม่นานของเหลวสีขาวขุ่นก็กระเซ็นใส่เสื้อเชิ้ตของอีอูยอน แม้ในตอนที่อินซอบหอบหายใจอย่างสุขสมอยู่นั้นอีอูยอนจะทั้งลูบไล้แผ่นหลัง ฟอนเฟ้นเนินก้น และบดขยี้ริมฝีปากของอินซอบ แต่กลับไม่ยอมเปลือยผิวให้เห็น
“…ทำไม…”
อินซอบเอ่ยถามพร้อมกับทำสายตาเร้าร้อนให้เห็นรางๆ
“…ถ้าผมสอดใส่เข้าไปตอนนี้ ผมคงทนไม่ไหวแน่”
อีอูยอนพรมจูบต้นคอของอินซอบเบาๆ พลางกระซิบ เขารู้สึกถึงการที่อีกฝ่ายกำลังอดทนอย่างยากลำบากจากน้ำเสียงที่ถูกกดเอาไว้
“ผม…ไม่อยากทำให้คุณอินซอบเจ็บครับ”
อินซอบจับมือของอีอูยอนมาวางตรงร่องก้นแทนคำตอบ เขาวางมือของตัวเองบนนิ้วของอีกฝ่าย และตั้งใจจะแยกรอยแยกนั้นออกเพื่อสอดใส่นิ้วเข้าไป แต่กลับไม่เป็นไปอย่างใจคิด
“ขอโทษครับ ผมจะ…”
ตัวของอินซอบถูกยกขึ้นก่อนจะทันได้พูดจบ อินซอบที่ยืนหันหน้าเข้าหาผนังห้องสะดุ้งตกใจกับความรู้สึกที่ช่วงล่างถูกแยกออกพร้อมกับมีอะไรบางอย่างถูกสอดเข้ามา และกะพริบตารัวๆ
“…ไปเรียนเรื่องพวกนั้นมาจากไหนครับ”
“อึก…”
“เพราะแม่งโคตรจะลามกเลย…”
อีอูยอนใช้มือสอดเข้าไปในช่องทางของอินซอบพร้อมกับสบถ อินซอบตัวสั่นระริกกับความรู้สึกที่ไม่ได้รู้สึกมานานแล้วอย่างการที่ช่วงล่างถูกแยกออก แม้นิ้วจะถูกเพิ่มขึ้นเป็นสองนิ้วแล้ว แต่ช่องทางคับแคบนั้นก็หุบลงทันทีที่นิ้วถูกถอนออกไป
“…แฮ่ก…ใส่เข้ามา…ใส่เข้ามาได้เลยครับ”
อินซอบที่ร่างกายชื้นไปด้วยเหงื่อโดยไม่รู้ตัวหันกลับมามองอีอูยอนและพูด อีอูยอนพึมพำพลางกัดริมฝีปากล่างแน่นและพิงหน้าผากกับกำแพง
“…อีกนิดเดียวผมจะทนไม่ไหวจริงๆ แล้วนะ”
ลมหายใจอุ่นร้อนของอีอูยอนกระทบเข้าที่ต้นคอ อินซอบรู้สึกจั๊กจี้ในช่องท้อง และช่วงล่างของเขาก็สั่นจนขนลุกซู่ เขากลัว การกระทำอันแสนโหดร้ายที่ตามมาของชายหนุ่มที่วิ่งเข้าใส่อย่างขาดสติทำให้ทุกส่วนของร่างกายตึงเครียด แต่ความปรารถนาที่อยากจะรับอีกฝ่ายให้ได้ทั้งหมดนั้นมาก่อน
“ผม…อยากทำครับ”
อินซอบถูก้นของตัวเองกับท่อนเนื้อที่นูนขึ้นมาใต้กางเกง นี่ยังเป็นการยั่วยวนที่ไม่ได้เรื่องอยู่เหมือนเดิม แต่อีอูยอนก็พ่ายแพ้กับการกระทำที่เก้ๆ กังๆ ของคนรักทุกครั้ง
“เพราะตั้งใจจะทำให้คนเป็นบ้าสินะ”
อีอูยอนกระแทกแก่นกายของตัวเองที่บวมขึ้นราวกับจะระเบิดเข้าไป อินซอบตัวเกร็ง อีอูยอนโอบไหล่ของอินซอบไว้จากทางด้านหลังพร้อมกับขยับเอว เขาทำแบบนั้นซ้ำอยู่หลายครั้ง และในที่สุดก็สามารถดันแก่นกายเข้าไปจนสุดได้ ผนังด้านในที่ตอดรัดโอบกอดแก่นกายของชายหนุ่มไว้ราวกับถูกดูด
“ฮ่า…อา”
อีอูยอนครางเสียงต่ำ เขารู้สึกเหมือนจะเป็นบ้า ความร้อนไหลไปตามเส้นเลือดที่ตึงแน่นจนเลือดของเขาเดือดพล่าน เขาถอนแก่นกายออกมาจนหมดและกระแทกกลับเข้าไปอีกครั้ง
“อ๊า!”
อินซอบตัวสั่นระริกพร้อมกับส่งเสียงหวีดร้องออกมา ร่างกายที่เกร็งขึ้นมาอย่างกะทันหันทำให้ผนังด้านในหดตัว แก่นกายกระตุกราวกับจะระเบิดในไม่ช้า เส้นเอ็นตรงแขนของชายหนุ่มที่ค้ำกำแพงไว้ก็นูนขึ้นมา
อีอูยอนหันหน้าอินซอบมารับจูบ เขาเกี่ยวกระหวัดลิ้นและแลกเปลี่ยนลมหายใจกัน สมองของเขาร้อนจนแทบจะละลาย สติหายไปและเหลือเพียงแต่นิสัยที่แท้จริงของสัตว์เดรัจฉานเท่านั้นที่ขับเคลื่อนร่างกายของชายหนุ่ม
อีอูยอนอ้าขาของอินซอบออกและสอดใส่ตัวตนของตัวเองเข้าไปราวกับเสียสติ เขาขยับแก่นกายของตัวเองเข้ากับช่องทางที่รัดแน่นให้ลึกขึ้นอีกนิด และแรงอย่างที่ใจต้องการ จากนั้นก็ส่งเสียงลมหายใจที่เหมือนสัตว์ออกมา
“อ๊ะ อ๊า…ค่อยๆ เบา…อ้า…!”
เพราะการขยับที่ไม่สามารถตามทันได้เลย อินซอบจึงยึดต้นขาของอีอูยอนไว้พร้อมกับขอร้อง แต่ชายหนุ่มที่ตาเป็นมันด้วยความต้องการกลับไม่ได้ยินอะไรเลย อีอูยอนกอดอินซอบที่ผอมจนเหมือนตัวจะหักไว้พร้อมกับสอดใส่แก่นกายของตัวเองเข้าไป
“อื้อ..อ๊า! ฮ้า อึก”
เพราะความแตกต่างของร่างกาย ปลายเท้าของอินซอบจึงขยับขึ้นทุกครั้งที่อีอูยอนขยับ แก้มของอินซอบเปรอะเปื้อนไปด้วยเหงื่อและน้ำตา ภาพนั้นสวยพอที่จะทำให้เขาเป็นบ้า อีอูยอนจูบอินซอบอย่างรีบร้อน แม้จะเหนื่อยจนทำอะไรไม่ถูก แต่อินซอบก็ยังขยับริมฝีปากและพยายามจะปรับจังหวะให้ตรงกับอีอูยอน
อีอูยอนกอดอินซอบราวกับจะทำให้แตกหักและปลุกปล้ำเหมือนสุนัขที่ติดสัด เสียงผิวที่ชื้นแฉะกระทบกันดังขึ้น ของเหลวที่ไหลออกมาจากส่วนหัวที่ถูกเสียดสีอย่างรุนแรงเปื้อนบริเวณขนตรงที่ลับจนเป็นสีขาว อีอูยอนรั้งแผ่นหลังของอินซอบเข้ามาชิดกับแผ่นอกของตนจนไม่มีช่องว่าง และสอดใส่เข้าไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี
ปัก ปัก ปัก ปัก
นี่เป็นเซ็กซ์ที่ปลุกอารมณ์ทางเพศได้มากพอๆ กับความรุนแรง ความรู้สึกว่ากำลังจะเสร็จพลุ่งพล่านขึ้นมาจนถึงในลำคอ อีอูยอนขบกัดต้นคอของอินซอบ เขาดูดผิวนุ่มๆ นั้นและปลดปล่อยภายในตัวของอินซอบ ความต้องการที่ก่อตัวขึ้นมาในเวลานั้นทำให้ผนังด้านในเปียกชุ่มอย่างต่อเนื่อง ต้นขาของอินซอบสั่นระริก ทุกครั้งที่ลำตัวที่แนบชิดติดกันของคนทั้งคู่ขยับขึ้น น้ำรักก็จะไหลออกมา ความรู้สึกที่ว่าช่วงล่างของตนแฉะในช่วงเวลาสั้นๆ ทำให้อินซอบคิดว่าตัวเองทำผิดเหมือนก่อนหน้านี้อีกหรือเปล่า และหวาดกลัว
“แฮ่ก…”
อีอูยอนหอบหายใจ น้ำรักที่ไหลลงมาตามขาของอินซอบเจิ่งนองอยู่ที่พื้น อินซอบกะพริบตาและพูดว่า “ขอโทษครับ”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
อีอูยอนถามกลับด้วยสีหน้าที่บอกว่าเขาไม่เข้าใจเลยสักนิด
“…ผมควรจะต้องทำให้ดี แต่ผมกลับทำอะไรไม่ได้เลย…”
นี่เป็นเซ็กซ์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่พวกเขาไม่ได้มีอะไรกันมานานแล้ว อินซอบจึงอยากทำให้อีอูยอนรู้สึกดีจนถึงที่สุด แต่ครั้งนี้เขากลับอยู่ในสภาพที่ถูกกอดไว้และไม่สามารถขยับได้จนกระทั่งเสร็จเหมือนเดิม
“เพราะแบบนั้นก็เลยขอโทษเหรอ”
อีอูยอนถามคำถามเดิมอีกครั้ง อินซอบพยักหน้า
“แย่แล้วล่ะครับ”
“…?”
“…ผมมันไม่ใช่มนุษย์นะครับ คุณจะรับมือผมด้วยวิธีไหนล่ะ”
อีอูยอนแตะหน้าผากของตัวเองกับหน้าผากของอินซอบและพึมพำ และตอนนั้นเองที่เขารู้สึกว่าบรรยากาศโดยรอบผ่อนคลายลงเล็กน้อย
“…ผมจะรับมือให้ดีที่สุดครับ”
อินซอบตอบอย่างขลาดกลัว เขาได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มต่ำ
เขาอารมณ์ดีขึ้นแล้วใช่ไหม
อินซอบเงยหน้าขึ้นเพื่อมองสีหน้าของอีอูยอน
“…!”
ตัวของอินซอบถูกยกขึ้น
“…คุณอูยอน”
อินซอบเอ่ยท้วงเสียงเบา ช่วงล่างของพวกเขายังเชื่อมติดกันอยู่
“ทำแบบนี้ครับ”
อีอูยอนเอาแขนของอินซอบมาโอบรอบคอตัวเอง แม้อินซอบจะรู้สึกไม่สบายใจ แต่เขาก็โอบคอของอีกฝ่ายไว้ตามคำสั่ง อีอูยอนอุ้มอินซอบไปที่เตียง น้ำรักที่ยังค้างอยู่ข้างในไหลผ่านรอยแยกในจุดที่ร่างกายของพวกเขาเชื่อมติดกันออกมา อินซอบจึงซุกหน้าที่แดงก่ำลงกับต้นคอของอีอูยอน
อีอูยอนวางอินซอบที่ตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดของตนลงบนเตียงก่อนจะจูบอย่างต่อเนื่อง พอเขาใช้ลิ้นกวาดต้อนภายในโพรงปาก อินซอบก็ส่งเสียงร้องเบาๆ เหมือนสัตว์ตัวเล็กๆ ออกมา เขาจึงลูบใบหน้าผากที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของอินซอบและขยับเอวอย่างช้าๆ
“อึก…”
เขาใช้มือทั้งสองข้างจับก้นของอินซอบไว้ และทำให้ช่วงล่างประกบติดกันอย่างรวดเร็ว พอท่อนเนื้อที่บวมเป็นพิเศษแตะโดนบริเวณที่อยู่ด้านในสุด อินซอบก็หน้าแดง
“ฮ่า…อื้อ…อ๊า…”
ช่องทางที่เปียกชุ่มจากการเสร็จไปแล้วครั้งหนึ่งโอบรัดสิ่งนั้นไว้ อีอูยอนปรือตาพร้อมกับขยับเอวซ้ำๆ
“อ๊ะ…ตรงนั้น…คุณอูยอน…”
อินซอบจับแขนของอีอูยอนไว้และนิ่วหน้า
“ชอบมากก็เลยขอให้กระแทกโดนแค่ตรงนั้นเหรอครับ”
อีอูยอนว่าพลางกดส่วนปลายของตัวเองเข้ากับจุดที่ถูกกำหนดไว้ อินซอบร้องครางและบิดตัว รอยยิ้มที่เหมือนจะเห็นแต่ก็ไม่เห็นประดับอยู่ที่ริมฝีปากของอีอูยอน
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ…คือมัน…”
ร่างกายของอินซอบอ่อนแอ ร่างกายขาวซีดที่ไม่สามารถโดนแดดอย่างจริงจังผอมจนเหมือนตัวจะหักถ้ากอดแรงๆ ร่างกายนี้ไม่เคยแม้กระทั่งออกกำลังกายด้วยซ้ำ ด้วยเหตุนั้นอินซอบจึงอ่อนไหวกับการกระตุ้นเป็นพิเศษ แค่ดูดดุน ลูบไล้ และบดขยี้เพียงเล็กน้อย ร่างกายของอีกฝ่ายก็จะสั่นเทิ้มและมีปฏิกิริยาตอบรับทันที
“อะไรมากไป”
อีอูยอนเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มต่ำที่หูของอินซอบ อินซอบอ่อนไหวกับเสียงของอีอูยอน ถึงขนาดที่อีกฝ่ายเคยตัวแดงไปทั่วตัวและเสร็จด้วยการที่เขาแค่กระซิบเพียงไม่กี่คำในระหว่างที่มีอะไรกันมาแล้ว
“…มัน… อื้อ”
อินซอบจิกเท้าลงกับเตียงและบิดตัว อีอูยอนชักแก่นกายเข้าออกและบดขยี้จุดเดิมๆ ตั้งแต่เมื่อสักครู่นี้
“…คุณอูยอน…”
อินซอบเอ่ยเรียกอีอูยอนพร้อมกับร้องไห้ด้วยหน้าตาที่สวยที่สุด
อีอูยอนสบถว่า “แม่ง” ซ้ำๆ และกระชับฝ่ามือที่จับก้นของอินซอบ เขาดึงก้นของอินซอบเข้าหาตัวเองทุกครั้งที่กระแทกเอวและสอดใส่เข้ามาจนไม่เหลือช่องว่างแม้แต่น้อย อินซอบร้องไห้พร้อมกับอ้อนวอนอีอูยอน
“อ๊ะ ได้โปรด…มันแรงมาก…ช่วงล่างของผมสะเทือนไปหมดแล้วครับ…อึก!”
ส่วนอ่อนไหวของอินซอบปล่อยน้ำเชื้อออกมาในสภาพที่ถูกกดอยู่กับหน้าท้องที่แข็งแกร่งของอีอูยอน อีอูยอนส่งเสียงครางต่ำๆ เหมือนสัตว์พลางขบกัดไหล่และต้นคอของอินซอบ หัวของเขาขาวโพลนทุกครั้งที่อินซอบเอ่ยเรียกชื่อ
ต้นขาของเขากระแทกกับบั้นท้ายที่ทั้งขาวและนุ่มของอินซอบอย่างดุเดือด ท้องน้อยของอีกฝ่ายที่ไม่มีเนื้ออยู่เลยนูนขึ้นมาทุกครั้งที่เขาสอดใส่เข้าไป
“รู้ไหมครับ”
อีอูยอนจับมือของอินซอบมาวางที่ท้องก่อนจะพูดต่อ
“…ว่าไอ้นั่นของผมมันเข้าไปถึงตรงนี้เลย”
อินซอบตกใจกับสัมผัสที่รู้สึกใต้ฝ่ามือและพยายามจะเอามือออก อีอูยอนหัวเราะและขยับมือของอินซอบอย่างลามกขึ้นไปอีก
“ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะครับ คุณอินซอบเองก็ชอบเจ้านี่ของผมมากนี่ครับ”
อินซอบน้ำตาไหลและส่ายหน้า
“บอกว่าไม่ชอบทั้งๆ ที่กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยอยู่แท้ๆ”
อีอูยอนโน้มตัวลงไปจูบแก้มของอินซอบก่อนจะเอ่ยปลอบ
“ชอบไหม? ฟัค…ลองบอกว่าชอบหน่อยสิครับ”
“ฮึก…คุณอูยอน…คุณอูยอน…”
อีอูยอนทำเสียง “ชู่ว์” จากนั้นก็ตบอินซอบเบาๆ และกดจูบลงที่เปลือกตา
“แค่ครั้งเดียวก็ได้ นะ?”
พออีอูยอนร้องขออินซอบราวกับอ้อนวอน ในที่สุดอินซอบก็เอ่ยตอบพร้อมกับสะอึกสะอื้น
“…ชอบครับ”
“ชอบอะไร”
“…ชอบไอ้นั่น อึก…ของคุณอีอูยอน…ครับ”
อีอูยอนกอดอินซอบแน่น
“งั้นผมจะมอบไอ้นั่นที่คุณอินซอบชอบให้อย่างเต็มที่เลย ตั้งใจรับไปกินนะครับ”
จากนั้นเขากระแทกแก่นกายของตัวเองเข้าไปอย่างเต็มแรง
